«Γνώμη» για την κατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων μετά τις ανατροπές που επιβλήθηκαν τα τρία τελευταία χρόνια με αντίστοιχες νομοθετικές παρεμβάσεις, παρουσίασε χτες η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ). Η «Γνώμη» αυτή -πέραν των διαπιστώσεων- καταλήγει στην επίκληση για «ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με την αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, ώστε τα μέρη να αναζητήσουν και να βρουν σημαία σύγκλισης στα πλαίσια του καλόπιστου διαλόγου». Ειδικότερα η ΟΚΕ προτείνει η ΕΓΣΣΕ - ή ό,τι έχει απομείνει απ' αυτή - να έχει γενική εφαρμογή για όλους τους εργαζόμενους και να κυρωθούν νομοθετικά όσες διατάξεις παλαιότερων ΕΓΣΣΕ δεν έχουν ήδη νομοθετηθεί και αφορούν κυρίως τις άδειες.

Και η συγκεκριμένη «Γνώμη» της ΟΚΕ είναι ακόμα μια προσπάθεια να δικαιώσει το ρόλο της ως μηχανισμού του «κοινωνικού εταιρισμού» και του «κοινωνικού διαλόγου» που τόσο ακριβά έχει πληρώσει η εργατική τάξη. Επιπλέον, δεν είναι απαλλαγμένη και από δόσεις πολιτικής υποκρισίας, αφού η επιβολή των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις δεν έγινε μονομερώς από την κυβέρνηση - όπως η ΟΚΕ αφήνει να εννοηθεί- αλλά με τη σύμφωνη γνώμη και απαίτηση σε πολλές περιπτώσεις των ηγεσιών των εργοδοτικών οργανώσεων (κυρίως ΣΕΒ, τραπεζιτών, μεγαλοξενοδόχων). Οι ηγεσίες των εργοδοτικών οργανώσεων δεν είναι άμοιρες του αίματος..! Πολύ περισσότερο που είναι ακριβώς τα μέλη των εργοδοτικών αυτών οργανώσεων που έχοντας στα χέρια το νομοθετικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, προχώρησαν ασμένως στην εφαρμογή του.

Αλλωστε και σήμερα οι εργοδοτικές οργανώσεις όχι μόνο προχωράνε σε μείωση μισθών τηρώντας ευλαβικά τις νομοθετικές παρεμβάσεις, αλλά και αρνούνται να προσέλθουν για την υπογραφή νέων συμβάσεων (κλαδικών, ομοιεπαγγελματικών, επιχειρησιακών) που ζητάνε τα συνδικάτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως καταγράφει και η «Γνώμη» της ΟΚΕ, η λήξη των κλαδικών συμβάσεων που έχει συντελεστεί έχει οδηγήσει 1,2 εκατομμύρια του ιδιωτικού τομέα (περίπου το 60% των μισθωτών) σε καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους που περιλαμβάνονταν στις συμβάσεις που έληξαν, σε χειρότερους όρους αμοιβής και εργασίας και σε ατομικές συμβάσεις. Αυτό μάλιστα το ποσοστό θα φτάσει το 80% του εργατικού δυναμικού στον ιδιωτικό τομέα στο τέλος του έτους. Εννοείται ότι όλα αυτά δεν έγιναν ερήμην των εργοδοτών, αλλά με δική τους μονομερή απόφαση, ανεξάρτητα αν ο νόμος τούς έδινε πλέον αυτή τη δυνατότητα. Προς τι λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα της ΟΚΕ;

Επιπλέον η συγκεκριμένη «Γνώμη» αποπνέεται από μία προσπάθεια δικαίωσης όλης της προηγούμενης κατάστασης, της περιόδου δηλαδή πριν τις ανατροπές που επέφεραν τα μνημόνια και εξιδανίκευσης της «κοινωνικής ειρήνης». Ομως, το γεγονός ότι οι νομοθετικές παρεμβάσεις και τα μνημόνια των τριών τελευταίων ετών χειροτέρευσαν δραματικά τη θέση της εργατικής τάξης, αυτό καθόλου δε δικαιώνει την προηγούμενη κατάσταση, όπου σε συνθήκες γοργής καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι είχαν τεράστια κέρδη, λυσσαλέα αντιτάσσονταν στις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των κατώτερων μισθών. Πολύ περισσότερο δεν δικαιώνει τον «κοινωνικό διάλογο» και τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας», έβαλε πλάτη για να επιβληθεί η συγκράτηση των μισθών, να αυξηθεί η εκμετάλλευση των εργαζομένων και κυρίως να αφοπλιστεί το εργατικό κίνημα το οποίο στην πλειοψηφία του (πλην ΠΑΜΕ) υποκλίθηκε στη λογική του «εφικτού» και του ανεκτού για την καπιταλιστική κερδοφορία.

Και όλα αυτά με τις ευλογίες της ΟΚΕ, των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ΟΚΕ λοιπόν δεν βρέθηκε απέναντι σε αυτήν την κατάσταση αλλά έσπρωξε και αυτή σε αυτή την κατεύθυνση. Η επιμονή της και σήμερα στον «κοινωνικό διάλογο» δικαιώνει για άλλη μια φορά το ρόλο της ως εργαλείο αφοπλισμού του εργατικού κινήματος, αλλά και υπονόμευσης των πραγματικών συμφερόντων των φτωχών ελεύθερων επαγγελματιών, εμπόρων και βιοτεχνών και πάντα σε όφελος των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

Συνάντηση με τον ΣΕΒ για την υπογραφή νέας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το έτος 2013, αποφάσισε να ζητήσει το ΔΣ της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών. Οπως τονίζει σε σχετική ανακοίνωση «τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι στον κλάδο έχουμε δεχθεί μια χωρίς προηγούμενο επίθεση με μηδενικές αυξήσεις σε μισθούς και σε αρκετές περιπτώσεις μειώσεις μισθών (Ολυμπος, Τυράς, Ροδόπη, PEPSICO κλπ.), εργασία σε νέους κάτω των 25 ετών με 511 ευρώ (ΕΒΓΑ), μισθούς 586 ευρώ (Ελ Μπίσκο), απλήρωτη εργασία για 2-3 μήνες (Κατσέλης, Κανάκης, ΜΕΒΓΑΛ, ΑΓΝΟ, Πίνδος) και τρομοκρατικές απολύσεις (ΝΟΥΝΟΥ, Πίνδος, ΑΓΝΟ)».

Και σημειώνει: «Απέναντι σε αυτήν την επίθεση ένας πρέπει να είναι ο δρόμος. Δρόμος ένταξης όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα τους σε κάθε χώρο δουλειάς. Ο αγώνας για υπογραφή ικανοποιητικής κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης σε όλους τους κλάδους της Ομοσπονδίας (αναψυκτικά, ζυθοποιία, οινοποιία, γαλακτοβιομηχανία, τυροκομικά, τρόφιμα) θα έχει επιτυχία αν γίνει υπόθεση όλων μας και δε θα είναι υπόθεση μιας καλής διαπραγματευτικής ομάδας».

Η Ομοσπονδία τονίζει ότι τα όσα συμβαίνουν στον κλάδο «γίνονται με τις ευλογίες της συγκυβέρνησης - ΕΕ, για την μεγαλύτερη αύξηση των κερδών των βιομηχάνων, την αδιαφορία της νέας πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Πέρα απ' όλα αυτά, με νόμους της συγκυβέρνησης μπήκαν αυξημένη φορολογία για το 2012, χαράτσια, αυξήσεις σε ΔΕΗ, τρόφιμα, όλα τα είδη λαϊκής ανάγκης».

Η Ομοσπονδία καλεί τους εργάτες σε αγώνα για δουλειά με δικαιώματα και υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ. Και καταλήγει: «Στον αγώνα αυτό καλούμε τους αγρότες που δέχονται την άγρια εκμετάλλευση των βιομηχάνων του κλάδου, τους μικρομεσαίους που καθημερινά δέχονται μειώσεις μισθών, τη νεολαία, όλο το λαό της χώρας μας».

Τη διοργάνωση μουσικοθεατρικής παράστασης, με αφιέρωμα στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ αποφάσισε η διοίκηση του Συνδικάτου Εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση Νομού Λάρισας, στα πλαίσια του γιορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Στο μουσικοθεατρικό αφιέρωμα, με τίτλο «Γεια σου Περήφανη και Αθάνατη Εργατιά», που θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας τη Δευτέρα 29 Απριλίου, στις 9 μμ, θα είναι μια διαδρομή στο εργατικό - λαϊκό τραγούδι, με τραγούδια, χορούς και θεατρικό δρώμενο, όπως εξελίχθηκε από τις αρχές του προηγουμένου αιώνα έως σήμερα. Οι συντελεστές της παράστασης συμμετέχουν και στηρίζουν την εκδήλωση για την Εργατική Πρωτομαγιά με προσωπική προσφορά.