ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 10 Νοέμβρη 2009
Σελ. /32
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ποια ελευθερία;

Αφού η προσπάθεια να πείσουν για δήθεν καλύτερη ζωή στον καπιταλισμό αποτυγχάνει, προσκρούοντας πάνω στην ίδια την πραγματικότητα που διαμορφώνεται στα καπιταλιστικά κράτη και ιδιαίτερα στα πρώην σοσιαλιστικά, τα επιτελεία της άρχουσας τάξης στρέφουν την προπαγάνδα ενάντια στο σοσιαλισμό, ρίχνοντας όλο και περισσότερο λάσπη και δηλητήριο για την «ανελευθερία» αυτού του συστήματος. Χαρακτηρίζουν τις πρώην σοσιαλιστικές κυβερνήσεις «αυταρχικές», φτάνουν μέχρι την εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό και το φασισμό και ας νίκησε η ΕΣΣΔ και οι λαοί, όχι οι αστικές τάξεις, το φασισμό στον πόλεμο.

Ισχυρίζονται, για παράδειγμα, ότι σε μια καπιταλιστική κοινωνία ο εργάτης μπορεί να επιλέξει. Μπορεί να λέει ελεύθερα την άποψή του για τα πάντα. Προσπερνούν ωστόσο, ως «αυτονόητο» και «αυθύπαρκτο», ότι ο εργάτης, που παράγει μάλιστα ο ίδιος κάθε αγαθό, εξασφαλίζει κάτι μόνο όταν και εφόσον το επιτρέπουν «οι τσέπες του» που, το πόσο άδειες είναι καθορίζεται από τους καπιταλιστές... Ταυτόχρονα, η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι αποσιωπούν πως, ακόμα και η ποικιλία ή το περιεχόμενο των διαφόρων επιλογών, στον καπιταλισμό, δεν καθορίζονται από την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά από τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία των ατομικών κατόχων των μέσων παραγωγής. Για παράδειγμα, τα είδη της διατροφής, του ρουχισμού, της ψυχαγωγίας κλπ. που μπορεί να επιλέξει κάποιος, δεν καθορίζονται από την προστασία της υγείας του, την αντιμετώπιση συνεπειών ή κινδύνων λόγω κλιματολογικών ή γεωγραφικών συνθηκών σε μια περιοχή, την ανάπτυξη της κριτικής του ικανότητας, την άσκηση του πνεύματος και του νου -, αφού και να 'χει ελεύθερο χρόνο αδυνατεί να τον αξιοποιήσει δημιουργικά, γιατί του προσφέρουν «καπιταλιστικό εμπόρευμα» ως ψυχαγωγία» - καθορίζονται από το γρήγορο κέρδος του επιχειρηματία.

Τέτοιες, πολύμορφες παρεμβάσεις περί «ελευθεριών» και «δικαιωμάτων» θα πυκνώσουν, ειδικά σε περίοδο κρίσης. Σε περίοδο δηλαδή που η λαϊκή οργή μεγαλώνει και τα αδιέξοδα του συστήματος αποκαλύπτονται. Η αστική τάξη παίρνει τα μέτρα της για να εμποδίσει τη μετατροπή της αγανάκτησης σε οργανωμένη λαϊκή πάλη, για να προλάβει την πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων. Μαρτυρά έτσι την αγωνία της μήπως και η συζήτηση περί «ελευθερίας» στραφεί στην ουσία, ότι η ελευθερία έχει ταξικό περιεχόμενο. Και είναι ανύπαρκτη στον καπιταλισμό, αφού την τσακίζει η εκμετάλλευση. Πόσο ελεύθερος είναι ο άνεργος που δεν μπορεί να ζήσει; Ο εργάτης που διεκδικεί από το αφεντικό κινδυνεύοντας να βρεθεί χωρίς δουλειά; Είναι ελευθερία και δημοκρατία η τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς; Οι κίνδυνοι θανάτου από την ανυπαρξία συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας; Η καταστολή σε κάθε διεκδίκηση καλυτέρευσης της θέσης του εργαζόμενου;

Η εργατική τάξη πρέπει να εμπιστευτεί την πείρα που καθημερινά εμπλουτίζει. Η ελευθερία η δική της είναι ασυμβίβαστη με την ελευθερία των εκμεταλλευτών της, είναι αντίθετη με αυτή. Γι' αυτό και τα αστικά επιτελεία, ακόμα και στο άκουσμα των όρων ταξική πάλη, ρήξη, ανατροπή, πανικοβάλλονται. Ανησυχούν μήπως οι εργάτες συνειδητοποιήσουν, και οργανωμένοι ως τάξη παλέψουν για την ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου, της δικτατορίας των λίγων σε βάρος των πολλών. Γι' αυτό και κάνουν ό,τι μπορούν για να θωρακίσουν την εξουσία της δικής τους τάξης. Μαρτυρούν δηλαδή ότι ο φόβος των εκμεταλλευτών είναι ταυτισμένος με την ελπίδα και την προοπτική των εκμεταλλευομένων. Την προοπτική της οριστικής αποτίναξης του καπιταλιστικού ζυγού.

Το υπουργείο Παιδείας αφορά «ιδίως την αγορά»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η διά βίου εκπαίδευση και η επαγγελματική κατάρτιση είναι αντικείμενο συνεργασίας με τους παραγωγικούς φορείς και τους φορείς της οικονομίας», δήλωσε η υπουργός Παιδείας, μετά τη συνάντησή της με την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου, στο πλαίσιο των επαφών της με διάφορους φορείς. Και δε θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς, αφού η «διά βίου εκπαίδευση» είναι έμπνευση από την αγορά και για την αγορά. Και, βέβαια, όταν μιλούν γι' αυτή δεν εννοούν ... γνωριμία με την ποίηση και τη λογοτεχνία και εμπλουτισμό των γνώσεων στις βασικές επιστήμες, αλλά το να μπορεί κατά καιρούς να μαθαίνει εκβιαστικά ο εργαζόμενος μια νέα τεχνική, κατά προτίμηση εκείνη που έχουν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή οι επιχειρήσεις. Μάλιστα, σε αυτή τη λογική θέλουν να προσαρμόσουν και όλο το εκπαιδευτικό σύστημα.

Εννοείται, λοιπόν, ότι σε αυτό το μοντέλο, οι «φορείς της οικονομίας» θα είναι αυτοί με τους οποίους θα συνεργαστεί αυτό το υπουργείο, το οποίο μάλιστα τους αναθέτει και ρόλο στην «πιστοποίηση», για να ρυθμίζουν ακόμα πιο άμεσα τι εργαζόμενους θέλουν. «Θεωρούμε ότι το υπουργείο Παιδείας δεν αφορά τους εκπαιδευτικούς αλλά όλη την κοινωνία, ιδίως την αγορά», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ.

Ο «ανομολόγητος πόθος»...

«Και με τους λιμενεργάτες τι θα κάνετε; Θα τους αφήσετε να κρατούν το λιμάνι κλειστό;», ρωτήθηκε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος και ανάμεσα σε άλλα απάντησε: «Η επαναδιαπραγμάτευση σε ορισμένα σημεία της σύμβασης ουδόλως αιτιολογεί το κλείσιμο του προβλήτα που ματαιώνει το εξωτερικό εμπόριο της χώρας. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι, κυρίως όσοι τυχόν έχουν ανομολόγητους σκοπούς, όπως αυτοί που διαβάζω στον ''Ριζοσπάστη'' και την ''Αυγή''. Αν διαπραγματευτικός στόχος των λιμενεργατών είναι να ακυρώσουν τη σύμβαση ή και άλλες ανομολόγητες αξιώσεις, να βρουν το θάρρος να το πουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Διαπραγμάτευση με αδιέξοδους ή ανομολόγητους πόθους δε θα κάνουμε, πόσο μάλλον αν αρχίσει η οικονομία να υφίσταται βαρύτατες συνέπειες». Ο κώδικας επικοινωνίας που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους, στο πλαίσιο της «προγραμματικής αντιπολίτευσης» το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και κατ' αντιστοιχία ο Πάγκαλος και η «Αυγή», είναι κάτι που ελάχιστα μας αφορά στην προκειμένη περίπτωση. Αλλά, όταν γίνεται προσπάθεια, με την καλλιέργεια συγχύσεων, να κηλιδωθεί η καθαρότατη θέση του ΚΚΕ, τότε η απάντηση είναι επιβεβλημένη.

... είναι του ΠΑΣΟΚ

Ο Πάγκαλος χρεώνει στον «Ριζοσπάστη» και στο ΚΚΕ «ανομολόγητους πόθους» σε σχέση με το λιμάνι, ξέροντας ότι σπιλώνει το ΚΚΕ, δημιουργώντας συνειρμούς ότι το ΚΚΕ κρύβει την πολιτική του και τις προθέσεις του από το λαό, όταν με τον πιο καθαρό τρόπο και με κάθε ευκαιρία έκανε και κάνει σαφές ότι παλεύει για την ακύρωση της συμφωνίας με την COSCO, για να σταματήσει και να ακυρωθεί κάθε ιδιωτικοποίηση και επιπλέον να γίνουν λαϊκή περιουσία όλα τα λιμάνια, τα καράβια και τα ναυπηγεία, μαζί με τους άλλους στρατηγικούς τομείς της παραγωγής. Η παραπάνω θέση δεν αποτελεί «πόθο» του ΚΚΕ, αλλά τη μόνη φιλολαϊκή πολιτική, κόντρα στους επιχειρηματίες και τα κέρδη τους, που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, όπως και η ΝΔ που υπέγραψε τη συμφωνία. Αποτελεί στρατηγικό στόχο του Κόμματος, που έχει τέτοια ρεαλιστικότητα και δυναμική, ώστε να αποτελεί σήμερα το μοναδικό ουσιαστικό φόβητρο για τα συμφέροντα που και η «νέα» κυβέρνηση υπηρετεί. Είναι ο μόνος στόχος πάλης που μπορεί να ανοίξει δρόμους στους αγώνες των εργαζόμενων και να δυσκολέψει τα φιλομονοπωλιακά σχέδια του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, και στο ζήτημα του λιμανιού, πήρε τη σκυτάλη από τη - στρατηγικά όμοια - ΝΔ. Αντιλαμβανόμαστε ότι η κυβέρνηση και ο αντιπρόεδρός της θα επιθυμούσαν διακαώς να χειριστούν το ζήτημα του λιμανιού χωρίς να έχουν το ΚΚΕ στα πόδια τους, με τους συνδικαλιστές και τις φίλιες πολιτικές εκείνες δυνάμεις που δεν αμφισβητούν τη στρατηγική τους. Αλλά αυτός είναι ο δικός τους μάταιος και ανεκπλήρωτος «ανομολόγητος πόθος»...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ