ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 1 Ιούλη 2010
Σελ. /40

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν το έγκλημα γίνεται νόμος, οι τηλέπαθοι οφείλουν να αντισταθούν στο έγκλημα...

*****

Πολλή κουβέντα στις TV για πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα...

*****

Αυτό έχει καμιά σχέση με τα δημόσια ελλείμματα;;;

*****

Καμία, αλλά ο τηλέπαθος (ο ξυπνητός) από την αρχή ξέρει πως τα ελλείμματα και το χρέος είναι το άλλοθι, για να μπορέσει το κεφάλαιο και να ξεπεράσει την κρίση και να σιγουρέψει τα μελλοντικά του κέρδη...

*****

Πάντα έχει στρατηγικό στόχο να κάνει όσο γίνεται φτηνότερη την εργατική δύναμη των τηλέπαθων...

*****

Τώρα νομίζει πως βρήκε την «ευκαιρία» και τον παπά για να θάψει καμιά δεκαριά...

*****

Ο άλλος ο Γάλλος υπουργός χωρίς ντροπή βγαίνει στις TV και λέει πως, για να γίνεται οικονομία στο υπουργείο του έχει παραγγείλει να του βάλουν πλαστικά λουλούδια στο γραφείο...

*****

Και καλά, αυτός λέει τη χαζομάρα του, οι TV, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, γιατί το παίζουν;;;

*****

Δε μας φτάνει το δούλεμα από τους δικούς μας, μας φέρνουν και εισαγόμενο...

*****

Αντώνη (ΝΔ): Και ενάντια στο μνημόνιο, και υπέρ όσων λέει το μνημόνιο, και κατά των αγώνων των τηλέπαθων...

*****

Είπαμε, ολόιδιοι στη στρατηγική με τους διπλανούς σας (ΠΑΣΟΚ), αλλά τώρα επιχειρείς και τις ολόιδιες τούμπες...


Παπαγεωργίου Βασίλης


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Διάλογος

Η αίθουσα του Πανεπιστημίου, όπου βρίσκομαι, είχε γεμίσει από καθηγητές/ ποιητές, συγγραφείς, βιογράφους, δοκιμιογράφους, οι οποίοι διδάσκουν την τέχνη του γραπτού λόγου σε υποψήφιους των αντίστοιχων ειδών.

Το Πανεπιστήμιο απλώνεται σ' ένα ειδυλλιακό τοπίο, περιστοιχισμένο από κατάφυτα, καταπράσινα βουνά, με το κάμπους του να αξιολογείται ως το πρώτο απ' όλα τα πανεπιστήμια της Αμερικής, και αυτή η μικρή πόλη της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, στολισμένη από πολύχρωμα λουλούδια στο χώμα, στις γλάστρες ή κρεμαστά από πόρτες και παράθυρα σπιτιών και καταστημάτων, εκπέμπει ένα σεμνό πνευματικό πολιτισμό.

Το καθημερινό πρόγραμμα προσφέρει δυο ώρες στους διδάσκοντες καθηγητές να αναπτύξουν την προσωπική τους θεωρία για το είδος του δικού τους γραπτού λόγου.

Το κοινό είναι μεικτό, από γνωστούς, οι οποίοι έχουν ήδη εκδοθεί, και αγνώστους που γράφουν και θα γίνουν γνωστοί στο μέλλον μετά την έκδοση των δικών τους βιβλίων.

Εκείνο το πρωινό ήταν αφιερωμένο στο διάλογο.

Ομιλητής ήταν ένας καθηγητής, ο οποίος έχει εκδώσει τέσσερα ή πέντε μυθιστορήματα.

Αφού ανέπτυξε την προσωπική του θεωρία, άνοιξε τα βιβλία του στις σελίδες με διαλόγους, και τους διάβασε ως πιστοποίηση των απόψεών του.

Πριν συμπληρωθεί ο διατιθέμενος χρόνος άνοιξε, όπως συνηθίζεται, η συζήτηση ή οι ερωτήσεις και απαντήσεις.

Ειπώθηκαν κοινότοπα και πρωτότυπα, αφελή και εξειδικευμένα από συναδέλφους ή μελλοντικούς, ώσπου ένιωσα κάποιους από το ακροατήριο να έχουν στρέψει τα μάτια τους επάνω μου.

Η άποψή μου είναι, είπα, ότι διάλογος δε σημαίνει πάντα δύο που συνδιαλέγονται, αλλά μπορεί να εκφράζει τη γνώμη ενός συνόλου απευθυνόμενο σ' ένα άλλο σύνολο. Να ξεπερνάει τον προσωπικό δυαδικό διάλογο και να γίνεται γενικός.

Αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία και αλλού ή όπως συμβαίνει ακριβώς σήμερα στο Τορόντο του Καναδά, είναι ένας διάλογος των λαών με τις κυβερνήσεις τους σε θέματα που τους φέρνουν αντιμέτωπους.

Στην Ελλάδα, υπάρχουν και άλλοι διάλογοι όπως τα λεγόμενα πηγαδάκια που δημιουργούνται στις πλατείες και τα καφενεία και στα οποία μπορεί να προστεθεί οποιοσδήποτε περαστικός και να εκφράσει την αντίρρησή του ή να επικροτήσει το διάλογο.

Αυτοί οι διάλογοι πρέπει να ακουστούν σε παγκόσμια κλίμακα.

Η εποχή μας ζητάει έναν ανοιχτό διάλογο.

Η ώρα είχε τελειώσει. Βγήκα τελευταία στον προθάλαμο, όπου προσφέρονται καφές, τσάι και αναψυκτικά, πριν συνεχίσουμε σε διαφορετικές τάξεις το αντικείμενό του ο καθένας μας, είχαν ήδη δημιουργηθεί πηγαδάκια σ' έναν ανοιχτό διάλογο.

Αργότερα, παρακολουθούσαμε, οι περισσότεροι, στην τηλεόραση την απεργία των εργαζομένων για τα σκληρά μέτρα που τους έχουν επιβληθεί ή προτίθενται να επιβληθούν.

Σκηνές ανυποταγής που έκαναν τον τηλεοπτικό γύρο του κόσμου.


Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ