ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για τη λεγόμενη «συνταγματική ακροδεξιά»

Με αφορμή τις ραγδαίες εξελίξεις με τη Χρυσή Αυγή, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στα αστικά επιτελεία για το αν είναι δυνατόν να υπάρξει στην Ελλάδα «συνταγματική Ακροδεξιά». Το ζήτημα αυτό σχετίζεται με την υπό εξέλιξη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος που περιλαμβάνει όλο το φάσμα των κομμάτων που με τον έναν ή άλλο τρόπο διαχειρίζονται ή θέλουν να διαχειριστούν τον καπιταλισμό. Ετσι οι έννοιες Ακροδεξιά - Δεξιά - Αριστερά δεν μπορούν να αποδώσουν τις πραγματικές διεργασίες που γίνονται με σταθερό στόχο τη διατήρηση του αστικού κράτους, ως μηχανισμού επιβολής της εξουσίας των μονοπωλίων.

Η «Αυγή», για παράδειγμα, στο χτεσινό άρθρο με τίτλο «Βιασύνες και προφητείες περί Ακροδεξιάς» του Κ. Κάρη, ισχυρίζεται ότι «είναι βεβιασμένο το συμπέρασμα περί "συνταγματικής Ακροδεξιάς", γιατί υποθέτει ότι υπάρχει ένας τέτοιος πολιτικός χώρος. "Λαϊκή Δεξιά" υπάρχει. Αλλά στην Ελλάδα η Ακροδεξιά ήταν πάντα φανατικά αντικομμουνιστική, εμφυλιοπολεμική - με κρυμμένα, είναι η αλήθεια, φιλοναζιστικά μυαλά - και μετά το '67 χουντική, πάντα εμπαθής αντικοινοβουλευτική. Αλλη ρίζα δεν έχει. Τι είναι αυτή η προσδοκία για "συνταγματική" Ακροδεξιά; Στη Δεξιά, μετά τα χρόνια του Εμφυλίου, δυνάμωσε, με διακυμάνσεις και αλλαγές, η σύγκρουση κοινοβουλευτικής - αντικοινοβουλευτικής Δεξιάς. Η ηθική και πολιτική δικαίωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν η μεγάλη ήττα της Ακροδεξιάς».

Η άποψη αυτή είναι πολύ σχηματική και οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Καταρχήν οι διάφορες πτέρυγες της αστικής τάξης δεν είναι δογματικά ούτε κοινοβουλευτικές ούτε αντικοινοβουλευτικές. Αυτό κάθε φορά εξαρτάται από τη φάση εξέλιξης του καπιταλισμού και τις ανάγκες που θέλει να επιλύσει η αστική τάξη επιλέγοντας και τη μορφή διακυβέρνησης. Ο λαός μας, αλλά και οι λαοί σε όλο τον κόσμο, έχουν εμπειρία που δείχνει αυτήν τη σχετικότητα. Π.χ. στην Ελλάδα πραξικοπήματα στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα πραγματοποιούσαν οι φιλελεύθεροι. Επίσης στη δεκαετία του '30 ο ναζισμός αναδείχτηκε κοινοβουλευτικά. Ταυτόχρονα ο αντικομμουνισμός, η «εμφυλιοπολεμική αντίληψη» δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της λεγόμενης Ακροδεξιάς αλλά όλων των αστικών κομμάτων. Φυσικά τα αστικά κόμματα έχουν μεγάλες ιδεολογικές και ιστορικές διαφορές, έχουν διαφοροποιήσεις στις μεθόδους δράσης, στα μείγματα διαχείρισης που προτείνουν, π.χ. στην Ελλάδα η σημερινή συγκυβέρνηση της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες αστικές δυνάμεις. Ομως έχουν ένα ενιαίο στοιχείο, είναι πτέρυγες του ίδιου αστικού πολιτικού συστήματος. Υπηρετούν από κοινού την ίδια στρατηγική στόχευση, την εξασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο που πρέπει οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν βαθιά. Η αντίθεση στο φασισμό, που είναι αναγκαία, δε σημαίνει ότι γίνεται από την ίδια σκοπιά από όλα τα κόμματα. Στον αντίποδα των αστικών, «δημοκρατικών» μετώπων, το κόμμα της εργατικής τάξης, το Κομμουνιστικό Κόμμα, αναλύει το φασισμό ως παιδί του καπιταλισμού και συνδέει την απομόνωσή του, το τσάκισμά του με μαζική λαϊκή πάλη και ταυτόχρονα με το στόχο που πρέπει να έχει η λαϊκή συμμαχία της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι και σήμερα δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στα περί «συνταγματικών δημοκρατικών τόξων», στα πέρι «δημοκρατικής ομαλότητας», που προτείνουν σύσσωμες οι αστικές δυνάμεις, αλλά να δουν και τα ζητήματα της αντιμετώπισης του φασισμού και της λεγόμενης δημοκρατίας στην ταξική τους βάση, στη σύνδεσή τους με την οικονομία, με το κυρίαρχο στοιχείο: σε ποιον ανήκουν τα μέσα παραγωγής.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Σταθεροποιείται η... ευελιξία

Τη «σταθεροποίηση» όχι της απασχόλησης αλλά των ευέλικτων μορφών εργασίας αποδεικνύουν τα στοιχεία που δίνει μέσω του συστήματος «Εργάνη» το υπουργείο Εργασίας. Σύμφωνα με αυτά, στο 7μηνο Μάρτης - Σεπτέμβρης 2013 καταγράφτηκαν 694.591 νέες συμβάσεις εργασίας. Από αυτές μόνο οι 392.573 συμβάσεις ήταν πλήρους απασχόλησης, ποσοστό 56,52%, ενώ οι υπόλοιπες 302.018 συμβάσεις ήταν εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης (ποσοστό 43,48%). Μερικής Απασχόλησης οι 251.012 συμβάσεις (36,14%) και 51.006 συμβάσεις (7,34%) με εκ περιτροπής εργασία. Απόδειξη, ότι ακόμα και όταν δημιουργούνται κάποιες θέσεις, οι εργοδότες επιδιώκουν να τις μοιράζουν σε περισσότερους εργαζόμενους ή να τους απασχολούν λίγες μέρες τη βδομάδα. Κατά συνέπεια, μιλάμε για θέσεις κακοπληρωμένες, που δεν εξασφαλίζουν ούτε τα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης για τους εργαζόμενους με δεδομένη και τη συνολική μείωση των μισθών, ανεξάρτητα από τη μορφή απασχόλησης. Για τέτοιες θέσεις εργασίας, των 300 και 400 ευρώ επαίρεται η κυβέρνηση, τέτοιο ζοφερό μέλλον ετοιμάζει για τους εργαζόμενους της χώρας η «ανάκαμψη» που υπόσχεται.

Οι ισχυρισμοί κατά του ΠΑΜΕ...

Να χρεώσει στο ΠΑΜΕ τη μη συγκρότηση προεδρείου στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και μέσω αυτού να το καταστήσει υπεύθυνο για τη μη καταβολή της μισθοδοσίας των υπαλλήλων του ΕΚΑ, επιχειρεί με σχόλιό της η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», προσθέτοντας μάλιστα τη ρετσινιά ότι έτσι μένουν ανυπεράσπιστοι και οι απολυμένοι στις επιχειρήσεις της Αττικής. Σε λίγο, η εφημερίδα θα χρεώσει στο ΠΑΜΕ και το προπατορικό αμάρτημα. Αλλά αν θέλουμε να πούμε τα «σύκα σύκα» όπως θέλει ο συντάκτης του σχολείου πρέπει να γνωρίζει πως: Η μη χρηματοδότηση του ΕΚΑ από τον ΟΑΕΔ καμία σχέση δεν έχει με τη συγκρότηση ή μη προεδρείου στο Εργατικό Κέντρο. Εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις, από τις αρχές του 2013 αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, αφού η σχετική υπουργική απόφαση για τη χρηματοδότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων υπογράφτηκε μόλις πρόσφατα, χωρίς όμως μέχρι τώρα να έχουν εκταμιευτεί τα χρήματα για να πληρωθούν οι υπάλληλοι των οργανώσεων. Αλλωστε και για την περίοδο μέχρι το Μάη, που υπήρχε προεδρείο στο ΕΚΑ και τα σχετικά έγγραφα έχουν ετοιμαστεί, ούτε γι' αυτό το πεντάμηνο έχουν εκταμιευτεί τα χρήματα από τον ΟΑΕΔ.

... και η συγκρότηση προεδρείου στο ΕΚΑ

Οσον αφορά στη συγκρότηση προεδρείου, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ από την αρχή διακήρυξαν ότι δε θα συμμετέχουν στο προεδρείο, γιατί δε θέλουν να δώσουν άλλοθι στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και σε εκείνες τις παρατάξεις που με τα έργα τους και την πολιτική τους έχουν οδηγήσει στον εκφυλισμό μεγάλο μέρος του συνδικαλιστικού κινήματος. Το αντίθετο, η θέση αυτή είναι πράξη ευθύνης απέναντι στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους που εμπιστεύονται το ΠΑΜΕ. Τέλος, για το ζήτημα της «ακυβερνησίας» στο ΕΚΑ και τους εργαζόμενους που απολύονται, θυμίζουμε στο συντάκτη του σχολίου και πολύ περισσότερο στις «πηγές του», ότι μόλις το περασμένο Σάββατο τα συνδικάτα της Αθήνας που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ -και όχι μόνο- μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους και ανέργους διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας, διεκδικώντας μεταξύ άλλων και την προστασία των απολυμένων και ανέργων. Δεν είναι λοιπόν η συγκρότηση προεδρείου ή μη που βάζει εμπόδια στην οργάνωση των αγώνων. Γιατί εδώ ισχύει το ρητό «Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά»! Οποιος θέλει να αγωνιστεί για τους ανέργους δε χρειάζεται να κατέχει καρέκλα. Το δείχνει κάθε μέρα στους δρόμους και στους τόπους δουλειάς, απ' όπου απουσιάζουν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ αλλά και της «Αυτόνομης Παρέμβασης» και του ΕΜΕΙΣ, οι οποίες τις προηγούμενες ημέρες αναλώθηκαν σε πόλεμο ανακοινώσεων για τη συγκρότηση προεδρείου, και σ' αυτό άλλωστε εξαντλείται και η δράση τους.

Παραμύθια...

«...αύξηση εσόδων από την άμεση φορολογία κατά 2,1 δισ. ευρώ, η οποία για μια ακόμα φορά θα αφήσει στο απυρόβλητο τους έχοντες και κατέχοντες και θα επιβαρύνει και πάλι τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες (...) Μείωση μισθών και συντάξεων, μείωση των δαπανών για Κοινωνική Ασφάλιση και Περίθαλψη (...) μείωση Λειτουργικών και Αλλων Δαπανών (...) Μέτρα που σημαίνουν υποβάθμιση του ελληνικού κοινωνικού κράτους σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Τα μέτρα αυτά θα βυθίσουν το 2014 την ελληνική οικονομία για έβδομη συνεχή χρονιά στην ύφεση (...) Ο κ. Στουρνάρας και η κυβέρνησή του επιδιώκουν πολύ απλά τη μονιμοποίηση των μνημονίων και η διατήρηση ενός μη βιώσιμου δημόσιου χρέους είναι όρος γι' αυτό (...) Μόνη λύση για τον ελληνικό λαό είναι η ανατροπή της κυβέρνησης και η συγκρότηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς». Κάπως έτσι σχολίασε ο Γ. Μηλιός, βουλευτής και αρμόδιος για τη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, το προσχέδιο του προϋπολογισμού και συνέντευξη του Γ. Στουρνάρα.

Δηλαδή, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Θα τελειώσουν τα μνημόνια, άρα θα διαγραφούν μονοκονδυλιά τα μέτρα που έχουν παρθεί ως σήμερα, θα μικρύνει το χρέος, θα μειωθεί η άμεση φορολογία για το λαό και θα αυξηθεί για τους έχοντες, θα αυξηθούν μισθοί και συντάξεις, θα αυξηθούν δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση και περίθαλψη, θα αυξηθούν λειτουργικές και άλλες δαπάνες, θα αναβαθμιστεί το κοινωνικό κράτος και συνεπώς η ελληνική οικονομία θα βγει απ' την ύφεση και τότε θα ζήσουν οι καπιταλιστές καλά κι ο λαός καλύτερα. Μόνο που δεν τα λένε έτσι όταν πάνε στα συγκεκριμένα. Οχι για τους καπιταλιστές. Σ' αυτούς δίνουν τις καλύτερες υποσχέσεις. Και πασχίζουν. Για το λαό χτυπούν καμπάνες που του λένε πως έχει να λαβαίνει, αλλά όταν μπορέσουν τ' αφεντικά. Οταν το επιτρέψει η ανάπτυξη. Παραμύθια δίχως δράκο αφηγείται στο λαό ο ΣΥΡΙΖΑ.