Στην Ιταλία υπήρχε Κομμουνιστικό Κόμμα και μάλιστα ισχυρό. Δεν υπάρχει πλέον, ενώ αφθονούν οι διαχειριστές της αστικής εξουσίας, ακριβώς επειδή αυτό το κόμμα έγινε σε κάποια φάση της διαδρομής του ...ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά πολιτική, στρατηγική κ.λπ. Την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ τη γεύτηκε ο λαός της Ιταλίας και πήρε την πίκρα. Το καινούριο που χαιρετίζει ο Τσίπρας σαν θετικό και ελπιδοφόρο είναι το παλιό που πλασάρεται για νέο. Δυστυχώς, δεν άφησαν επιλογή στον ιταλικό λαό, άλλη απ' το να βολοδέρνει από διαχειριστή σε διαχειριστή και να εισπράττει τη μία απογοήτευση μετά την άλλη, να εξαερώνεται στο μεταξύ η δυσαρέσκεια και η οργή του και οι αντίπαλοί του να κερδίζουν χρόνο, χειραγωγώντας τον κάθε φορά με κάποιον Γκρίλο. Οι υπηρεσίες του «ΣΥΡΙΖΑ» Ιταλίας ήταν πολύτιμες στο σύστημα.
Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει πολύ ζεστά το ρόλο του ως συνηγόρου των καπιταλιστών που καραδοκούν να βάλουν στο χέρι νέα κέρδη επενδύοντας στην Ελλάδα, αφού ισοπεδώθηκαν μισθοί και δικαιώματα των εργαζομένων. Ετσι με χτεσινή του ανακοίνωση επαναλαμβάνει τα όσα είπε στη Βουλή ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη Τρίτη και καταγγέλλει τους Σαμαρά - Βενιζέλο πως «ούτε λέξη για τις επενδύσεις δεν βρήκαν να πουν στη Βουλή»!
Επαναφέρει μάλιστα το ερώτημα «γιατί, όμως, δεν πήρε άδεια η γερμανική εταιρεία;» για λογαριασμό της οποίας ο Αλ. Τσίπρας κατακεραύνωσε την κυβέρνηση. Και επιμένει: «Κρατούν ανεκτέλεστες τις άδειες παραγωγής, παρατείνοντας συνεχώς την ισχύ τους, μέχρι να αποφασίσει ο συγκεκριμένος επενδυτής πότε θα τις υλοποιήσει και με ποιο τρόπο. Την ίδια ώρα, αφήνουν εκτός επενδύσεων δεκάδες εκατομμύρια ξένων επενδυτών» και «οι όποιοι επενδυτές πρέπει να συμμορφώνονται με την εγχώρια διαπλοκή και τους κανόνες που έχουν επιβάλει. Εως τότε οι προτάσεις τους απορρίπτονται ή παραμένουν κλεισμένες σε κάποιο σκοτεινό συρτάρι»...
Δεν υπερασπίζεται βέβαια απλά και μόνο τους καπιταλιστές. Υπερασπίζεται εμμέσως κάποιους, ανύπαρκτους στην πραγματικότητα, «ηθικούς» καπιταλιστές που τάχα αρνούνται να υπακούσουν τους κανόνες της διαπλοκής. Για να ισχυριστεί ότι ο ίδιος θα διαχειριστεί τον «ηθικό» καπιταλισμό και θα πατάξει τον «ανήθικο»... Πρόκειται για φαιδρότητες που δεν αντέχουν σε κανένα σοβαρό σχολιασμό. Η αδυναμία των διαχειριστών της αστικής εξουσίας να αντιπαρατεθούν επί της ουσίας, εκεί οδηγεί.
Η μέθοδος των μαθητικών διαγωνισμών είναι μια από τις προσφιλέστερες λειτουργίες των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων προκειμένου να προσεγγίσουν πελάτες μικρών ηλικιών, να νομιμοποιηθούν στα μάτια τους και κυρίως να παρέμβουν στις νεανικές συνειδήσεις υπαγορεύοντάς τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το... μονόδρομο της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Αυτή τους η δράση όμως θα παρέμενε περιορισμένη αν δεν την αγκάλιαζε, δεν την υιοθετούσε και δεν την πλάσαρε στους μαθητές το ίδιο το σχολείο. Και για να γίνει αυτό αναλαμβάνει δράση το ίδιο το υπουργείο Παιδείας. Ολες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και το ίδιο και η παρούσα πλασάρουν υπηρεσιακά στα σχολεία τους διάφορους διαγωνισμούς των εταιρειών, γίνονται ντίλερ των εταιρειών προκειμένου αυτές να προσεγγίσουν τους μικρούς μαθητές.
Μια τέτοια τελευταία περίπτωση είναι ο διαγωνισμός που διοργανώνει η «Google» καλώντας τους μαθητές να σχεδιάσουν ένα λογότυπο για το γνωστό μονοπώλιο, με θέμα την Ελλάδα. Το υπουργείο Παιδείας σπεύδει να συμβάλλει στη διαφήμιση της εταιρείας στέλνοντας εγκύκλιο για το διαγωνισμό στα σχολεία. Κι όλα καθαγιάζονται ωραία και καλά! Κανένας όμως δεν έχει πει στους μικρούς μαθητές π.χ. ότι το συγκεκριμένο (όπως και άλλα αντίστοιχα μονοπώλια) έχει σήμερα τη δυνατότητα να ελέγχει και να φακελώνει το σύνολο της ζωής τους...
Η περίπτωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις συνέπειες που επιφέρει στα λαϊκά στρώματα η επέλαση των μονοπωλίων σε κάθε τομέα της οικονομίας και την καλύτερη ίσως απάντηση στην καθεστωτική προπαγάνδα, που υποστηρίζει ότι μέσω της «προσέλκυσης επενδύσεων» «θα βγει η χώρα από την κρίση», «θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας», «θα ευημερήσει ο λαός». Αντίθετα, ακόμη πιο βαθιά θα οδηγηθούν τα λαϊκά στρώματα στην εξαθλίωση, την ώρα που οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα θησαυρίζουν από τη ληστρική εκμετάλλευση υποδομών, υπηρεσιών, υπεδάφους, γης, όλων όσα δημιούργησαν με την εργασία τους, χειρωνακτική και πνευματική, τα λαϊκά στρώματα.