Με παρακαταθήκη το μεγάλο και μαχητικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στην Αθήνα, βροντοφωνάζοντας «Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ!», και με δύναμη από την πλατιά εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη που εκφράστηκε έμπρακτα από πλήθος συνδικάτων και φορέων, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ συνεχίζουν με νέες δυνάμεις και νέα ώθηση τη μάχη ενάντια στο αντιλαϊκό σχέδιο κυβέρνησης - κεφαλαίου για εκποίηση της επιχείρησης.

Για τη σημαντική πείρα του επιτυχημένου συλλαλητηρίου και για τη συνέχεια του αγώνα των εργαζομένων ενάντια στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, οι οποίοι επιχειρείται να επιταχυνθούν μέσα από τον οικονομικό στραγγαλισμό της επιχείρησης, ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Παναγιώτη Πολίτη, εργαζόμενο της ΛΑΡΚΟ, πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα.

-- Στις 25 Γενάρη εκατοντάδες εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ μαζί με τις οικογένειές τους διαδήλωσαν μαζικά στην Αθήνα ενάντια στα αντιλαϊκά σχέδια για εκποίηση της επιχείρησης. Πριν μιλήσουμε για τη συνέχεια, πώς φτάσαμε σε αυτό το συλλαλητήριο;

-- Η επιτυχία του συλλαλητηρίου της ΛΑΡΚΟ αποδεικνύει πως αυτό που είναι αναγκαίο αλλά μπορεί αρχικά να φαίνεται ακατόρθωτο, όταν το βάλεις στόχο και με αποφασιστικότητα το παλέψεις όσο το δυνατόν πιο συλλογικά, το αποτέλεσμα μπορεί να ξεπεράσει τις προσδοκίες.

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ πριν από το συλλαλητήριο είχαν υποστεί την απογοήτευση του καλοκαιριού, όταν με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, της διορισμένης από αυτή διοίκησης της ΛΑΡΚΟ και της πλειοψηφίας του Σωματείου της ΛΑΡΚΟ, αλλά και με την ανοιχτή παρέμβαση της ΝΔ, δεν υπογράφτηκε η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Παράλληλα, έχουν γίνει μάρτυρες από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα τριών θανατηφόρων εργατικών «ατυχημάτων» και δύο θανάτων συναδέλφων που άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στο εργοστάσιο από παθολογικά αίτια. Επίσης, εδώ και ένα χρόνο βλέπουν την παραγωγή του εργοστασίου σταδιακά να συρρικνώνεται, να οξύνονται τα αποτελέσματα της διαχρονικής πολιτικής απαξίωσης από όλες τις κυβερνήσεις.

Κυριαρχούσε απογοήτευση και παραίτηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τρεις Γενικές Συνελεύσεις που είχε προκηρύξει το επιχειρησιακό Σωματείο δεν είχαν πραγματοποιηθεί λόγω έλλειψης απαρτίας. Και πάνω σε αυτό το κλίμα απογοήτευσης, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να εξαγγείλει τα σχέδια εκκαθάρισης και εκποίησης της ΛΑΡΚΟ.

Εκ των πραγμάτων το Συνδικάτο μας είχε την υποχρέωση να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες έτσι ώστε να ανατραπεί αυτό το κλίμα, να ανέβουν οι διαθέσεις σύγκρουσης με την πολιτική που έρχεται να στερήσει το μεροκάματο των εργαζομένων.

Εχοντας ως παρακαταθήκη τους αγώνες του κλαδικού Συνδικάτου όλο το προηγούμενο διάστημα, για τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, για τη ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, αλλά και την ενεργή συμμετοχή μας στις πανελλαδικές απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις, έχοντας ταυτόχρονα καλή επαφή όλο το προηγούμενο διάστημα με ζωντανά σωματεία και φορείς της περιοχής γύρω από τη ΛΑΡΚΟ και ευρύτερα, πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σε πλατιά ανοιχτή σύσκεψη όλους τους φορείς που ανεξάρτητα των αποχρώσεων και των ηγεσιών στα Διοικητικά τους Συμβούλια, έχουν αντικειμενικό όφελος να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για τη ΛΑΡΚΟ και υποχρέωση να υπερασπιστούν το δίκιο των εργαζομένων.

Με δουλειά μυρμηγκιού, μπαίνοντας στη μάχη όλο το ΔΣ, μέλη του Συνδικάτου μας, εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, το Εργατικό Κέντρο Λαμίας, πήγαμε και βρήκαμε, καλέσαμε, ενημερώσαμε Διοικητικό Συμβούλιο το Διοικητικό Συμβούλιο. Ξεδιπλώσαμε πλατιά καμπάνια ενημέρωσης των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής. Αποτέλεσμα ήταν η επιτυχημένη σύσκεψη που διοργανώσαμε στις 8/12/2019, για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στο σχεδιασμό της κυβέρνησης για την εκποίηση της ΛΑΡΚΟ, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 120 φορείς. Μέσα από αυτήν τη σύσκεψη αποφασίστηκε το πλαίσιο πάλης, άνοιξε η πρόταση των εργαζομένων και των συμμάχων τους για την ΛΑΡΚΟ.

Αυτό το πρώτο βήμα ανέδειξε ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι το ζήτημα της ΛΑΡΚΟ δεν είναι υπόθεση μόνο των εργαζομένων της. Οδήγησε τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, ανεξάρτητα από την απογοήτευση που ένιωθαν απέναντι στο επιχειρησιακό Σωματείο, να συμμετέχουν στη Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε πριν από τα Χριστούγεννα και να αποφασίσουν ομόφωνα την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου στην Αθήνα, καλώντας σε πλατιά εργατική αλληλεγγύη.

Με κλιμάκωση της δράσης, αποφάσεις μέσα από συσκέψεις εργαζομένων, μαζικές πρωτοβουλίες, άρχισαν ξανά ο κύκλος επαφών με σωματεία και φορείς, η πλατιά ενημέρωση για το συλλαλητήριο. Η αλληλεγγύη που μεταφερόταν καθημερινά στους εργαζόμενους - με αποφάσεις συμμετοχής, κλείσιμο μαγαζιών, ψηφίσματα από σχολεία, συγκεντρώσεις αλληλεγγύης με άλλα συνδικάτα κ.ο.κ. - σε συνδυασμό με το πλαίσιο διεκδίκησης, που είναι αντικειμενικός κρίκος της ενότητας όλων των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας που έχουν σε αυτή, είναι κρίκος συμμαχίας με άλλα λαϊκά στρώματα, έφεραν τη μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων.

-- Αυτή η έμπρακτη αλληλεγγύη που εκφράστηκε πολύμορφα από πλήθος συνδικάτων και φορέων, στο συλλαλητήριο και πριν από αυτό, τι αντίκτυπο έχει στη μάχη που δίνετε;

-- Οταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μπαράζ δημοσιευμάτων από διάφορα ΜΜΕ, που επί της ουσίας σε αποκαλούν «καλοπληρωμένο», «βολεψάκια» κ.λπ., όταν κυριαρχεί ένα κλίμα ότι «κανείς δεν μας υπερασπίζεται», και εσύ κατεβαίνεις στην Αθήνα να διεκδικήσεις το δίκιο σου και τότε βλέπεις να μας υποδέχονται χιλιάδες εργαζομένων και λαού, τότε μόνο καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι μόνος, ότι ο αγώνας σου μπορεί να έχει αποτέλεσμα.

Μετά το συλλαλητήριο, οι εκατοντάδες εργαζόμενοι που το έζησαν έχουν ανεβασμένη αγωνιστική διάθεση. Αλλά και όσοι δεν ήρθαν και διάβασαν για αυτό, κυρίως από τον «Ριζοσπάστη», έχουν μετανιώσει που δεν ήταν εκεί.

Η αλληλεγγύη είναι το πολυτιμότερο όπλο για τη συνέχιση και κλιμάκωση οποιουδήποτε αγώνα.

-- Η κυβέρνηση παρουσιάζει τον σχεδιασμό της για τεμαχισμό και πώληση της ΛΑΡΚΟ ως τη μόνη συμφέρουσα λύση για τους εργαζόμενους, ισχυρίζεται μάλιστα ότι η ΛΑΡΚΟ θα έπρεπε κανονικά να κλείσει αλλά επειδή η ίδια ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους προχωράει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση. Ποια είναι η πραγματικότητα;

-- Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στους εργαζόμενους. Παρουσιάζουν ως «μη βιώσιμη» τη ΛΑΡΚΟ, αξιοποιώντας συνειδητές, συγκεκριμένες επιλογές που πραγματοποίησαν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, σε συνεργασία με τη μέτοχο ΔΕΗ και την ΕΕ, έτσι ώστε να λένε σήμερα ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση».

Το να χρηματοδοτηθεί η ΛΑΡΚΟ, να εκσυγχρονιστεί παίρνοντας ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, να αναπτυχθεί παραπέρα μέσα από την κατασκευή ανοξείδωτου χάλυβα όπου γύρω του θα ανοίξουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών και να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, δεν είναι ακατόρθωτο. Το γνωρίζουν αυτό οι εργαζόμενοι, το πιστεύουν. Γι' αυτό δεν πιάνει τόπο το «τυρί» που ρίχνει η κυβέρνηση μέσα από διάφορους μηχανισμούς περί μετατάξεων, κινήτρων κ.λπ. Τα γνωρίζουμε πολύ καλά στον κλάδο, αλλά και όλοι εδώ στην περιοχή, αυτά τα «ωραία λόγια».

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει μέλλον για τη ΛΑΡΚΟ. Υπάρχει. Το ζήτημα είναι για ποιον. Τα αιτήματά μας, η πρόταση που αναδεικνύουμε και για την οποία παλεύουμε μαζί με όλους όσοι μας συμπαραστέκονται, αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, συνολικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι κυβερνήσεις, που, υπηρετώντας τα συνολικότερα συμφέροντα του κεφαλαίου, διαχρονικά απαξίωσαν τη ΛΑΡΚΟ, για να φτάσουν σήμερα στο σημείο να την κλείνουν για να «απελευθερώσουν» τον ορυκτό πλούτο παραπέρα, σύμφωνα με τα συμφέροντα που έχουν διάφορα κομμάτια του κεφαλαίου, τα οποία σε κάθε περίπτωση είναι ασυμβίβαστα με τα δικαιώματα των εργαζομένων.

-- Μετά το επιτυχημένο συλλαλητήριο, ποιοι είναι οι στόχοι που βάζετε για τη συνέχεια;

-- Ηδη ορίσαμε Γενική Συνέλευση του κλαδικού Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, την Τετάρτη 5/2, όπου συλλογικά θέλουμε να κουβεντιάσουμε την κλιμάκωση του αγώνα με τους ίδιους τους εργαζόμενους. Κουβεντιάσαμε και με τα υπόλοιπα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Η συνέχεια το επόμενο διάστημα δεν μπορεί να είναι άλλη εκτός από την ένταση των πρωτοβουλιών που θα ανεβάσουν ακόμα περισσότερο τη συσπείρωση γύρω από αυτόν τον αγώνα.

Καταγγέλλουμε με κάθε τρόπο την οικονομική δολιοφθορά της κυβέρνησης, που δεν αποδεσμεύει χρήματα της ΛΑΡΚΟ και έτσι σταματά σταδιακά, λόγω έλλειψης ρευστότητας, πρώτων υλών και ανταλλακτικών, την παραγωγή και τη λειτουργία, την οδηγεί στο κλείσιμο.

Με νέες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, λέμε με όλους τους τόνους: Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ. Οχι στο κλείσιμό της. Οχι στην εκκαθάριση και ιδιωτικοποίηση, στο σχέδιο τριχοτόμησης.

Δεν θα υποκύψουμε. Θα πληρώσει πολύ ακριβά η κυβέρνηση τους βρώμικους σχεδιασμούς που μας οδηγούν στην ανεργία, στην εξαθλίωση.

Απαιτούμε εδώ και τώρα να πληρωθούν όλοι οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες και οι μικροεργολάβοι - αυτοαπασχολούμενοι. Να αποδεσμευτούν τα χρήματα για να συνεχίσει να παράγει η ΛΑΡΚΟ. Δεν θα δεχτούμε γενικευμένη στάση πληρωμών.

Απαιτούμε την υλοποίηση του ψηφίσματος του μεγάλου συλλαλητηρίου μας στην Αθήνα, που είναι βγαλμένο μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες και απαντά στην ψευτοεπιχειρηματολογία της κυβέρνησης ότι «η ΛΑΡΚΟ δεν έχει μέλλον».

Απαιτούμε κρατική χρηματοδότηση για τη διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας της, τον εκσυγχρονισμό της και την παραπέρα ανάπτυξή της σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχει. Εδώ και τώρα διασφάλιση των θέσεων εργασίας, κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών, ουσιαστικά μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια, διασφάλιση των δικαιωμάτων μας μέσα από την υπογραφή της συμφωνημένης ΣΣΕ.

Αν η κυβέρνηση άμεσα δεν σταματήσει αυτήν την δολιοφθορά, δεν αποσύρει αυτόν τον εγκληματικό σχεδιασμό που κλείνει την ΛΑΡΚΟ και ξεκληρίζει ολόκληρες περιοχές, δεν έχουμε άλλη επιλογή, ούτε και τίποτα να χάσουμε. Θα κόψουμε την Ελλάδα στα δύο, θα αξιοποιήσουμε οποιαδήποτε μορφή πάλης. Πλέον είναι ή αυτοί ή εμείς.