Συνεχίζονται οι εργασίες στη Βόννη της -τυπικά υπό την αιγίδα του ΟΗΕ - διάσκεψης για το Αφγανιστάν και, ήδη, γράφονται και λέγονται διάφορα, για τους συμμετέχοντες σ' αυτή, μαζί με μπόλικες εκτιμήσεις και προβλέψεις για τα ενδεχόμενα αποτελέσματά της. Για να μην έχετε αγωνία, λοιπόν, πάρτε υπόψη σας τα εξής:

Στη διάσκεψη συμμετέχουν ουσιαστικά τέσσερις ομάδες. Η μια είναι η ομάδα της Βόρειας Συμμαχίας, η οποία έχει ετερόκλητη σύνθεση, οι επιμέρους φατρίες της «παίζουν» με διαφορετικές δυνάμεις (Ρωσία, Ινδία, Μεγ. Βρετανία, κλπ.) και έχει αρχηγό τον Μπ. Ραμπανί, πρώην μουτζαχεντίν και πρώτο Πρόεδρο του Αφγανιστάν, μετά την ανατροπή της λαϊκής κυβέρνησης, το 1992. Η δεύτερη, είναι αυτή του πρώην βασιλιά Ζαχίρ Σαχ και χαρακτηρίζεται ως αμερικανόφιλη, ενώ έχει δεσμούς και με την Ιταλία. Η τρίτη είναι η «ομάδα της Κύπρου», με αρχηγό τον πρώην μουτζαχεντίν Γκουλμπουντίν Χεκματιάρ, ο οποίος ήταν ο πρώτος, μετά το 1992, πρωθυπουργός του Αφγανιστάν, αλλά γρήγορα ήρθε σε σύγκρουση με τον Ραμπανί. Η ομάδα αυτή έχει στενούς δεσμούς με το Ιράν. Και η τέταρτη είναι η «ομάδα της Πεσαβάρ», η οποία συνδέεται στενά με το δικτατορικό καθεστώς του Πακιστάν και όσους βρίσκονται πίσω του.

Οπως καταλαβαίνετε, το «διαίρει και βασίλευε» χορεύει ξέφρενα στη Βόννη. Γεγονός, το οποίο συνεπάγεται, έτσι ή αλλιώς, ένα σκοτεινό και άδηλο μέλλον για το Αφγανιστάν.

Χίλιοι Αμερικανοί πεζοναύτες (2.000, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες) έχουν εγκαταστήσει προγεφύρωμα των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, κοντά στην Κανταχάρ. Βρετανοί κομάντος βρίσκονται στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Μπαγκράμ, κοντά στην Καμπούλ και λίγο παραπέρα βρίσκονται μερικές εκατοντάδες ρώσοι στρατιώτες, με ανάλογο εξοπλισμό και μέσα. Οι Γερμανοί σπεύδουν να κερδίσουν το... χαμένο έδαφος, ενώ οι Γάλλοι απέσπασαν τη σύμφωνη γνώμη του Τατζικιστάν, για τη χρήση της στρατιωτικής αεροπορικής βάσης της μεθοριακής με το Αφγανιστάν πόλης Κουλιάμπ. Και δεν αναφερόμαστε, σε ανάλογες εξελίξεις στην Τουρκία, στο Ιράν, στο Πακιστάν, κλπ., κλπ. Ακόμη και η ελληνική κυβέρνηση εγκατέλειψε τις μέχρι προτινος απόλυτες διαβεβαιώσεις, περί μη αποστολής στρατευμάτων στην περιοχή και δηλώνει, τώρα, ότι «η Ελλάδα θα πράξει το καθήκον της, στο πλαίσιο της πολιτικής συμμαχίας που συμμετέχει».

Σας μοιάζουν όλ' αυτά, με το τέλος (ή περίπου στο τέλος) του πολέμου στο Αφγανιστάν; Λέτε, όλα αυτά τα στρατεύματα, από τόσες χώρες, να πηγαίνουν εκεί, με στόχο την ομαλοποίηση της κατάστασης και την ανοικοδόμηση της πολύπαθης χώρας; Εμείς, πάντως, θα λέγαμε, πως μόνον με αγέλη πεινασμένων λύκων, που ετοιμάζονται να πάρουν μέρος σε πλιάτσικο, μοιάζουν.

Ο «Οίστρος» ασθενεί