Σε συνθήκες επίθεσης των αστικών κομμάτων, των ιμπεριαλιστών και της ΕΕ, που βάλθηκαν να σβήσουν την Ιστορία που έγραψαν οι λαοί, χρειάζεται μαχητικά να υπερασπίσουμε ιδανικά και αξίες. Να υπερασπίσουμε την αλήθεια για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την προσφορά των κομμουνιστών στην πάλη ενάντια στο φασισμό. Να μάθει η νέα γενιά την αλήθεια, τη δύναμη που έχουν οι λαοί, τη δύναμη που έχουν οι σοσιαλιστικές ιδέες και ο σοσιαλισμός. Τους αγώνες, τις θυσίες, την ιστορία του, τη μεγάλη προσφορά του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών.

Αυτό ήταν το μήνυμα που ανέδειξε η μεγάλη εκδήλωση που έγινε χθες βράδυ στην αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με αφορμή τα 65 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ και τα 68 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, οι Οργανώσεις Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ και η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ). Συμμετείχαν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, άνθρωποι του μόχθου και πολλοί νέοι, εργαζόμενοι, φοιτητές και σπουδαστές.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης. Χαιρέτισε ο Κώστας Σαπρανίδης, πρόεδρος της Περιφερειακής Επιτροπής Κεντρικής Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ακολούθησε ήταν αφιερωμένο στο αντάρτικο τραγούδι και στους ποιητές της Εθνικής Αντίστασης, που με την πένα τους και με το όπλο στο χέρι πολέμησαν τους κατακτητές. Συμμετείχαν το συγκρότημα της ΚΝΕ και οι ηθοποιοί Θανάσης Κεραμίδας, Ρούλα Παντελίδου, Θανάσης Παπαδημητρίου.

Ανεβαίνοντας στο βήμα της εκδήλωσης, ο Ζήσης Λυμπερίδης σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Χρειάζεται να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, αλλά κυρίως να δράσουμε. Οι αγωνιστές ήρωες εξέφρασαν το συλλογικό νου της Αντίστασης στο φασισμό. Εξέφρασαν το συλλογικό νου ενός λαού και ενός κόμματος, του ΚΚΕ. Ενός λαού που έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ, που ταυτίστηκε μαζί του στην πάλη ενάντια στο φασισμό και τους κατακτητές, για τη λαοκρατία και την ελευθερία.

Οσες φορές ο ελληνικός λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ, έγραψε λαμπρές σελίδες: Με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την Εθνική Αλληλεγγύη, την Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών. Η Εθνική Αντίσταση λάμπει στο ιστορικό στερέωμα, εμπνέει, καθοδηγεί, διδάσκει. Γράφτηκαν λαμπρές σελίδες με το ΚΚΕ. Με την αντίσταση του λαού της Αθήνας στην ένοπλη επέμβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών το Δεκέμβρη. Με τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Το Κόμμα μας έμεινε όρθιο, γιατί είναι ασυμβίβαστο με τον ιμπεριαλισμό. Είναι μαχητής για την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, το σοσιαλισμό, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Ενέπνευσε χιλιάδες απλούς αγωνιστές που συμμάχησαν μαζί μας. Τίμιους ανθρώπους, που δεν έγιναν μέλη, εμπνεύστηκαν, όμως, από τον αγώνα, την πρωτοπόρα δράση και στάση των κομμουνιστών.

Με το αίμα όλων αυτών των ηρωικών παιδιών του ΚΚΕ, χαράχτηκε μια κόκκινη γραμμή. Αυτή η γραμμή ξεχώρισε δύο κόσμους: Τον κόσμο της δουλειάς και της πάλης για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση από τον κόσμο της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης. Αυτή η γραμμή δε σβήνει. Κάθε αγωνιστής σήμερα έχει χρέος να τη διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού. Η Ιστορία, οι αγώνες, οι θυσίες να παραμείνουν ζωντανά στο λαό και τη νεολαία.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αποδείχνεται ότι ο ταξικός αγώνας δεν μπορεί να είναι αμυντικός για τη διαφύλαξη κάποιων κατακτήσεων, τη στιγμή που αλλάζουν οι άμεσες ανάγκες τόσο του κεφαλαίου όσο και της εργατικής τάξης. Αποτελέσματα άμεσα και κυρίως προοπτικής μπορεί να δώσει μόνον η πολιτικοποίηση της δράσης, με αιτήματα που συγκρούονται με τη στρατηγική του κεφαλαίου, διεκδικούν τον παραγόμενο πλούτο σε όφελος των άμεσων παραγωγών του και, ταυτόχρονα, να προετοιμάζουν τον υποκειμενικό παράγοντα για την κατάκτηση της εξουσίας. Τέτοιοι αγώνες μπορούν να διαμορφώσουν συσχετισμούς δυνάμεων υπέρ της εργατικής τάξης και των δυνάμει συμμάχων της, των λαϊκών στρωμάτων.

Μόνη λύση είναι ο ασυμβίβαστος αντιιμπεριαλιστικός αγώνας. Η λαϊκή συσπείρωση. Λαϊκή συμμαχία εργατών, φτωχών αγροτών, νεολαίας, λαϊκών δυνάμεων. Ενάντια στο μέτωπο των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αυτή η συμμαχία με στόχο και με οδηγό την πάλη για τη λαϊκή εξουσία αποτελεί τη μόνη λύση.

Ισχυρό ΚΚΕ χρειάζεται, για να γίνεται πράξη η λαϊκή συμμαχία. Ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, για να βρουν δικαίωση αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους. Η εποχή μας, ο 21ος αιώνας μπορεί να γίνει αιώνας αναζωογόνησης του κομμουνιστικού κινήματος. Αιώνας της πάλης των λαών και της νίκης. Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δε θα μείνουν καθηλωμένα στο χτες. Στην εργατική τάξη, ιδιαίτερα στις νέες γενιές των λαϊκών στρωμάτων, αξίζει μόνο ένα μέλλον, αυτό που φοβάται ο ιμπεριαλισμός. Το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό».

Στο ιστορικό της ίδρυσης του ΕΑΜ και στις μάχες του ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Σαπρανίδης. «Στις 15 Μάη 1941, ένα μήνα μετά την κατάληψη της χώρας από τους κατακτητές, με απόφαση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, ιδρύεται η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση στην Ελλάδα. Πρόκειται για την "Ελευθερία", με την ομώνυμη εφημερίδα της και το πρώτο παράνομο τυπογραφείο της πόλης μας, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Στις 16 Ιούλη 1941, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, ιδρύεται το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΕΑΜ.

Τον ίδιο μήνα, με απόφαση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, που είχε κατορθώσει να ξεφύγει τη σύλληψη από τη δικτατορία, οργανώνονται οι πρώτες ένοπλες ομάδες ανταρτών, "Αθανάσιος Διάκος" στα Κρούσια του Κιλκίς και "Οδυσσέας Ανδρούτσος" στα Κερδύλλια της Νιγρίτας. Στις 27 Σεπτέμβρη 1941, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, υπογράφεται το ιδρυτικό του ΕΑΜ».

Σχετικά με το χρονικό της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, τόνισε ότι ο εφεδρικός ΕΛΑΣ από το Μάη του 1944 αναπτύσσει τέτοια δραστηριότητα στην πόλη, που σύντομα απελευθερώνονται οι γύρω συνοικίες της πόλης, από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβρη του 1944. Ετσι δεν προχώρησε το σχέδιο των Αγγλων που μπήκε σε εφαρμογή αρχές του Οκτώβρη, για κατάληψη της Θεσσαλονίκης και για εξόντωση του ΕΛΑΣ.

«Οι Γερμανοί περιορίζονται στους στρατώνες, που τους οχυρώνουν σαν φρούρια, με το βαρύ τους οπλισμό, αποφεύγοντας συγκρούσεις με τον ΕΛΑΣ, ακόμη και στις δύο τελευταίες διαδηλώσεις, που έγιναν η μία στις 24 Οκτώβρη του 1944 με αιτήματα να διαλυθούν τα τάγματα ασφαλείας και να σταματήσει η τρομοκρατία και η άλλη στις 26 Οκτώβρη στην πλατεία Αγίας Σοφίας, με πορεία προς το Λευκό Πύργο.

Στις 25 Οκτώβρη οι Γερμανοί αποχωρούν από την Κεντρική και Δυτική Μακεδονία προς τη Γιουγκοσλαβία. Στις 26 αρχίζει το πέρασμα του Αξιού από τον ΕΛΑΣ. Στις 27 αποβιβάζονται δύο τάγματα στην παραλία της Μηχανιώνας. Στις 29, άλλα δύο τάγματα αποβιβάζονται στην παραλία της Χαλάστρας. Με αυτά ενώνονται ένα τάγμα του 16ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και δύο λόχοι του 50ού που πέρασαν τον Αξιό. Τις ίδιες μέρες το 13ο Σύνταγμα του Κιλκίς μπαίνει στις βορειοδυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης και το 19ο Σύνταγμα στην Πυλαία και στη Χαριλάου. Στις 30 Οκτώβρη οι Γερμανοί αποσύρουν τις παράκτιες πυροβολαρχίες τους και κατευθύνονται προς τη Σίνδο και τον Αγιο Αθανάσιο. Επιχειρούν αντεπίθεση προς τη Σίνδο και Χαλάστρα, αλλά ανατρέπονται με μεγάλες απώλειες. Στις 2 η ώρα το μεσημέρι, η πόλη είναι ελεύθερη και ο λαός πανηγυρίζει».