Πίσω από το μοτίβο μιας ακατάσχετης επίκλησης του όρου "κεντροαριστερά" και με διάσπαρτες κούφιες λέξεις περί "αλληλεγγύης" και "δικαιοσύνης", ολοκληρώθηκε χτες η πολυδιαφημισμένη ημερίδα του ΠΑΣΟΚ, από την οποία αναδύθηκε μια απαρχαιωμένη σοσιαλδημοκρατική σκουριά, γνωστή από την εποχή της Β Διεθνούς και προσαρμοσμένη φυσικά στην ακόμα βαθύτερη ενσωμάτωση της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας στο υπηρετικό πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας. Οσο για τον Ελληνα πρωθυπουργό, επιχείρησε, όπως αναμενόταν, να παρουσιάσει τη νεοσυντηρητική πολιτική της κυβέρνησης σαν "αριστερή πρακτική για το 2000"...

Ο Κ. Σημίτης ξεκαθάρισε προκαταβολικά ότι σε καμία περίπτωση η ακολουθούμενη πολιτική δεν πρόκειται να θίξει κατ' ελάχιστον τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, ενώ υπήρξε σαφής στο γεγονός ότι η περιβόητη "ελευθερία της αγοράς" είναι το αμετακίνητο δόγμα της περίφημης "κεντροαριστεράς". Αυτές οι αναφορές του πρωθυπουργού συνδυάστηκαν με αφορισμούς του τύπου "οι εθνικοποιήσεις, ο κρατικός παρεμβατισμός, οι καθολικές κοινωνικές παροχές, δεν μπορούν σήμερα πλέον να είναι αποτελεσματικά ή να επιφέρουν δίκαια αποτελέσματα"...

Θέλοντας, μάλιστα, να προσδώσει και... θεωρητικό επίχρισμα στην αγοραία αντίληψη περί κοινωνίας που προωθεί και στηρίζει η σοσιαλδημοκρατία, υπερτόνισε ότι "το δίλημμα δεν είναι κράτος ή αγορά, αλλά με ποιο τρόπο ρυθμίζουμε και κατευθύνουμε το δυναμισμό της αγοράς"... Δεν απέφυγε, φυσικά, να δώσει ο ίδιος την απάντηση, λέγοντας ότι "το κοινωνικό κράτος, όπως το γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Η τρέχουσα κοινωνική πολιτική - συνέχισε - όχι μόνο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις, αλλά.... οδηγεί σε ένα υπερβολικά σπάταλο σύστημα". Γι' αυτό, όπως σημείωσε, πρέπει να περάσουμε από τη φάση των καθολικών παροχών στη φάση της "δίκαιης επιλεκτικότητας"... Με άλλα λόγια, παρόντος του Ζοσπέν, ο Κ. Σημίτης θυμήθηκε τον έτερο της παρέας, κύριο Μπλερ, υπέρμαχο και πρωτοστάτη της παραπάνω στυγνής πολιτικής.

Οπως σε ανάλογες συναθροίσεις, ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην περιβόητη "παγκοσμιοποίηση", ωσάν να επρόκειτο για φυσικό φαινόμενο, και όχι για διαδικασία με συγκεκριμένα κεφαλαιοκρατικά χαρακτηριστικά, στην οποία, όπως είπε, απαιτείται προσαρμογή. Οσο για τις "παρεμβάσεις" που υποστηρίζει ο Κ. Σημίτης στο πλαίσιο του παγκοσμιοποιημένου συστήματος, αυτές διακατέχονται από την ευγενή φιλοδοξία να προσπεράσουμε την εποχή του "καπιταλισμού - καζίνο" σε παγκόσμιο επίπεδο, για να απολαύσουμε, προφανώς, τα αγαθά του "εξανθρωπισμένου" καπιταλισμού! "Να περάσουμε σε ένα πιο εκλογικευμένο και ανθρώπινο σύστημα", ήταν η ηθικολογικού χαρακτήρα παραίνεση του πρωθυπουργού, ο οποίος δεν ξέχασε ότι χρειάζεται "έλεγχος της κερδοσκοπίας". Οτι χρειάζεται αποτίναξη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, το ξέχασε... Θυμήθηκε, όμως, να επιτεθεί κατά της "παραδοσιακής Αριστεράς" κατηγορώντας τη για "κρατισμό".

Να μην ξεχάσουμε, ότι στα πλαίσια αυτού του "αγγελικού" καπιταλισμού, ο πρωθυπουργός βρήκε μια λύση και στο θέμα της απασχόλησης! Οπως είπε, αφού "μια κοινωνική πολιτική επιδομάτων ανεργίας οδηγεί στην τεράστια εκροή πόρων"..., τότε ας στραφούμε στην "κοινωνική απασχόληση", δηλαδή στην εθελοντική προσφορά των πολιτών, ιδιαίτερα στο χώρο της τρίτης ηλικίας!

Ας σημειωθεί ότι για μια ακόμα φορά ο Κ. Σημίτης δεν απέφυγε να σημειώσει ότι "φάρμακο διά πάσαν νόσον" για την αντιμετώπιση των κακών κειμένων του καπιταλισμού και για την έλευση του καπιταλισμού με "ανθρώπινο πρόσωπο", είναι η ενοποίηση της ΕΕ. "Είναι μια βασική προϋπόθεση", όπως επισήμανε με σθένος... Από κει και πέρα άρχισε την εξύμνηση της ΕΕ με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό της χώρας. Πέραν των επαναλαμβανόμενων για επαπειλούμενο "εθνικό απομονωτισμό", αν η Ελλάδα βρεθεί εκτός ΟΝΕ, μια φράση της ομιλίας του, που αποτυπώνει πλήρως το μέγεθος της ευρω-υποτέλειας, είναι η εξής: "Η ισότιμη συμμετοχή μας στην ΕΕ αποτελεί την κύρια προϋπόθεση για το δημοκρατικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας... για να αφομοιώσουμε αξίες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός της διαφορετικότητας"! Οπως είναι εμφανές - κατά τον κύριο πρωθυπουργό - οι Ελληνες έξω από την ΕΕ και την ΟΝΕ δεν μπορούν να κατανοήσουν την αξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και όχι μόνο...

"

***

***

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

"ΝΑΙ στην οικονομία της αγοράς, ΟΧΙ στην κοινωνία της αγοράς"... Πάνω σε αυτή την προπαγανδιστική πλατφόρμα - ιδεολογικό καταφύγιο της σοσιαλδημοκρατίας, οικοδόμησε τη χτεσινή του ομιλία ο πρωθυπουργός της Γαλλίας. Μια ομιλία που, θα πρέπει να σημειωθεί, αποτελεί παλιότερο κείμενο που έχει αναγνωστεί πριν από μήνες στη Γαλλία από τον Λ. Ζοσπέν, σε ανάλογη "κεντροαριστερή" συνάθροιση... Ο τόνος του Γάλλου πρωθυπουργού ήταν κάτι παραπάνω από απολογητικός σε ό,τι αφορά τη "ρεαλιστική" αποδοχή των κανόνων της παγκοσμιοποίησης. Βέβαια, όπως και ο οικοδεσπότης Κ. Σημίτης, δεν παρέλειψε να αναφερθεί κατ' επανάληψη στην "κοινωνική δικαιοσύνη", στην "αλληλεγγύη", στην ανάγκη ελέγχου της κοινωνίας επί των οικονομικών μηχανισμών...

Ωστόσο, ήταν τέτοια η έμφασή του στην ανάγκη επίδειξης ρεαλισμού, που αισθάνθηκε την ανάγκη, μετά από όσα είχε πει, να απευθυνθεί προς το ακροατήριό του και να υποστηρίξει: "Δε γίναμε φιλελεύθεροι, παραμένουμε σοσιαλιστές". Κάλπικες "ενοχές", μάλλον.

• Σε δηλώσεις τους μετά την άφιξη του Γάλλου πρωθυπουργού στην Αθήνα, οι Σημίτης - Ζοσπέν δήλωσαν ότι είχαν συνομιλία, όπου ασχολήθηκαν με το θέμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης και έκαναν λόγο για "προβλήματα ευρύτερα, πέραν της οικονομικής τους διάστασης".

Αλλη μια διάλεξη με στόχο την εμφάνιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα και όχι μόνο, σαν τη μόνη "εφικτή", "ρεαλιστική" και ως εκ τούτου "αριστερή" (! ) απάντηση στο σήμερα, πραγματοποιήθηκε χτες στην Αθήνα με πρωταγωνιστές τους Κ. Σημίτη και Λ. Ζοσπέν. Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Γαλλίας, πίσω από μια συνεύρεση που διατεινόταν ότι θα ασχοληθεί με τον "δημοκρατικό σοσιαλισμό, τις προοπτικές των δυνάμεων της Αριστεράς και το ρόλο της κοινωνίας των πολιτών στην Ευρώπη του 2000", αναλώθηκαν σε μια εναγώνια προσπάθεια να πείσουν ότι το σύγχρονο όραμα και στόχος της Αριστεράς στις μέρες μας, δεν μπορεί να είναι άλλος από τον "καλό" καπιταλισμό!