Γρηγοριάδης Κώστας

Χτες και προχτές, σε δύο διαφορετικές ανακοινώσεις του ΣΥΝ δεσπόζει το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς για να ανοίξει ο δρόμος σε μια άλλη κυβέρνηση που θα εκπροσωπεί τα ίδια συμφέροντα, του κεφαλαίου, γιατί να φύγει το κεφάλαιο, να ανατραπεί, ούτε σκέψη ούτε λόγος απ' τον ΣΥΝ. Αρκεί να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λέει στο λαό, για να καλυτερέψει η ζωή του, αποκοιμίζοντάς τον με αυταπάτες ότι εύκολα θα λυθούν τα προβλήματα με μια αλλαγή φρουράς στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι, όμως, μόνο ο λαός και η πάλη του που μπορούν να θέσουν οριστικά τέλος στην εφαρμοζόμενη πολιτική, όχι αλλάζοντας την κυβέρνηση που την ασκεί, αλλά καταργώντας εκείνους που την επιβάλλουν, δηλαδή τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ανατρέποντας την εξουσία της τάξης που αυτή την πολιτική έχει ανάγκη για να περάσει την κρίση και να διαμορφώσει προϋποθέσεις επανόδου της στην κερδοφορία, εγκαταλείποντας τα αστικά κόμματα, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Εκεί είναι ο πραγματικός εχθρός και αντίπαλος. Εκεί πρέπει να είναι ο στόχος. Και όχι στα «σκιάχτρα» που παρεμβάλλουν όσοι δε θέλουν το λαό να στοχεύσει σωστά και να πετύχει το στόχο.

Εχουν καταστεί πλήρως αναξιόπιστοι, καθώς έχουν συλληφθεί, ουκ ολίγες φορές, να ψεύδονται συνειδητά. Για τους κυβερνητικούς παράγοντες ο λόγος.

Χτες συναντήθηκε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου με εκπροσώπους των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ), όπου και τους...διαβεβαίωσε ότι δε θα υπάρξει καμία περικοπή των επιδομάτων που λαμβάνουν.

Αυτά χτες. Την προηγούμενη Πέμπτη δόθηκε στη δημοσιότητα το επικαιροποιημένο μνημόνιο συνεννόησης, όπου ρητά αναφέρεται ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται να επαναξιολογήσει όλα τα κοινωνικά επιδόματα, τα οποία θα πρέπει να χορηγούνται με εισοδηματικά κριτήρια. Και όταν στο μνημόνιο γίνεται αναφορά σε όλα τα κοινωνικά επιδόματα, φυσικά σ' αυτά περιλαμβάνονται και τα επιδόματα προς τα ΑμεΑ.

Καμία πίστη στις κυβερνητικές διακηρύξεις προς διάφορες κοινωνικές ομάδες, ότι, ναι μεν η σφαγή θα γίνει, αλλά εσάς θα σας αφήσουμε απέξω... Πρόκειται για δόλιες εξαγγελίες, με στόχο τη διάσπαση της ενότητας ενός αναπτυσσόμενου κινήματος. Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους, ότι από τη λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση - τρόικα - χρηματιστική ολιγαρχία, κανείς δεν πρόκειται να γλιτώσει. `Η θα υποταχθούμε στο μοιραίο και στο μαύρο μέτωπο που συγκροτούν οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις στην Ελλάδα και διεθνώς, ή ο ενωμένος και αποφασισμένος λαός θα καταγάγει περιφανή νίκη κατά των δυνάμεων της πιο μαύρης αντίδρασης, που απειλούν τα λαϊκά συμφέροντα ως τη ρίζα τους. Για να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος που οδηγεί σε άλλες πολιτείες και άλλες κοινωνίες...

Η ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας και ο κοινός αγώνας της αγροτιάς μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ και μαζί με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, τα ριζοσπαστικά μέτωπα και οργανώσεις της νεολαίας και των γυναικών, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου για τη λαϊκή εξουσία, είναι η μόνη λύση και διέξοδος. Επιβάλλεται από τις κοινές ανάγκες αγροτών - εργατοϋπαλλήλων - αυτοαπασχολούμενων για σταθερή δουλειά με ασφάλιση και εισόδημα ικανό να καλύψει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα, για δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες Παιδείας, Φυσικής Αγωγής, Υγείας - Πρόνοιας (π.χ. παιδικοί σταθμοί), για λαϊκή στέγη, γρήγορη και φθηνή μετακίνηση, παροχή ενέργειας - ύδρευσης - τηλεπικοινωνιών χωρίς τη δυσβάσταχτη επιβάρυνση της έμμεσης φορολογίας (τέλη, ΦΠΑ κ.ά.) και του καπιταλιστικού κέρδους. Ο δρόμος αυτός προετοιμάζεται με τους σημερινούς και αυριανούς αγώνες, με τη διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης, που εμπνέουν μαχητική αισιοδοξία και δίνουν προοπτική. Στην κατεύθυνση αυτή χρειάζεται αποφασιστικά να υψωθεί μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στην ΕΕ, στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που τα υπηρετούν. Η ΠΑΣΥ έχει απευθύνει αγωνιστικό κάλεσμα, σε αγώνα ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών, σε αγώνα επιβίωσης, για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Να προχωρήσει η λαϊκή οργάνωση και αντεπίθεση μαζί με τους εργατοϋπαλλήλους, τους μικροεπαγγελματίες, το γυναικείο και νεολαιίστικο κίνημα. Να διεκδικηθεί ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, όπου οι πόροι, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ιδιαίτερα στην ενέργεια, στην άρδευση, στις τηλεπικοινωνίες, στις μαζικές μεταφορές, στα μηχανήματα, στα λιπάσματα, στα φάρμακα γίνονται λαϊκή ιδιοκτησία, παράγονται με κεντρικό σχεδιασμό, με εργατικό έλεγχο, με στόχο τη λαϊκή ευημερία.