ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 10 Οχτώβρη 2000
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

To KKE θα εντείνει τις προσπάθειές του για τη συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, με στόχο τη Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία, που αποτελούν σήμερα αναγκαιότητα, ρεαλιστική απάντηση στα οξυμένα προβλήματα του λαού, τον άλλο δρόμο φιλολαϊκής ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία.

Το παραπάνω μήνυμα έστειλε, χτες το βράδυ, στους εργαζόμενους, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσιάζοντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο του Κόμματος, που γίνεται στα μέσα του Δεκέμβρη.

Χαρακτηριστικό για το μεγάλο ενδιαφέρον για τις Θέσεις του ΚΚΕ είναι και το γεγονός της μεγάλης παρουσίας - κυριολεκτικά κατακλύστηκε η αίθουσα όπου δινόταν η συνέντευξη - εργαζομένων, εκπροσώπων συνδικαλιστικών οργανώσεων και επιμέρους λαϊκών κινημάτων, διανοουμένων και καλλιτεχνών, πολλών παραγόντων της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου, που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του ΚΚΕ. Πολλοί από τους παρευρισκόμενους έκαναν και παρεμβάσεις, ενώ έγιναν και αρκετές ερωτήσεις δημοσιογράφων και άλλων, στις οποίες απάντησε η Αλ. Παπαρήγα.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κάλεσε τους παρευρισκόμενους και κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο να συμμετάσχει στο διάλογο και τη συζήτηση που άνοιξε το ΚΚΕ με τις Θέσεις για το 16ο Συνέδριο για τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων και της χώρας. Η συζήτηση και οι τοποθετήσεις που ακολούθησαν την παρουσίαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ θα δημοσιευτούν στον αυριανό «Ριζοσπάστη».

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Κατευθυντήρια ιδέα μας η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία
  • Η κατεύθυνση του Μετώπου πρέπει να είναι σαφής: Θα αντιπαλέψει και θα αμφισβητήσει τα μονοπωλιακά κέρδη, τα ίδια τα μονοπώλια, με προοπτική να επιβάλει ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας τους, ώστε να κατοχυρωθούν οι κατακτήσεις που θα έχουν συντελεστεί στην πορεία του αγώνα
  • Συστατικό της λαϊκής οικονομίας αποτελεί  ο κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης για την αξιοποίηση του πλούτου, των πηγών, με εργαλείο του τον κρατικό πανεθνικό σχεδιασμό, με προσαρμογή στο περιφερειακό, κλαδικό, διακλαδικό επίπεδο

«Κατευθυντήρια ιδέα μας στην εναλλακτική πρόταση, που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία ως στόχο και όραμα, είναι η ιδέα της λαϊκής οικονομίας, που μπορεί να δρομολογηθεί μέσα από μια γνήσια λαϊκή εξουσία. Στο πεδίο αυτό, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να εστιαστεί ο διάλογος και η συζήτηση των διαφορετικών απόψεων. Από εδώ, άλλωστε, προκύπτουν οι διαφορές στην αντιμετώπιση καθημερινών και τρεχόντων ζητημάτων». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσιάζοντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο του Κόμματος. Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία, με την οποία η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ παρουσίασε τις Θέσεις της ΚΕ.

Αναγκαιότητα η λαϊκή οικονομία

«Το ΚΚΕ», σημείωσε στην αρχή της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα, «με την πολιτική του πρόταση για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης καλεί τον ελληνικό λαό να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, το μέλλον των παιδιών του, την πορεία του τόπου, με στόχο τη λαϊκή ευημερία, τη δημιουργία της λαϊκής οικονομίας. Η λαϊκή οικονομία, αποτελεί σήμερα αναγκαιότητα, ρεαλιστική απάντηση στα οξυμένα προβλήματα του λαού και της χώρας. Η σημερινή οικονομία έχει βάση, κίνητρο και σκοπό το μονοπωλιακό υπερκέρδος, τη διασφάλιση και αναπαραγωγή του. Από εδώ προκύπτουν τα καθημερινά πιεστικά, τραγικά προβλήματα που ζει ο λαός μας.

Η αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, η ιδέα της λαϊκής εξουσίας - λαϊκής οικονομίας μπορεί κατά τη γνώμη μας να γίνει ενοποιητικός και συσπειρωτικός παράγοντας δυνάμεων που έχουν πέρα από κοινή θέληση δράσης και διαφορές στο θέμα της εξουσίας και της προοπτικής του σοσιαλισμού.

Η αναγκαιότητα της λαϊκής οικονομίας δεν προκύπτει μόνο από την οξύτητα των λαϊκών προβλημάτων και την ακόμη χειρότερη προοπτική. Σίγουρα αυτή είναι η αφετηρία της σκέψης μας, όμως ταυτόχρονα εκπορεύεται και από τον υψηλό βαθμό μονοπώλησης της ελληνικής οικονομίας , το επίπεδο ανάπτυξης και συγκέντρωσης των παραγωγικών μέσων στη χώρα μας, που επιταχύνθηκε και λόγω των εξελίξεων στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής και τον καταμερισμό εργασίας που απαιτεί η ΕΕ, ως εσωτερική της απόλυτη ανάγκη, αλλά και εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού της με τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, γενικότερα τις περιφερειακές καπιταλιστικές ενώσεις».

Η μετατροπή της αναγκαιότητας σε δυνατότητα

«Η αναγκαιότητα της λαϊκής οικονομίας», συνέχισε η ομιλήτρια, «θα μετατραπεί σε δυνατότητα, στο βαθμό που ο λαός με τη θέληση και τον αγώνα του επιβάλει ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας, στο βαθμό δηλαδή που κατακτηθεί η λαϊκή εξουσία, που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου.

Μια τέτοια εξουσία, μπορεί να θέσει σε πλήρη κίνηση και αξιοποίηση τις υπαρκτές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές. Αποφασισμένη και ικανή, μπορεί να διεκδικήσει ένα διαφορετικό διεθνή προσανατολισμό της χώρας, δηλαδή την ενεργητική συμμετοχή της στις διεθνείς εξελίξεις και συνεργασίες, με κριτήριο το συμφέρον των λαών, της ειρήνης, σε πλήρη εναντίωση προς τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις που ευθύνονται για την όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων, τις πολεμικές, εθνικιστικές συγκρούσεις στον κόσμο, την εθνική καταπίεση σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας χωρών και λαών.

Εχουμε ευθύνη οι κομμουνιστές, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι να μην υποτιμήσουμε ότι ζούμε σε μια περίοδο που οι τοπικοί πόλεμοι και η απειλή χρήσης πυρηνικών αποτελούν ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ, ενώ οι δημοκρατικές ελευθερίες βρίσκονται σε πλήρη περιορισμό και ακύρωση. Οι λαοί, ανάμεσά τους και ο ελληνικός, θα υποφέρουν πολλά περισσότερα στο άμεσο μέλλον, εξαιτίας του αδυσώπητου ανταγωνισμού ανάμεσα στις ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα διεθνικά μονοπώλια. Θα υπάρξουν εξελίξεις τα επόμενα χρόνια, και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να λειτουργήσουν αυτές υπέρ του λαού, υπέρ της διεθνούς αλληλεγγύης και συνεργασίας των λαών».

Η πιο ρεαλιστική προϋπόθεση

«Η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης», τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «αποτελεί σήμερα την πιο ρεαλιστική προϋπόθεση, για να ανοίξει ο διαφορετικός δρόμος για την ελληνική κοινωνία, που συμφέρει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Ταυτόχρονα αποτελεί τη μοναδική γραμμή άμυνας, ώστε να αναχαιτιστεί η επιθετικότητα της κυβερνητικής πολιτικής και γενικότερα της πλουτοκρατίας του τόπου που εκδηλώνεται σε όλα τα μέτωπα ζωής των εργαζομένων, στις συνθήκες της εργασίας, στην κοινωνική πολιτική, την παιδεία και την ασφάλιση, την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το περιβάλλον. Είναι η μοναδική γραμμή άμυνας που διασφαλίζει την αντεπίθεση.

Λογικό το ερώτημα των απλών ανθρώπων, αν υπάρχει ελπίδα μιας καλύτερης ζωής στα σημερινά πλαίσια. Είναι φανερό ότι και σήμερα υπάρχουν δυνατότητες ο λαός μας να βάλει κάποιο φρένο στη βάρβαρη επίθεση που δέχεται, να αποτρέψει τα χειρότερα, να αποσπάσει, έστω κάποιες κατακτήσεις, πολύ πίσω από τις ανάγκες του, που θα του δώσουν ίσως κάποια ανάσα. Μα για να γίνει αυτό απαιτούνται σκληρές κοινωνικές συγκρούσεις και αναμετρήσεις, ένα ασύγκριτα υψηλότερο, σε σχέση με το παρελθόν, εργατικό και γενικότερα λαϊκό κίνημα, συμμαχίες αγωνιστικές, συσπειρώσεις σε μεγάλα μέτωπα δράσης και συνεργασίες. Και πάλι όμως δε φθάνουν όλα αυτά, αν δε συνδέονται οργανικά με την προβολή, την πάλη και τη διεκδίκηση μιας διαφορετικής γραμμής εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, με την ετοιμότητα για θυσίες και ύψιστη προσφορά που έχει νόημα και προοπτική, σήμερα, για τα παιδιά μας αύριο.

Η γραμμή της άμυνας, της περιστολής των πραγματικών απαιτήσεων, οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, ώστε το κακό να είναι μικρότερο για το λαό, όχι μόνο δε δίνουν άμεσες κατακτήσεις, δε συνιστούν ούτε ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο. Είναι διαφορετικό πράγμα να ιεραρχούν οι εργαζόμενοι τις απαιτήσεις τους, να χαράζουν μια συγκεκριμένη τακτική, ώστε να αποσπάσουν κάτι, να γλιτώσουν κάτι, να κερδίσουν κάτι, παίρνοντας υπόψη το σημερινό συσχετισμό δύναμης ( που δεν είναι αναλλοίωτος), και άλλο πράγμα να πιστεύεις ότι μπορεί να φέρεις τον αντίπαλο σε δύσκολη θέση, χωρίς να αποκτήσεις τη δύναμη να τον αμφισβητήσεις στα σοβαρά, να τον νικήσεις στην πορεία».

Πού βρίσκεται η δύναμη του Μετώπου

«Η δύναμη του Μετώπου», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, «βρίσκεται στο γεγονός ότι θα «συστεγάζει» από τα πάνω και από τα κάτω κοινωνικά κινήματα, της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, τα κοινωνικά κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, για την ειρήνη, τα δημοκρατικά δικαιώματα, το περιβάλλον κλπ. με πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις. Εχουν θέση κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες που θέλουν να δράσουν με το λαό για το λαό. Τέτοιοι παράγοντες θα εκφράζουν ενδεχομένως ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία απόψεων, είναι βέβαιο όμως ότι οι περισσότεροι θα σταθούν στο ύψος της συλλογικής δράσης.

Ως συμμαχία, τόσο από την πρώτη στιγμή της συγκρότησής του, όσο και στην πορεία, θα στηρίζεται και στο στοιχείο του συμβιβασμού. Η διαφορετικότητα δεν μπορεί να εξαφανιστεί τεχνητά στις γραμμές του Μετώπου. Θα ενυπάρχει, θα εκδηλώνεται στην πορεία της δράσης του. Πάντα όμως πρέπει να γίνεται προσπάθεια να μην ακυρώνει τις συμφωνίες, να μη δυσκολεύει την ενότητα δράσης. Οι συμβιβασμοί που θα προκύπτουν δεν πρέπει να εμποδίζουν τη δυναμική του λαϊκού κινήματος, προ πάντων δεν πρέπει να το κάνουν ευάλωτο στις έτσι και αλλιώς ισχυρές πιέσεις που θα δέχεται αυτό από όλους εκείνους έχουν συμφέρον να ακυρώσουν την πορεία του. Προκειμένου να συγκροτηθεί, να δώσει χειροπιαστή ελπίδα στο λαό, πρέπει να διασφαλίζει ένα ορισμένο επίπεδο συμφωνίας στη γενική κατεύθυνση δράσης με τη μορφή προγραμματικού πλαισίου και στόχων πάλης, και οπωσδήποτε στην κατεύθυνση της εναλλακτικής λύσης που προτείνει.

Η κατεύθυνσή του πρέπει να είναι σαφής: Θα αντιπαλέψει και θα αμφισβητήσει τα μονοπωλιακά κέρδη, τα ίδια τα μονοπώλια με προοπτική να επιβάλει ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας τους, ώστε να κατοχυρωθούν οι κατακτήσεις που θα έχουν συντελεστεί στην πορεία του αγώνα. Να διευρυνθούν και να σιγουρευτούν. Απαιτείται ένα ορισμένο επίπεδο συμφωνίας για τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας, για το πώς αυτή θα κινηθεί σε διεθνή συνεργασία με χώρες και λαούς, ώστε να αναπτύξει οικονομικές, εμπορικές, πολιτικές και πολιτιστικές σχέσεις και για το δικό της όφελος, αλλά και με στόχο να συμβάλλει να υποστούν πλήγματα ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Οι οργανισμοί αυτοί πρέπει να χάνουν χώρες από τον έλεγχό τους, να χάνουν δύναμη με τα χτυπήματα των λαών σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Να μη μπορούν να πάρουν τη ρεβάνς. Να ανοίξει ο δρόμος για να δοκιμαστούν ανώτερες μορφές διεθνούς συνεργασίας και συμπαράταξης που κατοχυρώνουν την ειρήνη και τα λαϊκά συμφέροντα.

Κριτήριο για τις διεθνείς συνεργασίες και συμπράξεις πρέπει να είναι η γεωγραφική εγγύτητα, το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, η ασφάλεια και η ειρήνη. Η αντίσταση στους διεθνείς οργανισμούς, η αποδέσμευση είναι συνεισφορά για τη διάλυση των οργανισμών, πέρα από το ότι αποτελεί μεγάλη συνεισφορά στην πορεία αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων που θα οδηγήσει και στη ριζική ανατροπή υπέρ των λαών».

Οι προϋποθέσεις της φιλολαϊκής ανάπτυξης

«Κατευθυντήρια ιδέα μας, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εναλλακτική πρόταση, που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία ως στόχο και όραμα, είναι η ιδέα της λαϊκής οικονομίας που μπορεί να δρομολογηθεί, μέσα από μια γνήσια λαϊκή εξουσία. Στο πεδίο αυτό, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να εστιαστεί ο διάλογος και η συζήτηση των διαφορετικών απόψεων. Από εδώ άλλωστε προκύπτουν οι διαφορές στην αντιμετώπιση καθημερινών και τρεχόντων ζητημάτων.

Ξεκινάμε με το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η χώρα μας έχει προϋποθέσεις μιας φιλολαϊκής ανάπτυξης.

1. Διαθέτει ορυκτό πλούτο για παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων, διαθέτει μάλιστα πλεονεκτήματα σε ορισμένα είδη.

2. Εχει ικανότητα παραγωγής προϊόντων διατροφής για πλατιά λαϊκή κατανάλωση και για αξιοποίησή τους στις διεθνείς εμπορικές, γενικότερα οικονομικές, σχέσεις.

3. Ικανότητα παραγωγής σύγχρονων προϊόντων, μηχανών και εργαλείων, συσκευών.

4. Αλλωστε, υπάρχει ήδη συγκέντρωση μέσων παραγωγής, αλλά και παραγωγής προϊόντων χρήσιμων και εντελώς αναγκαίων για πλατιά λαϊκή κατανάλωση και για εξαγωγές.

5. Υπάρχει πιο έμπειρο σήμερα, ειδικευμένο εργατικό, επιστημονικό δυναμικό».

Η κοινωνικοποίηση των πηγών πλούτου

«Συστατικό της λαϊκής οικονομίας», σημείωσε η ομιλήτρια, «αποτελεί ο κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης για την αξιοποίηση του πλούτου, των πηγών, με εργαλείο του τον κρατικό πανεθνικό σχεδιασμό με προσαρμογή στο περιφερειακό, κλαδικό, διακλαδικό επίπεδο.

Για να υπάρξει μια τέτοια κατεύθυνση στην πολιτική, αποτελεσματική, ικανή να αντιμετωπίσει τα χρόνια διαμορφωμένα σοβαρά προβλήματα, λόγω της μακροχρόνιας καταλήστευσης της χώρας και της παράδοσης των βασικών πηγών πλούτου στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, απαιτείται η κοινωνικοποίηση των πηγών του πλούτου, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα της λαϊκής οικονομίας λειτουργεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρομεσαίων, ιδιαίτερα αυτών που είναι σε κλάδους μεταποίησης, που υπάρχει πολύ μικρή συγκέντρωση.

Συγκεκριμένα αναφερόμαστε:

1. Στην ενέργεια.

2. Στις τηλεπικοινωνίες.

3. Στα ορυχεία.

4. Στην ύδρευση.

5. Στις μεταφορές.

6. Στους βασικούς κλάδους μεταποίησης, παραγωγής μέσων παραγωγής και προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης.

7. Στο τραπεζικό σύστημα, στο σύστημα συγκέντρωσης, διοχέτευσης, διαχείρισης οικονομικών και υλικών πόρων.

8. Στο εξωτερικό εμπόριο, στο συγκεντρωμένο δίκτυο εσωτερικού εμπορίου.

9. Στη βασική έρευνα.

Ο κεντρικός πανεθνικός οικονομικός μηχανισμός διεύθυνσης μπορεί να λειτουργήσει με πραγματική φιλοδοξία αποτελεσματικότητας, ικανότητας να αντεπεξέλθει τα εμπόδια που θα συναντήσει σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, στο βαθμό που διασφαλίζει στην πράξη την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων, τον κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, τη δημοκρατία στο χώρο εργασίας, έχει στόχο τη διευρυμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη διευρυμένη αναπαραγωγή, την ασφάλεια και άμυνα της χώρας, τη διεθνή συνεργασία και διεθνή λαϊκή αλληλεγγύη. Μια λαϊκή εξουσία δεν είναι λαϊκή αν δεν εκφράζει άμεσα, στο χαρακτήρα και στον τρόπο άσκησή της, στην ουσία της, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων σήμερα μικροαστικών λαϊκών στρωμάτων.

Ο κεντρικός σχεδιασμός προστατεύει την εγχώρια παραγωγή, διασφαλίζει τις αναλογίες παραγωγής - κατανομής, προωθεί διακρατικές συμφωνίες, την έρευνα για την εφαρμογή των επιτευγμάτων επιστήμης και τεχνολογίας στον τομέα παραγωγής και αναπαραγωγής εργατικού δυναμικού.

Αναπτύσσει τα μέσα παραγωγής, την παραγωγικότητα της εργασίας, την κάθετη διασύνδεση μεταποίησης και αγροτικής παραγωγής, την αποκέντρωση, την αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, το περιβάλλον».

Πώς θα φτάσουμε στο Μέτωπο

«Είμαστε εμείς», τόνισε, ολοκληρώνοντας την παρουσίασή της, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «που λέμε ότι η συμφωνία για το Μέτωπο απαιτεί ένα επίπεδο συναντίληψης στη στρατηγική, και με αυτήν τη λογική ασκούμε κριτική στις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αλλες αποκλείουμε γιατί δουλεύουν για το σημερινό σύστημα, για τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Ενώ άλλες δεν εντάσσονται, ανεξάρτητα από την αντιπολιτευτική τους στάση, γιατί δεν προβάλλουν εναλλακτική λύση οριοθετημένη από τη σημερινή κρατούσα πολιτική, ιδιαίτερα στο πεδίο της οικονομίας, άρα και στην κοινωνική πολιτική, επόμενα και στις διεθνείς σχέσεις - προσανατολισμό της χώρας.

Είμαστε εμείς που την ίδια ώρα λέμε ότι οι διαφορές στην εναλλακτική λύση δεν απαγορεύουν την κοινή δράση σε επιμέρους μέτωπα και συσπειρώσεις. Αρκεί βεβαίως αυτές να αντιστρατεύονται, στο συγκεκριμένο ζήτημα, τις κυρίαρχες επιλογές. Η λογική ή όλα ή τίποτε σε συνδυασμό με την αδημονία, οδηγεί είτε κάτω από την πίεση σε μια ευάλωτη συμμαχία ανώδυνη για το σύστημα, ή στο αντίθετο: Στη λογική του δεν κάνουμε τίποτε μέχρι να κτιστεί η συμμαχία που έχει ανάγκη ο τόπος.

Να προχωρήσουμε άμεσα, όσοι έχουμε ήδη συνεργαστεί στη στήριξη των σημερινών μορφών συσπείρωσης - συνεργασίας. Να συγκροτήσουμε νέα μέτωπα πάλης και συνεργασίας γύρω από μεγάλα και οξυμένα προβλήματα. Τα επιμέρους μέτωπα μπορεί όλα να μην οδηγούν προς το Μέτωπο, όμως αποτελούν ρυάκια και ορισμένα μπορεί να λειτουργήσουν ως φύτρα. Είναι ένας ρεαλιστικός δρόμος προς το Μέτωπο, που δίνει τη δυνατότητα να διαμορφωθεί ακόμα μεγαλύτερη ευρύτερη συνάντηση, από αυτή που σήμερα μπορεί να γίνει, χωρίς ταυτόχρονα να υπονομεύεται η ελπίδα που μπορεί να φέρει στην ελληνική κοινωνία η συγκρότησή του. Η διαμόρφωση επιμέρους μετώπων πάλης με κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα δράσης, δίνει τη δυνατότητα να μη χαθεί η πολύτιμη σύμπραξη εκεί που συμφωνούμε, ώστε να δοκιμαστεί στην πράξη πόσο μπορεί να διευρύνουμε τη συμπαράταξη ως το ίδιο το Μέτωπο. Με τον τρόπο αυτό συγκεντρώνονται δυνάμεις, χωρίς να διακινδυνεύουμε - κάτω από το άγχος της γρήγορης δημιουργίας του - να μετατρέψουμε το Μέτωπο σε μια συμμαχία που συγκολλάται ευκαιριακά, άρα είναι εκτεθειμένη από την αρχή στον κίνδυνο της διάσπασης και της αναποτελεσματικότητας. Με τα επιμέρους μέτωπα πάλης και συνεργασίας γύρω από αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους, που αφορούν οξυμένα προβλήματα, επιταχύνουμε τις διεργασίες προς το Μέτωπο, χωρίς να περιμένουμε παθητικά πότε θα ωριμάσουν στο σύνολό τους οι συνθήκες.

Ακρογωνιαίο λίθο για να επιταχύνουμε την οικοδόμηση του Μετώπου αποτελεί η συνάντηση όσο γίνεται περισσότερων δυνάμεων, με στόχο την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, την αναγέννησή του. Με την ίδια αντίληψη πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στην ενδυνάμωση του αγώνα για τα προβλήματα της νεολαίας, όπως και των γυναικών».

Παραβρέθηκαν

Στην παρουσίαση των Θέσεων της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ παραβρέθηκε πλήθος κοινωνικοπολιτικών παραγόντων, δεκάδες εκπρόσωποι μαζικών φορέων, συνδικαλιστές και άνθρωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων, μεταξύ των οποίων ο Μαγγάκης Γεώργιος - Αλέξανδρος, ο επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής Παναγιώτης Μακρής, ο Ευάγγελος Μαχαίρας, επίτιμος πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, η ηθοποιός Αλέκα Παΐζη, ο πρύτανης του ΕΜΠ Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος, ο δημοσιογράφος - συγγραφέας Ασημάκης Γιαλαμάς, ο πρώην δήμαρχος Πετρούπολης Νίκος Παξιμαδάς, ο πρώην δήμαρχος Ελληνικού Κώστας Κορτζίδης, ο Θεοχάρης Παπαμάργαρης, νομαρχιακός σύμβουλος, η Μαρία Λουλέ, ο Μπάμπης Παπαγυαλιάς κ.ά.

Από την «Κομμουνιστική Ανανέωση» παραβρέθηκε αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους: Αλέκα Ζορμπαλά, Λομβάρδος Σωκράτης, Βερναδάκης Αλέκος, Αδαμίδης Γιώργος, Μαργανέλλης Χρήστος.

Επίσης, παραβρέθηκαν αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ, από την ΟΓΕ η πρόεδρος Καλλιόπη Μπουντούρογλου, η αντιπρόεδρος Ασπα Μανδηλαρά και η επίτιμος πρόεδρός της Αλεξάνδρα Δεμερούκα, ο Κώστας Διάκος από την «Πράσινη Πολιτική», ο καθηγητής Πανεπιστημίου και πρόεδρος της ΕΔΗΚ Νεοκλής Σαρρής, ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕ Κώστας Νάσης.

Από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ παραβρέθηκαν οι: Νίκος Καραντηνός Α' Αντιπρόεδρος, Μανώλης Μαθιουδάκης Γραμματέας, Σοφία Βούλτεψη και Χρήστος Κυρίτσης μέλη του ΔΣ, Ελένη Τράιου, Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου, Βασίλης Καζάκος, από τον ΕΔΟΕΑΠ. Επίσης οι δημοσιογράφοι Γιώργος Λεονταρίτης, Μάρκος Μουζάκης, Ντίνος Μήτσης και Γιώργος Τσαπόγας, η Βέρα Γιωτοπούλου, ανταποκρίτρια της «Εργαζόμενης Ρωσίας».

Παραβρέθηκαν ακόμα οι καθηγητές Πανεπιστημίου: Ανδρέας Ανδρεόπουλος, αντιπρύτανης ΕΜΠ, Στρατής Κουνιάς, Παναγιώτης Κοντός, προϊστάμενος της Γραμματείας του Πανεπιστημίου Αθήνας και πρόεδρος ΔΕΠ της Φιλοσοφικής Σχολής, Θεοδόσης Πελεγρίνης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας, Γιώργος Σαρήγιαννης, καθηγητής ΕΜΠ, Αγάπιος Παπανεοφύτου, Κώστας Ρόθος, καθηγητής ΤΕΙ Αθήνας, Δημήτρης Χατζηχαριστός, καθηγητής ΤΕΦΑΑ. Επίσης, ο Τηλέμαχος Λουγγής.

Παρόντες ήταν και οι δήμαρχοι Περάματος Γιάννης Πατσιλινάκος, Βύρωνα Νίκος Ρογκάκος και Καισαριανής Γιώργος Κατημερτζής, καθώς και ο Αριστείδης Αβραμίδης, μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Καλλιθέας.

Από τον καλλιτεχνικό κόσμο διακρίναμε τους: Κατερίνα Γεωργαντά, ζωγράφος - κεραμίστρια, Αγγελος Γόντικας ζωγράφος, Γιώργος Γούλας, εικαστικός - ζωγράφος, Νίκος Ευγενίδης, ζωγράφος, Φανή Μιχαηλίδου, εικαστικός - ζωγράφος, Ζωγραφιά Μπάρμπογλου, ζωγράφος, Νίκη Πέρδικα, ζωγράφος, Θανάσης Ακριβόπουλος, εικαστικός - ζωγράφος, Μαριάννα Βελαώρα, εικαστικός - ζωγράφος, μέλος ΔΣ ΟΣΔΕΕΤΕ.

Επίσης, οι ηθοποιοί: Τζένη Ζαχαροπούλου, Σάσα Καστούρα, Ντενίζ Μπαλτσαβιά, Νίκη Τριανταφυλλίδη.

Εκ μέρους του ΔΣ της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών παραβρέθηκε η Ελευθερία Αναγνωστάκη - Τζαβάρα, γενική γραμματέας. Εκεί ήταν και οι συγγραφείς - ποιητές: Γιώργος Κακουλίδης, Ιωάννα Καρατζαφέρη, Διονύσης Χαριτόπουλος, Δήμητρα Πέτρουλα. Επίσης ο Φάνης Κωνστανίδης, συγγραφέας και δικηγόρος.

Η τραγουδίστρια Σούλα Βαζούρα και η σκηνοθέτης Τέρψη Κολοζώφ.

Παραβρέθηκαν ακόμα ο Χ. Τριάντης, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΤΕΒΕ, Βασίλης Μάνος, και Ν. Μπουντούρογλου από το ΕΣΥΝ, ο Δημήτρης και Λία Βαλή, ιατροί, ο Μιχάλης Βαρδάνης, πρόεδρος ΣΦΕΑ, Γεράσιμος Γεωργάτος, επίτιμος αντιπρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, ο Κώστας Παπαπολυχρονίου, δικηγόρος, ο Βασίλης Γιαννακόπουλος, Βασίλης και Γεωργία Πελτίκογλου (Εθνική Βιβλιοθήκη), ο Θανάσης Φίλιας, ο Βαγγέλης Κωστούδης, κ.ά. Από τους συνδικαλιστές διακρίναμε τους Γ. Μαρκάκη από την Ιονική - μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΤΟΕ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ