ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 10 Οχτώβρη 1997
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ολος ο Φελίνι στην Αθήνα

Υστερα από τη Θεσσαλονίκη, το αφιέρωμα που συνδιοργανώνουν το ΥΠΠΟ, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, στον μεγάλο Φεντερίκο Φελίνι,έρχεται και στην Αθήνα. Ετσι, την Κυριακή τερματίζονται οι προβολές στον κινηματογράφο "Ολύμπιον" και από τη Δευτέρα, 13, έως και τις 21 Οκτωβρίου θα προβληθούν στο "Παλλάς" 21 από τις 23 ταινίες του κορυφαίου Ιταλού σκηνοθέτη (σε ανακαινισμένες κόπιες). Παράλληλα θα λειτουργεί και έκθεση φωτογραφιών της Ελιζαμπέτα Καταλάνο από τα γυρίσματα των ταινιών του.

Το πρόγραμμα του αφιερώματος είναι το εξής: 13/10 "Αμαρκορντ" (8.30μ.μ). 14/10 "τα φώτα του βαριετέ" (7μ.μ.), "Λα στράντα" (9μμ), "Οι νύχτες της Καμπίρια" (11μ.μ). 15/10 "Οι πειρασμοί του δόκτορα Αντόνιο" (7μ.μ.), "Οι Βιτελόνοι" (8μ.μ.), "Ο λευκός σεϊχης" (11μ.μ). 16/10 "Τόμπι Ντάμιτ" (7μ.μ.), "Ντόλτσε βίτα" (9μ.μ.), "Η Ιουλιέτα των πνευμάτων" (11μ.μ.). 18/10 "Σκιές του υποκόσμου" (7μ.μ.), "Οκτώμισι" (9μ.μ.), "Ρόμα" (11μ.μ.). 19/10 "Τζίντζερ και Φρεντ" (7μ.μ.), "Καζανόβα" (9μ.μ). 20/10 "Πρόβα ορχήστρας" (7μ.μ.), "Η πόλη των γυναικών" (9μ.μ.), "Σατυρικόν" (11μ.μ). 21/10 "Οι κλόουν" (7μ.μ.), "Και το πλοίο φεύγει" (8.30μ.μ.), "Η φωνή του φεγγαριού" (11μ.μ).

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Πέντε ταινίες, πέντε στοιχεία
"Ενα κουτί γεμάτο φεγγαρόφωτο"

Οταν τα πάντα λειτουργούν υπακούοντας σε έναν αυστηρό προγραμματισμό, αρκεί κάποτε ένας αστάθμητος παράγοντας, για να βγάλει τα πράγματα από την τροχιά τους και να δημιουργήσει συνθήκες διαφορετικές από τις αναμενόμενες. Και στην περίπτωση ενός ανθρώπου μαθημένου να ζει με την ακρίβεια ενός ρολογιού, είναι ίσως αρκετή μια "ανώτερη βία", μια αναποδιά ή ένα τυχαίο περιστατικό, για να βγει από τη σταθερότητα των ρυθμών του και να βιώσει κάποια εμπειρία εκτός προγράμματος. Κι αν αυτός ο άνθρωπος διατηρεί κάποια δεκτικότητα στο τυχαίο, στο άγνωστο, σε ό,τι μπορεί να είναι ξένο σε αυτό που έχει επιλέξει να είναι ο εαυτός του, τότε έχει την πιθανότητα και ίσως την ελπίδα να αλλάξει λιγάκι, να κάνει πράγματα που ποτέ δεν πίστευε ότι θα έκανε, να διευρύνει λίγο την όρασή του σε ένα πεδίο της πραγματικότητας που μέχρι τότε φρόντιζε με επιμέλεια να το αγνοεί. Μια τέτοια ιστορία αφηγείται η ταινία του Τομ Ντι Τσίλο,ένα φιλμ απλό στη σύλληψη και στην κατασκευή του, φιλικά ειρωνικό στη ματιά του, ελαφρά τονωτικό για τη διάθεση του θεατή, αφού ανοίγει ένα παραθυράκι στη συχνά βαθιά θαμμένη επιθυμία για κάτι που βρίσκεται έξω από την καθημερινή επανάληψη της ίδιας ρουτίνας. Εξω από τον καθιερωμένο ρόλο που φροντίζει ο καθένας να υποδύεται, έξω από το περιβάλλον που έχει στηθεί γύρω από τον καθένα ξεχωριστά και από όλους μαζί, για να μπορεί να συνεχίζεται απρόσκοπτα το ίδιο έργο στο ίδιο σκηνικό. Στο φιλμ ο Τζων Τορτούρο κρατά το ρόλο του Αλ, συνεσταλμένου τύπου, μηχανικού στο επάγγελμα, που λειτουργεί με την ίδια ακρίβεια και την ίδια αυστηρότητα, που μπορεί να επιδεικνύουν και οι μηχανές του. Παραμονές της αμερικανικής εθνικής γιορτής, της Ημέρας της Ανεξαρτησίας, βρίσκεται μακριά από το σπίτι του για δουλιά. Οταν το έργο που επιβλέπει ακυρώνεται, αποφασίζει να περιπλανηθεί για λίγο με το αυτοκίνητό του σε εκείνη την επαρχιακή περιοχή. Εκεί θα συναντήσει τον Κιντ (Σαμ Ρόκγουελ),έναν νέο κοντινό σε μια σύγχρονη εκδοχή των "παιδιών των λουλουδιών". Πώς λέμε "τραβάτε με κι ας κλαίω", κάπως έτσι ο Αλ θα αφεθεί σε μια ολιγοήμερη συμβίωση με τον Κιντ. Μια συμβίωση δύο αταίριαστων προσώπων, που μέσα από τις μικρές της περιπέτειες, θα αποτελέσει για τον τακτικό και τακτοποιημένο Αλ ένα διάλειμμα στη σταθερότητα της ζωής του. Ενα διάλειμμα με κάποια ιδιαίτερη σημασία. Χωρίς εντυπωσιασμούς, μελοδραματισμούς ή ανάλογες χολιγουντιανές φιλοδοξίες, με ρυθμούς που σέβονται τα ανθρώπινα μέτρα. Ενα δείγμα που δε συναντιέται στην εμπορική βιτρίνα του αμερικανικού κινηματογράφου.

(ΝΙΡΒΑΝΑ)

"Το πέμπτο στοιχείο"

Κάθε 5.000 χρόνια οι δυνάμεις του απόλυτου κακού έρχονται να καταστρέψουν τα πάντα. Και το μόνο που μπορεί να τους αντισταθεί είναι μια συνταγή γνωστή σε κάποιους ιερείς μόνο, η οποία περνά προφορικά στους επόμενους από γενιά σε γενιά. Για να λειτουργήσει αυτό το σύστημα, όμως, πρέπει πλάι στα τέσσερα στοιχεία (φωτιά, αέρας, γη, νερό) να βρεθεί κι άλλο ένα: το "πέμπτο στοιχείο", που κανείς δε γνωρίζει ποιο ακριβώς είναι. Ετσι, λίγο πριν το 2300 μ.Χ., ενώ επέρχεται η καταστροφή, ο Μπρους Γουίλις μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες, για να βρει όλα αυτά τα στοιχεία στην ώρα τους και να σώσει τον κόσμο, έστω και την τελευταία στιγμή. Η απλοϊκή ιδέα φτιάχνει ένα απλοϊκό παραμύθι και η ταινία του Λυκ Μπεσόν,που προωθείται ως η ακριβότερη ευρωπαϊκή παραγωγή, δεν ξεπερνά τις συνήθεις εμπορικές προδιαγραφές του είδους παρά τις κάποιες ευρηματικές εικόνες ενός μελλοντικού κόσμου, τις οποίες περιέχει.

(ΑΤΤΙΚΟΝ, ΑΘΗΝΑΙΟΝ, ΜΑΡΟΥΣΙ 1, ΑΣΤΕΡΙΑ, ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ, ΤΡΙΑΝΟΝ, ΣΙΝΕΠΟΛΙΣ, ΦΑΛΗΡΟ, ΤΡΟΠΙΚΑΛ, ΑΜΠΕΣΕ, ΚΟΡΟΝΕΤ, ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΕΙΡ. )

"Συμμορία: Ντόμπερμαν"

Χάρτινοι ήρωες, κλέφτες κι αστυνόμοι από τις σελίδες των κόμικς ζωντανεύουν από ηθοποιούς (Βενσέν Κασέλ, Τσέκι Κάριο, Μόνικα Μπελούσι, Τσικ Ορτέγκα) στην κινηματογραφική οθόνη προσφέροντας στο θεατή ένα λουτρό αίματος ως αποτέλεσμα της προαιώνιας βεντέτας, η οποία στο φιλμ λαμβάνει διαστάσεις παροξυσμού. Η βία αποκτά διαστάσεις λαγνείας, τα όπλα μετατρέπονται σε φετίχ, όπως θα συνέβαινε σε οποιοδήποτε "Ράμπο" και ο Γάλλος σκηνοθέτης της ταινίας Γιάν Κουνέν μεταφέρει στο φιλμ όλη τη σχηματικότητα και το στιλιζάρισμα, που χαρακτηρίζουν τα πρόσωπα και τις καταστάσεις του κόμικς, επιχειρώντας να σοκάρει με την απουσία οποιασδήποτε"πολιτικής ορθότητας". Ομως, δυστυχώς, η απουσία οποιασδήποτε σκέψης αποδεικνύεται ισχυρότερος παράγοντας.

Βασική πελατεία της ταινίας το νεανικό κοινό, που θα μπορέσει να εκτονώσει τα αντιεξουσιαστικά του συναισθήματα με τον ίδιο περίπου τρόπο, που κάποιος στερημένος εκτονώνει τις ορμές του βοηθούμενος από το στοκ των πάνω ορόφων κάποιου βίντεο κλαμπ. (ΔΑΝΑΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΑΡΤ ΣΤΟΥΝΤΙΟ, ΑΛΦΑΒΙΛ, ΑΦΑΙΑ, ΟΡΦΕΥΣ)

"Η κορφή του Δάντη"

Τι έχουν πάθει οι παραγωγοί του Χόλιγουντ με τα ηφαίστεια; Πρόσφατα είδαμε το "Ηφαίστειο", με έναν κρατήρα στην καρδιά του Λος Αντζελες. Τώρα, στην "Κορφή του Δάντη" (σκηνοθεσία Ρότζερ Ντόναλτσον), κανείς δεν ακούει τις προειδοποιήσεις ενός προνοητικού γεωλόγου (Πιρς Μπρόσναν) για τους κινδύνους που εγκυμονεί ένα σβησμένο ηφαίστειο και η ξαφνική έκρηξη κάνει μια αμερικανική πόλη λαμπόγυαλο. Στάχτη, ποταμοί καυτής λάβας, κτίρια καταρρέουν, άνθρωποι χάνονται ή παγιδεύονται. Κι ένας κάποιος έρωτας. Αυτά.(ΑΣΤΟΡ, ΑΝΕΣΙΣ, ΑΕΛΛΩ, ΜΑΡΟΥΣΙ, ΒΙΛΑΤΖ, ΕΤΟΥΑΛ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΝΑΝΑ, ΖΕΑ)

"Δεσμώτης του ιλίγγου"

Πρόκειται για το "Vertigo" του Αλφρεντ Χίτσκοκ, ταινία του 1953, η οποία επαναπροβάλλεται σε καινούριες κόπιες ανανεωμένες ως προς το χρώμα μετά από ειδική τεχνική επεξεργασία. Εδώ ο Τζέιμς Στιούαρτ,στο ρόλο του Σκότι, συνταξιοδοτείται από την υπηρεσία του στην αστυνομία, εξαιτίας των ιλίγγων που του προκαλεί η υψοφοβία, από την οποία πάσχει. Λίγο καιρό αργότερα ένας παλιός φίλος του τον προσλαμβάνει, για να προσέχει τη γυναίκα του (Κιμ Νόβακ),που παρουσιάζει μια παράξενη συμπεριφορά και ο σύζυγός της φοβάται μήπως αυτοκτονήσει. Ο Σκότι την ερωτεύεται και προσπαθεί να τη θεραπεύσει από τις μνήμες μιας περασμένης ζωής, που υποτίθεται ότι την καταδιώκουν, όμως την κρίσιμη στιγμή η πάθησή του θα αποδειχτεί μοιραία. Η ζωή του Σκότι μοιάζει να καταρρέει, αλλά μια σειρά από ανατροπές στο δεύτερο μέρος του φιλμ έρχονται να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Φιλμ φτιαγμένο με τη γνωστή μαεστρία και την άνεση του Χίτσκοκ στη δημιουργία μιας υποβλητικής ατμόσφαιρας γεμάτης σασπένς, από το οποίο δε λείπουν τα διάφορα κλισέ που απαντώνται στο σύνολο του έργου του: Από τις γεμάτες εσωτερικό πάθος ψυχρές ξανθιές και τα ερωτικά μελοδραματικά στοιχεία έως τη χρήση (και εκλαϊκευση) κλινικών περιπτώσεων της ψυχιατρικής ή της ψυχανάλυσης.

Αγης ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ