Εννοείται, λοιπόν, ότι σε αυτό το μοντέλο, οι «φορείς της οικονομίας» θα είναι αυτοί με τους οποίους θα συνεργαστεί αυτό το υπουργείο, το οποίο μάλιστα τους αναθέτει και ρόλο στην «πιστοποίηση», για να ρυθμίζουν ακόμα πιο άμεσα τι εργαζόμενους θέλουν. «Θεωρούμε ότι το υπουργείο Παιδείας δεν αφορά τους εκπαιδευτικούς αλλά όλη την κοινωνία, ιδίως την αγορά», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ.
«Και με τους λιμενεργάτες τι θα κάνετε; Θα τους αφήσετε να κρατούν το λιμάνι κλειστό;», ρωτήθηκε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος και ανάμεσα σε άλλα απάντησε: «Η επαναδιαπραγμάτευση σε ορισμένα σημεία της σύμβασης ουδόλως αιτιολογεί το κλείσιμο του προβλήτα που ματαιώνει το εξωτερικό εμπόριο της χώρας. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι, κυρίως όσοι τυχόν έχουν ανομολόγητους σκοπούς, όπως αυτοί που διαβάζω στον ''Ριζοσπάστη'' και την ''Αυγή''. Αν διαπραγματευτικός στόχος των λιμενεργατών είναι να ακυρώσουν τη σύμβαση ή και άλλες ανομολόγητες αξιώσεις, να βρουν το θάρρος να το πουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Διαπραγμάτευση με αδιέξοδους ή ανομολόγητους πόθους δε θα κάνουμε, πόσο μάλλον αν αρχίσει η οικονομία να υφίσταται βαρύτατες συνέπειες». Ο κώδικας επικοινωνίας που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους, στο πλαίσιο της «προγραμματικής αντιπολίτευσης» το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και κατ' αντιστοιχία ο Πάγκαλος και η «Αυγή», είναι κάτι που ελάχιστα μας αφορά στην προκειμένη περίπτωση. Αλλά, όταν γίνεται προσπάθεια, με την καλλιέργεια συγχύσεων, να κηλιδωθεί η καθαρότατη θέση του ΚΚΕ, τότε η απάντηση είναι επιβεβλημένη.
Ο Πάγκαλος χρεώνει στον «Ριζοσπάστη» και στο ΚΚΕ «ανομολόγητους πόθους» σε σχέση με το λιμάνι, ξέροντας ότι σπιλώνει το ΚΚΕ, δημιουργώντας συνειρμούς ότι το ΚΚΕ κρύβει την πολιτική του και τις προθέσεις του από το λαό, όταν με τον πιο καθαρό τρόπο και με κάθε ευκαιρία έκανε και κάνει σαφές ότι παλεύει για την ακύρωση της συμφωνίας με την COSCO, για να σταματήσει και να ακυρωθεί κάθε ιδιωτικοποίηση και επιπλέον να γίνουν λαϊκή περιουσία όλα τα λιμάνια, τα καράβια και τα ναυπηγεία, μαζί με τους άλλους στρατηγικούς τομείς της παραγωγής. Η παραπάνω θέση δεν αποτελεί «πόθο» του ΚΚΕ, αλλά τη μόνη φιλολαϊκή πολιτική, κόντρα στους επιχειρηματίες και τα κέρδη τους, που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, όπως και η ΝΔ που υπέγραψε τη συμφωνία. Αποτελεί στρατηγικό στόχο του Κόμματος, που έχει τέτοια ρεαλιστικότητα και δυναμική, ώστε να αποτελεί σήμερα το μοναδικό ουσιαστικό φόβητρο για τα συμφέροντα που και η «νέα» κυβέρνηση υπηρετεί. Είναι ο μόνος στόχος πάλης που μπορεί να ανοίξει δρόμους στους αγώνες των εργαζόμενων και να δυσκολέψει τα φιλομονοπωλιακά σχέδια του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, και στο ζήτημα του λιμανιού, πήρε τη σκυτάλη από τη - στρατηγικά όμοια - ΝΔ. Αντιλαμβανόμαστε ότι η κυβέρνηση και ο αντιπρόεδρός της θα επιθυμούσαν διακαώς να χειριστούν το ζήτημα του λιμανιού χωρίς να έχουν το ΚΚΕ στα πόδια τους, με τους συνδικαλιστές και τις φίλιες πολιτικές εκείνες δυνάμεις που δεν αμφισβητούν τη στρατηγική τους. Αλλά αυτός είναι ο δικός τους μάταιος και ανεκπλήρωτος «ανομολόγητος πόθος»...