Το ΚΚΕ δεν πρόκειται ποτέ να δώσει στους μηχανισμούς του κράτους τα ονόματα των μελών του και όσων το ενισχύουν οικονομικά από το υστέρημά τους

Επί της ουσίας, μέσω του σφιχτότερου ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων, το αστικό πολιτικό σύστημα επιχειρεί να κάνει ακόμη πιο αποτελεσματική τη δράση των πολιτικών κομμάτων υπέρ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, να τσακίσει κάθε πολιτική φωνή εναντίωσης στο σύστημα. Αντικειμενικά, αυτός ο στόχος στρέφεται πρωτίστως ενάντια στο ΚΚΕ, το οποίο με όρους στρατηγικής αντιπαλεύει την πολιτική του κεφαλαίου, του αστικού πολιτικού συστήματος και μάχεται με όρους μαζικής πολιτικής πάλης για να ανατρέψει ο λαός τους καπιταλιστές από την εξουσία.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Ριζοσπάστη», αλλά και όσα είπε χτες στους δημοσιογράφους ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης, στο περιθώριο ημερίδας της Διεθνούς Διαφάνειας, το νομοσχέδιο προβλέπει τα παρακάτω:

• Καταργείται πλήρως η οικονομική εισφορά στα κόμματα μέσω κουπονιών. Η οικονομική ενίσχυση των κομμάτων θα γίνεται μέσω τραπεζικού λογαριασμού ή με ονομαστικοποιημένες αποδείξεις απευθείας στα κόμματα. Για όλα τα ποσά που θα κατατίθενται - σε οποιοδήποτε ύψος - θα κρατούνται πλήρη στοιχεία του οικονομικού ενισχυτή. Με τους ίδιους τρόπους θα κατατίθενται και οι συνδρομές των κομματικών μελών προς τα κόμματά τους.
• Μελετάται να επιτραπεί η χρηματοδότηση των κομμάτων από νομικά πρόσωπα, δηλαδή από εταιρείες. Εφόσον κάτι τέτοιο επιτραπεί, θα υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα γίνεται. Για παράδειγμα, όπως έλεγε κυβερνητική πηγή, μια εταιρεία που παίρνει κρατικά έργα και προμήθειες, δε θα μπορεί να χρηματοδοτεί κόμματα. Στο πλαίσιο των προαναφερόμενων, δηλαδή εφόσον επιτραπεί η χρηματοδότηση από εταιρείες, θα αντιμετωπιστεί εκ νέου και το ζήτημα της χρηματοδότησης ενός κόμματος από δικές του, κομματικές επιχειρήσεις.
• Σε ό,τι αφορά την κρατική χρηματοδότηση, για τον προσδιορισμό της θα λαμβάνεται υπόψη ο συνδυασμός δύο κριτηρίων. Το ένα είναι το ήδη ισχύον, δηλαδή ο υπολογισμός της κρατικής χρηματοδότησης με βάση την εκλογική δύναμη ενός κόμματος. Το δεύτερο, που είναι καινούριο, αφορά το ύψος της χρηματοδότησης ενός κόμματος από ιδιώτες (μέλη, φίλους, οπαδούς, ψηφοφόρους, γενικά ενισχυτές). Ετσι, ένα κόμμα που δεν εμφανίζει χρηματοδότηση από άλλες πηγές, θα παίρνει κρατική χρηματοδότηση μόνο με βάση την εκλογική του δύναμη, ενώ το κόμμα που εμφανίζει χρηματοδότηση από τη λαϊκή του βάση ή άλλες πηγές, θα παίρνει αναλογικά χρηματοδότηση μεγαλύτερη από αυτή που αντιστοιχεί στην εκλογική του δύναμη.
• Τα οικονομικά των κομμάτων θα ελέγχονται από Επιτροπή που κατά βάση θα αποτελείται από δικαστικούς. Η Επιτροπή αυτή θα ελέγχει τις εισφορές προς τα κόμματα (ποιος έδωσε τα χρήματα) από ένα ποσό και πάνω, το ύψος του οποίου δε διευκρινίστηκε. Ομως, όπως προαναφέρθηκε, θα κρατούνται όλα τα στοιχεία των οικονομικών ενισχυτών, για όλα τα ποσά, ακόμα και τα πιο μικρά, και θα γίνονται διασταυρώσεις στοιχείων ώστε να διαπιστώνονται τα πρόσωπα που με πολλαπλές συνδρομές υπερβαίνουν το όριο πάνω από το οποίο γίνεται έλεγχος. Επίσης, μελετάται σε ποιες περιπτώσεις ο έλεγχος θα πρέπει να έχει υποχρεωτική τη συγκατάθεση του καταθέτη για να γίνει, ώστε, σύμφωνα με τον υπουργό, να αποφευχθεί ο έλεγχος κομματικών μελών που μπορεί να υπερβαίνουν το όριο, αλλά εκτελούν το κομματικό τους χρέος σε ό,τι αφορά τις τακτικές συνδρομές τους.

Από τα προαναφερόμενα είναι απολύτως σαφές πως ο νόμος δεν έχει στόχο να αντιμετωπίσει το «μαύρο πολιτικό χρήμα», αλλά να πλήξει ευθέως και απροκάλυπτα τα κόμματα εκείνα που αντλούν μεγάλο μέρος των πόρων τους από το λαό, όπως κάνει το ΚΚΕ. Οπως έχει αποδείξει η διεθνής πείρα, το μαύρο πολιτικό χρήμα και η συναλλαγή κάτω από το τραπέζι έχουν εκατομμύρια τρόπους για να περάσουν. Για παράδειγμα, ένας επιχειρηματίας μπορεί κάλλιστα να πληρώνει τον υποστηρικτικό μηχανισμό ενός πολιτικού και αυτός ο μηχανισμός να εμφανίζεται ότι αποτελείται από εθελοντές.

Αυτή, βεβαίως, είναι μια απλή περίπτωση, ενώ εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών - όπου υπάρχει αυστηρότατο σύστημα ελέγχου του πολιτικού χρήματος - είναι και η κλασικότερη για να αποδειχτεί ότι η διαπλοκή του κεφαλαίου με τα κόμματά του δεν πρόκειται να σταματήσει, ούτε να αναχαιτιστεί. Οταν στις ΗΠΑ υπουργοί - ακόμη και πρόεδροι - πριν περάσουν στην πολιτική υπήρξαν στελέχη ισχυρών πολυεθνικών συγκροτημάτων, για να επιστρέψουν σε αυτά όταν εγκαταλείψουν την ενεργό πολιτική δράση, μπορεί να υπάρχει αμφιβολία για το τι πραγματικά γίνεται; Επιπλέον, στις ΗΠΑ οι «χορηγίες» πολυεθνικών προς τα κόμματα είναι νομικά κατοχυρωμένες.

Ο νόμος χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα την πάταξη του μαύρου πολιτικού χρήματος για να βάλει εμπόδια στην οικονομική και κατ' επέκταση στην πολιτική ενίσχυση του ΚΚΕ από το λαό. Η ονομαστικοποίηση του ενός, των δύο, των πέντε και των δέκα ευρώ, ποσά που κατά κύριο λόγο δίνουν από το υστέρημά τους στο ΚΚΕ τα λαϊκά στρώματα, θα δρα αποτρεπτικά στην οικονομική ενίσχυση του Κόμματος, καθώς θα συνεπάγεται και καταγραφή του πολιτικού τους φρονήματος από τους μηχανισμούς του κράτους ή στοχοποίησή τους, στην περίπτωση που δε συμφωνούν σε όλα με το Κόμμα, αλλά θέλουν να το ενισχύσουν οικονομικά, επειδή εκτιμούν τους αγώνες και τη δράση του.

Πολύ περισσότερο που μια τέτοια καταγραφή, η κυβέρνηση υποχρεώνει να γίνεται από τα τραπεζικά ιδρύματα, δηλαδή από την αιχμή και το κυρίαρχο στρώμα του κεφαλαίου με το οποίο διαπλέκονται και συμφύονται όλες οι άλλες μορφές του. Ακόμα πιο επικίνδυνη προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ονομαστικοποίηση των συνδρομών των κομματικών μελών, καθώς συνεπάγεται ωμή παρέμβαση στις σχέσεις του Κόμματος με τα μέλη του και ταυτόχρονα συνιστά δημιουργία ονομαστικού καταλόγου της δύναμης ενός κόμματος, που θα βρίσκεται στη διάθεση των κρατικών υπηρεσιών.

Ξεκαθαρίζουμε για πολλοστή φορά ότι το ΚΚΕ όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση, αλλά επιπλέον διαχρονικά και σε όλη τη μακρόχρονη ιστορία του, καταδικάζει χωρίς ενδοιασμό τη λεγόμενη «τρομοκρατία», τόνισε χτες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Σπύρος Χαλβατζής, παρεμβαίνοντας στη Βουλή, σε σχετική Επερώτηση των βουλευτών της «Δημοκρατικής Συνεργασίας» (ΔΗΣΥ).

Οι επερωτώντες βουλευτές ζήτησαν περαιτέρω ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών στο όνομα αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας». Παίρνοντας την πάσα από το κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη, στην παρέμβασή του, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρ. Παπουτσής, είπε ότι η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» απαιτεί «συλλογική προσπάθεια» και ισχυρίστηκε ότι υπάρχει σχεδιασμός από την κυβέρνηση με σεβασμό τα δικαιώματα όσων εμπλέκονται σε υποθέσεις «τρομοκρατίας».

Ο Σπ. Χαλβατζής υπογράμμισε ότι, με βάση την ελληνική αλλά και τη διεθνή εμπειρία είναι φανερό ότι μια σειρά από τις λεγόμενες «τρομοκρατικές οργανώσεις» έχουν ιδρυθεί από τις μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών, με κορυφαίο παράδειγμα την «Αλ Κάιντα», που βρίσκεται τελευταία στην επικαιρότητα.

Ανέφερε ακόμα ότι «λέμε τη λεγόμενη "τρομοκρατία" γιατί μέσα σε αυτόν τον όρο ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο έχουν συμπεριλάβει και μορφές πάλης του μαζικού λαϊκού κινήματος, που καμία σχέση δεν έχουν με ενέργειες ατομικής "τρομοκρατίας", τυφλής βίας, με κουκουλοφόρους κ.λπ. Επίσης, στην τρομοκρατία δε συμπεριλαμβάνουν άλλες καθημερινές, καθαρές μορφές τρομοκρατίας, όπως την εργοδοτική τρομοκρατία, την κρατική βία, την τρομοκρατία των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου, την οικονομική τρομοκρατία σε βάρος κάθε πτυχής της ζωής των λαϊκών στρωμάτων».

Εκτός άλλων, συνέχισε, αντιπαλεύουμε εκείνα τα πρόθυμα παπαγαλάκια των ΜΜΕ του κεφαλαίου, αλλά και εκπροσώπους της κυβέρνησης και άλλων κομμάτων - συμπεριλαμβανομένου του κόμματος της Ντ. Μπακογιάννη - που κατά ριπάς επιχείρησαν να σημαδεύσουν τη συνείδηση και τα μυαλά των εργαζομένων με απαράδεκτα, συκοφαντικά δημοσιεύματα, με τα οποία ταύτισαν τα πάσης φύσεως προβοκατόρικα και άλλα χτυπήματα, με μορφές δράσης του λαϊκού κινήματος, ειδικά με το δικαίωμα στην απεργία και την περιφρούρησή της (λιμάνια, ξενοδοχεία κ.λπ.), ή με μορφές οργανωμένης λαϊκής ανυπακοής όπως στα διόδια.

Καταλήγοντας, ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε: «Σχετικά με το "νόμιμο" και το "μη νόμιμο" τα τελευταία χρόνια, από τη μια στιγμή στην άλλη, καταργήθηκε το οκτάωρο, το πενθήμερο, το σαραντάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η Κοινωνική Ασφάλιση, κατακτήσεις του εργατικού κινήματος που ήρθαν ύστερα από σκληρούς αγώνες. Αυτό είναι νόμιμο»;