Το πρόσφατο γεγονός της καταδίκης τριών ανήλικων μαθητών Γυμνασίου από το Ρέθυμνο σε 80 ώρες κοινωνικής εργασίας, για την κατάληψη που έγινε στο σχολείο τους στην αρχή της χρονιάς, προκαλεί εύλογη αγανάκτηση και έντονες αντιδράσεις. Πόσο μάλλον που δεν είναι ούτε το πρώτο (και όπως φαίνεται ούτε το τελευταίο) κρούσμα αυταρχισμού του τελευταίου χρονικού διαστήματος, απέναντι σε μαθητές που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους στο σχολείο και στη ζωή. Μόλις πριν μερικούς μήνες, τον Οκτώβρη του 2016, άλλοι πέντε ανήλικοι μαθητές του Γυμνασίου Μαλακοπής στη Θεσσαλονίκη καταδικάστηκαν με την ποινή της επίπληξης για κινητοποιήσεις του προηγούμενου φθινοπώρου. Ταυτόχρονα, ο κατάλογος των διώξεων μαθητών που σέρνονται στα δικαστήρια, των μαθητών που βρίσκονται αντιμέτωποι με εισαγγελείς και αστυνομία για τις κινητοποιήσεις τους, είναι μακρύς, άνοιξε εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια και συνεχίζεται αμείωτος μέχρι και σήμερα. Πιάνοντας το νήμα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μετράμε ένα σωρό κρούσματα αυταρχισμού και προσπάθειες τρομοκράτησης μαθητών που κινητοποιούνται και τώρα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Τις κλούβες που έστειλαν έξω από σχολεία της Λαμίας για να συλλάβουν μαθητές που περιφρουρούσαν την κινητοποίηση που είχαν αποφασίσει, την προσπάθεια ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων στην Κεφαλονιά, στα Γρεβενά και στο Ηράκλειο της Κρήτης και τις καταδικαστικές αποφάσεις για δεκαπεντάχρονα παιδιά στη Θεσσαλονίκη και το Ρέθυμνο.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για όλα αυτά είναι τεράστιες. Η κατάργηση πέρσι της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που ποινικοποιούσε τις μαθητικές καταλήψεις αποδείχτηκε «προπέτασμα καπνού», καθώς με διάφορους άλλους τρόπους συνεχίζεται ακάθεκτη η πολιτική αυταρχισμού και τρομοκράτησης των μαθητών που τολμούν να σηκώνουν κεφάλι και να διεκδικούν. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ενώ σε μια πρώτη αντίδραση για τους μαθητές του Ρεθύμνου, το υπουργείο Παιδείας έκανε λόγο για ανάγκη επανεξέτασης του Ποινικού Κώδικα προκειμένου να αποφεύγονται τέτοιες εξελίξεις, σε λίγες μόλις ώρες «τα μάζεψε», δείχνοντας αν μη τι άλλο την πρόθεση της κυβέρνησης να διατηρήσει στη μια ή την άλλη μορφή του το νομοθετικό πλαίσιο ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων. Σε κάθε περίπτωση, ο αυταρχισμός και η καταστολή πάνε χέρι χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική του σφαγιασμού των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας, με το σχολείο της αμορφωσιάς και των ελλείψεων.

Είναι πράγματι πρωτοφανές να επιβάλλεται ποινή κοινωνικής εργασίας σε ανήλικους που διεκδικούν τα δίκια τους. Ομως, είναι άκρως υποκριτικό και το γεγονός ότι βγαίνουν διάφοροι - ανάμεσά τους και το υπουργείο Παιδείας - που καταγγέλλουν αυτήν την απόφαση λόγω της βαριάς ποινής, αφήνοντας να εννοηθεί ότι με μια ελαφρύτερη ποινή δεν θα υπήρχε πρόβλημα (γι' αυτό εξάλλου δεν είπαν κουβέντα και για την καταδίκη των μαθητών της Θεσσαλονίκης), νομιμοποιώντας δηλαδή το να περνούν τις πόρτες των δικαστηρίων οι μαθητές που αγωνίζονται. Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι με την ίδια αντιδραστική νομοθεσία που δικάζει και καταδικάζει αγωνιζόμενους μαθητές, σέρνονται στα δικαστήρια και οι γονείς τους για... «παραμέληση εποπτείας ανηλίκων»! Με βάση όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι και αυτή η κυβέρνηση, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, αξιοποιεί όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο απέναντι στις μαθητικές κινητοποιήσεις. Αλλωστε, φαίνεται πως υπάρχουν πρόθυμοι δικαστές, αλλά και διευθυντές - παιδονόμοι που γίνονται καταδότες των μαθητών τους!

Ομως οι μαθητές έχουν δείξει στην πράξη ότι η τρομοκρατία δεν περνάει. Παρά τις δίκες και τις καταδίκες, χρόνια τώρα, απαντούν συλλογικά κι αγωνιστικά γιατί έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Οι ίδιοι οι μαθητές αχρήστευσαν στην πράξη την ΠΝΠ που χαρακτήριζε την κατάληψη ιδιώνυμο αδίκημα (και η οποία είχε γίνει νόμος από το 2001), πολύ πριν την καταργήσει η κυβέρνηση, επιλέγοντας - όποτε το εκτιμούσαν - και αυτή τη μορφή πάλης για να διεκδικήσουν τα δίκια τους. Και σ' αυτόν το δρόμο έχουν στο πλευρό τους τις δυνάμεις πρωτοπόρων αγωνιστών στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, που γνωρίζουν ότι ο αγώνας είναι μάθημα ζωής για τα παιδιά τους. Μ' αυτό το πνεύμα μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει και τώρα να σταθούν, ορθώνοντας τείχος στον αυταρχισμό. Να απαιτήσουν να παρθεί πίσω η απαράδεκτη απόφαση της επιβολής ποινής «αναμορφωτικών μέτρων» στους μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου και όλες οι ανάλογες καταδικαστικές αποφάσεις. Να απαιτήσουν να παύσει κάθε προσπάθεια καταστολής και ποινικοποίησης μαθητικών αγώνων, να διεκδικήσουν να καταργηθεί όλο το σχετικό αντιδραστικό νομοθετικό οπλοστάσιο.