Η κλιμάκωση των συγκρούσεων στη Λιβύη την τελευταία βδομάδα, με την επίθεση που πραγματοποιεί ο στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ προς την πρωτεύουσα Τρίπολη, φέρνει ξανά στο προσκήνιο τον σφοδρό ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στη χώρα, που πριν από 8 χρόνια «απελευθερωνόταν» υποτίθεται από το ΝΑΤΟ. Ηταν τότε, στις 19 Μάρτη του 2011, που με το πρόσχημα του τερματισμού του βάρβαρου καθεστώτος του Μ. Καντάφι, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ ξεκινούσαν τη στρατιωτική επέμβαση κατά του λαού της χώρας αυτής της Βόρειας Αφρικής με τον τεράστιο ορυκτό πλούτο (πετρέλαιο και φυσικό αέριο). Λίγο πριν, ο Καντάφι είχε γίνει «καλός σύμμαχος» και έκλεινε δουλειές με μεγάλους ενεργειακούς κολοσσούς όπως η βρετανική BP, η γαλλική «Total», η ιταλική ENI, η ισπανική «Repsol», οι αμερικανικές «ΕxxonMobil», «Chevron», «Occidental Petroleum», «Hess», «Conoco Phillips», η γερμανική RW DIA E. Ομως, όταν θέλησε να επαναδιαπραγματευτεί τα συμβόλαια με αυτές και να ανοίξει περισσότερο τις μπίζνες με μονοπώλια χωρών όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, έγινε το «μαύρο πρόβατο», ο ...αιμοσταγής δικτάτορας που έπρεπε να ανατραπεί. Ετσι πρωτοστατούντων των ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας, συμμάχων τους πετρελαιομοναρχιών του Κόλπου, χρηματοδοτήθηκαν και στήθηκαν οι αντιπολιτευόμενοι ισλαμιστές και προετοιμάστηκε το μακελειό που ακολούθησε. Για τους διάφορους δήθεν ευαίσθητους στα ανθρώπινα δικαιώματα και τους κάθε λογής σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το λεγόμενο φαινόμενο της «αραβικής άνοιξης», που το είδαμε να εξελίσσεται και στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και τη Συρία, ήταν «λαϊκή επανάσταση», συσκοτίζοντας ότι αξιοποιήθηκε η λαϊκή δυσαρέσκεια για ανοχή και στήριξη στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Μόνο το ΚΚΕ κατήγγειλε από την πρώτη στιγμή ότι πίσω από την αμερικανόπνευστη «αραβική άνοιξη» έρχεται χειμώνας για τους λαούς.

Η ελληνική αστική τάξη τότε, μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και με τη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., Κόμμα Μπακογιάννη) έδωσε «γην και ύδωρ» για να πραγματοποιηθούν οι επεμβάσεις. Η βάση της Σούδας, ο Αραξος, το Ακτιο, η φρεγάτα «Λήμνος» πήραν μέρος στις επιχειρήσεις και τους βομβαρδισμούς που έσπερναν το θάνατο, την καταστροφή και τον ξεριζωμό σε χιλιάδες Λίβυους. Ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου καυχιόταν και έπαιρνε τα εύσημα από την κυβέρνηση του «προοδευτικού» Ομπάμα, για τη συμμετοχή της χώρας, που «ανταποκρίθηκε πλήρως στις υποχρεώσεις στη γειτονιά μας». Ο τότε πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, στην αντιπολίτευση, ενώ συμβάδιζε με όλες τις οπορτουνιστικές δυνάμεις του ΚΕΑ, που νομιμοποιούσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την ιμπεριαλιστική επέμβαση, ψέλλιζε απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να μην υστερήσει σε «διπλωματικές - ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες» που έπαιρνε τότε ο Ερντογάν, Πρόεδρος της Τουρκίας, ο οποίος συμμετείχε μετά από κάποια αρχικά τσαλίμια και στους βομβαρδισμούς. Το τότε στέλεχος του ΣΥΝ, η σημερινή περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου είχε πει χαρακτηριστικά το ...αμίμητο περί «ανθρωπιστικής επέμβασης».

Σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με το ...μετάλλιο του καλύτερου σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή και του «μεντεσέ» - κατά τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ - δεν έχει δίλημμα για το τι θα πράξει σε σχέση με τη χρήση των βάσεων και των υποδομών σε ενδεχόμενη νέα επέμβαση στη Λιβύη, όσο πλησιάζει η νέα μοιρασιά. Ηδη, εξάλλου, διάφορα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για ενεργοποίηση της βάσης της Σούδας και συχνότερες επισκέψεις παραγόντων της CIA που σχετίζονται με την κατάσταση στη Λιβύη. Το τι ακριβώς θα γίνει με την επιχείρηση του στρατηγού Χαφτάρ, που αμφισβητεί την κυβέρνηση που στηρίζουν οι ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις, μένει να φανεί. Το πρόσωπο αυτό εξάλλου δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για πρώην αξιωματικό του Καντάφι, που πέρασε για ένα διάστημα στο πλευρό των ΗΠΑ. Επίσης διατηρεί σχέσεις με τη Ρωσία και φαίνεται ότι παζαρεύει και με τους δύο για τη μοιρασιά του πλούτου της χώρας.

Οι εξελίξεις έχουν επιβεβαιώσει πολλαπλά τη θέση του ΚΚΕ ότι οι ΝΑΤΟικές «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» δεν φέρνουν την ειρήνη, την ασφάλεια, αντίθετα υποδαυλίζουν συγκρούσεις και πολέμους. Οτι ο ορυκτός πλούτος, τα σχέδια εκμετάλλευσης και αξιοποίησης, αντί για ευλογία, γίνονται συμφορά για τους λαούς, αφού είναι αντικείμενο αδυσώπητου ανταγωνισμού ανάμεσα σε ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα για το κέρδος. Αυτό πληρώνουν οι λαοί της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης και άλλοι με το αίμα τους. Επίσης, οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η ανάδειξη της Ελλάδας σε βασικό πυλώνα του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην ευρύτερη περιοχή, που περιλαμβάνει και τη Νότια και Ανατολική Μεσόγειο, έχει πολύ μεγάλη ατζέντα, που επεκτείνεται από τον Καύκασο μέχρι τη Βόρεια Αφρική. Δηλαδή, σε απλά Ελληνικά, με πρωταγωνιστικό ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα και ο λαός της χώνονται βαθιά, σε μεγάλη έκταση, σε επικίνδυνα σχέδια και ανταγωνισμούς. Το ζήτημα αυτό πρέπει να γίνει κριτήριο για τον λαό ιδιαίτερα μπροστά στις εκλογικές μάχες του Μάη. Με την ψήφο τους να καταδικάσουν αυτή την πολιτική και να ενισχύσουν τη μόνη δύναμη που καλεί σε αγώνα ενάντια σε αυτά τα σχέδια, που επιδιώκει την εργατική - λαϊκή αφύπνιση και κινητοποίηση για την απεμπλοκή από κάθε νέο ιμπεριαλιστικό τυχοδιωκτισμό, για την εναντίωση στο σύστημα που γεννά τον πόλεμο, τη φτώχεια και την προσφυγιά.