ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ

Συνέδεσε όλη του τη ζωή με το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα

Σε κλίμα έντονης συγκίνησης έγινε την Κυριακή η πολιτική κηδεία στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης

Motion Team

Ο Μ. Σπυριδάκης

Τραγουδώντας τη «Διεθνή», και δίνοντας υπόσχεση να δυναμώσουν τους αγώνες για να γίνουν πραγματικότητα τα ιδανικά του σοσιαλισμού, για τα οποία με αυταπάρνηση πάλεψε και ο ίδιος, σύντροφοι και συναγωνιστές, είπαν την Κυριακή το τελευταίο «αντίο» στον κομμουνιστή, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα και πρόεδρο της ΕΔΥΕΘ, Μιχάλη Σπυριδάκη.

Εκατοντάδες συγγενείς, σύντροφοι, συναγωνιστές, φίλοι και γνωστοί έδωσαν το «παρών» στην πολιτική κηδεία που έγινε στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στην ταφή του, στα νέα Κοιμητήρια. Στην κηδεία, παραβρέθηκαν, πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ, αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ με επικεφαλής τον πρόεδρό της Σταύρο Τάσσο, καθώς και αντιπροσωπεία του ΣΦΕΑ.

Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του δημαρχείου Θεσσαλονίκης γέμισε ασφυκτικά από κόσμο, που με τον πόνο και τη θλίψη χαραγμένη στα πρόσωπα, ήρθε για να αποχαιρετήσει τον πρωτοπόρο αγωνιστή, τον σύντροφο, που έδωσε παλικαρίσια κάθε μάχη στη ζωή του. Να σφίξει το χέρι στην σύντροφο της ζωής του Εύα και στα παιδιά του, Χρήστο και Φανή.

Υπό τους ήχους της λύρας της μάνας Κρήτης, είπαν το «ύστατο χαίρε», στον σ. Μιχάλη, που κείτονταν στο φέρετρο σκεπασμένος με το κόκκινο λάβαρο του ΚΚΕ. Τιμητική φρουρά στάθηκαν μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ, σύντροφοί του από την Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας, συναγωνιστές από το αντιδικτατορικό και το φιλειρηνικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Επραξε στο ακέραιο το καθήκον του απέναντι στο Κόμμα και στο λαό

Επικήδειους, εκφώνησαν ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Σπύρος Χαλβατζής, αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ 67-74, ο Νίκος Ζώκας, αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και Γραμματέας της ΕΔΥΕΘ, και εκ μέρους των συγγενών, ο ανιψιός του, Χρήστος Σπυριδάκης.

Ο Ζ. Λυμπερίδης μίλησε εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ

«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, οι κομμουνιστές της Θεσσαλονίκης, σύσσωμο το Κόμμα μας, δίνουμε σήμερα τον ύστατο χαιρετισμό στον Μιχάλη Σπυριδάκη, σε έναν ακριβό και αγαπημένο σύντροφο, που σημάδεψε για πολλά χρόνια τη δράση της Οργάνωσής μας», είπε ο Ζήσης Λυμπερίδης. Και πρόσθεσε: «Είμαστε περήφανοι που παλέψαμε μαζί του, που μαζί του δώσαμε τόσους αγώνες, που γευτήκαμε τις χαρές και τις δυσκολίες της κομματικής ζωής, που παίρναμε δύναμη και κουράγιο από το προσωπικό του παράδειγμα κι από την ανεξάντλητη ενέργειά του.

Ο Μιχάλης συνέδεσε όλη του τη ζωή με το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα, δεν έλειψε ούτε στιγμή από καμιά μάχη, δεν λιποψύχησε ποτέ, δεν έκανε πίσω, δεν ταλαντεύτηκε στις πολλές δύσκολες καμπές που πέρασε το ΚΚΕ.

(...) Είμαστε πραγματικά περήφανοι που συμπορευτήκαμε μαζί του, που, για τόσα χρόνια, κερδίσαμε από την πείρα του, την επιμονή, τη μαχητικότητά του.

Αγαπημένε μας σύντροφε Μιχάλη, έφυγες έχοντας τη συνείδησή σου ήσυχη ότι έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου απέναντι στο Κόμμα, στους συντρόφους σου, στο λαϊκό κίνημα. Γνωρίζεις καλά ότι οι αγώνες και οι θυσίες που έκανες, εσύ και οι χιλιάδες των συντρόφων που χάσαμε, δεν πήγαν χαμένοι. Τη θέση σας παίρνουν νέοι αγωνιστές, που εμπνευσμένοι από το δικό σας παράδειγμα, τη δική σας στάση ζωής, ατσαλώνονται στη σημερινή εποχή που έχει τις δικές της δυσκολίες, με πιο χαρακτηριστική την βαθιά επίδραση της αντεπανάστασης σε όλες τις πτυχές της ζωής και της συνείδησης του λαού.

Κατάμεστη η αίθουσα του δημαρχείου Θεσσαλονίκης

Σήμερα τη στιγμή που η εργατική τάξη, όλος ο λαός αγωνίζεται για την επιβίωσή του, ενάντια στην πολιτική ΕΕ - κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις τους, το κόμμα μας βαδίζει προς το 20ό Συνέδριό του. Διδασκόμαστε από την ιστορία μας, εμπνεόμαστε από τους αγώνες και τις θυσίες των αγωνιστών του Κόμματός μας, προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι στην οργάνωση του λαού, στην υπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.

Αναπαύσου εν ειρήνη, σύντροφε Μιχάλη, στο πλάι χιλιάδων άλλων αγωνιστών, που όπως κι εσύ έπραξαν το καθήκον τους. Αγαπημένε μας σύντροφε, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αναπληρώσουμε το μεγάλο κενό που αφήνεις εσύ και οι αγωνιστές της γενιάς σου. Θα δυναμώσουμε τους αγώνες μας, για να έρθουν κοντύτερα τα όνειρα, για να γίνουν πραγματικότητα τα ιδανικά του σοσιαλισμού, για τα οποία με τόσο αυταπάρνηση πάλεψες».

Καθημερινός σύντροφος στους αγώνες για το δίκιο των πολλών

Ο Σπύρος Χαλβατζής, με λυγισμένη φωνή, είπε: «Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών - ΣΦΕΑ, αποχαιρετούμε ένα εκλεκτό μέλος μας. Εναν πρωτοπόρο γιατρό και αταλάντευτο κομμουνιστή που για πάνω από μισό αιώνα αγωνίστηκε στην πρώτη γραμμή για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον Μιχάλη Σπυριδάκη.

Στελέχη του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ, σε τιμητική φρουρά γύρω από τον Μ. Σπυριδάκη

(...) Το κενό που αφήνει το ξαφνικό φευγιό σου δύσκολα καλύπτεται.

(...) Θα συνεχίσουμε στον αγωνιστικό δρόμο που βάδισες για πάνω από 55 χρόνια. Το αυστηρό και καθαρό σου βλέμμα, η συνέπεια και σταθερότητά σου, θα εμπνέουν στο δύσκολο δρόμο που βαδίζουμε μέχρι να ξημερώσουν οι μέρες που αξίζουν στο λαό μας, οι μέρες του σοσιαλισμού, για τις οποίες πάλεψες μέχρι την τελευταία στιγμή».

«Σήμερα Πρόεδρε, αγαπητέ μας Μιχάλη μας έβαλες ίσως το πιο δύσκολο καθήκον!», είπε ο Νίκος Ζώκας, «Να αποχαιρετίσουμε το συναγωνιστή και σύντροφό μας, τον καθοδηγητή και πρωτοστάτη στους καθημερινούς μας αγώνες ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, ενάντια στην αδικία των ισχυρών, ενάντια στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών. Καθημερινός σύντροφος στους αγώνες για το δίκιο των πολλών, για την ειρήνη και τη δημιουργία, για τη χαρά και την ευτυχία των παιδιών, για τη συνεννόηση, την αγάπη και τη συναδέλφωση των λαών.

Αυτά ήταν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε ο σύντροφός μας σ' όλη του τη ζωή. Ιδανικά - με οποιοδήποτε κόστος - αδιαπραγμάτευτα, για έναν άνθρωπο φτιαγμένο από το μέταλλο της γενιάς της αντίστασης και των σκληρών ταξικών αγώνων του λαού μας».

Εκ μέρους των συγγενών, ο Χρήστος Σπυριδάκης, είπε: «Ενας μεγάλος κόκκινος φάρος ήταν πάντα οδηγός και ερμηνευτής σου. Κανείς άνθρωπος, κανένας νόμος, κανένα νόμισμα ή θρησκεία δεν μπόρεσαν να σε λυγίσουν ή να νοθεύσουν την πίστη σου για έναν καλύτερο Κόσμο, έναν κόσμο Δικαιοσύνης, Ανθρωπιάς και Ειρήνης. Ετσι συνηθίσαμε να σε βλέπουμε και να σε ψάχνουμε με λαχτάρα - Σαν ίσκιο Πλάτανου ψηλού, που με αγάπη μας αγκάλιαζε όλα αυτά τα χρόνια». Και τον αποχαιρέτησε με τους στίχους από τις «Γειτονιές του κόσμου» του Γιάννη Ρίτσου:

«Να λείπεις -

δεν είναι τίποτα να λείπεις.

Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,

θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα

που γι' αυτά έχεις λείψει,

θα 'σαι για πάντα

μέσα σ' όλο τον κόσμο».

Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ

Σε ανακοίνωσή της για το θάνατο του συντρόφου Μιχάλη Σπυριδάκη, η ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Ο Μιχάλης Σπυριδάκης γεννήθηκε στην Τύλισο Ηρακλείου Κρήτης, το 1942. Ηταν ο μικρότερος από τα 6 παιδιά της οικογένειάς του.

Από νωρίς εντάχθηκε στην οργανωμένη πάλη. Από το 1962, που βρίσκεται στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Οδοντιατρική Σχολή, αρχίζει η πολιτική και συνδικαλιστική του δράση. Εκλέγεται μέλος του Γραφείου Σπουδάζουσας της ΕΔΑ και συμμετέχει δραστήρια σε όλες τις διαδηλώσεις και εκδηλώσεις της Νεολαίας της ΕΔΑ στην Αθήνα. Στη συνέχεια παίρνει μεταγραφή στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και έτσι ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για να συνεχίσει τις σπουδές του.

Το Νοέμβρη του 1966, γίνεται μέλος του Κόμματος. Η δικτατορία του 1967 τον βρίσκει στη Θεσσαλονίκη, όπου διαφεύγει τη σύλληψη και περνά αμέσως στην παρανομία. Στη διάρκεια της παρανομίας συμβάλλει στη συγκρότηση αντιδικτατορικών οργανώσεων. Ενα χρόνο μετά συλλαμβάνεται από την Αστυνομία και παραδίδεται στην Ασφάλεια. Υπέστη πλήθος βασανιστηρίων, γρονθοκοπήματα, δέσιμο, φάλαγγα, μαστίγωμα, κάψιμο με τσιγάρο και αναμμένα χαρτιά, πείνα, δίψα, ηλεκτροσόκ, βρισιές, αϋπνία, πέταγμα στα τσιμεντένια πατώματα, κουβάδες με κρύο νερό. Αντεξε όμως και έμεινε πιστός στα ιδανικά και τις αξίες του Κόμματος. Κρατήθηκε 77 μέρες στην απομόνωση και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο 424 ΓΣΝ για περίθαλψη. Τέθηκε σε ομαδική απομόνωση για ένα χρόνο και το 1969 περνά Στρατοδικείο για την υπόθεση των "39", στη Θεσσαλονίκη. Καταδικάζεται σε 16,5 χρόνια φυλακή. Για 5,5 χρόνια περνά από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ, "Αβέρωφ", Κορυδαλλού και Αίγινας.

Στην κρίση του Κόμματος το 1968, βρισκόμενος φυλακισμένος στον Κορυδαλλό, συντάσσεται με το Κόμμα και τις αποφάσεις της 12ης ευρείας Ολομέλειάς του.

Η μεταπολίτευση τον βρίσκει στο στρατό, όπου αντιμετώπισε νέα βάσανα και περιπέτειες.

Με απόφαση του Κόμματος το 1975, πηγαίνει στην Κρήτη και αναλαμβάνει Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Χανίων, ενώ λίγο αργότερα εκλέγεται Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης.

Με απόφαση του Κόμματος έρχεται στη Θεσσαλονίκη ως μέλος του Νομαρχιακού Γραφείου της ΚΟΘ και από τότε μέχρι σήμερα αναλαμβάνει διάφορες στελεχικές θέσεις.

Από το 9ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1973, έως και το 15ο Συνέδριο, το 1996, εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών και της διάσπασης του ΚΚΕ, 1989 - 1991, υπερασπίστηκε το χαρακτήρα και τους στόχους του Κόμματος, ενάντια στη διαλυτική προσπάθεια του οπορτουνισμού.

Δούλεψε ως γιατρός του ΕΣΥ για πολλά χρόνια στο Κέντρο Υγείας του Λαγκαδά.

Ηταν υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος σε σειρά εκλογικών αναμετρήσεων, στο Νομό Ηρακλείου και μετά στη Θεσσαλονίκη, ενώ ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής το 1994. Με τα ψηφοδέλτια του Κόμματος εκλέχτηκε νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης.

Δραστηριοποιήθηκε στο φιλειρηνικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και για πολλά χρόνια, μέχρι και το τέλος της ζωής του, διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ).

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

«Εφυγε» η σ. Μαρία Ανταχοπούλου-Κουμάτου

Το πρωί του Σαββάτου 7/1 κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου η εκπαιδευτικός και μέλος του ΚΚΕ Μαρία Ανταχοπούλου-Κουμάτου, που «έφυγε» την Τετάρτη 4 Γενάρη. Στην κηδεία της, εκ μέρους του Κόμματος μίλησε ο Γρηγόρης Δελημάρης, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, και εκ μέρους του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών ο Παναγιώτης Μαργαρώνης, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση ν. Αττικής «Ο Βύρων».

Η ΤΟ Εκπαιδευτικών και οι Οργανώσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, εκφράζοντας τα συλλυπητήριά τους, αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους:

«Η σ. Μαρία γεννήθηκε το 1923 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και κατόπιν έζησε έως τα 12 της έτη στο Κάιρο της Αιγύπτου. Αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Με τον αδερφό της οργανώθηκαν στην ΟΚΝΕ κι έπειτα δραστηριοποιήθηκε μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, την περίοδο της ΕΑΜικής Αντίστασης. Διακρίθηκε για την κομματική της δράση και τη μαχητικότητά της. Κράτησε αλύγιστη στάση το καλοκαίρι του 1944, όταν τη συνέλαβε η Ειδική Ασφάλεια και τη μετέφερε λίγες μέρες αργότερα στις φυλακές Χατζηκώστα. Εκεί έμεινε μέχρι την Απελευθέρωση της Αθήνας τον Οκτώβρη του 1944.

Πήρε μέρος στην ηρωική μάχη του Δεκέμβρη του 1944, ενάντια στις στρατιωτικές δυνάμεις των Αγγλων ιμπεριαλιστών και των ντόπιων συνεργατών τους. Παντρεύτηκε εκείνες τις μέρες τον Νίκο Κουμάτο και με την υποχώρηση των ΕΑΜικών δυνάμεων το Γενάρη του 1945, κατέφυγε στην Καρδίτσα. Επέστρεψε στις 2 Μάρτη 1945 στην Αθήνα κι εργάστηκε στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης ως καθηγήτρια Αγγλικών.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου "Ο Βύρων" το 1975, έπειτα διετέλεσε πρόεδρος του σωματείου και εκλέχτηκε μέλος του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ. Μέχρι το τέλος της ζωής της αποτελούσε φωτεινό παράδειγμα και πρωτοπόρο μέλος του ΚΚΕ. Ηταν μέλος της ΚΟΒ Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Βόρειας Αθήνας. Συμμετείχε ακούραστα σε όλες τις κομματικές διαδικασίες και σε κάθε αγώνα δήλωνε το "παρών". Η δράση της αποτελεί παρακαταθήκη. Το παράδειγμά της θα εμπνέει τους συντρόφους και τις συντρόφισσές της, φωτίζοντας με τόλμη και αποφασιστικότητα τους νέους αγώνες που θα έρθουν».

Τη θλίψη της για το θάνατο της σ. Μ. Ανταχοπούλου-Κουμάτου εκφράζει η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, σημειώνοντας ότι η δράση της αποτελεί παρακαταθήκη για τους νέους αγώνες. Ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση ν. Αττικής «Ο Βύρων», που σε συνέλευσή του στις 21/2/2016 της είχε απονείμει τιμητική πλακέτα αναγνωρίζοντας την προσφορά της στον κλάδο, σημειώνει ανάμεσα σε άλλα: «Αν και τα χρόνια περνούσαν, η Μαρία πάντα νέα και ακούραστη παρακολουθούσε τις εξελίξεις και δεν έλειπε από κανένα αγώνα. Σε κάθε συνέλευση του συλλόγου μας, έδινε το "παρών" και βοηθούσε με την πείρα της τους συναδέλφους. Ως Επίτιμος Πρόεδρος αργότερα του συλλόγου, συνέβαλε στη συζήτηση για την ανάγκη μετατροπής του "Βύρωνα" σε κλαδικό σωματείο, με βάση τις εξελίξεις και τη νέα κατάσταση που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αναγνωρίζοντας την ανάγκη οργάνωσης και δράσης των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση, πρωτοστάτησε στη συσπείρωση του σωματείου μας στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και στη υιοθέτηση του πλαισίου πάλης του ΠΑΜΕ».

Ποιά η σχέση του χρέους με την απαξίωση κεφαλαίου;

Σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας αναφερθήκαμε στο ζήτημα της απαξίωσης του κεφαλαίου. Τι σχέση έχει το χρέος με την απαξίωση κεφαλαίου;

Τα «δανεικά», σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά κεφάλαιο που έχει δανειστεί στον δανειολήπτη και ο οποίος το χρησιμοποιεί στην παραγωγή με σκοπό το κέρδος, ενώ έχει συμφωνήσει να το επιστρέψει στον πιστωτή του, σε ορισμένο χρόνο και προσαυξημένο. Για τον πιστωτή το χρέος είναι κεφάλαιο, χρήμα που αυτοαυξάνεται, αφού θα το πάρει πίσω με τόκο. Για τον δανειολήπτη, το χρέος είναι κεφάλαιο που ρίχνει στην επιχείρησή του και αυξάνει τα κέρδη του, ενώ επιστρέφει πίσω στον πιστωτή του ένα μόνο μέρος απ' τα κέρδη αυτά.

Ετσι, σε φάση ανάπτυξης, το χρέος όχι απλά δεν είναι αδρανές κεφάλαιο, κεφάλαιο δηλαδή που δεν αξιοποιείται, αλλά συμφέρει τόσο τον πιστωτή (αφού κερδίζει τον τόκο) όσο και τον δανειολήπτη (που κάτι του μένει απ' την αξιοποίηση του κεφαλαίου). Το πρόβλημα προκύπτει όταν εκδηλωθεί η κρίση και οι επενδύσεις στις οποίες έχουν προβεί οι δανειολήπτες «πέσουν έξω» μαζικά. Τότε, το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί, αφού δεν βρίσκεται πλέον ως χρήμα στα χέρια του δανειολήπτη, αλλά ο τελευταίος το έχει ρίξει σε μια επιχείρηση που δεν έχει κερδοφορία.

Η απαξίωση, η μείωση της αξίας του κεφαλαίου της επιχείρησης πρέπει να εκφραστεί και στο κεφάλαιο που της έχει δανείσει ο πιστωτής (π.χ. μια τράπεζα), πολύ απλά γιατί λόγω της απαξίωσης, ακόμα και αν πουληθεί η επιχείρηση, το τίμημα δεν επαρκεί για να αποπληρωθεί ο πιστωτής. Η απαξίωση μεταφράζεται σε «ζημιά», τμήμα της οποίας πρέπει να αναλάβει και ο πιστωτής. Το τι ποσοστό της ζημιάς θα αναλάβει ο πιστωτής είναι θέμα διαπάλης, διαπάλη που εντείνεται όταν υπάρχουν πολλοί πιστωτές, ή όταν ο δανειολήπτης, ο πιστωτής (ή και οι δύο) είναι καπιταλιστικά κράτη. Ετσι, τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν, τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια, αντανακλούν την απαξίωση κεφαλαίου στην παραγωγική του μορφή, που έχουν επενδύσει οι δανειολήπτες, και η διόγκωση των «κόκκινων» δανείων εκφράζει τη μεγάλη απαξίωση κεφαλαίου, εκφράζει δηλαδή την εκδήλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης και το μέγεθός της.

Εκδήλωση για τα 70 χρόνια του ΔΣΕ στη Λάρισα

Σήμερα Τρίτη, στις 7 μ.μ., στο μικρό θεατράκι του Μύλου, οι κλαδικές ΚΟΒ της ΤΟ Λάρισας του ΚΚΕ διοργανώνουν εκδήλωση αφιερωμένη στα 70 χρόνια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Θα προβληθεί το ιστορικό ντοκιμαντέρ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε». Επίσης, στο χώρο θα διατίθεται η έκδοση της ΕΠ Θεσσαλίας, με τίτλο «Στιγμές από την Ιστορία του ΔΣΕ στη Θεσσαλία».

ΕΕΔΔΑ

Εκδήλωση - συζήτηση για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό

Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) διοργανώνει ενημέρωση - συζήτηση για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, με θέμα «Η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την Τουρκία και οι επιπτώσεις στους πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους», την Πέμπτη, 19 Γενάρη, στις 6 μ.μ. στα γραφεία της (Ηπείρου 5, 5ος όροφος, απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο).

Θα μιλήσει η Λίνα Κροκίδη, μέλος της Γραμματείας της Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη.

Η συνεστίαση της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ

Το μεσημέρι της Κυριακής 12 Φλεβάρη θα πραγματοποιηθεί η συνεστίαση της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ), που φέτος είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Οχτωβριανής Επανάστασης και το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, το Κόμμα οργανωτή - καθοδηγητή, ψυχή και ραχοκοκαλιά της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ηρωικού ΔΣΕ.

Προσκλήσεις για τη συνεστίαση, που γίνεται στο ξενοδοχείο «ΣΤΑΝΛΕΫ» (πλ. Καραϊσκάκη), διατίθενται από τα κεντρικά γραφεία της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ (Μαυρομματαίων 12, 2ος όροφος, πεδίον Αρεως - τηλ. 210 8221698).

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ - ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Καλεί στην παράσταση «Πού 'ναι η μάνα σου μωρή;»

Την Τετάρτη 11 Γενάρη, στις 7.00 μ.μ., στο Πολιτιστικό Κέντρο Κερατσινίου «Αντώνης Σαμαράκης» (Μικράς Ασίας & Παπαναστασίου - Ταμπούρια), η Επιτροπή Ειρήνης Κερατσινίου - Δραπετσώνας καλεί στη θεατρική παράσταση «Πού 'ναι η μάνα σου μωρή;». Ενα έργο, προσωπική μαρτυρία της Δήμητρας Πέτρουλα και συγχρόνως ένα ιστορικό ντοκουμέντο που η Σοφία Αδαμίδου έκανε τη θεατρική διασκευή και σκηνοθέτησε ο Ενκε Φεζολλάρι. Το έργο παίζεται για δεύτερη χρονιά φέτος, με τις ηθοποιούς Βέρα Κρούσκα, Ορνέλα Λούτη, Αγάπη Παπαθανασιάδου.