Στη Σαλαμίνα «να κάνουμε ένα μεγάλο άγαλμα του Θεμιστοκλέους, αντίστοιχο, ανάλογο, αν θέλετε - ή περίπου - με το άγαλμα της Ελευθερίας. Και να φαίνεται από το Αιγαίο εκείνος ο οποίος σταμάτησε την επέλαση των βαρβάρων εις την Ευρώπη (...) Πίσω από το Χίλτον υπάρχει ένα άγαλμα ενός στρατηγού μιας χώρας της Νοτίου Αμερικής. Ούτε ξέρω τι έκανε ούτε τι προσέφερε ούτε τι είναι. Δεν τον ξέρει κανείς (...) Και δε βάζουμε δικά μας αγάλματα (...) έχουμε περισσότερους από ογδόντα αυτοκράτορες και δεν υπάρχει το άγαλμα κανενός. Δηλαδή, τι θα μας έκοπτε, κάθε πεντακόσια μέτρα στο δρόμο από το Αεροδρόμιο μέχρι εδώ - που είναι σαράντα πέντε χιλιόμετρα - να έχουμε και έναν αυτοκράτορα (...) τον Ιουστινιανό, τον Ηράκλειο, τον Λέοντα, τον Τσιμισκή, τον Βασίλειο το Βουλγαροκτόνο».
Λογύδριο που ανέπτυξε προχτές στη Βουλή ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης, στη γνωστή θεατρινίστικη μανιέρα ενός φτηνού, χοντροκομμένου, δήθεν πατριωτισμού, δηλαδή εθνικισμού. Και ίσως το πιο χαρακτηριστικό όλων για το ΛΑ.Ο.Σ., είναι ότι ο πρόεδρός του - που δηλώνει τηλεοπτικώς ότι τάχα θαυμάζει τους Τσε και Τσάβες - αδυνατεί να αναγνωρίσει τον Σιμόν Μπολιβάρ.
Αποφεύγει το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας να χαρακτηρίσει το προσχέδιο του προϋπολογισμού, με την ανακοίνωσή του προχτές. Κι ας λέει ότι «η κυβέρνηση εξυπηρετεί προτεραιότητες εισπρακτικού χαρακτήρα» κι ας αμφισβητεί τη δυνατότητα υλοποίησής του. Ανησυχεί επίσης για τη μείωση των δημόσιων επενδύσεων. Ανάλογες ενστάσεις και ανησυχίες με αυτές του ΣΕΒ.
Το ΒΕΑ περιορίζεται να μιλήσει... κομψά για «θυσίες δίχως προοπτική». Προοπτική για το λαό και τους βιοτέχνες βεβαίως δεν έχει. Λες και αυτή η κυβέρνηση, ή και η προηγούμενη, και πολύ περισσότερο αυτή η πολιτική που υλοποιείται κάτω από την «ομπρέλα» της ΕΕ, θα μπορούσε να απαιτήσει θυσίες που θα είχαν αντίκρισμα για το λαό και τους βιοτέχνες.
Αλλά αυτή η λογική εξηγεί τη στάση του ΒΕΑ σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους για τους αυτοαπασχολούμενους και τους επαγγελματοβιοτέχνες. Αντί να απαιτήσει εδώ και τώρα να σταματήσει αυτή η επίθεση, αντί να πάρει θέση στο πλευρό των μικρών ΕΒΕ και των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται και να καλέσει σε συμμετοχή στο πανελλαδικό κλείσιμο καταστημάτων και στις συγκεντρώσεις στις 13 του Οκτώβρη, ξεμπερδεύει με μια «χλιαρή» ανακοίνωση...
Πριν από λίγο καιρό, τα υπουργεία Οικονομίας και Παιδείας είχαν ανακοινώσει με «τυμπανοκρουσίες» την έναρξη ενός προγράμματος επιμόρφωσης στις νέες τεχνολογίες για 40.000 γονείς που έχουν παιδιά στο Γυμνάσιο. Πέραν όλων των άλλων, που θα μπορούσε κανείς να του προσάψει για το χαρακτήρα και τη σκοπιμότητά του, το συγκεκριμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης με τίτλο «γονείς.gr» υλοποιείται από ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Πληροφορικής.
Για τη γνωστοποίηση του προγράμματος, το υπουργείο Παιδείας έστειλε εγκύκλιο στα Γυμνάσια, με την οποία καλεί τους εκπαιδευτικούς να διαφημίσουν το πρόγραμμα στους γονείς, ενώ από την πλευρά τους οι εταιρείες που εμπλέκονται «πλευρίζουν» σχολεία, διευθυντές και εκπαιδευτικούς, φτάνοντας στο σημείο να τους τάζουν μίζες (!) για όσους περισσότερους γονείς σπρώξουν στην επιμόρφωση. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση βάζει τα σχολεία, «ανοιχτά και με το νόμο», να γίνουν «ντίλερς» των εταιρειών. Αυτά και άλλα τερατώδη συμβαίνουν, όταν η εκπαίδευση παραδίδεται στις ορέξεις της αγοράς...
Το ενδεχόμενο να μην έχει κάποιος χρήματα (ή να έχει πολύ λίγα) και να μην αγχώνεται ιδιαιτέρως για όλα αυτά, το έχουν σκεφθεί;
'Η μήπως κρίνουν μόνο από τον εαυτό τους; (Γιατί οι «πρωταγωνιστές» των δελτίων ειδήσεων δε φημίζονται για τη ροπή τους προς τον πένητα βίο).
Ισως πάλι να νομίζουν ότι αυτή η κατηγορία αποτελεί ...μια μικρή κοινωνική μειοψηφία, με την οποία δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς.
Αν είναι έτσι, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφθούν και να αναλογιστούν πως ζουν σε μια χώρα που το 20% βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας.
Και γι' αυτό το 20%, όπως και για πολλούς άλλους, η «κρίση» δεν είναι κάτι που συνέβη πρόσφατα, αλλά μόνιμη και μη αναστρέψιμη κατάσταση.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ο Γιώργος Παπανδρέου έχει «πάρει σβάρνα» γυμνάσια και λύκεια, υποσχόμενος... «βαθιές τομές στην Παιδεία».
Αν τις εννοεί ...με τσεκούρι ίσως και να έχει δίκιο. Κατά τα άλλα όμως το μόνο στο οποίο μπορεί να βασίζεται είναι η νεαρή ηλικία των μαθητών.
Γιατί ίσως οι 14χρονοι να μη θυμούνται τι ακριβώς γινόταν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στα σχολεία (της όποιας κυβέρνησης ήταν υπουργός ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ).
Να μη θυμούνται επίσης τις διώξεις κατά καταληψιών μαθητών, τα ΜΑΤ στις κινητοποιήσεις τους, την υποβάθμιση των σπουδών και όλα τα σχετικά.
Πάντως, εκτός από μνήμη τα παιδιά έχουν και μυαλό κι όταν ακούν για «βαθιές τομές» και παρόμοιες υποσχέσεις γνωρίζουν τι κρύβεται από πίσω...