Οι κομμουνιστές, όπως δείχνει και η 100χρονη Ιστορία του Κόμματός μας, έδειχναν πάντα ιδιαίτερη φροντίδα για τη νέα γενιά. Οχι μόνο για τους νέους εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους σπουδαστές, αλλά και για τους μαθητές ακόμα και των ηλικιών πριν από τα 14 έτη, τη σημερινή ηλικία ένταξης στην ΚΝΕ. Η πλούσια παρέμβαση της ΚΝΕ στα σχολεία και η πείρα που έχουμε αποκτήσει, οι απαιτήσεις των συντρόφων μας στα Λύκεια και τα Γυμνάσια, γέννησαν την ανάγκη να ασχοληθούμε πιο συστηματικά με τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας.

Το αστικό κράτος με βασικό όχημα το εκπαιδευτικό σύστημα - και όχι μόνο - διαμορφώνει από πολύ νωρίς αντιλήψεις και στάση ζωής που ταιριάζουν στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Ετσι, τα παιδιά πηγαίνουν στο αστικό σχολείο και καθώς μαθαίνουν γλώσσα και αριθμητική, παράλληλα μαθαίνουν πως δήθεν θα πάνε μπροστά στη ζωή τους ακολουθώντας ορισμένα κλισέ, γνωστά σε όλους μας, π.χ. «μη μιλάς πολύ - κάνε το κορόιδο - δε θα βγάλεις εσύ το φίδι από την τρύπα», «μη σε νοιάζει - κοίτα τη δουλειά σου» κ.λπ. Μαθαίνουν να βλέπουν ανταγωνιστικά τους συμμαθητές τους, διδάσκονται την υποταγή στην εκμετάλλευση, τον ατομικό δρόμο, την παραχάραξη της Ιστορίας, τη μεταφυσική, τον αντικομμουνισμό. Φυσικά υπάρχουν και παράγοντες εκτός σχολείου που επιδρούν στο μυαλό των παιδιών, όπως η τέχνη, οι διάφορες εκπομπές στην τηλεόραση που προβάλλουν ως κανόνα της ζωής τη ρουφιανιά και την ίντριγκα, τα πρότυπα ομορφιάς και τα μοντέλα για τα νέα κορίτσια, καθώς επίσης και η Εκκλησία, το κατηχητικό, οι πρόσκοποι κ.λπ. Παίρνουμε επίσης υπόψη ότι τα παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου γεννήθηκαν από το 2003 έως το 2010 και μεγάλωσαν σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μέσα σε κλίμα ανασφάλειας γι' αυτά και τις οικογένειές τους. Ολα, στον έναν ή στον άλλον βαθμό, έχουν βιώσει τις επιπτώσεις της κρίσης στο βιοτικό επίπεδο, στα δικαιώματά τους, στις οικογενειακές σχέσεις.

Ετσι συγκροτήθηκε τα τελευταία χρόνια διατμηματική επιτροπή της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος για τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας, όπου συμμετέχουν και στελέχη της ΚΝΕ. Γίνεται προσπάθεια να μελετήσουμε, να επεξεργαστούμε περιεχόμενο και μορφές κατάλληλες με βάση την αντιληπτική ικανότητα των συγκεκριμένων ηλικιών. Να οργανώσουμε σε σταθερή βάση συζητήσεις και δραστηριότητες μέσα σε όλο το χρόνο που θα μαθαίνουν το θαυμασμό για τους ανθρώπους της δουλειάς, τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της αγάπης για τη μόρφωση. Θα καλλιεργούν την αγανάκτηση ενάντια στην αδικία, στο ρατσισμό και τον πόλεμο. Θα μαθαίνουν την αλήθεια για την Ιστορία των αγώνων της χώρας μας. Θα φέρνουν σε επαφή τα παιδιά με τον αθλητισμό, τον πολιτισμό για να απορρίψουν από νωρίς το δρόμο των ναρκωτικών και άλλων εξαρτήσεων. Αυτή η διαπαιδαγωγητική δουλειά, μαζί φυσικά και με τη μελέτη, τη γνώση, μπορεί να διαμορφώσει στάση ζωής, να προετοιμάσει τα παιδιά. Να τους δώσει όπλα και αυτοπεποίθηση να απαντάνε στα ερεθίσματα που θα δέχονται σε όλη τους τη ζωή, απέναντι π.χ. στο φασισμό, στον αντικομμουνισμό, στην εκμετάλλευση. Οχι απλώς να στέκονται σε μια συζήτηση και στις αντιλήψεις, αλλά συνολικά στη ζωή τους, να πάρουν θέση στην οργανωμένη ταξική πάλη.

Δύο βασικοί σταθμοί της παρέμβασής μας είναι τα Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα της ΚΝΕ και τα Φεστιβάλ. Η παιδική κατασκήνωση στο πλαίσιο του Διημέρου είναι η κορύφωση της δραστηριότητάς μας, ενθουσιάζει τα παιδιά. Τους αρέσει που είναι οργανωμένοι σε ομάδες, ότι είναι πανελλαδική συνάντηση, ότι το πρόγραμμα συνδυάζει παιχνίδι και γνώση, αλλά κυρίως τους αρέσει που είναι με την ΚΝΕ. Αρκετά παιδιά μάλιστα ρωτάνε: «Εγώ πότε θα γίνω σύντροφός σας;». Αλλα που πλέον είναι ΚΝίτες περνάνε από την παιδική κατασκήνωση να χαιρετίσουν την παλιά τους ομάδα ή τον ομαδάρχη τους, να γνωρίσουν τα παιδιά της περιοχής τους που αύριο θα είναι σύντροφοι στην ίδια ΟΒ.

Οι ανάγκες στήριξης όλης αυτής της προσπάθειας έχουν αντικειμενικά διαμορφώσει ένα δίκτυο συντρόφων πανελλαδικά που με καταμερισμό ασχολούνται με την παρέμβασή μας στις μικρότερες ηλικίες και ανταποκρίνονται. Εχουν δείξει όρεξη και μεράκι. Παρόλο που είναι σημαντική ευθύνη, ταυτόχρονα έχει πολύ ενδιαφέρον και ζωντάνια. Μπορούμε να ενισχύσουμε τη δουλειά με κατάλληλη βιβλιογραφία, με διαλέξεις, με πιο ουσιαστική στήριξη. Ο ρόλος τους είναι κρίσιμος καθώς αποτελούν ουσιαστικά τον καθρέφτη του Κόμματος και της ΚΝΕ για τα παιδιά, το βασικό εμψυχωτή της ομάδας. Η ευθύνη της ΚΝΕ στη διάταξη ακόμα περισσότερων σε αυτήν τη δουλειά είναι σημαντική, καθώς βοηθάει καλύτερα οι ομαδάρχες να είναι πιο κοντά ηλικιακά με τα παιδιά. Είναι καθοριστική για να απλώσει σε όλο και περισσότερες πόλεις και χωριά, σε δήμους και γειτονιές.

Το πρώτο τεύχος βγήκε το καλοκαίρι του 2017. Είναι διμηνιαίο και έχει αγκαλιαστεί από πολλούς μαθητές, αλλά και μεγαλύτερους. Εχει διάφορες θεματικές, που παρουσιάζονται με απλό και κατανοητό τρόπο, και αφορούν στην καθημερινή ζωή, στις φυσικές επιστήμες, στην Ιστορία, στην κοινωνία, στο περιβάλλον, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, αφιερώματα και σταθερές σελίδες.

Η μορφή του περιοδικού που επιλέξαμε δεν είναι τυχαία. Παρόλο που δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα και παρά τη γενικότερη δυσκολία στη σχέση των νέων παιδιών με το διάβασμα, το τολμήσαμε! Κάναμε σωστά. Η απήχηση του περιοδικού ήταν μεγάλη από την πρώτη στιγμή και η διακίνησή του από τεύχος σε τεύχος έχει ανοδική πορεία. Επιδιώκουμε μέσα από το «Κόκκινο Αερόστατο» να συμβάλουμε ώστε από μικρή ηλικία τα παιδιά να εξοικειώνονται με το διάβασμα, να τους καλλιεργήσουμε την αγάπη για τη μελέτη και τη δίψα για τη γνώση. Αποτελεί τον συνδετικό κρίκο για την παρέμβασή μας σε όλη την Ελλάδα, καθώς κάθε σελίδα του είναι έδαφος για συζήτηση και δραστηριότητα με τις ομάδες και τα παιδιά.

Η επιτυχία αυτής της πρωτοβουλίας συνέβαλε στο να ανέβει η έγνοια όλων των Οργανώσεων, να ξεπεράσουμε προβληματισμούς για τις υψηλές απαιτήσεις που έχει η παρέμβασή μας σε αυτές τις ηλικίες. Χρειάζεται πιο αποφασιστικά να έρθουμε σε επαφή, να συνεργαστούμε, να ανταλλάξουμε ιδέες για το περιοδικό, με έναν κόσμο που προβληματίζεται και που έχει να προσφέρει, με εκπαιδευτικούς και άλλους επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές κ.λπ. Μπορούμε στο δεύτερο χρόνο του «Κόκκινου Αερόστατου» να ανεβάσουμε κι άλλο τη διακίνηση, σε παιδιά, σε γονείς, σε εκπαιδευτικούς ή νέους που κάνουν ιδιαίτερα και φύλαξη παιδιών.

Οι μικρότερες ηλικίες της νεολαίας δεν είναι ένα συμπαγές σώμα. Υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση στα ενδιαφέροντα, στη σκέψη και στην ωρίμανση μεταξύ των παιδιών διαφόρων ηλικιών. Χαρακτηριστική είναι η αλλαγή στην Α' Γυμνασίου, όπου το παιδί μπαίνει στην εφηβεία, πάει πλέον στο «μεγάλο σχολείο» και συναναστρέφεται με μεγαλύτερα παιδιά, έως και 18 χρόνων. Ταυτόχρονα, πλέον, το χωρίζει μόνο ένας χρόνος από την ηλικία ένταξης στην ΚΝΕ.

Εδώ είναι που χρειάζεται να συνδεθεί οργανωμένα και σχεδιασμένα με την ΚΝΕ, με ευθύνη των αντίστοιχων οργάνων και ΟΒ της περιοχής. Ειδικά εκεί που έχουμε γυμνασιακές ΟΒ, μέλη στο ίδιο Γυμνάσιο ή και Λύκειο και έχουμε μαθητικό καθοδηγητή για το σχολείο, χρειάζεται να ιεραρχήσουμε αυτά τα παιδιά.

Φυσικά, μέσα από τη συμμετοχή του στις δραστηριότητές μας τα προηγούμενα χρόνια έχει γίνει σημαντική προετοιμασία. Ομως, δεν είναι δεδομένο ότι αυτόματα θα οργανωθεί στην ΚΝΕ, ειδικά αν δημιουργηθεί κενό σε αυτήν τη φάση. Επομένως χρειάζεται τα όργανα της ΚΝΕ να έχουν ξεχωριστό σχεδιασμό για τα Γυμνάσια, που να εντάσσονται με προτεραιότητα και ιδιαίτερη φροντίδα αυτά τα παιδιά. Συζήτηση πάνω στο καταστατικό, στο πώς λειτουργεί η ΚΝΕ, να συγχρωτίζεται τακτικά με τη μαθητική ΟΒ ή με άλλους ΚΝίτες. Πέρα από τις ομαδικές συναντήσεις χρειάζεται και ατομική συζήτηση καθώς η απόφαση ενός νέου να ενταχθεί στην ΚΝΕ είναι ατομική του υπόθεση.

Η ενασχόληση με τις μικρότερες ηλικίες είναι δουλειά υποδομής για την ΚΝΕ, ελπίδα για το Κόμμα. Μπορούμε κάθε Σεπτέμβρη, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, να έχουμε μετρήσιμα αποτελέσματα με νέους συντρόφους μέσα από την παρέμβασή μας. Η πείρα την τελευταία τετραετία δείχνει τους δρόμους που έχει ανοίξει αυτή η δουλειά, τις δυνατότητες που μας έχει ανοίξει στην οικοδόμηση ΟΒ Γυμνασίων, αλλά και στη μεγαλύτερη ικανότητα που έχουν πλέον οι νέοι μας σύντροφοι στα Γυμνάσια.