ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 1 Μάρτη 2013
Σελ. /32
Για τη διαφθορά

Το θέμα της διαφθοράς επανήλθε στην επικαιρότητα με την υπόθεση υπεξαίρεσης χρημάτων από το ταμείο του δήμου Θεσσαλονίκης και την πρωτόδικη καταδίκη του πρώην δημάρχου. Πρόκειται για καραμπινάτη επιβεβαίωση ότι ο καπιταλισμός και οι θεσμοί του, από πάνω μέχρι κάτω, έχουν σαπίσει ολότελα και δεν μπορεί παρά να πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής. Το γεγονός ότι μετά τον «Καλλικράτη» αυξήθηκαν οι δικαιοδοσίες για δήμους και περιφέρειες συντέλεσε στην όξυνση των επιχειρηματικών ανταγωνισμών σε τοπικό επίπεδο και ενέτεινε τα κρούσματα διαπλοκής και διαφθοράς. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, ένας πρώην περιφερειάρχης και ένας πρώην δήμαρχος έχουν καταδικαστεί για περιπτώσεις υπεξαίρεσης και διαφθοράς, με την εμπλοκή και επιχειρήσεων στη μία από τις δύο περιπτώσεις.

Αυτή είναι η ουσία του πράγματος, που επανέρχεται όποτε μια καραμπινάτη υπόθεση αφήνεται να διαρρεύσει ή όταν οι επιχειρηματικές κόντρες τη βγάζουν στην επιφάνεια. Παρόμοια είναι η περίπτωση και της λίστας Λαγκάρντ, η οποία συνεχίζει να απασχολεί την επικαιρότητα, λόγω της Εξεταστικής στη Βουλή. Αυτό όμως που κρατήθηκε σε δεύτερη μοίρα ήταν η αξιοποίηση της υπόθεσης, προκειμένου να ανοίξει στα γεμάτα η συζήτηση για την επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα, με οποιουσδήποτε όρους και με σκοπό να επενδυθούν. «Θάφτηκε», δηλαδή, ότι τα λεφτά που έχουν στις καταθέσεις τους οι «τρόφιμοι» της λίστας Λαγκάρντ, τα έχουν αποσπάσει από την εκμετάλλευση του λαού, τα έχουν φυγαδεύσει και τώρα μεθοδεύεται η επιστροφή τους στην Ελλάδα, προκειμένου να τροφοδοτήσουν νέο κύκλο κερδοφορίας.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον κουρνιαχτό που σήκωσαν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την καταδίκη του πρώην δήμαρχου Θεσσαλονίκης; Καμιά απολύτως. Από την πρώτη ώρα που ανακοινώθηκε η απόφαση του δικαστηρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ επικέντρωσε στο γεγονός ότι ο Β. Παπαγεωργόπουλος ήταν «του περιβάλλοντος Σαμαρά», το οποίο, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι βουτηγμένο στη διαφθορά. Δηλαδή, όπως και στην περίπτωση των επιχειρηματικών ομίλων, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι τη διαφθορά την ενθαρρύνει και την καλύπτει μια κλίκα «κακών» επιχειρηματιών, που διαπλέκονται με μια άλλη κλίκα «κακών» πολιτικών. Αρα, με μια άλλη κυβέρνηση, που θα βάλει τάξη στους επιχειρηματίες και θα κάνει μπίζνες μόνο με τους «καλούς», η διαφθορά και η διαπλοκή θα εξαλειφθούν και το σύστημα ...θα βάλει τα ρούχα του αλλιώς.

Την κόντρα σ' αυτό το επίπεδο την επιδιώκει και τη συντηρεί σύσσωμη η κυβέρνηση, με επιχειρηματολογία ανάλογη του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει κάθε συμφέρον, άλλωστε, από την τεχνητή πόλωση ανάμεσα στην ίδια και στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εγκλωβίζεται ο λαός στο δίπολο. Αλλά τη συμφέρει και η συσκότιση της πραγματικότητας, που λέει ότι ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης και προθέσεις, η διαφθορά και η διαπλοκή των επιχειρήσεων με το πολιτικό τους προσωπικό θα ζει και θα βασιλεύει, πολύ περισσότερο σε συνθήκες όξυνσης του επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Με μερεμέτια στους θεσμούς του αστικού συστήματος και με την καταδίκη δυο - τριών «κραγμένων» περιπτώσεων, το μόνο που υπηρετείται είναι ο αποπροσανατολισμός του λαού. Το αστικό σύστημα δεν το 'χει σε τίποτα να κάψει και μερικά από τα στελέχη που αποθέωνε σε παλιότερες εποχές, όταν πρόκειται να ξεγελάσει το λαό και να προλάβει τη ριζοσπαστικοποίηση της δυσαρέσκειας που μεγαλώνει. Τέλος στη σαπίλα θα βάλει ο λαός, ανατρέποντας το σύστημα που την αναπαράγει.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Πάει γυρεύοντας και αποκαλύπτεται

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη ο Αλ. Τσίπρας όταν δηλώνει με αφορμή το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών: «(...) Μας λένε, λοιπόν, πού είναι η αριστερά στην Ιταλία; Στην Ιταλία, δυστυχώς, η αριστερά δεν έχει ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Είναι κατακερματισμένη, όπως ήταν κι εδώ, για πολλά χρόνια, σε ποσοστά όμως που αθροιστικά δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα, αφού υπερβαίνουν το 30%. Αλλά εκτός από τις διαφορές υπάρχουν και ομοιότητες με το εκλογικό αποτέλεσμα της Ιταλίας. Και αυτές είναι η συντριπτική καταδίκη της λιτότητας, η συντριπτική αποδοκιμασία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ότι οι κοινωνίες υγιώς αναζητούν το καινούργιο. Αναζητούν νέες πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσουν την αγανάκτηση με το παλιό και σάπιο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στην καταστροφή. Εμείς έτσι εκτιμούμε το φαινόμενο Γκρίλο στην Ιταλία και, παρά τις σημαντικές πολιτικές διαφορές που έχουμε, αυτή την εξέλιξη όχι μόνο δε τη θεωρούμε απεχθή, αλλά τη θεωρούμε υγιή και ελπιδοφόρα».

Στην Ιταλία υπήρχε Κομμουνιστικό Κόμμα και μάλιστα ισχυρό. Δεν υπάρχει πλέον, ενώ αφθονούν οι διαχειριστές της αστικής εξουσίας, ακριβώς επειδή αυτό το κόμμα έγινε σε κάποια φάση της διαδρομής του ...ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά πολιτική, στρατηγική κ.λπ. Την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ τη γεύτηκε ο λαός της Ιταλίας και πήρε την πίκρα. Το καινούριο που χαιρετίζει ο Τσίπρας σαν θετικό και ελπιδοφόρο είναι το παλιό που πλασάρεται για νέο. Δυστυχώς, δεν άφησαν επιλογή στον ιταλικό λαό, άλλη απ' το να βολοδέρνει από διαχειριστή σε διαχειριστή και να εισπράττει τη μία απογοήτευση μετά την άλλη, να εξαερώνεται στο μεταξύ η δυσαρέσκεια και η οργή του και οι αντίπαλοί του να κερδίζουν χρόνο, χειραγωγώντας τον κάθε φορά με κάποιον Γκρίλο. Οι υπηρεσίες του «ΣΥΡΙΖΑ» Ιταλίας ήταν πολύτιμες στο σύστημα.

Ξανά για λογαριασμό των επενδυτών

Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει πολύ ζεστά το ρόλο του ως συνηγόρου των καπιταλιστών που καραδοκούν να βάλουν στο χέρι νέα κέρδη επενδύοντας στην Ελλάδα, αφού ισοπεδώθηκαν μισθοί και δικαιώματα των εργαζομένων. Ετσι με χτεσινή του ανακοίνωση επαναλαμβάνει τα όσα είπε στη Βουλή ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη Τρίτη και καταγγέλλει τους Σαμαρά - Βενιζέλο πως «ούτε λέξη για τις επενδύσεις δεν βρήκαν να πουν στη Βουλή»!

Επαναφέρει μάλιστα το ερώτημα «γιατί, όμως, δεν πήρε άδεια η γερμανική εταιρεία;» για λογαριασμό της οποίας ο Αλ. Τσίπρας κατακεραύνωσε την κυβέρνηση. Και επιμένει: «Κρατούν ανεκτέλεστες τις άδειες παραγωγής, παρατείνοντας συνεχώς την ισχύ τους, μέχρι να αποφασίσει ο συγκεκριμένος επενδυτής πότε θα τις υλοποιήσει και με ποιο τρόπο. Την ίδια ώρα, αφήνουν εκτός επενδύσεων δεκάδες εκατομμύρια ξένων επενδυτών» και «οι όποιοι επενδυτές πρέπει να συμμορφώνονται με την εγχώρια διαπλοκή και τους κανόνες που έχουν επιβάλει. Εως τότε οι προτάσεις τους απορρίπτονται ή παραμένουν κλεισμένες σε κάποιο σκοτεινό συρτάρι»...

Δεν υπερασπίζεται βέβαια απλά και μόνο τους καπιταλιστές. Υπερασπίζεται εμμέσως κάποιους, ανύπαρκτους στην πραγματικότητα, «ηθικούς» καπιταλιστές που τάχα αρνούνται να υπακούσουν τους κανόνες της διαπλοκής. Για να ισχυριστεί ότι ο ίδιος θα διαχειριστεί τον «ηθικό» καπιταλισμό και θα πατάξει τον «ανήθικο»... Πρόκειται για φαιδρότητες που δεν αντέχουν σε κανένα σοβαρό σχολιασμό. Η αδυναμία των διαχειριστών της αστικής εξουσίας να αντιπαρατεθούν επί της ουσίας, εκεί οδηγεί.

Διαγωνισμοί πολυεθνικών

Η μέθοδος των μαθητικών διαγωνισμών είναι μια από τις προσφιλέστερες λειτουργίες των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων προκειμένου να προσεγγίσουν πελάτες μικρών ηλικιών, να νομιμοποιηθούν στα μάτια τους και κυρίως να παρέμβουν στις νεανικές συνειδήσεις υπαγορεύοντάς τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το... μονόδρομο της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Αυτή τους η δράση όμως θα παρέμενε περιορισμένη αν δεν την αγκάλιαζε, δεν την υιοθετούσε και δεν την πλάσαρε στους μαθητές το ίδιο το σχολείο. Και για να γίνει αυτό αναλαμβάνει δράση το ίδιο το υπουργείο Παιδείας. Ολες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και το ίδιο και η παρούσα πλασάρουν υπηρεσιακά στα σχολεία τους διάφορους διαγωνισμούς των εταιρειών, γίνονται ντίλερ των εταιρειών προκειμένου αυτές να προσεγγίσουν τους μικρούς μαθητές.

Μια τέτοια τελευταία περίπτωση είναι ο διαγωνισμός που διοργανώνει η «Google» καλώντας τους μαθητές να σχεδιάσουν ένα λογότυπο για το γνωστό μονοπώλιο, με θέμα την Ελλάδα. Το υπουργείο Παιδείας σπεύδει να συμβάλλει στη διαφήμιση της εταιρείας στέλνοντας εγκύκλιο για το διαγωνισμό στα σχολεία. Κι όλα καθαγιάζονται ωραία και καλά! Κανένας όμως δεν έχει πει στους μικρούς μαθητές π.χ. ότι το συγκεκριμένο (όπως και άλλα αντίστοιχα μονοπώλια) έχει σήμερα τη δυνατότητα να ελέγχει και να φακελώνει το σύνολο της ζωής τους...

Κέρδη για τα μονοπώλια, εξαθλίωση για το λαό

Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν ολοένα και αυξάνονται τα νοικοκυριά εκείνα που αδυνατούν να διατηρήσουν την τηλεφωνική σύνδεση και την «κόβουν» για να αντεπεξέλθουν στα πιο βασικά έξοδα διαβίωσης, είναι πραγματική πρόκληση η ανακοίνωση από τον ΟΤΕ καθαρών κερδών ύψους 476 εκατ. ευρώ τη χρονιά που πέρασε. Ακόμη πιο προκλητικό γίνεται το γεγονός αν αναλογιστεί κανείς ότι το κρατικό γερμανικό μονοπώλιο τηλεπικοινωνιών της «Ντόιτσε Τέλεκομ» αγόρασε το τελευταίο πακέτο μετοχών από το ελληνικό κράτος το 2011, έναντι 390 εκατ. ευρώ, ποσό που μόνο από τη χρήση του 2012 απόσβεσε και του έμειναν και... ρέστα. Την ίδια στιγμή η μείωση των θέσεων εργασίας στον Οργανισμό συνεχίζεται όπως και η μείωση των μισθών, ενώ στις θυγατρικές εταιρείες του ομίλου επεκτείνονται η μερική και επισφαλής απασχόληση και η δουλειά με το «κομμάτι» για ένα κομμάτι ψωμί.

Η περίπτωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις συνέπειες που επιφέρει στα λαϊκά στρώματα η επέλαση των μονοπωλίων σε κάθε τομέα της οικονομίας και την καλύτερη ίσως απάντηση στην καθεστωτική προπαγάνδα, που υποστηρίζει ότι μέσω της «προσέλκυσης επενδύσεων» «θα βγει η χώρα από την κρίση», «θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας», «θα ευημερήσει ο λαός». Αντίθετα, ακόμη πιο βαθιά θα οδηγηθούν τα λαϊκά στρώματα στην εξαθλίωση, την ώρα που οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα θησαυρίζουν από τη ληστρική εκμετάλλευση υποδομών, υπηρεσιών, υπεδάφους, γης, όλων όσα δημιούργησαν με την εργασία τους, χειρωνακτική και πνευματική, τα λαϊκά στρώματα.


Γρηγοριάδης Κώστας



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ