ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Γενάρη 2010
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Οδοστρωτήρας για τα λαϊκά εισοδήματα

Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανέρωτη καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος. Κάθε ευρώ που αφαιρείται από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, μετατρέπεται αυτόματα σε προνόμια, κίνητρα και κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο

Η διαδικασία για το τσάκισμα του λαϊκού εισοδήματος, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων έχει ήδη ξεκινήσει
Η διαδικασία για το τσάκισμα του λαϊκού εισοδήματος, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων έχει ήδη ξεκινήσει
Οριστικοποιούνται μέσα στις επόμενες μέρες τα βασικά μεγέθη του «Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης», του μπούσουλα, με βάση τον οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε άμεση συνεργασία και συμφωνία με τα επιτελεία της ΕΕ, σχεδιάζει να ξεδιπλώσει την αντιλαϊκή - αντιδραστική της επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Μέσα στο μήνα θα «περάσει» από τη Βουλή, μέσα στο μήνα θα πάει στις Βρυξέλλες, μέσα στο μήνα θα αρχίσει και η εφαρμογή του.

Ο επί των Οικονομικών υπουργός, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, το ονόμασε «οδικό χάρτη», υποστηρίζοντας ότι σε αυτό το Πρόγραμμα «θα γίνεται απολύτως σαφής ο τρόπος, το χρονοδιάγραμμα, για την επαναφορά της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας σε μια κατάσταση, η οποία δεν υποθηκεύει το μέλλον της». Στην πραγματικότητα, είναι κάτι σαν ...αντιλαϊκός οδοστρωτήρας, αφού στο πέρασμά του απειλεί να σαρώσει ό,τι μπορεί να έχει απομείνει στον τομέα των δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων αγροτών, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης, των νέων. Αυτή είναι η ουσία.

Τα άλλα που λένε, για άγριες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου με την ΕΕ, για τους «κακούς» και τους ...«περισσότερο κακούς» της ΕΕ, μάλλον πρέπει να τα ακούμε βερεσέ. Στους γενικούς προσανατολισμούς για την έξοδο της ευρωενωσιακής οικονομίας από την κρίση, υπάρχει ενιαία αντίληψη και εν πάση περιπτώσει, το Σταθεροποιητικό Πρόγραμμα που ετοιμάζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι αποτέλεσμα ούτε τριβών, ούτε διαπραγματεύσεων. Το αντίθετο, μάλιστα. Το Πρόγραμμα επιδιώκει την αποφασιστική προώθηση στόχων που έχουν τεθεί στρατηγικά ενώπιον από την ΕΕ στη βάση της στρατηγικής της Λισαβόνας και οι οποίοι θα πρέπει να υλοποιηθούν, παίρνοντας υπόψη και τα δεδομένα που προκαλεί η διεθνής καπιταλιστική κρίση. Με αυτήν την έννοια, η παραφιλολογία για τη «σθεναρή» και «αποφασιστική» στάση της κυβέρνησης έναντι των απαιτήσεων των Βρυξελλών, επιδιώκει περισσότερο να αθωώσει την κυβέρνηση για τις αντιλαϊκές της επιλογές, παρά να χαρακτηρίσει την ουσία των αντιδραστικών μέτρων που με τη μορφή χιονοστιβάδας απειλούν τους εργαζόμενους. Αλλωστε - και καλό είναι να μη διαφεύγει της προσοχής - στις σημερινές συνθήκες κυριαρχίας του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, η ένταση της οικονομικής κρίσης, το βάθος της και οι προοπτικές εξόδου από αυτήν, καθορίζουν και την ένταση, το εύρος και την αγριότητα της αντιλαϊκής επίθεσης που προωθούν οι δυνάμεις της άρχουσας τάξης, για το ξεπέρασμά της. Και να μην ξεχνάμε ότι ανάλογα μέτρα επιβάλλονταν και στην περίοδο πριν την κρίση. Και στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και στη φορολογία όπου π.χ. μειώθηκε ο φόρος στα κέρδη στο 25% από 45% που ήταν κάποτε.

Πολυεπίπεδη επίθεση

Η πολυεπίπεδη επίθεση, που σχεδιάζεται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας και πρώτα και κύρια ενάντια στους εργαζόμενους, μπορεί να αφορά όλο το φάσμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, θα εκφραστεί όμως πολύ άμεσα, απτά και με ιδιαίτερη σφοδρότητα στον τομέα των λαϊκών εισοδημάτων και αμοιβών. Για παράδειγμα, τα προβλήματα που συνδέονται με την ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ή την περαιτέρω επιδείνωση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, ή ακόμα και με την κατάργηση των συντάξεων όπως τις γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, αφού σχεδιάζεται η απόσπαση του υπολογισμού της σύνταξης από τους μισθούς σύμφωνα με ένα σενάριο ή ο υπολογισμός της με βάση όλο τον εργάσιμο βίο που θα την κατεβάσει στο επίπεδο προνοιακού επιδόματος, όλα αυτά είναι σημαντικά προβλήματα που θα τα δούμε να έρχονται, με την πάροδο του χρόνου. Αντίθετα, σε ό,τι αφορά το τσάκισμα του λαϊκού εισοδήματος, το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει.

Το συνολικό πλέγμα των δημοσιονομικών μέτρων, είτε παρουσιάζεται ως αύξηση των δημοσίων εσόδων, είτε αναφέρεται σα συγκράτηση των δαπανών, στην ουσία αφορούν ποσά που θα αφαιρεθούν από το λαϊκό εισόδημα. Και αυτό θα γίνει με δύο κυρίως τρόπους: Πρώτον, μέσα από μείωση των μισθών και συντάξεων, που αυτή τη φορά για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους θα είναι άμεση, ονομαστική και θα οδηγήσει σε μείωση αποδοχών. Δεύτερον, με την αύξηση των καταβολών για άμεσους και έμμεσους φόρους.

Στην πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανέρωτη για τα μεγέθη της καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος, ενώ κάθε ευρώ που αφαιρείται από τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, μετατρέπεται αυτόματα σε προνόμια, κίνητρα και κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο.

Εμφαση στη λεηλασία των εισοδημάτων

Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι αυτή τη στιγμή, και ανεξάρτητα από τις επίσημες διατυπώσεις ή το περιτύλιγμα με το οποίο εμφανίζονται οι κυβερνητικές επιλογές, θεωρείται απόλυτα βέβαιο ότι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς περιλαμβάνονται μέτρα όπως:

Πρώτον: Το «πάγωμα» των αμοιβών για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ανάλογα με το ύψος των αποδοχών. Να θυμίσουμε ότι το Νοέμβρη που μας πέρασε, όταν η κυβέρνηση δημοσιοποίησε την πρόθεσή της να προχωρήσει σε «πάγωμα» των μισθών για όσους εργαζόμενους έχουν μεικτές αποδοχές πάνω από 2.000 ευρώ, είχε παιχτεί το γνωστό ...μονόπρακτο των επαναστατημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που δεν διανοούνταν ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια απόφαση.

Το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε τότε σε ...διορθωτική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία το «πάγωμα» θα αφορά «όσους έχουν βασικό μισθό πάνω από 2.000 ευρώ», ωστόσο μένει να δούμε την τελική διατύπωση, αφού βασικό μισθό πάνω από 2.000 ευρώ στο Δημόσιο έχουν μόνο μερικές δεκάδες ανώτατων δικαστικών λειτουργών.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και ανεξάρτητα από τον ακριβή τρόπο εφαρμογής του μέτρου και οι εργαζόμενοι που δε θα πάρουν καθόλου αύξηση, και εκείνοι που θα πάρουν κάποια υποτυπώδη αύξηση στο βασικό τους μισθό, θα έχουν μείωση της αγοραστικής δύναμης του μισθού τους, αφού μετά το νεοδημοκρατικό «πάγωμα» των μισθών πέρσι, το ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνει την ίδια ιστορία, με ακόμα χειρότερους όρους για τους εργαζόμενους.

Δεύτερον: Οπως ανακοίνωσε ο Γ. Παπανδρέου στο Ζάππειο και εξειδίκευσε αμέσως μετά ο Γ. Παπακωνσταντίνου, μιλώντας σε επενδυτές του Σίτι στο Λονδίνο, από φέτος κιόλας θα γίνει μείωση στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων. Η μείωση θα είναι κατά μέσον όρο 10% και θα γίνει κλιμακωτά, ανάλογα με το ύψος των επιδομάτων που έχουν διάφορες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Τα επιδόματα αυτά, ανάλογα με το υπουργείο και τον κλάδο, ξεκινούν από μερικές δεκάδες ευρώ το μήνα (υπουργείο Παιδείας) και φτάνουν σε επίπεδα που αντιστοιχούν σε έναν ακόμα μισθό (υπουργείο Οικονομικών). Πρόκειται για επιδόματα που, στα πλαίσια του μισθολογίου του δημόσιου τομέα, που ισχύει από το 1997, καθιέρωσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνέχισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και τα οποία έχουν ενσωματωθεί στις αποδοχές των εργαζομένων, δε θεωρούνται όμως μέρος του βασικού τους μισθού, ούτε παίρνονται υπόψη για τον υπολογισμό των συντάξεων. Είναι επιδόματα που δόθηκαν προς διάφορες ομάδες εργαζομένων, προκειμένου να καμφθούν οι κατά καιρούς απαιτήσεις τους για αυξήσεις μισθού και για να αποφευχθεί η χορήγηση αυξήσεων στο βασικό μισθό όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Επιδόματα, τα οποία στην ουσία αξιοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις για να διαιωνιστεί η πολιτική λιτότητας σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων και η πολιτική καθήλωσης των μισθών τους σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα. Επρόκειτο για μια τακτική, που με κάθε ευκαιρία έχουν καταγγείλει οι κομμουνιστές και οι συνεπείς συνδικαλιστικές δυνάμεις, αφού μέσα από την επιδοματική πολιτική που αποφασίζεται εξειδικευμένα για συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων, στην πραγματικότητα αναπαράγονται οι μηχανισμοί χειραγώγησης των εργαζομένων και των αγώνων τους, εντείνονται οι λογικές της ...συνεννόησης και της «κοινωνικής συναίνεσης», ενώ την ίδια στιγμή όλα αυτά τα επιδόματα βρίσκονται πάντα στον ...αέρα. Οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να τα πάρει πίσω. Οπως ακριβώς γίνεται και τώρα.

Μόνο που οποιοδήποτε και αν είναι το ποσοστό της περικοπής των επιδομάτων, στην ουσία πρόκειται για άμεση μείωση αποδοχών. Ετσι, αν για παράδειγμα πει η κυβέρνηση ότι όσοι έχουν επιδόματα άνω των 500 ευρώ το μήνα, θα υποστούν μείωση των επιδομάτων τους κατά 20%, τότε μιλάμε για μείωση αποδοχών που φτάνει τα 100 ευρώ το μήνα.

Η φοροεπέλαση

Τρίτον: Στο πλαίσιο της ...κοινωνικής δικαιοσύνης και αφού καταργείται η αυτόνομη φορολόγηση των δισεκατομμυρίων που τσεπώνουν από μερίσματα κάποιοι μεγαλοεισοδηματίες, καταργείται και η αυτοτελής φορολόγηση στα ψίχουλα των επιδομάτων, που είναι ενσωματωμένα στις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων.

Με αυτήν τη λογική, ο ίδιος εργαζόμενος, που παραπάνω έχασε τα 100 ευρώ από τη μείωση των επιδομάτων, θα έχει επιπλέον απώλειες εισοδήματος, εξαιτίας της αυξημένης φορολογίας. Για τα 500 ευρώ που έπαιρνε μέχρι τώρα, πλήρωνε φόρο που ήταν της τάξης των 130 ευρώ (το 50% στην κλίμακα με συντελεστή 37% και το υπόλοιπο 50% με ειδικό συντελεστή 15%) και στην πραγματικότητα του έμεναν 370 ευρώ. Τώρα που όλο το ποσό θα φορολογηθεί στην κλίμακα, ακόμα και αν αυτή δεν αλλάξει και φορολογηθεί με συντελεστή 37%, ο φόρος που θα πληρώσει είναι της τάξης των 148 ευρώ και κατ' επέκταση στο χέρι θα του μείνουν 252. Αρα, με βάση τα μέχρι στιγμής και μόνο δεδομένα, η μηνιαία απώλεια εισοδήματος θα είναι 100 ευρώ από τη μείωση των επιδομάτων και 18 ευρώ από την αύξηση της φορολογίας. Δηλαδή, έχει ήδη μια απώλεια της τάξης των 118 ευρώ, που μεταφραζόμενη σε ετήσια βάση φτάνει τα 1.500 ευρώ!!!

Τέταρτον: Ηδη κατατέθηκε τροπολογία που επιβάλλει ανατιμήσεις - φωτιά στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, για τα τσιγάρα και τα ποτά και φορολογία στις γονικές παροχές και τις μεταβιβάσεις ακινήτων. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να αυξήσει τα δημόσια έσοδα είναι τόσο ...εργώδης, που μέσα στις γιορτές αποφάσισαν να διπλασιάσουν το σχετικό χαράτσι και από 250 εκατ. ευρώ που είχαν θέσει ως αρχικό στόχο, τώρα στοχεύουν στα 500 εκατ. ευρώ! Οι ανατιμήσεις που θα προκύψουν σε τσιγάρα και ποτά θα είναι της τάξης του 20%, επιβάρυνση που θα υποστεί το ήδη κουτσουρεμένο μεροκάματο.

Παράλληλα, και ανάλογα με το βαθμό εκτέλεσης του προϋπολογισμού, η κυβέρνηση έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για παραπέρα αύξηση στους ειδικούς φόρους στα καύσιμα κίνησης, αλλά και στο πετρέλαιο θέρμανσης των νοικοκυριών, ενώ μέσα στα εξεταζόμενα σενάρια είναι και η αύξηση του ΦΠΑ μέχρι και 2 ποσοστιαίες μονάδες.

Χωρίς να μπορεί να υπολογιστεί με απόλυτη ακρίβεια, ο καθένας καταλαβαίνει ότι κάθε αύξηση της φορολογίας, ειδικά όταν πρόκειται για αύξηση των έμμεσων φόρων, είναι φόροι που προέρχονται κατ' εξοχήν από τη λαϊκή κατανάλωση και επιβαρύνουν το λαϊκό εισόδημα. Το μεροκάματο και το μισθό.

Ψευτοδιάλογος για τους φόρους

Πέμπτο: Μέχρι το Μάρτη θα ολοκληρωθεί ο υποτιθέμενος διάλογος για το φορολογικό σύστημα. Πρόκειται για μια ακόμα πρόκληση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που όχι απλά προσπαθεί να προσαρμόσει το φορολογικό σύστημα στις σύγχρονες αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου να μην πληρώνει φόρους, αλλά επιπρόσθετα επιχειρεί να ανατρέψει ακόμα και τη λογική, σύμφωνα με την οποία τα ελάχιστα εισοδήματα, αυτά με τα οποία δεν μπορεί κάποιος να ζήσει αξιοπρεπώς δεν υπόκεινται σε φορολόγηση.

Η επίθεση, που αναμένεται να δεχτούν τα λαϊκά νοικοκυριά με τις αλλαγές στην άμεση φορολογία, αλλαγές που θα οδηγήσουν σε μείωση των εισοδημάτων τους, θα προέλθει από τρεις κυβερνητικές επιλογές. Η πρώτη είναι η ουσιαστική κατάργηση του ελάχιστου αφορολόγητου ποσού (σήμερα είναι 12.000 για τον κάθε σύζυγο που εργάζεται) και η αναγνώρισή του μόνο με την προϋπόθεση ότι θα προσκομίζονται αποδείξεις αγορών ή πληρωμής υπηρεσιών, αντίστοιχων ποσών. Δεύτερη επιλογή, είναι η αύξηση των συντελεστών φορολόγησης για εισοδήματα που ξεφεύγουν από τα εξευτελιστικά επίπεδα των 1.000 και 1.500 ευρώ το μήνα. Η τρίτη έχει να κάνει με την παρακράτηση του φόρου, η οποία κάθε φορά συνδέεται με το επίπεδο του αφορολόγητου ορίου.

Η κυβέρνηση προβάλλει το επιχείρημα της δίκαιης κατανομής των βαρών, επειδή επέβαλε την εφάπαξ εισφορά στους επιχειρηματίες, δηλαδή ελάχιστα ψίχουλα μπροστά στα κέρδη που υπάρχουν και μάλιστα καθόλου αμελητέα και στην περίοδο της κρίσης. Κοροϊδία, δηλαδή.

Μέχρι και αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση αποφεύγει συστηματικά να προσδιορίσει το ετήσιο όριο των αποδοχών πάνω από το οποίο θα αυξηθεί, όπως λένε οι εκπρόσωποί της, η άμεση φορολογία. Ωστόσο, αυτό που προκύπτει από εκτιμήσεις παραγόντων του υπουργείου Οικονομικών, είναι ότι το επιτελείο του Γ. Παπακωνσταντίνου ξεκίνησε εξετάζοντας ως σημείο καμπής τις 50.000 - 55.000 ευρώ ετησίως και ...«συνεχώς πηγαίνουν προς τα κάτω». Το πού ακριβώς θα οδηγήσει αυτό το «προς τα κάτω», μένει να το δούμε μέσα στο επόμενο διάστημα. Ωστόσο, από τώρα είναι σαφές ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης κινούνται στην κατεύθυνση να στοχοποιηθούν όλοι όσοι έχουν εισόδημα από μισθούς και συντάξεις και ξεχωριστά όσοι έχουν εισόδημα που ξεπερνά τα όρια της ελεεινότητας, στην οποία καταδικάζονται να ζουν όλο και μεγαλύτερες ομάδες του πληθυσμού των καπιταλιστικών χωρών.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ