ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Γενάρη 2010
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Σταθερός πυλώνας της αντιλαϊκής επίθεσης

Στην πρώτη γραμμή του μαύρου μετώπου που έχει συγκροτηθεί για να περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα βρίσκεται η ηγεσία της ΝΔ, επιβεβαιώνοντας καθημερινά στην πράξη ότι πάνω απ' όλα υπηρετεί το συμφέρον της αστικής τάξης, είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση, είτε στην «αντιπολίτευση», είτε αλλάζει αρχηγό είτε όχι.

Με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ο Αντ. Σαμαράς έχει διακηρύξει από το βήμα της Βουλής ότι «θα βάλουμε κι εμείς πλάτη να περάσουν τα απαραίτητα μέτρα». Αυτή ακριβώς τη δέσμευσή του υλοποιεί καθημερινά προσφέροντας απλόχερη στήριξη στην κυρίαρχη πολιτική.

Προκειμένου να αυξήσει την πίεση στην κυβέρνηση για επιτάχυνση και συγκεκριμενοποίηση του αντιλαϊκού «εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση», η ηγεσία της ΝΔ έχει ενσωματώσει στον πολιτικό της λόγο την κριτική, τις προτάσεις της ΕΕ, καθώς και τις αξιώσεις των διεθνών καπιταλιστικών αγορών και της εγχώριας πλουτοκρατίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της ΝΔ μιλά συχνά εξ ονόματος της αγοράς, επιδιώκοντας να εμφανιστεί ως εκφραστής της, ενώ προβάλλει επίμονα την (αντιλαϊκή) στρατηγική της ΝΔ ως τη μόνη ρεαλιστική πρόταση εξόδου από την κρίση. Από τη σκοπιά αυτή κρίνει κάθε συγκεκριμένο μέτρο που συζητείται, αναγορεύοντας σε κυρίαρχο κριτήριο για την αποδοχή του το αν θίγει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Αναπαράγοντας το αγοραίο επιχείρημα των εμπόρων ότι «η οικονομία είναι πρωτίστως θέμα ψυχολογίας», προειδοποιεί διαρκώς ότι δεν πρέπει να ληφθεί κανένα μέτρο που θα μπορούσε να «τραυματίσει την ψυχολογία της αγοράς».

Η μοναδική του έγνοια, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες δηλώσεις που έκανε στο ΕΒΕΑ αλλά και ανήμερα των Θεοφανίων, είναι, μαζί με το «δημοσιονομικό πακέτο» για τη μείωση του ελλείμματος, να ληφθούν επιπλέον μέτρα για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας και της κερδοφορίας, ρίχνοντας το βάρος του υπέρ των διαρθρωτικών τομών και μεταρρυθμίσεων που μειώνουν την τιμή στην οποία η μεγαλοεργοδοσία αγοράζει την εργατική δύναμη.

«Σπρώχνει» τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις

«Η πρόταση της κυβέρνησης προς τις Βρυξέλλες θα πρέπει να συνδυάζει από τη μια πλευρά τη δημοσιονομική υπευθυνότητα για να μειωθεί το έλλειμμα και από την άλλη αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για να μην πνιγεί η αγορά», είναι η σύνοψη της παρέμβασής του ενόψει της κατάρτισης του νέου Προγράμματος Σταθερότητας.

Μάλιστα, δε δίστασε να επικροτήσει τις αποφάσεις που ελήφθησαν από την κυβέρνηση την περασμένη Τρίτη για «τριετή δημοσιονομική προσαρμογή», χαιρετίζοντας με κάποια δόση ειρωνείας την «προσγείωσή της στη σκληρή πραγματικότητα των υπαρκτών προβλημάτων της οικονομικής κρίσης».

Γενικότερα, η ηγεσία της ΝΔ υποστηρίζει μετά πάθους το συνολικό πακέτο των αντιλαϊκών μέτρων δίνοντας καθημερινό αγώνα για να πείσει ότι είναι αναπόφευκτα, δικαιώνοντας ταυτόχρονα και την πολιτική που εφάρμοσε η «γαλάζια» διακυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια. «Είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε στις Βρυξέλλες και να δείξουμε ότι παίρνουμε μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος», είχε διαμηνύσει έγκαιρα ο Αντ. Σαμαράς, πρωτοστατώντας στην υλοποίηση της πολιτικής του ευρωμονόδρομου.

Με καθημερινές δηλώσεις τους οι «γαλάζιοι» βουλευτές και πρώην υπουργοί υποστηρίζουν την ανάγκη μείωσης των μισθών και των συντάξεων, την αύξηση των έμμεσων φόρων, τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, μεταξύ των οποίων και η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και Υγείας, τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, κ.ο.κ.

Παράλληλα, ζητούν νέες φοροαπαλλαγές για τις επιχειρήσεις, μειώνοντας τους φορολογικούς συντελεστές ή απαλλάσσοντάς τες από τις εργοδοτικές εισφορές για τα ασφαλιστικά ταμεία. Πιέζουν επίσης να διοχετευτεί στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους το αδιάθετο μέρος του πακέτου των 28 δισ. προς τις τράπεζες, που ανέρχεται περίπου στα 13 δισ. ευρώ.

Εγνοια για το αστικό πολιτικό σύστημα

Η νέα ηγεσία της ΝΔ δείχνει να έχει αντιληφθεί πλήρως ότι δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία και με μπροστάρη την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να αξιοποιηθεί η κρίση για να περάσουν οι αντιδραστικές αλλαγές που δεν κατάφεραν να περάσουν τα προηγούμενα χρόνια.

Στις αλλαγές αυτές περιλαμβάνονται, βέβαια, και αυτές που αποσκοπούν στη θωράκιση του δικομματισμού και στη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, που έχουν ήδη δρομολογηθεί από την κυβέρνηση στο όνομα της αντιμετώπισης της διαφθοράς. Η συναινετική διάθεση διαπερνά τη στάση της ηγεσίας της ΝΔ τόσο στο ζήτημα της αλλαγής του εκλογικού νόμου σε πιο καλπονοθευτική κατεύθυνση όσο και σ' αυτό του «Καποδίστρια 2», αλλά και των οικονομικών των κομμάτων.

Αυτό είναι και το νόημα της τελευταίας πρωτοβουλίας του Αντ. Σαμαρά να προτείνει στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς το δρόμο της διακομματικής διαβούλευσης στο ζήτημα του εκλογικού νόμου με στόχο «να φανεί η συναινετική διάθεση όλων, σε ένα μείζον ζήτημα, που μόνο συναινετικά μπορεί να αντιμετωπιστεί».

Σταθερά απέναντι βρίσκεται η ηγεσία της ΝΔ και στους λαϊκούς - ταξικούς αγώνες, πλειοδοτώντας υπέρ της λήψης μέτρων για την καταστολή τους. Μονότονα ο Αντ. Σαμαράς επαναλαμβάνει ότι «δεν μπορούν μικρές ομάδες να παραλύουν καθημερινά τα εμπορικά κέντρα των πόλεων», ασκώντας πίεση στην κατεύθυνση της απαγόρευσης ουσιαστικά των διαδηλώσεων.

Είναι ολοφάνερο ότι η «αντιπολίτευση» της ΝΔ στρέφεται κατά των λαϊκών συμφερόντων και γι' αυτό η αποδυνάμωσή της, όπως και του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου, είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.


Π. Κ.

ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ
Στην καρδιά της στρατηγικής του κεφαλαίου

Η σημασία και η έμφαση που δίνει η κυβέρνηση στη λεγόμενη Διά Βίου Μάθηση δεν είναι τυχαία. Εξηγείται, ακριβώς γιατί συνδέεται με τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου και της ΕΕ στην οικονομία και την εργασία.

Την ερχόμενη βδομάδα αναμένεται να μπει στη διαδικασία της «διαβούλευσης» στο διαδίκτυο το προσχέδιο νόμου για τη Διά Βίου Μάθηση (ΔΒΜ). Σε αυτό το κείμενο, που αποτελεί νομοθετική πρόταση, η κυβέρνηση δεν καταγράφει μόνο τα πρακτικά μέτρα που θα πάρει για την ενίσχυση της ΔΒΜ, αλλά ομολογεί και ένα μέρος των πραγματικών της στόχων.

Φροντίζει για υποταγμένους εργαζόμενους...

Λέει, για παράδειγμα, ότι επιδιώκει το διπλασιασμό της συμμετοχής του κόσμου σε προγράμματα ΔΒΜ και για να πείσει χρησιμοποιεί το ψευτοεπιχείρημα ότι το ποσοστό συμμετοχής σε τέτοια προγράμματα στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλό σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ομως, αλήθεια, στις χώρες που είναι υψηλά τα ποσοστά συμμετοχής στα προγράμματα της ΔΒΜ, μήπως έχει μειωθεί η ανεργία, μήπως έχουν περισσότερα δικαιώματα οι εργαζόμενοι ή μήπως είναι οι εργάτες πραγματικά κι ολόπλευρα μορφωμένοι...; Τίποτα από αυτά δε συμβαίνει. Στην πραγματικότητα όταν, π.χ., ένας άνεργος παρακολουθεί ένα σεμινάριο κατάρτισης, τότε δεν καταγράφεται ως άνεργος αλλά ως «εκπαιδευόμενος». Ετσι συγκαλύπτεται η ανεργία, αλλά ο άνεργος παραμένει άνεργος. Αν μια εταιρεία οργανώσει ή πριμοδοτήσει σεμινάρια για τα στελέχη της δεν το κάνει για να τους μορφώσει και να «διευρύνει τους ορίζοντές τους», αλλά για να γίνουν αποδοτικότεροι εργαζόμενοι για την εταιρεία, δηλαδή να βγάζει ο εργοδότης περισσότερα κέρδη από τη δική τους δουλειά. Δεν πρόκειται, π.χ., κανένας εργοδότης να στείλει τους εργαζομένους του να διδαχθούν για την υπεραξία που παράγουν και για τον πλούτο που δημιουργούν με τα χέρια τους και τον καρπώνεται ο ίδιος! Η κυβέρνηση ομολογεί όλα τα παραπάνω στο προσχέδιο που έχει δημοσιεύσει με τη φράση: «Η Διά Βίου Μάθηση (...) στοχεύει (...) στην καλλιέργεια κοινωνικών και πολιτικών συμπεριφορών συμβατών με τις νέες συνθήκες»!

Στην πραγματικότητα, με τη συμμετοχή των εργαζομένων και ανέργων στη ΔΒΜ, επιχειρείται μια ευθεία παρέμβαση στις συνειδήσεις τους. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η ΔΒΜ είναι «ανθρωποκεντρική», ότι «η προτεραιότητά μας δεν είναι ο φορέας (σ.σ. που την παρέχει) και η χρηματοδότησή του αλλά οι γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες που αποκτούν οι εκπαιδευόμενοι». Αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι εντελώς υποκριτικός. Πράγματι, η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τους ...εκπαιδευόμενους στη ΔΒΜ, με την έννοια ότι η ΔΒΜ απευθύνεται κατά κύριο λόγο στους εργαζόμενους και αποτελεί εκτός των άλλων και ένα μηχανισμό για να τους κρατά ...με σκυμμένο το κεφάλι, για να τους κάνει να πιστεύουν ότι είναι δική τους, ατομική ευθύνη το γεγονός πως αναγκάζονται να δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις ή πως απολύονται κτλ. επειδή τάχα δεν έχουν τα κατάλληλα «προσόντα» που θέλει η αγορά! Ετσι, δημιουργείται η αντίληψη ότι ο κύκλος «απασχόληση» - κατάρτιση - «απασχόληση» - ανεργία - κατάρτιση κ.ο.κ. είναι κάτι αναγκαίο και φυσικό για τον καθένα!

...για την κερδοφορία του κεφαλαίου

Πέρα από την παραπάνω λειτουργία της, η ΔΒΜ - στο σχεδιασμό της οποίας συμβάλλει απευθείας το κεφάλαιο - λειτουργεί άμεσα ως μηχανισμός διεύρυνσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο υποδεικνύει σε ποιους τομείς χρειάζεται να εκπαιδευτούν κάποια τμήματα της εργατικής τάξης, σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα και τις ανάγκες του. Σε μια οικονομία όμως όπου δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής, αντικειμενικά όσοι παρακολουθούν τη ΔΒΜ δεν «απορροφούνται» από την αγορά, αλλά και όσοι «απορροφούνται» είναι για μικρό διάστημα, εφόσον εξ ορισμού η κατάρτιση και οι δεξιότητες που αποκτάει κανείς στη ΔΒΜ έχουν πρόσκαιρο χαρακτήρα. Οταν η κυβέρνηση λέει στο κείμενο της νομοθετικής πρότασης ότι η ΔΒΜ «υποστηρίζει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας», εννοεί ακριβώς ότι υποστηρίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

...για την απαξίωση της μόρφωσης

Πέρα από όλα αυτά, όμως, οι συνέπειες για το λαό και τη νεολαία θα είναι αρνητικές και για το ίδιο το μορφωτικό τους επίπεδο. Οι δεξιότητες δεν είναι μόρφωση. Οταν προτάσσονται αυτές, ακόμα και στο επίπεδο της τυπικής εκπαίδευσης, κόντρα στην ολοκληρωμένη καλλιέργεια του ανθρώπου, κόντρα στην ολόπλευρη μόρφωσή του ώστε να κατανοεί τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας, τότε το γενικό μορφωτικό επίπεδο χαμηλώνει, συρρικνώνεται. Τα προγράμματα και τις δομές που εντάσσονται στη ΔΒΜ ο λαός μας σήμερα τα έχει - δικαίως - απαξιωμένα. Η κυβέρνηση ομολογεί ότι «θέλουμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, με στόχο να αλλάξει η κουλτούρα μάθησης». Στην πραγματικότητα, ομολογεί ότι θέλει να δημιουργήσει μια ...κουλτούρα αμορφωσιάς.


ΚΕΙΜΕΝΑ: Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ - Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

Τα βασικά σημεία του προσχεδίου νόμου

Με το προσχέδιο νόμου για τη Διά Βίου Μάθηση και την Επαγγελματική Κατάρτιση, που παρουσιάστηκε στις αρχές της προηγούμενης βδομάδας, το υπουργείο Παιδείας θέτει μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα σχέδια. Τα κυριότερα άμεσα βήματα είναι τα παρακάτω:

  • Το Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Δομών Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΕΚΕΠΙΣ) μετατρέπεται σε επιτελικό φορέα πιστοποίησης για κάθε είδους δομή «εκπαίδευσης» και κατάρτισης (ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ, κολέγια κ.ά.). Το ΕΚΕΠΙΣ θα νομιμοποιεί κάθε έμπορο της γνώσης, δίνοντας του υπόσταση με την κρατική σφραγίδα.
  • Θεσμοθετείται το Ατομικό Μητρώο Διά Βίου Μάθησης για όλους, ώστε να «προσμετράται» η συμμετοχή στη Διά Βίου Μάθηση. Πρόκειται για μια ειδική «κάρτα» που θα καταγράφονται το πτυχίο, τα πιστοποιητικά από συνέδρια, σεμινάρια και όποια άλλη συμμετοχή σε «εκπαιδευτική» δραστηριότητα. Αυτή η «κάρτα» θα πρέπει να ανανεώνεται σε όλη μας τη ζωή με συνεχείς επανακαταρτίσεις.
  • Μέσα στο 2010 συγκροτείται το Εθνικό Πλαίσιο Επαγγελματικών Προσόντων, εναρμονισμένο με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Επαγγελματικών Προσόντων, όπου πλέον η μόρφωση μετατρέπεται σε «αποτελέσματα μαθησιακών δραστηριοτήτων», που κατανέμονται σε τρεις γενικές κατηγορίες: Γνώσεις, δεξιότητες, ικανότητες. Τα προσόντα που θα αποκτούν οι σπουδαστές από τις διάφορες εκφράσεις της Διά Βίου Μάθησης θα καταγράφονται σε εθνικούς περιγραφικούς δείκτες, ενώ θα κατατάσσονται σε επίπεδα, λαμβάνοντας υπόψη τα 8 επίπεδα του Ευρωπαϊκού Πλαισίου.
  • Το ελληνικό πλαίσιο επαγγελματικών προσόντων θα δημιουργηθεί με τη συμμετοχή των «κοινωνικών εταίρων» (βλέπε επιχειρήσεις και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες). Θα τεθεί σε διαβούλευση στις 25 Φλεβάρη του 2010. Στόχος του υπουργείου είναι μέχρι το τέλος του 2012 να έχει ολοκληρωθεί η αντιστοίχιση του Εθνικού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων με το Ευρωπαϊκό.
  • «Αναβάθμιση» Εθνικού Κέντρου Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΚΕΠ) και προσαρμογή του στις νέες κατευθύνσεις. Ο αυριανός σπουδαστής κι ο αυριανός εργαζόμενος πρέπει να γνωρίζει ότι θα τρέχει να κυνηγάει πιστωτικές μονάδες, μια ζωή, ώστε να βρει μια δουλειά και να μπορεί να την κρατήσει, όσο γίνεται.

Ολα αυτά οργανώνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να οδηγήσουν στη δημιουργία του λεγόμενου «Εθνικού Δικτύου Διά Βίου Μάθησης» που θα «συμμετέχουν οι κοινωνικοί εταίροι», προφανώς και οι επιχειρήσεις, με πρωταγωνιστικό ρόλο. Βασικό χαρακτηριστικό του Εθνικού Δικτύου Διά Βίου Μάθησης θα είναι η «σαφής διασύνδεση των επιμέρους μορφών της εκπαίδευσης και κατάρτισης (τυπική δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση), αρχική και συνεχιζόμενη, τυπική, μη τυπική και άτυπη».

Αυτή η «διασύνδεση επιμέρους μορφών εκπαίδευσης» είναι η ομαδοποίηση κάθε είδους γνώσης, δεξιότητας κλπ. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα πτυχία, τα πιστοποιητικά, οι διάφορες δραστηριότητες θα είναι κομμάτια των μορφών εκπαίδευσης και κατάρτισης. Για να αντιληφθούμε καλύτερα το θέμα, να θυμίσουμε ότι η Διά Βίου Μάθηση δε γίνεται μόνο στο εκπαιδευτικό σύστημα (τυπική εκπαίδευση) αλλά με ό,τι δραστηριότητες μπορεί να φανταστεί κανείς. Στο προσχέδιο νόμου διατυπώνεται ότι αυτές μπορεί να εντάσσονται στην οικογενειακή και επαγγελματική ζωή, τον ελεύθερο χρόνο, σε κοινωνικές, αθλητικές και κάθε είδους εκδηλώσεις. Ολα αυτά θα πιστοποιούνται και θα εντάσσονται, προφανώς, στο Ατομικό μας Μητρώο Διά Βίου Μάθησης!

Το εμπόριο ελπίδας με τα κολέγια

Μόλις ανακοινώθηκε το προσχέδιο νόμου για τη Διά Βίου Μάθηση παρουσιάστηκε απ' τα κυρίαρχα ΜΜΕ ότι υπάρχει «κόντρα» του υπουργείου Παιδείας με τους ιδιοκτήτες κολεγίων. Μάλιστα, το θέμα το σχεδίου νόμου «έπαιξε» κυρίως ως υποβάθμιση των κολεγίων απέναντι στα άλλα ιδιωτικά μαγαζιά «εκπαίδευσης». Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζει κανονικότατα τα κολέγια σε ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Ολο το θέμα με τα κολέγια εστιάζεται στα λεγόμενα «επαγγελματικά δικαιώματα» των αποφοίτων τους. Τι είναι, όμως, τα «επαγγελματικά δικαιώματα»; Μήπως απ' όλες αυτές τις υποσχέσεις και το παζάρι κερδίζουν, μόνο οι επιχειρηματίες - ιδιοκτήτες των κολεγίων; Ας δούμε τι συμβαίνει:

Σε όλο τον ιδιωτικό τομέα κανείς και τίποτα δεν εξασφαλίζει τα «επαγγελματικά δικαιώματα» των νέων, είτε έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο, ΤΕΙ, κολέγιο ή ΙΕΚ. Αυτά τα ...ρυθμίζει η «ελεύθερη αγορά»: Η κάθε επιχείρηση προσλαμβάνει τον εργαζόμενο, με βάση τα δικά της κριτήρια και τις ανάγκες της, φροντίζοντας... να τον ξεζουμίζει. Συνεπώς, πέρα απ' το παραμύθι του «κύρους» ενός πτυχίου ιδιωτικού πανεπιστημίου (αντί κολεγίου) δεν αλλάζει κάτι για τους απόφοιτους των κολεγίων στον ιδιωτικό τομέα. Αντίθετα, οι κολεγιάρχες θα κερδίσουν τον τίτλο του πανεπιστημίου για τα μαγαζιά τους. Αυτό θα τους αναβαθμίσει στην εκπαιδευτική αγορά και θα επεκτείνουν τις επενδύσεις τους σε άλλους τομείς εκπαίδευσης, ενώ τα δίδακτρα θα εκτοξευτούν.

Πρακτικά το μόνο που θα «κερδίσουν» οι απόφοιτοι των κολεγίων με την ενσωμάτωση της οδηγίας είναι η δυνατότητα να δίνουν εξετάσεις στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ ως απόφοιτοι ΑΕΙ. Κι εδώ οι ιδιοκτήτες των κολεγίων θα είναι κερδισμένοι, αφού θα μπορούν να μιλούν για ισότιμα πτυχία δημόσιων και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το δικαίωμα στη δουλειά, όμως, δεν εξασφαλίζεται για κανέναν, ούτε για τον απόφοιτο του κολεγίου ούτε για τον απόφοιτο του ΑΕΙ. Μόνο ελπίδες και ψευδαισθήσεις πουλάει η κυβέρνηση σε όλους αυτούς τους νέους. Οι αποδοχές και γενικότερα οι όροι εργασίας για το σύνολο των αποφοίτων όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων και δομών, διαρκώς χειροτερεύουν και θα χειροτερεύουν όσο ακολουθείται αυτή η πολιτική, είτε αναγνωριστούν τα κολέγια πλήρως είτε αναγνωριστούν υπό όρους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ