Στον «κίνδυνο εκτεταμένης κοινωνικής αμφισβήτησης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης» αναφέρονται σε έκθεσή τους προς το κοινοβούλιο της Ρώμης οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, σύμφωνα με το ΑΠΕ, στην οποία επισημαίνουν ότι «η αύξηση των δυσκολιών στην απασχόληση και η κρίση των επιχειρήσεων μπορεί να μειώσει σταδιακά την εμπιστοσύνη των εργαζομένων προς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και να αυξήσει την κοινωνική ένταση, προσφέροντας ευκαιρίες σε ομάδες που θέλουν να εκμεταλλευτούν την αμφισβήτηση ώστε να αυξηθεί το επίπεδο της σύγκρουσης».
Ακόμα ότι «υπάρχει ο κίνδυνος να ενταθεί η αμφισβήτηση σε βάρος μελών της κυβέρνησης, αλλά κι εκπροσώπων συνδικάτων και πολιτικών κομμάτων, που θεωρείται ότι δεν υπερασπίζονται αρκετά δυναμικά τις ανάγκες που προκύπτουν από την νέα αυτή οικονομική πραγματικότητα». Ενώ η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα πως «αν η οικονομική κρίση επιδεινωθεί μπορεί να αυξηθεί η ανησυχία των πολιτών με σημαντική επέκταση της αμφισβήτησης. Κάτι που θα ευνοούσε τη δράση ομάδων που επιθυμούν να οδηγηθεί στα άκρα η κοινωνική σύγκρουση».
Προφανώς η έκθεση θα λέει πολύ περισσότερα απ' όσα έφτασαν στα Μέσα Ενημέρωσης και πολύ σημαντικότερα από τα προφανή στον οποιονδήποτε. Γιατί δε χρειάζεται η συνδρομή των μυστικών υπηρεσιών για να διαπιστωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή λόγω των μέτρων αιματηρής λιτότητας που εφαρμόζονται και στην Ιταλία. Ούτε για να καταγραφεί η καταρράκωση στις λαϊκές συνειδήσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει γνωστό αν οι μυστικές υπηρεσίες πρωτοβουλιακά κατάρτισαν την έκθεση ή κατόπιν παραγγελίας κι από ποιους; Οπως επίσης αν αρκούνται στις διαπιστώσεις δεδομένων γνωστών σε όλους ή υποδεικνύουν «υπόπτους» και συστήνουν λήψη μέτρων.
Ανεξάρτητα από το αν θα απαντηθούν ποτέ αυτά και άλλα ερωτήματα που προκύπτουν, σε περίοδο οξύτατης καπιταλιστικής κρίσης, με μεγάλα ζόρια στη διαχείρισή της και απανωτά αντιλαϊκά μέτρα, σε περίοδο όπου η ευρωένωση δείχνει τα δόντια της στους λαούς και τα κινήματά τους, ταυτίζοντας το ριζοσπαστισμό με τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία και στήνοντας δίκτυα χαφιέδων για το χτύπημά του, τέτοιες εκθέσεις βάζουν ψύλλους στα αυτιά για το πού το πάνε τα αστικά κράτη. Και χρειάζεται η μέγιστη δυνατή επαγρύπνηση από το εργατικό λαϊκό κίνημα όπως και η περιφρούρηση των συλλογικών του διαδικασιών και της δράσης του.