ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Απρίλη 2016
Σελ. /32
Οι καλύτεροι σύμμαχοι της εργοδοσίας

Μια συνδικαλίστρια στο Βόλο απολύθηκε πριν από λίγες μέρες, επειδή διαμαρτυρήθηκε η ίδια και πρωτοστάτησε στον αγώνα ενάντια στη σχέση εργασίας με «μπλοκάκι», που γενικεύεται στα εργοστάσια Μετάλλου της Μαγνησίας. Η απόλυσή της, με τη συμβολή των ταξικών δυνάμεων στην περιοχή, έχει προκαλέσει την αλληλεγγύη από σωματεία και φορείς. Ωστόσο, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η άρνηση της πλειοψηφίας στην ΕΛΜΕ Μαγνησίας (ΑΡΚ - ΣΥΡΙΖΑ, ΔΑΚΕ) να καταδικάσει τη συγκεκριμένη και άλλες απολύσεις, υιοθετώντας επί της ουσίας τα επιχειρήματα της εργοδοσίας. Ανάμεσα σ' αυτά που ακούστηκαν, ήταν και τα εξής: «Να δούμε πρώτα τι προβλέπει η νομοθεσία, για το αν έχουν το δικαίωμα να εγγράφονται στα σωματεία και να αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση οι εργαζόμενοι με "μπλοκάκι". Απ' όσα γνωρίζουμε, ο νόμος 1264 το απαγορεύει...», «Εληξε η σύμβασή τους και γι' αυτό απολύθηκαν. Οταν υπογράφανε τη σύμβαση, δεν έβλεπαν τι προέβλεπε;», «Εχουμε πολλές επιφυλάξεις για το Συνδικάτο Μετάλλου "Μήτσος Παπαρήγας"»). Δεν δίστασαν, μάλιστα, να ζητήσουν να προσέλθει και η απολυμένη συνδικαλίστρια για ...ακρόαση, για να αποφανθούν οι ίδιοι αν συντρέχουν οι λόγοι να χαρακτηρίσουν αυτή την απόλυση συνδικαλιστική δίωξη! Πράγματι, η εργοδοσία και το κράτος της δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερους συμμάχους στην προσπάθεια που κάνουν να ξηλώσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο, βγάζοντας από τη μέση όσους άφοβα πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης, στη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική.

Υπουλο χτύπημα (και) στη 15ετία

Ενα από τα πιο ύπουλα χτυπήματα στην Κοινωνική Ασφάλιση, που σχεδίασε και προωθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, είναι η κατάργηση της 15ετίας, ως προϋπόθεσης για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Η κυβέρνηση, βέβαια, επιχειρεί να καμουφλάρει αυτό το μέτρο με πονηριές και ελιγμούς. Ετσι με το νέο σύστημα, αντί της μιας ενιαίας κύριας σύνταξης, που ισχύει μέχρι τώρα, η κυβέρνηση δημιουργεί δύο τμήματα την «εθνική» και την «ανταποδοτική», τα οποία αθροιζόμενα θα δίνουν το σύνολο της κύριας. Η «εθνική» θα προέρχεται από τον κρατικό προϋπολογισμό και η «ανταποδοτική» από τις εισφορές του ασφαλισμένου. Στην αρχική της πρόταση η κυβέρνηση προέβλεπε ότι η εθνική σύνταξη μαζί με την ανταποδοτική θα δίνονταν με την προϋπόθεση της 15ετίας, όπως ισχύει μέχρι τώρα για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, όταν βέβαια συντρέχει και το απαιτούμενο όριο ηλικίας. Μετά τις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς η κυβέρνηση καταλήγει ότι στην περίπτωση της 15ετίας ο ασφαλισμένος δεν θα λαμβάνει ολόκληρη την εθνική σύνταξη αλλά μέρος αυτής και ολόκληρη θα καταβάλλεται μόνο μετά από 20 χρόνια Ασφάλισης (6.000 ένσημα). Με τον τρόπο αυτό, τα 15 χρόνια δεν θεωρούνται πλέον προϋπόθεση που κατοχυρώνει πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Ετσι η κυβέρνηση υπονομεύει ανοιχτά την 15ετία και ανοίγει το δρόμο για την κατάργησή της. Πρόκειται για σχέδιο που πρέπει να συναντήσει την αποφασιστική αντίσταση όλων των ασφαλισμένων, αφού η κατάργησή της θα σημάνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι και ειδικά οι νέοι που δουλεύουν μέσα στις σημερινές άγριες συνθήκες δεν θα καταφέρνουν ποτέ να συμπληρώνουν τα απαραίτητα ένσημα και στο τέλος του εργάσιμου βίου τους δεν θα λαμβάνουν καμία σύνταξη.

Η μεγάλη πορεία και οι δύο κόσμοι

Η μεγάλη πορεία από την Πάτρα στην Αθήνα εκτός των άλλων αποκαλύπτει και την ανειρήνευτη σύγκρουση: Στον ένα κόσμο συγκεντρώνονται οι δυνάμεις που προκαλούν την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, τους πολέμους και την προσφυγιά. Μια χούφτα παράσιτα, εκμεταλλευτές και το πολιτικό τους προσωπικό. ΕΕ, ΔΝΤ, κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και λοιποί πρόθυμοι, με αδιαπραγμάτευτη τη στρατηγική τους και με τους απαραίτητους καυγάδες και διαπραγματεύσεις για την «αξιολόγηση» της συντριβής του λαού. Ολοι αυτοί προσπαθούν να τον πείσουν ότι για την κρίση δε φταίει το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, αλλά επειδή ζούσε καλύτερα απ' όσο του άξιζε. Οτι για τη χρεοκοπία του φταίνε η σύνταξη του ηλικιωμένου, το μεροκάματο που δεν είναι ανταγωνιστικό, το επίδομα του ανέργου και του ανάπηρου και προφανώς οι αγώνες των εργατών που «διώχνουν τους επενδυτές».

Ο άλλος, ο όμορφος κόσμος, πήρε τη μεγάλη λαϊκή πρωτοβουλία: Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες και η νεολαία τους, που αγωνίζονται και διεκδικούν χωρίς υποχωρήσεις και παζάρια. Με τη μεγάλη τους διαδήλωση, που μετατράπηκε σε πλατιά καμπάνια ενάντια στην πιο αθεράπευτη πληγή του καπιταλισμού: την ανεργία. Μια σκληρή προσπάθεια, τουλάχιστον 200 χιλιομέτρων και μιας βδομάδας πορείας, με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα στέλνει σαφές μήνυμα: «Δεν παζαρεύουμε αυτά που μας ανήκουν, ψάξτε αλλού για συναίνεση, δεν συζητάμε πώς θα μας σφάξετε». Μια δυνατή κινητοποίηση, που συγκίνησε πλήθος εργαζομένων και αγκαλιάστηκε από φορείς, συνδικάτα και Λαϊκές Επιτροπές, κορυφώνεται σήμερα με τη συναυλία στο Σύνταγμα. Σηματοδοτεί ότι η σύγκρουση των δύο κόσμων δεν έχει κριθεί. Οτι ο λαός μπορεί να ανασυνταχθεί και να περάσει στην αντεπίθεση, για να βγει νικητής οριστικά και αμετάκλητα.

Να για ποιους νοιάζονται

Τις προάλλες, δόθηκε στο υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού μια συνέντευξη Τύπου, για να παρουσιαστούν από την Θ. Τζάκρη τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης των εργασιών του «Φόρουμ Βιομηχανίας», στόχος του οποίου είναι να κωδικοποιήσει τις βασικές παρεμβάσεις που είναι αναγκαίες για να ενισχυθούν συγκεκριμένοι «δυναμικοί» τομείς της ελληνικής οικονομίας. Ενα ξεχωριστό κεφάλαιο στα συμπεράσματα καταλαμβάνει η «εξοικονόμηση Ενέργειας», όπου προτείνεται, ανάμεσα σε άλλα, «για την ανάκαμψη της ελληνικής βιομηχανίας και τη βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας»: «Μείωση του ενεργειακού κόστους και επανεκτίμηση των επιβαρύνσεων στο κόστος ενέργειας για την ενίσχυση της εξωστρέφειας και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας (...) εξορθολογισμό της φορολογικής πολιτικής στην κατανάλωσης ενέργειας και των ρυθμιζόμενων χρεώσεων (...) ανάπτυξη νέων εργαλείων χρηματοδότησης, κρατικών ενισχύσεων (π.χ. φορολογικές απαλλαγές, χρηματοδότηση από τρίτους, κ.ά.) και παροχής κινήτρων προς μείωση του κόστους ενέργειας». Οπως γίνεται αντιληπτό, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας περνάει μέσα από προνόμια και απαλλαγές προς το κεφάλαιο, για να μειώσει το κόστος της Ενέργειας και να αυξήσει τα ποσοστά της κερδοφορίας του. Την ίδια ώρα, όμως, που σχεδιάζει γενναία μέτρα για το κεφάλαιο, στο λαό και μάλιστα μόνο σ' αυτούς που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δίνει μέσω του παράλληλου προγράμματος δωρεάν ρεύμα ίσα για να ανάβει μια λάμπα και ένας θερμοσίφωνας. Χώρια που τις απαλλαγές των επιχειρήσεων κάποιος θα πρέπει να τις πληρώσει κι αυτός δεν είναι άλλος από τα λαϊκά στρώματα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1821 Απαγχονίζεται ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε'. Την ίδια μέρα, στα Ψαρά υψωνόταν η σημαία της Επανάστασης.

1821 Μετά από πολιορκία του κάστρου των Σαλώνων (Αμφισσας) από τον Γκούρα και τον Πανουργιά, οι οθωμανικές αρχές αναγκάζονται να παραδοθούν.

1826 Επειτα από ένα σχεδόν χρόνο πολιορκίας από τους Οθωμανούς, οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου επιχειρούν ηρωική έξοδο. Μόλις 1.500 θα καταφέρουν τελικά να γλιτώσουν, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς. Πιθανολογείται ότι το σχέδιο της εξόδου είχε προδοθεί στους πολιορκητές.

1847 Γεννιέται ο ουγγρικής καταγωγής Αμερικανός εκδότης Τζόζεφ Πούλιτζερ, που θεσμοθέτησε τα ομώνυμα δημοσιογραφικά και συγγραφικά βραβεία.

1864 Ο αρχιδούκας της Αυστρίας, Φερδινάνδος Ιωσήφ Μαξιμιλιανός, αναλαμβάνει αυτοκράτορας του Μεξικού. Αιχμαλωτίστηκε από στρατιωτικούς που στηρίζονταν από τις ΗΠΑ και τουφεκίστηκε το 1867.

1919 Κυβερνητικά στρατεύματα του Μεξικού σκοτώνουν σε ενέδρα τον θρυλικό επαναστάτη Εμιλιάνο Ζαπάτα και βάζουν τέλος στην ένοπλη εξέγερση των αγροτών, που είχε ξεκινήσει εννέα χρόνια πριν.

1942 Κυκλοφορεί το επίσημο όργανο της ΚΕ του ΕΛΑΣ «Απελευθερωτής».

1945 Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας δίνει εντολή για ένοπλη εξέγερση στο κατεχόμενο από τους ναζί βόρειο κομμάτι της χώρας.

1948 Συνέρχεται στο Παρίσι Διεθνής Διάσκεψη των Επιτροπών Βοήθειας στον ελληνικό λαό, στην οποία παίρνουν μέρος αντιπρόσωποι από 22 χώρες. Η Διάσκεψη εξέλεξε μόνιμη Διεθνή Επιτροπή Βοήθειας για τη Δημοκρατική Ελλάδα, για το συντονισμό των προσπαθειών των Εθνικών Επιτροπών.

1988 Πεθαίνει ο Εζεκίας Παπαϊωάννου, Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ.

1998 Πεθαίνει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ