Eurokinissi

Ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε τον επανασχεδιασμό του παραγωγικού «μοντέλου», με πριμοδότηση συγκεκριμένων κλάδων της οικονομίας, ισχυριζόμενος ότι το προηγούμενο «απέτυχε». Κλείνοντας αφενός το μάτι σε τμήματα του κεφαλαίου που η στήριξή τους αποκτά προτεραιότητα έναντι άλλων και ταυτόχρονα ξεκόβοντας στο λαό κάθε σκέψη ανάκτησης απωλειών, επεσήμανε πως «η προσδοκία της επιστροφής στο 2009 πέρα από ουτοπία αποτελεί και στρατηγικό λάθος».

Σε ό,τι αφορά τα παζάρια με τους «θεσμούς» για ευκολίες πληρωμής του χρέους που δημιούργησαν οι καπιταλιστές και το κράτος τους, επανέλαβε ότι η κυβέρνηση επιδιώκει «μια καθαρή λύση για το χρέος», ώστε το εγχώριο κεφάλαιο «να διαβεί το κατώφλι των αγορών με αξιώσεις».

Επιβεβαιώνοντας, εξάλλου, πως τα εν λόγω παζάρια αφορούν τη διαμόρφωση ευνοϊκού περιβάλλοντος για την καπιταλιστική κερδοφορία, έχοντας ως προϋπόθεση τα αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας, εξήγησε ότι ως «καθαρή λύση» η κυβέρνηση εννοεί εκείνη τη λύση «που δεν θα δημιουργεί ή επιτείνει την ανασφάλεια στους επενδυτές, που δεν θα μεταθέτει το πρόβλημα για άλλη μια φορά στο μέλλον (...) που θα εμπεδώνει τη σταθερότητα, θα εγγυάται μια δυναμική ανάκαμψης της οικονομίας και θα ανοίγει δρόμο για έξοδο στις αγορές χρήματος...».

Εξάλλου, εξηγώντας το τι σημαίνει για το εγχώριο κεφάλαιο ο στόχος αυτός, σημείωσε ότι «θα έχει συνέπειες τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, την ενίσχυση της πιστοληπτικής ικανότητας, την ανάκτηση της ζωτικότητας των τραπεζών στη χρηματοδότηση της οικονομίας», κοινώς την εξασφάλιση στο εγχώριο κεφάλαιο ζεστού χρήματος, γιατί - όπως είπε - «για ποια ανταγωνιστικότητα να μιλάμε όταν οι ελληνικές επιχειρήσεις ξεκινούν πίσω απ' τη γραμμή εκκίνησης απ' τις ομοειδείς τους ευρωπαϊκές...».

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν παρέλειψε με τη σειρά του - όπως άλλωστε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ - τη συστράτευση όλων των αστικών δυνάμεων σε αυτό το στόχο, τονίζοντας ότι πρόκειται για στόχο που ξεπερνάει μια κυβέρνηση και αφορά «το ίδιο το μέλλον της, το μέλλον της ελληνικής οικονομίας για τις επόμενες δεκαετίες, γι' αυτό να είμαστε προσεκτικοί, στοχοπροσηλωμένοι και ενωμένοι απέναντι σε έναν εθνικής σημασίας στόχο».

Δεν αρκέστηκε στα κελεύσματα αυτά, αλλά παρουσίασε περίπου σαν ...λαϊκή απαίτηση τη συστράτευση στο στόχο αυτό, άρα και στα αντιλαϊκά μέτρα που προϋποθέτει, ισχυριζόμενος πως «πιστεύω βαθιά ότι σήμερα αποτελεί πλατιά κοινωνική απαίτηση να συστρατευτούμε σ' αυτό το στόχο, κοινή εθνική απαίτηση να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις να συνδράμουμε στην προσπάθεια για ανάπτυξη και απεξάρτηση της χώρας από τον εξωτερικό καταναγκασμό»!

Στην κατεύθυνση αυτή, εξήρε τη συμβολή των βιομηχάνων, απ' τους οποίους ζήτησε μεγαλύτερη υποστήριξη στην προσπάθεια που άλλωστε για λογαριασμό τους καταβάλλει η κυβέρνηση.

Στο πλαίσιο αυτό, έκανε ενώπιόν τους τον απολογισμό των πεπραγμένων της κυβέρνησης με γνώμονα τα συμφέροντά τους, απαριθμώντας: Τα πλεονάσματα, την αύξηση των εξαγωγών, τη δημοσιονομική εξυγίανση με σφαγιασμό μισθών, συντάξεων και δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, τις θεσμικές παρεμβάσεις που μετατρέπουν το κράτος σε φιλικότερο προς τον επιχειρηματία με άρση γραφειοκρατικών εμποδίων, διευκόλυνση των αδειοδοτήσεων, αλλαγές στο σύστημα δικαιοσύνης κ.ά., την αύξηση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και τις προβλέψεις για παραπέρα επέκτασή του τα επόμενα χρόνια, την εξασφάλιση νέων χρηματοδοτικών εργαλείων που ενισχύουν τη ρευστότητα της οικονομίας, την προώθηση δύσκολων μεταρρυθμίσεων που αναγνωρίζονται από τους «θεσμούς» αλλά και από οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ και η Παγκόσμια Τράπεζα.

Ακόμα, απαρίθμησε την αύξηση της απορροφητικότητας στο ΕΣΠΑ, τη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, υποσχόμενος και παραπέρα φορολογικές ελαφρύνσεις και κίνητρα, την ώρα που ο λαός στενάζει απ' τη φορολεηλασία, το νέο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού για ρύθμιση χρεών προς τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, τον αναπτυξιακό νόμο, τον οποίο χαρακτήρισε «πολύπλευρο εργαλείο που συντονίζει επενδυτικά κίνητρα με κλαδικές πολιτικές και προτεραιότητες», τα μέτρα για φτηνότερη Ενέργεια, υποσχόμενος και νέα στο μέλλον...

Δεν ξέχασε τις υποδομές και τα έργα που γίνονται και αφορούν σε δρόμους, λιμάνια, έργα διευκόλυνσης των μεταφορών, μιλώντας για ένα «μακρόπνοο πρόγραμμα υποδομών που θα συμβάλλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση», στο πλαίσιο του στρατηγικής σημασίας στόχου της αστικής τάξης για ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο.

Αναφερόμενος στα «συγκριτικά πλεονεκτήματα» της χώρας όπως «η γεωγραφική θέση, η δυνατότητα υποδομών με διεθνή σημασία στα δίκτυα και τις μεταφορές, η ενεργειακή διασύνδεση και ο στρατηγικός μας ρόλος σε μια κρίσιμη περιοχή, αλλά και η δυνατότητα παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας, ο τουρισμός, η ναυτιλία», διαβεβαίωσε τους βιομηχάνους ότι στη βάση αυτών η κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά κάνουν επαφές με επιχειρήσεις και επενδυτές που ενδιαφέρονται να εκμεταλλευτούν «ευκαιρίες» που διανοίγονται στην Ελλάδα. Υποσχέθηκε δε επιβράβευση σε όσους επιχειρηματίες επένδυσαν στη χώρα τα προηγούμενα χρόνια και προσκάλεσε νέους να το πράξουν τώρα, διαβεβαιώνοντας ότι η πολιτική της κυβέρνησής του εγγυάται χρυσά κέρδη.