«Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού» ονομάζεται η παράσταση που σκηνοθέτησε η Ιόλη Ανδρεάδη πάνω στην πολύχρονη έρευνα υλικού και στοιχείων, με αφορμή το μυθιστόρημα του Πλάτωνα Ροδοκανάκη «Το βυσσινί τριαντάφυλλο» και στη συνέχεια στην έρευνα για την ιστορία της οικογένειάς του και του ονόματός του, που έκανε ο Αρης Ασπρούλης.

Η ιστορία αφορά στην αθέατη πλευρά της καλλιτεχνικής Αθήνας του 1910. Πρόσωπα και γεγονότα παρελαύνουν μπροστά μας, στον προαύλιο χώρο του Ασύλου Ανιάτων, όπως η μνημειώδης αυτοκτονία του έφιππου Περικλή Γιαννόπουλου στη θάλασσα του Σκαραμαγκά για την ζωγράφο Σοφία Λασκαρίδου και η τελετουργική σχέση της αυτοχειρίας του με τον συγγραφέα Πλάτωνα Ροδοκανάκη. Μια παράσταση που χρησιμοποιεί τη συγγραφική φόρμα της μυθοπλασίας και του αστυνομικού θρίλερ για να εξιστορήσει μια σειρά από φόνους στο σήμερα, οι οποίοι ερμηνεύονται αποκλειστικά στο παρελθόν.

Ο Αρης Ασπρούλης με την Ιόλη Ανδρεάδη δημιούργησαν ένα αξιόλογο θεατρικό κείμενο. Και αυτό γιατί όχι μόνο ενέπλεξαν με έξυπνο τρόπο πραγματικά και φανταστικά γεγονότα, αλλά γιατί δημιούργησαν ένα δραστικό δραματικό έργο, το οποίο σε συμπαρασύρει και σε ταξιδεύει. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί ανοίγει ένα δρόμο για τη μελέτη και αξιοποίηση του πολύ πλούσιου υλικού που μας παρέχει η σύγχρονη Ιστορία μας. Ο χώρος που επέλεξαν να παιχτεί η παράσταση, το Ασυλο Ανιάτων στην Κυψέλη, το οποίο ήταν ένα από τα σπίτια της οικογένειας των Ροδοκανάκηδων, ήταν ιδανικός, ερεθίζοντας τη φαντασία και το ενδιαφέρον μας για την ιστορία. Βέβαια, η παράσταση απευθύνεται σε ένα μυημένο κοινό. Ενας αμύητος θεατής θα μπορούσε να χάσει τη σειρά των προσώπων και των γεγονότων λόγω άγνοιας της Ιστορίας του τόπου μας.

Παρ' όλα αυτά, όμως, μπορείς από το πρόγραμμα και τον φάκελο πληροφοριών που σου παρέχουν πριν από την παράσταση να ενημερωθείς από το χρήσιμο ιστορικά υλικό που έχουν συλλέξει. Θα σταθώ στα λόγια του Γκαίτε: «Οι μυημένοι θα το καταλάβουν, οι υπόλοιποι απλώς θα το απολαύσουν». Φεύγεις από τον χώρο έχοντας μία αίσθηση ευφορίας και έκπληξης για το θεατρικό εγχείρημα αυτό και εμπιστοσύνη στις ικανότητες της Ιόλης Ανδρεάδη και του Αρη Ασπρούλη, που κάθε φορά μας εκπλήσσουν με τη δημιουργικότητά τους και την αγάπη τους για το θέατρο. Ακολουθώντας όχι την πεπατημένη αλλά ψάχνοντας και ανακαλύπτοντας νέους τρόπους έκφρασης, όπως έλεγε και ο Τρέπλιεβ στον «Γλάρο» του Τσέχοφ.

Η Δέσποινα Σαραφείδου με άνεση και τόλμη, ο Κώστας Νικούλι, με σκηνική εξυπνάδα και αμεσότητα, κατάφεραν σε αυτό το έργο που κατά τη γνώμη μου καταγράφεται στο «θέατρο ντοκουμέντο» να ζωντανέψουν τα φανταστικά και πραγματικά πρόσωπα με ποιητική διάθεση. Η Ρούλα Πατεράκη με αστείρευτο ζήλο επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, την υποκριτική της ικανότητα και εν γένει τη θεατρική της παιδεία. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Πηνελόπης Ασλάνογλου υπηρέτησαν τον στόχο του έργου και το γενικό σχέδιο της παράστασης. Οι φωτισμοί της Ιόλης Ανδρεάδη ήταν εξαιρετικοί και αξιοποίησαν τον χώρο, προσδίδοντάς του θεατρικότητα.

Η Ιόλη Ανδρεάδη έχει προσωπικό όραμα και με την ευαισθησία της, το πάθος και τις δημιουργικές της προτάσεις ενισχύει τις δυνάμεις του θεάτρου μας για επαναπροσδιορισμό της καλλιτεχνικής αξίας, κάτι που έχει ανάγκη η εποχή μας.

«Για τίποτ' άλλο δεν είμαι τόσο σίγουρος όσο για την ιερότητα των συναισθημάτων της καρδιάς και την αλήθεια της φαντασίας - Ο,τι η φαντασία συλλαμβάνει ως ωραίο πρέπει να είναι αληθινό - αδιάφορο αν υπήρχε πριν ή όχι... Ποτέ ως τώρα δεν κατάφερα να καταλάβω πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει κάτι αληθινό με την άτεγκτη λογική»...

Ο Πλάτων Ροδοκανάκης, πεζογράφος, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1883 και πέθανε στην Αθήνα το 1920. Σπούδασε στην Ευαγγελική Σχολή και στη Θεολογική στη Χάλκη. Εγραψε στίχους, πεζά τραγούδια στην καθαρεύουσα και το 1912 γράφει τα διηγήματα: «Θρίαμβος» στη δημοτική, «Φλογισμένο ράσο», «Βυσσινί τριαντάφυλλο» καθώς και το θεατρικό «Ο Αγιος Δημήτριος», που παίχτηκε από το θίασο της Μ. Κοτοπούλη και εκδόθηκε το 1922.

Ο Κωνσταντίνος Ροδοκανάκης ήταν γιατρός και συγγραφέας (1635 - 1685), γεννήθηκε στη Χίο και σπούδασε στην Αγγλία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Χημεία και Ιατρική. Διακρίθηκε ως συγγραφέας και έγραψε πολλά έργα στα Ελληνικά, Λατινικά και Αγγλικά. Μεταξύ των έργων του είναι: «Alexicacus spirit of salt», 1662, «Α discourse of the praise of antimonie and the virtues there of», 1664, «Infaillible remedy against the plague», Λονδίνο, 1668.

«Χρήστος Καπράλος (1909 - 1993) και Βάσω Κατράκη (1914 - 1988): Ελεγείες σε πέτρα και μέταλλο»! Μια έκθεση που ενώνει έργα δύο πολύ σπουδαίων εικαστικών καλλιτεχνών του τόπου μας εγκαινιάστηκε την περασμένη Πέμπτη στη ROMA GALLERY (Ρώμα 5, Κολωνάκι) και θα διαρκέσει έως τις 31 Ιούλη.

Ο μεγαλύτερος μεταπολεμικός γλύπτης, Χρήστος Καπράλος, και η μεγαλύτερη χαράκτρια του τόπου μας, Βάσω Κατράκη, σε έναν διάλογο ανάμεσα στην πέτρα και το μέταλλο, το διαχρονικό μύθο για την επώδυνη σύγχρονη Ιστορία. Κοινό τους θέμα τα σύμβολα του μύθου, ο άνθρωπος, ο αρματηλάτης, ο έφιππος ήρωας, ο πληγωμένος πολεμιστής, η μάνα που υπομένει, γυναίκες και άνδρες της Πίνδου και της Αντίστασης. Σύμβολα που, μέσα από τη διαπάλη των συναισθημάτων, των υλικών και της φόρμας, αποδίδονται σε έργα που το υψηλό τους περιεχόμενο συμβαδίζει με την έρευνα για την ποιότητα της μορφής. Ο ελεγειακός χαρακτήρας των έργων που παρουσιάζονται στην έκθεση συνιστά και τη βαθύτερη πλαστική τους συνείδηση.

Ωρες λειτουργίας της έκθεσης: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 11.00 - 17.00. Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11.00 - 21.00.

Την Τετάρτη 5 Ιούνη, στις 20.30, οι Οργανώσεις Νίκαιας - Ρέντη του ΚΚΕ διοργανώνουν στο Κηποθέατρο Νίκαιας (Κύπρου και Προύσης) μουσική παράσταση αφιερωμένη σε μια από τις κορυφαίες, αυθεντικές ερμηνεύτριες του λαϊκού μας τραγουδιού, την Σωτηρία Μπέλλου.

Συντελεστές της εκδήλωσης: Ισαάκ Δημητριάδης (αφήγηση), Δέσποινα Δημητριάδου (δραματοποίηση - τραγούδι), Ντίνα Κατσίλα (τραγούδι), Γιώργος Τσέρτος (μπουζούκι).

Συμμετέχουν οι χορευτές: Χρήστος Λαχανάς, Δημοσθένης Καπακλής, Τριαντάφυλλος Αυγερινός, Μιχάλης Μπόγιαρης, μέλη του Εξωραϊστικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Τριάδας Νίκαιας.

Αυτό το Σάββατο, 1 Ιούνη, στις 22.00, η εκπομπή της ΕΡΤ1 «Στα τραγούδια λέμε ναι» παρουσιάζει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα σε ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου που έγιναν τραγούδια. Τραγούδια που έγραψαν τη δική τους ιστορία με τις μουσικές μεγάλων συνθετών, όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Θάνος Μικρούτσικος, Μάνος Λοΐζος, Χρήστος Λεοντής, Νίκος Μαμαγκάκης, Μάριος Τόκας, Λουκιανός Κηλαηδόνης και Σπήλιος Μεντής.

Κεντρικό πρόσωπο της βραδιάς η κόρη του μεγάλου μας ποιητή, Ερη Ρίτσου, η οποία μοιράζεται εικόνες, μνήμες, ιστορίες. Τον φίλο τους Γιάννη Ρίτσο θυμούνται και μιλούν γι' αυτόν ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος και η συγγραφέας Εύα Νικολαΐδου. Ακόμα, μιλούν για τον ποιητή ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης και οι ηθοποιοί Αγγελος Αντωνόπουλος, Βερόνικα Αργέντζη, Ειρήνη Σταματίου και Νάστια Βραχάτη.

Τα μελοποιημένα ποιήματα ερμηνεύουν οι Γιοβάννα, Λάκης Χαλκιάς, Νένα Βενετσάνου, Κώστας Θωμαΐδης, Καλλιόπη Βέττα, Δημήτρης Κανέλλος, Θοδωρής Καρέλλας, Πάνος Μπούσαλης, Νικόλαος Καραγκιαούρης, το μουσικό σύνολο «Ρωμιοσύνη» και η χορωδία του Παντείου Πανεπιστημίου με επικεφαλής τον Γιάννη Βρυζάκη.

Σκηνοθεσία: Kοσμάς Φιλιούσης. Διεύθυνση ορχήστρας: Mανόλης Ανδρουλιδάκης.