ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 1 Ιούνη 2019 - Κυριακή 2 Ιούνη 2019
Σελ. /40
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019
ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ενισχύονται οι διεργασίες μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών

Κόμματα εξαϋλώνονται και διαμορφώνονται νέες εφεδρείες για τη «σταθερότητα» του συστήματος

Διεργασίες σε όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος τροφοδοτεί το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ιδιαίτερα στο χώρο «δεξιά» της ΝΔ. Κόμματα που φτιάχτηκαν, πριμοδοτήθηκαν από το σύστημα και μέσα σε λίγα χρόνια εκτινάχθηκαν σε ποσοστά από το τίποτα, γίνονται κομμάτια, διαλύονται, βάζουν λουκέτο. Είναι κι αυτό ένα στοιχείο που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο λαός την αγανάκτησή του από τα βασικά αστικά κόμματα δεν πρέπει να τη διοχετεύσει σε αστικά κόμματα «μίας χρήσης», ως πρόθυμα «δεκανίκια» ή «αποθήκες ψήφων» στην υπηρεσία της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών οδήγησε σε κατάρρευση κόμματα που έκαναν το «ντεμπούτο» τους στη Βουλή μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2015, ολοκληρώνοντας μια πορεία αποσύνθεσης που είχε ξεκινήσει νωρίτερα και επιταχύνθηκε τον τελευταίο χρόνο.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ενωσης Κεντρώων διαλύθηκε τη βδομάδα που πέρασε, μετά την αποχώρηση και του Γ. Σαρίδη, ενώ το Ποτάμι ανακοίνωσε ότι δεν κατεβαίνει στις εθνικές εκλογές και ο Στ. Θεοδωράκης ότι αποσύρεται απ' την ηγεσία του.

Τα δύο αυτά κόμματα έγιναν στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές αποδέκτες ενός σημαντικού μέρους της λαϊκής δυσαρέσκειας και ως χρήσιμες εφεδρείες της αστικής τάξης λειτούργησαν ως «παγίδες» για τον εγκλωβισμό της.

Με δεδομένη τη στρατηγική τους συγγένεια με τον έναν και τον άλλο πόλο, τα στελέχη των δύο αυτών κομμάτων ακολούθησαν μια πορεία σταδιακής «αφομοίωσης» από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.

Πορεία αφομοίωσης από ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ

Σε ό,τι αφορά την Ενωση Κεντρώων, της αποχώρησης Σαρίδη - ο οποίος είχε δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατά την τελευταία ψηφοφορία - είχαν προηγηθεί οι αποχωρήσεις των βουλευτών Καλλιάνου, Κατσιαντώνη, Καρρά, Μεγαλοοικονόμου και Φωκά, με αποτέλεσμα η Ενωση Κεντρώων να μη διαθέτει πλέον τους πέντε βουλευτές που απαιτούνται για τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας.

Για την ιστορία, σε όλη την τετραετία που μας πέρασε η Ενωση Κεντρώων δήλωνε σταθερά «παρούσα» στις διεργασίες του αστικού πολιτικού συστήματος, διεκδικώντας «υπό όρους» να γίνει το συμπλήρωμα μιας συγκυβέρνησης με ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ, ή ακόμα και ο «καταλύτης» μιας οικουμενικής κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Β. Λεβέντης είχε χαρακτηρίσει το κόμμα του «ρεζέρβα» του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που «τα βρει μπαστούνια» με τους ΑΝΕΛ.

Το κόμμα αυτό πλειοδότησε σε μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, διατράνωνε τις αντιασφαλιστικές του προτάσεις, τη θέση του υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και αρχαιολογικών χώρων, σιγοντάροντας την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και την αντιλαϊκή πλειοδοσία της ΝΔ.

Δεν του έλειψαν επίσης ο αντικομμουνισμός και η απέχθεια προς το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ως απαραίτητο συνοδευτικό μιας πολιτικής πρότασης βαθιά αντιλαϊκής, κομμένης και ραμμένης στα μέτρα του κεφαλαίου.

Για παράδειγμα, ο Β. Λεβέντης είχε δηλώσει ότι «θέλω να καμφθεί των συνδικαλιστών η δύναμη. Γιατί είναι σάπιοι όλοι. Τους έχουμε και δεν δουλεύουνε. Ολο με τσιγάρο και εφημερίδα και να ετοιμάζουν απεργίες». Προσποιούμενη τη «φωνή της λογικής» (του κεφαλαίου και όχι του λαού), η Ενωση Κεντρώων έπαιξε ρόλο «λαγού» σε αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές.

Αντίστοιχα, το Ποτάμι έχασε μέσα στην τετραετία 6 από τους 11 βουλευτές του. Θυμίζουμε ότι το 2015 ψήφισε μαζί με ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 3ο μνημόνιο, δηλώνοντας αμέσως μετά την προθυμία του να συνεχίσει να βάζει πλάτες σε μια βαθιά αντιλαϊκή διαχείριση, στο όνομα της «λογικής», της «σύνεσης» και του «ρεαλισμού».

Ο επικεφαλής του, Στ. Θεοδωράκης, εξαρχής δήλωσε «παρών» για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης τύπου οικουμενικής, εισηγούμενος την επομένη των εκλογών του Σεπτέμβρη του 2015 να συναντηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί που πιστεύουν ότι μπορούν να συνεργαστούν, οι αρχηγοί του «ευρωπαϊκού μετώπου», να καταλήξουν στις βασικές προτεραιότητες της επόμενης κυβέρνησης, και σε δεύτερη φάση να αποφασίσουν και ποιοι μπορεί να συνεργαστούν για το σχηματισμό και τη στελέχωση κυβέρνησης.

Κλείνοντας το μάτι «δεξιά - αριστερά», επιχειρώντας συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ που όμως ναυάγησε, το Ποτάμι πορεύθηκε στηρίζοντας μέσα κι έξω απ' τη Βουλή όλες τις κρίσιμες αντιλαϊκές επιλογές για το κεφάλαιο και βέβαια τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, με αναβαθμισμένη εμπλοκή της Ελλάδας.

«Το Ποτάμι είναι εδώ, ανά πάσα στιγμή, να κρίνει τι είναι χρήσιμο και τι όχι για τη χώρα. Δεν εννοώ μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με ένα συμπληρωματικό Ποτάμι. Αλλά, αν η χώρα κάποια στιγμή χρειάζεται μια άλλου τύπου κυβέρνηση απ' αυτή τη Βουλή, αυτό είναι κάτι που το Ποτάμι μπορεί να συζητήσει. Μια κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν και οι δύο πόλοι, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία», δήλωνε ο Στ. Θεοδωράκης, υπερασπιζόμενος με σθένος τις «μεγάλες συναινέσεις» για «τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις».

Κινητικότητα στον εθνικιστικό - ακροδεξιό χώρο

Ενα ακόμα κόμμα που δείχνει να εξαφανίζεται από το χάρτη, τουλάχιστον με τη μέχρι τώρα μορφή του, είναι οι ΑΝΕΛ, που συγκέντρωσαν ποσοστό 0,80% (45.000 ψήφοι) στις ευρωεκλογές, από 3,46% και 198.000 ψήφους το 2015. Η ηγεσία του αποφάσισε να μη συμμετάσχει στις εκλογές του Ιούλη, ενώ όπως όλα δείχνουν θα διεκδικήσει ρόλο στις διεργασίες που «τρέχουν» ήδη για την αναμόρφωση του εθνικιστικού χώρου «δεξιά» της ΝΔ.

Οι ΑΝΕΛ, που μέχρι τον περασμένο Δεκέμβρη συγκυβερνούσαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχασαν την Κοινοβουλευτική τους Ομάδα μετά από τις αποχωρήσεις και τις διαγραφές που ακολούθησαν τη συμφωνία των Πρεσπών, καθώς στελέχη του που ήταν και υπουργοί (Κουντουρά, Κόκκαλης) υπερψήφισαν τη συμφωνία. Αργότερα διεγράφη και ο βουλευτής τους, Παπαχριστόπουλος, που ψήφισε «ναι» στην παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Σε ό,τι αφορά τη Χρυσή Αυγή, έχασε στις ευρωεκλογές το 50% της εκλογικής της δύναμης σε σχέση με το 2014, υποχωρώντας στο 4,85% (9,39% στις ευρωεκλογές του 2014). Την πενταετία που μεσολάβησε και οι τρεις ευρωβουλευτές της αποχώρησαν από τη θέση τους. Οι διεργασίες αυτές δεν είναι άσχετες με την επικείμενη ολοκλήρωση της δίκης στα τέλη του χρόνου για την εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης.

Η μείωση του ποσοστού της Χρυσής Αυγής αναμφισβήτητα αποτελεί θετική εξέλιξη, επιδίωξη του λαού όμως πρέπει να είναι η πλήρης απομόνωσή της, το πέταγμά της εκτός Βουλής. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός.

Τα αποτελέσματα της ΧΑ, σε συνδυασμό με την ανάδειξη ενός νέου σχετικά μορφώματος στο χώρο της ακροδεξιάς, της Ελληνικής Λύσης, του Κυριάκου Βελόπουλου, πυροδοτούν διεργασίες και σενάρια για την αναμόρφωσή του. Ηδη, ο επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης, που εξελέγη ευρωβουλευτής με 4,18%, δήλωσε ότι παραιτείται προκειμένου να διεκδικήσει την εκλογή του στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ το 1988, ο Βελόπουλος ηγήθηκε του ακροδεξιού μορφώματος «Δίαυλος Ελλήνων» που ο ίδιος ίδρυσε. Στους «πνευματικούς δασκάλους» του συγκαταλέγει τον χουντικό Γεωργαλά, ενώ μετά την προσχώρησή του στον ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη, εξελέγη βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης. Αποχωρώντας το Μάη του 2012 μαζί με τους Βορίδη και Γεωργιάδη, προσχώρησε στη ΝΔ, από την οποία αποχώρησε το 2015.

Ολο αυτό το διάστημα μέσα από τις εκπομπές του, εκτός από τις τηλεπωλήσεις σκοταδιστικών συγγραμμάτων, αλλά και «θεραπευτικών» σκευασμάτων «διά πάσαν νόσον», πρωτοστάτησε στην προσπάθεια διάδοσης διαφόρων θεωριών συνωμοσίας.

Ιδιαίτερη «συμπάθεια» σε ξενοδόχους και εφοπλιστές

Πριν από τις ευρωεκλογές, ο Βελόπουλος προσέγγισε τον Νίκο Μίχο, πρώην βουλευτή της ΧΑ ο οποίος ανεξαρτητοποιήθηκε το 2017, για να προσχωρήσει στο κόμμα του. Η προσπάθεια αυτή ναυάγησε, ενώ την ίδια τύχη είχε και η πρωτοβουλία συσπείρωσης του ακροδεξιού χώρου σε συνεργασία με τη «Νέα Δεξιά» του Φαήλου Κρανιδιώτη, ο οποίος δήλωσε το Νοέμβρη του 2018 πως ο Βελόπουλος «ή πήρε εντολή από τον χρηματοδότη του ή φοβήθηκε μην του αλώσουμε το κόμμα», αφήνοντας αιχμές για «υπόγεια συμφωνία» του με την ηγεσία της ΝΔ.

Απαντώντας πρόσφατα στο αν θα συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ, ο Βελόπουλος απάντησε με ...γρίφους, λέγοντας «όχι με αυτή τη ΝΔ».

Ο ίδιος δηλώνει θαυμαστής των Σαλβίνι και Ορμπαν, κάνοντας λόγο για μία Ευρώπη «χριστιανική» και «χωρίς ισλαμιστές», παραφράζοντας μάλιστα στον προσωπικό του λογαριασμό στο «Twitter» το σύνθημα του Ντόναλντ Τραμπ «Ας κάνουμε την Αμερική μεγάλη ξανά» σε «Ας κάνουμε την Ευρώπη χριστιανική ξανά».

Κάνοντας επίδειξη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που χαρακτηρίζουν το κόμμα του, ζητάει «να στήσουμε στο Δέλτα του Εβρου ένα τείχος 6 μέτρα και να βάλουμε και ναρκοπέδιο ώστε να προφυλασσόμαστε κι από τους Τούρκους», προτείνοντας ταυτόχρονα τη μεταφορά μεταναστών σε «φυλασσόμενα πλοία για να προστατευτούν από τις ασθένειες».

Σε ό,τι αφορά, τέλος, το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματός του, δείχνει ιδιαίτερη «συμπάθεια» στο τουριστικό κεφάλαιο, προτείνοντας μεταξύ άλλων «παροχή επιπλέον κινήτρων για την ενίσχυση των τουριστικών επενδύσεων ξενοδοχείων πολυτελείας και άλλων ποιοτικών τουριστικών συγκροτημάτων, με φοροαπαλλαγή 5 ετών για τις νέες επενδύσεις στον τουρισμό».

Αλλά και για τους εφοπλιστές ζητάει «ευλαβική τήρηση της σταθερότητας του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη ναυτιλία σε φορολογικά θέματα», παράλληλα με την περαιτέρω στήριξή της μέσω του «άκρως απαραίτητου» μέτρου της αλλαγής «στη φορολόγηση των πλοίων, με παράλληλη θέσπιση ισχυρών κινήτρων, που δεν θα θίγουν τις ναυτιλιακές εταιρείες».

Ζητάει επίσης «σημαντικές φορολογικές ελαφρύνσεις (...) και φορολόγηση των επιχειρήσεων με χαμηλό φορολογικό συντελεστή μόνο επί των καθαρών εσόδων», ενώ μιλώντας για τις δικές τους επιχειρήσεις, διαφημίζει την ικανότητά του να ...ενώνει εργαζόμενους και διευθυντές «για να πάνε καλά».


Β. Δ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ