Στην ανακοίνωσή της, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι, νέοι και νέες

Τo ΠΑΜΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη και την καλεί σε ανυποχώρητο αγώνα για να προστατεύσουμε τη ζωή των οικογενειών μας από τη φτώχεια και την εξαθλίωση που μας περικυκλώνει για να σωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ο δρόμος του αγώνα, της οργάνωσης στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους.

Το κεφάλαιο και η ΕΕ το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα στο ήδη λεηλατημένο εισόδημα της εργατικής τάξης για να διασωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας από την καπιταλιστική κρίση. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά, αφού σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του ΣΕΠΕ οι μισθοί το πρώτο πεντάμηνο του 2012 έχουν μειωθεί σε πανελλαδικό επίπεδο περίπου 22% και σε ορισμένες περιοχές έχουν ξεπεράσει το 30%.

Οι διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ ότι δεν θα υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι πέρα για πέρα ψευδείς. Καμιά πίστωση χρόνου στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα της εργατικής τάξης, αντίθετα θα επιδεινώσει την ήδη επιβαρυμένη κατάστασή της.

Καμιά εμπιστοσύνη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ υπογράφουν συμβάσεις με μειώσεις μισθών, γιατί η στρατηγική τους είναι να παζαρεύουν τι και πόσα θα χάσει η εργατική τάξη.

Δεν επιτρέπεται καμιά αναμονή. Είναι αδήριτη ανάγκη να ριχτούμε τώρα στη μάχη γνωρίζοντας και τις δυσκολίες και τη σκληρότητα του αγώνα, όμως ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη, γιατί η άρχουσα τάξη μαζί με το πολιτικό της προσωπικό ετοιμάζονται να ρημάξουν ακόμα περισσότερο τη ζωή της. Να δυναμώσει η ενότητα των εργαζομένων για να τους εμποδίσουμε και να προετοιμάσουμε τις δυνάμεις μας για την ανατροπή της βάρβαρης αντεργατικής πολιτικής. Αυτός είναι ο ρεαλιστικός αγώνας για το σήμερα και περνά μόνο μέσα από την αναμέτρηση με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ελπίδα και ανακούφιση του λαού.

Ο "νέος" αέρας που φυσάει στην ΕΕ αποδείχτηκε αέρας στα πανιά της πλουτοκρατίας αφού ήδη στους κόλπους της ΕΕ προετοιμάζουν νέο τσουνάμι αντεργατικών μέτρων με νέες μειώσεις των πραγματικών μισθών, μειώσεις συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, συρρίκνωση κοινωνικών δαπανών για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση το ΠΑΜΕ καλεί τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες σε συντονισμένο αγώνα για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που αφαιρούν βασικά δικαιώματα και θωρακίζουν την εργοδοτική επιθετικότητα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

1. Επαναφορά της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα 751 ευρώ μεικτά για όλους ανεξάρτητα από την ηλικία ως βάση για την υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ με κατάργηση των μειώσεων που προβλέπει για το κατώτερο μεροκάματο ο εφαρμοστικός νόμος 4046.

2. Επαναφορά της υποχρεωτικότητας της εφαρμογής των ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους των κλάδων με παράλληλη κατάργηση του άρθρου 37 του 4024 του 2011.

3. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς το σημερινό χρονικό περιορισμό των 3 μηνών.

4. Πλήρη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων σε ΟΜΕΔ με παράλληλη κατάργηση όλων των περιοριστικών όρων στη λειτουργία του που τέθηκαν από το νόμο 3899 του 2010.

5. Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε με το νόμο 3899 του 2010 υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις.

6. Κατάργηση των προεδρικών διαταγμάτων του 2010 που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων.

7. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα.

8. Ανάκληση όλων των μειώσεων που επιβλήθηκαν στο δημόσιο τομέα από το 2010 με προτεραιότητα στους χαμηλόμισθους.

9. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας.

10. Καμιά απόλυση στο δημόσιο τομέα.

Ιούνης 2012».

Η δράση για την προστασία της λαϊκής - εργατικής οικογένειας από την εξαθλίωση απαιτεί την οργάνωση των ίδιων των εργαζομένων. Απαιτεί μαζικοποίηση, αγωνιστική δραστηριοποίηση των μαζικών φορέων και πρώτα απ' όλα των συνδικάτων, κόντρα σε κάθε κλίμα αναμονής που αφήνει χρόνο και χώρο ελεύθερο για να οργανώσουν οι μεγαλοεργοδότες και τα τσιράκια τους την επέλαση σε κάθε δικαίωμα των εργαζομένων.

Είναι επιτακτική ανάγκη η οργάνωση και αγωνιστική δράση για την αποκάλυψη και την αντιμετώπιση των αυταπατών και των εκβιασμών που ολόπλευρα δυναμώνουν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, για να εγκλωβίσουν τους εργάτες στην αδράνεια, την ηττοπάθεια, το συμβιβασμό, τους «διαλόγους» με τους σφαγείς τους, τα παζάρια για το τί και πώς θα το χάσουν, όταν η ίδια η ζωή έχει επιβεβαιώσει πως κάθε υποχώρηση και «διαπραγμάτευση» με την αντιλαϊκή πολιτική απλά τροφοδοτεί την αγριότητά της, καθυστερεί και αδυνατίζει και την άμυνα και την αντεπίθεση.

Είναι επιτακτική ανάγκη η απομόνωση και αποδυνάμωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και δυνάμεων που χρόνια τώρα έβαζαν πλάτη για την υπεράσπιση της «ανταγωνιστικότητας», εμπόδιζαν και συκοφαντούσαν την ταξικά προσανατολισμένη ενότητα των εργαζομένων.

Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει πλατιά διαφώτιση για το χαρακτήρα και τις αιτίες της επίθεσης, να χειραφετηθούν όσο το δυνατόν περισσότερες συνειδήσεις από τα διλήμματα και την προπαγάνδα με τα οποία το μεγάλο κεφάλαιο πασχίζει να κρύψει ότι είναι αδύνατον να προστατεύονται και οι δικές του ανάγκες και οι ανάγκες των εργαζομένων.

Να αξιοποιηθεί η αγωνιστική πείρα που εμπλουτίζουν οι εστίες αντίστασης που στήνονται σε τόπους δουλειάς όπως η «Χαλυβουργία», η «Phonemarketing», η «Ανακύκλωση» κ.τ.λ., τα διδάγματα με τα οποία πολυήμερες και δύσκολες μάχες μπορούν να εξοπλίσουν σημαντικά όλη την εργατική τάξη, αναδεικνύοντας την ανεξάντλητη δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης, της συγκέντρωσης δυνάμεων ενάντια στην πολιτική που στηρίζει την πλουτοκρατία, την ίδια την υπεράσπιση της «ανταγωνιστικότητας».

Καμιά αναμονή. Καμιά καθυστέρηση. Η υπεράσπιση της εργατικής λαϊκής οικογένειας από την εξαθλίωση πρέπει να οργανωθεί τώρα, με συναίσθηση της δυσκολιών και της ευθύνης, αλλά και της πολύτιμης δύναμης με την οποία μπορεί να τροφοδοτήσει τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ίδια την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.