ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Απρίλη 2016
Σελ. /32
ΓΥΝΑΙΚΑ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Η 10η Απριλίου να γίνει θεσμός

1. Ο Δήμαρχος Πατρέων όχι μόνο ανέστησε την πορεία ειρήνης, αλλά της έδωσε ταξικό περιεχόμενο ξεπερνώντας ιστορικά τον αφηρημένο ουμανισμό του Μαραθωνίου στα μέσα της δεκαετίας του '60. Από δω και στο εξής οφείλουμε κάθε χρόνο την ίδια ακριβώς ημερομηνία η πορεία σταθερά να κάνει την εμφάνισή της, εγκαινιάζοντας μια νέα παράδοση.

2. Η πορεία εμφανίζεται στον απόηχο μιας από τις ελεεινότερες βραδιές που γνώρισε το κοινοβούλιο. Σαν τις πουτάνες που εκθέτουν από τα μπαλκόνια τους τα άπλυτα η μία της άλλης, κυβέρνηση και αντιπολίτευση έκαναν επίδειξη της χαμέρπειάς τους, δικαιώνοντας έτσι τον αγώνα που δίνουν για το ποιος είναι πιο περήφανος για την καταγωγή του. Η βραδιά αυτή δεν παραγράφεται. Και μας δίνει πληροφορίες όχι μόνο για το ρόλο όσων ακολούθησαν τα μνημόνια, οι οποίοι ήδη φροντίζουν να δοκιμάζουν πάνω μας ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι, αλλά και για την ποιότητα των προσώπων που χρόνια ολόκληρα τα μακιγιάρει το θέαμα. Αρκούσε μια νύχτα για να τους εκθέσει όπως ακριβώς είναι.

3. Η εμφάνιση Μητσοτάκη, με τη θλιβερή ομιλία του και τα χαρακτηριστικά του παθολογικού συνδρόμου της οικογένειάς του για εξουσία, δεν είχε ιδιαίτερη διαφορά από εκείνη του πρωθυπουργού, που εμφανίστηκε με το προσωπείο του εκδικητή Ζορό, αλλά κάτω από τη μάσκα έκρυβε έναν φτηνό εξουσιαστή.

4. Ο χειρότερος όλων, ο θλιβερός νάρκισσος που διεκδικεί από το πανελλήνιο τη δόξα του μοναδικού σπινθηροβόλου πνεύματος στη χώρα, Ευάγγελος Βενιζέλος, δεν κατάφερε να εμφανιστεί με τη γνωστή μορφή του, αυστηρός και είρων, αλλά εξόκειλε και μας χάρισε το αληθινό του πρόσωπο. Η αλλεργία του για κάθε επαφή με τη λογική, μετά το τέλος της παρέας του με τον Σαμαρά, τον οδηγεί σε έναν φυσικό μαρασμό, τον οποίο προσπαθεί να αναχαιτίσει με οξύθυμη υπεροψία. Αλλά ας μην παραμυθιάζεται, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα πληρώσει για τη συγκυβέρνησή του με τον Σαμαρά. Οσο για την κατά φαντασία του κόντρα με τον Καμμένο, αυτή συμβαίνει γιατί και οι δύο μοιάζουν σαν σταγόνες νερό.

5. Σβάστικα να την κλαιν κι οι ρέγκες. Ο καλύτερος μονόλογος που απόλαυσα: του Μιχαλολιάκου. Εμφανίστηκε σαν να βιώνει ένα βουβό δράμα και μέσα από μια δακρύβρεχτη, μελό ομιλία προσπάθησε να μας πείσει για την άδικη κοινωνία που τον έβαλε φυλακή. Προφανώς, πιστεύει πως είναι ακόμα έγκλειστος! Τα υποκριτικά του προσόντα πρόσθεσαν στο βιογραφικό του μια ακόμη μέτρια θεατρική εμφάνιση. Κρίνοντας ωστόσο την προσπάθεια, του απονέμω το βραβείο «Μπράβο Ρούλα», με την ευχή να τον καλέσει η παρουσιάστρια στην καινούρια της εκπομπή.

6. Η σοσιαλδημοκρατία που κυβερνά είναι αποδυναμωμένη, γι' αυτό και δεν θα αργήσει να περάσει στον αυταρχισμό, που θα φροντίσει να επιβάλει μέσα από τις ειδικές δυνάμεις και τους απανταχού μπάτσους. Αν δεν το κάνει, θα καταρρεύσει. Προκλητικά προβλέψιμη, οι κινήσεις της αντιγράφουν τη συμπεριφορά των προσφύγων, που γυρίζουν δεξιά κι αριστερά ελπίζοντας ακόμη και τώρα ότι θα λάβουν χείρα βοηθείας από τους Ευρωπαίους.

7. Οποτε μπορώ, κατηφορίζω στο παρκάκι των γερόντων - όπως το έχω βαφτίσει - στη γειτονιά μου. Κάθομαι πλάι τους, κλείνω τα μάτια και τους ακούω. Με συναρπάζει η σοφία τους, που δεν τους επιτρέπει κανένα παράπονο. Ακούω τα βιώματά τους, που τα μοιράζονται με όλους με μια αξιοπρέπεια που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Ας συνεχίσουν στο παρκάκι τους να μορφώνουν όποιον, έστω και τυχαία, κάθισε για λίγο να ξεκουραστεί. Ενα είναι σίγουρο: αργά ή γρήγορα θα κολλήσει κι αυτός και θα γίνει ένα ακόμη μέλος τους.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ


Πολιτικές - «εργαλεία» στα χέρια των επιχειρήσεων

«Οι πολιτικές είναι ισχυρά εργαλεία, τα οποία μπορούν να συμβάλουν σε μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε εργασία και ιδιωτική ζωή (...) σύμφωνα με τους στόχους της Στρατηγικής ΕΕ 2020 και τη δέσμευση της ΕΕ των 28 στην ισότητα των φύλων». Σημειώνοντας μεταξύ άλλων τα παραπάνω προλογίζει η Επιτροπή FEMM (Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων) του Ευρωκοινοβουλίου πρόσφατη έκδοσή της, με θέμα τις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά το χρόνο που διαθέτουν στην εργασία, στη φροντίδα εξαρτώμενων μελών της οικογένειάς τους και στην ξεκούραση («Differences in Men's and Women's Work, Care and Leisure Time»).

Με ορίζοντα το 2020, η ΕΕ έχει θέσει στόχο το ποσοστό απασχόλησης να ανέλθει στο 75% του πληθυσμού ηλικίας 20 - 64 ετών. Προκειμένου το ποσοστό αυτό να επιτευχθεί «πολλά κράτη - μέλη θα χρειαστεί να βρουν τρόπους να αυξήσουν τη γυναικεία προσφορά εργασίας», σχολιάζει η Επιτροπή. Υπενθυμίζει ότι η απασχόληση των γυναικών έφτασε στο υψηλότερο ποσοστό της το 2014 (64%), ενώ την ίδια περίοδο η απασχόληση των ανδρών, παρά τη μείωση που είχε υποστεί στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, ανερχόταν σε 75%. Διαπιστώνει ότι οι εργαζόμενες γυναίκες δουλεύουν λιγότερες ώρες σε σύγκριση με τους άντρες, διαφορά για την οποία υποδεικνύει ως αιτία τις αυξημένες ευθύνες των γυναικών στο πλαίσιο της φροντίδας των μελών οικογένειας, κυρίως των παιδιών και των ηλικιωμένων.

«Ευέλικτες» και φθηνές άδειες

Ο συνδυασμός εργασίας και οικογένειας για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις δεν συνεπάγεται τη διεύρυνση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, γυναικών και ανδρών, αντίθετα περνά μέσα από την περικοπή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συζήτηση γύρω από την άδεια μητρότητας. Με πρόσχημα το στόχο τής πιο «ισότιμης κατανομής τής μη αμειβόμενης δουλειάς», δηλαδή των ευθυνών στο πλαίσιο της οικογένειας, της φροντίδας των παιδιών και του νοικοκυριού που βαραίνουν περισσότερο τις γυναίκες, ορισμένα κράτη έχουν υιοθετήσει, στη θέση της άδειας μητρότητας, τη γονική άδεια, την οποία οι δυο γονείς μοιράζονται μεταξύ τους.

Η επίκληση της καλύτερης κατανομής των ευθυνών είναι προσχηματική. Η άδεια μητρότητας είναι μια άδεια που αφορά το διάστημα πριν και μετά τον τοκετό και έχει πρώτα και κύρια να κάνει με την προστασία και τις ανάγκες του γυναικείου οργανισμού. Οσον αφορά τη φροντίδα του παιδιού τους πρώτους μήνες της ζωής του, η χορήγηση άδειας στον πατέρα θα μπορούσε να βοηθήσει στις αυξημένες ανάγκες των νέων γονιών, αλλά όχι να αντικαταστήσει την άδεια που πρέπει να δίνεται στη μητέρα.

Το ζητούμενο για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της είναι οι άδειες να είναι όσο το δυνατόν πιο «βολικές» και «ανέξοδες» για την εργοδοσία. Στην κατεύθυνση αυτή βοηθά η μεγαλύτερη «ευελιξία» σε ό,τι αφορά τη διάρκειά τους και η δυνατότητα να μοιράζονται ανάμεσα στους δύο γονείς. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και ο περιορισμός της αμοιβής κατά τη διάρκειά τους σε επίπεδο χαμηλότερο από το μισθό των εργαζομένων, που γίνεται και με το «επιχείρημα» πως η αποζημίωση στο σύνολο του μισθού λειτουργεί ως «αντικίνητρο» για την επιστροφή των γυναικών στη δουλειά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο της συγκεκριμένης μελέτης, η Επιτροπή αναφέρεται και στην περίπτωση της Ελλάδας, την οποία χαρακτηρίζει ως μια από τις πιο «γενναιόδωρες» χώρες, όσον αφορά στη «συμφιλίωση» εργασίας και οικογένειας και τις άδειες μητρότητας. Ο χαρακτηρισμός συνοδεύεται μάλιστα από την προαναγγελία πιθανών αλλαγών στις «ισχύουσες ρυθμίσεις». Η συγκυρία δεν είναι τυχαία, αφού η κυβέρνηση έχει προαναγγείλει σειρά νομοσχεδίων που θέτουν στο στόχαστρο ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με πρώτο το νομοσχέδιο - ταφόπλακα για την Κοινωνική Ασφάλιση.

«Οικονομικές ευκαιρίες» για τις επιχειρήσεις

Ο χρόνος όμως που οι γυναίκες αφιερώνουν στη φροντίδα δεν αφορά μόνο τα παιδιά, αλλά και τα υπόλοιπα εξαρτώμενα μέλη της οικογένειας, όπως οι ηλικιωμένοι γονείς, ΑμΕΑ ή άλλους συγγενείς. Το ποσοστό των εργαζομένων στην ΕΕ που φροντίζουν σήμερα κάποιον ηλικιωμένο συγγενή υπολογίζεται σε 16%, ενώ αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, καθώς οι εκτιμήσεις προβλέπουν αύξηση του αριθμού των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών στην ΕΕ, από 87 εκατομμύρια το 2010 σε 152 εκατομμύρια το 2060.

Στη βάση των δημογραφικών δεδομένων, η ΕΕ έχει ήδη διαβλέψει πως οι ανάγκες των ηλικιωμένων συνιστούν μια «ανερχόμενη αγορά» από την οποία οι επιχειρήσεις προσδοκούν τόνωση της κερδοφορίας τους. Μάλιστα, χρησιμοποιεί τον όρο «Ασημένια Οικονομία», για να αναφερθεί στις «οικονομικές ευκαιρίες που προκύπτουν από τις δημόσιες δαπάνες και τα έξοδα των ίδιων των καταναλωτών, που σχετίζονται με τη γήρανση του πληθυσμού» (έγγραφο αναφοράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 23ης Φλεβάρη 2015, «Growing the Silver Economy in Europe»). Η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών Πρόνοιας και Υγείας, που συμπεριλαμβάνονται στον τομέα, στρώνει το δρόμο για τη δραστηριοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων. Εμπορευόμενες τις ανάγκες των ηλικιωμένων, οι επιχειρήσεις διευκολύνονται και από την πιεστική ανάγκη των γυναικών να «αποδεσμευτούν» σε ένα βαθμό από την ευθύνη της φροντίδας ηλικιωμένων συγγενών στο σπίτι, προκειμένου να διατηρήσουν ή να αναζητήσουν μια θέση δουλειάς.

Στην «οικονομία υπηρεσιών που απευθύνεται στην τρίτη ηλικία (silver economy)» αναφέρθηκε πρόσφατα και ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Μιλώντας την περασμένη Τρίτη στο Ελληνογερμανικό φόρουμ που διοργανώθηκε από τον «Economist», ο Θ. Φέσσας απαρίθμησε τους τομείς της ελληνικής οικονομίας που παρέχουν ευκαιρίες στους επενδυτές, συμπεριλαμβάνοντας δίπλα σε κλάδους όπως ο τουρισμός, τα logistics και η πληροφορική, τη λεγόμενη «ασημένια οικονομία». Πρόκειται για τομείς που «υπόσχονται σημαντικές υπεραξίες σε εκείνους τους επενδυτές που πρώτοι θα τολμήσουν να επενδύσουν», όπως εξηγεί ο ΣΕΒ στο Δελτίο Τύπου που εξέδωσε.

Σύγχρονη απαίτηση η μείωση του εργάσιμου χρόνου

Στην όλη συζήτηση γύρω από την «ισορροπία» ανάμεσα στην εργασία και την οικογένεια, κομβική θέση κατέχει το ζήτημα του εργάσιμου χρόνου. Η ΕΕ αναγορεύει την «ευελιξία» στην οργάνωση του χρόνου εργασίας σε λύση που συμφέρει τόσο τους εργαζόμενους όσο και τις επιχειρήσεις. «Οι ευέλικτοι διακανονισμοί θεωρείται γενικά ότι αυξάνουν την παραγωγικότητα μέσω μιας καλύτερης αντιστοίχησης των αναγκών των επιχειρήσεων και των προτιμήσεων και υποχρεώσεων των εργαζομένων», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκδοση της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου.

Από τη σκοπιά των επιχειρηματικών ομίλων, η «ευελιξία» στην οργάνωση του εργάσιμου χρόνου και η μερική απασχόληση αποτελούν σίγουρα λύση, αφού προσαρμόζουν το χρόνο δουλειάς των εργαζομένων στην αυξημένη παραγωγικότητα της εργασίας. Για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, όμως, η «ευελιξία» σημαίνει μείωση του μισθού τους, ανάλογη με τη μείωση του ωραρίου εργασίας τους, συνεπάγεται λειψά ένσημα και κουτσουρεμένα δικαιώματα.

Στον αντίποδα της σημερινής πραγματικότητας, το δικαίωμα των γυναικών στη δουλειά, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο και στην ξεκούραση μπορεί να γίνει πραγματικότητα με τη γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, την κατοχύρωση σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων, τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών για τις ανάγκες της οικογένειας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών της.


Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ