ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 1 Νοέμβρη 2009
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΜΕΤΑ ΤΟ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Η ταξική πάλη σε διεθνές επίπεδο ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλισμό

Παρέλαση των βερολινέζικων «Ομάδων Αγώνα» μετά την εξασφάλιση των κρατικών συνόρων της ΓΛΔ, 23 Αυγούστου 1961
Παρέλαση των βερολινέζικων «Ομάδων Αγώνα» μετά την εξασφάλιση των κρατικών συνόρων της ΓΛΔ, 23 Αυγούστου 1961
Υπάρχουν γεγονότα στην Ιστορία, η γνώση των οποίων συμβάλλει στη συνειδητοποίηση αυτού που ο Μαρξ με τον Ενγκελς έγραφαν στο «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», ότι: «Η ιστορία των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων». Που από τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και μετά απέκτησε χαρακτήρα αγώνα ανάμεσα σε δυο διαφορετικά κοινωνικο-οικονομικά συστήματα, τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, και που διεξάγεται αδιάκοπα, ανειρήνευτα και λυσσαλέα. Ανεξάρτητα αν δεν παίρνει πάντα το χαρακτήρα ανοιχτού πολέμου. Αυτή η νομοτέλεια γίνεται ακόμη πιο κατανοητή μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ. Οχι μόνο γιατί σ' αυτόν τον πόλεμο ο σοσιαλισμός είχε μια προσωρινή ήττα, αλλά γιατί ο ιμπεριαλισμός ακόμη και μετά τις ανατροπές δε σταματά την επίθεση, αν και η απειλή αντικατάστασής του δεν είναι ορατή σε καμιά χώρα. Βεβαίως, τα επιτελεία των καπιταλιστικών κρατών, τα κόμματα των μονοπωλίων, αλλά και διάφορες άλλες δήθεν «αριστερές προοδευτικές δυνάμεις» τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι οπορτουνιστές δηλαδή, εναντιώνονταν στις σοσιαλιστικές χώρες πριν ακόμη την ανατροπή τους (για τον Ελλάδα ο πρόγονος του ΣΥΝ το λεγόμενο ΚΚΕ Εσωτερικού), και προσπαθούσαν πάντοτε από θέσεις στήριξης της αστικής δημοκρατίας να παρουσιάσουν και να εκτιμήσουν ιστορικά γεγονότα, τα οποία σημάδεψαν την πάλη των δύο συστημάτων σε διεθνές επίπεδο. Και τα αξιοποιούν ακόμη και σήμερα από την ίδια σκοπιά, αν και η ίδια η ζωή έχει πλέον επιβεβαιώσει ότι η κοσμογονία δημοκρατίας και ελευθερίας, που προπαγάνδιζαν μετά τις ανατροπές, ως συνέπεια του «τέλους του ψυχρού πολέμου όπως οι ίδιοι εκτιμούσαν», έφεραν θερμούς πολέμους, φτώχεια, δυστυχία και εξαθλίωση, καθολική επίθεση σε κατακτήσεις και δικαιώματα των λαών. Παρ' όλα αυτά συνεχίζουν, για παράδειγμα, να προπαγανδίζουν ότι το «Τείχος του Βερολίνου» διαίρεσε τους λαούς, ενώ η πτώση του για την οποία πανηγύρισαν τάχα θα τους ένωνε. Και τους ένωσε στην εκμετάλλευση. Γι' αυτό πανηγύρισαν. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αναφέρουν έστω και τα γεγονότα που οδήγησαν σ' αυτό το γεγονός στη Γερμανία. Γιατί τα γεγονότα και μόνο είναι αρκετά για να αποδείξουν ότι ο ιμπεριαλισμός ποτέ δεν έπαψε να δρα με στρατηγική του την ανατροπή του σοσιαλισμού, η δική του δράση ύψωσε το «Τείχος». Μόνο και μόνο για να αποσιωπήσουν την ιμπεριαλιστική αντεπαναστατική δράση, ή αν δεν μπορούν να τη συγκαλύψουν, να επιρρίψουν τις ευθύνες στα σοσιαλιστικά καθεστώτα. Προκειμένου να εμποδιστούν οι λαϊκές συνειδήσεις να κατανοήσουν ότι ο ιμπεριαλισμός είναι αυτός που τα δημιούργησε, αλλά και ότι τέτοια γεγονότα είναι αποτέλεσμα της ταξικής πάλης. Που σημαίνει ότι το σοσιαλιστικό καθεστώς είναι αντικειμενικά υποχρεωμένο να παίρνει όλα τα μέτρα υπεράσπισής του απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.

Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις παρατεταγμένες στη Φρίντριχστράσε τον Οκτώβρη του 1961. Το έδαφος της ΓΛΔ παραβιάστηκε επανειλημμένα. Με την υποστήριξη, όμως, των σοβιετικών αρμάτων μάχης, αυτές οι προβοκάτσιες σταμάτησαν
Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις παρατεταγμένες στη Φρίντριχστράσε τον Οκτώβρη του 1961. Το έδαφος της ΓΛΔ παραβιάστηκε επανειλημμένα. Με την υποστήριξη, όμως, των σοβιετικών αρμάτων μάχης, αυτές οι προβοκάτσιες σταμάτησαν
Ετσι και τώρα, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, και το γκρέμισμα του Τείχους - σύνορο ανάμεσα στο Δυτικό και Ανατολικό Βερολίνο στις 9 Νοέμβρη του 1989, οι καπιταλιστές οργανώνουν μια σειρά εκδηλώσεις, για να πανηγυρίσουν την αντεπανάσταση, να στείλουν στους λαούς όλου του κόσμου ένα επικίνδυνο μήνυμα υποταγής στο μονόδρομο του καπιταλισμού. Επιδίωξη των κυρίαρχων είναι να περάσουν στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης, του λαού ότι ο καπιταλισμός είναι αιώνιος και αξεπέραστος. Ολ' αυτά τα χρόνια μιλούν για τη «βαρβαρότητα» του σοσιαλισμού και της εργατικής εξουσίας, ακριβώς γιατί κατάργησε την τάξη των καπιταλιστών, γιατί κοινωνικοποίησε τα μέσα παραγωγής, γιατί άνοιξε το δρόμο για να διαφεντεύουν οι λαοί τις τύχες τους χωρίς εκμεταλλευτές. Με λίγα λόγια θα επιδιώξουν να υπερασπίσουν τον καπιταλισμό χτυπώντας το σοσιαλισμό.

Φοβούνται την αντεπίθεση που θα τους σαρώσει

Ο ιμπεριαλισμός χτυπά το σοσιαλισμό για να προστατευτεί από την ανατρεπτική δύναμη των λαών και τώρα και στο μέλλον. Φοβάται το ιστορικό παρελθόν, επειδή φοβάται και σήμερα τη δύναμη της εργατικής τάξης και των λαών. Οι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου, όπως και οι οπορτουνιστές γνωρίζουν πολύ καλά πως οι ταξικές αντιθέσεις, οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα μονοπώλια και τους λαούς, δεν καταργούνται. Κάνουν λοιπόν αυτή την ολομέτωπη επίθεση γιατί η πάλη των λαών, η αντίσταση θα δυναμώσει, θα γίνει αντεπίθεση που θα σαρώσει το εκμεταλλευτικό τους σύστημα. Και στα πλαίσια αυτής της διαπάλης τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία και οι οπορτουνιστές φροντίζουν, ώστε οι εργατικές, οι λαϊκές νίκες του 20ού αιώνα να θαφτούν, να σβηστούν από την ιστορική μνήμη, αφού αποτελούν πηγή ταξικής συνειδητοποίησης και δύναμη επαναστατικής ανατρεπτικής δράσης. Μόνο έτσι μπορούν να υποτάξουν τους λαούς ολοκληρωτικά. Για να μη σηκώσουν κεφάλι! Αυτό επιχειρούν «γιορτάζοντας την πτώση του τείχους». Επιδιώκουν να «γονατίσουν» κάθε προσπάθεια λαϊκής συσπείρωσης, αντίστασης στην πολιτική και τα επιθετικά σχέδια του καπιταλισμού. Η ανατροπή του σοσιαλισμού δεν αλλάζει στο παραμικρό την ακλόνητη πεποίθηση και πίστη μας στη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική, ως ιστορικής αναγκαιότητας και δυνατότητας.

Μετά τις 13 Αυγούστου του 1961 τα κρατικά σύνορα της ΓΛΔ με το δυτικό Βερολίνο είχαν τεθεί υπό στρατιωτικό έλεγχο, όπως όριζαν τα συμβεβλημένα μέρη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Οι δυνάμεις της εργατικής Πολιτοφυλακής έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή αυτών των μέτρων
Μετά τις 13 Αυγούστου του 1961 τα κρατικά σύνορα της ΓΛΔ με το δυτικό Βερολίνο είχαν τεθεί υπό στρατιωτικό έλεγχο, όπως όριζαν τα συμβεβλημένα μέρη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Οι δυνάμεις της εργατικής Πολιτοφυλακής έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή αυτών των μέτρων
Ο σοσιαλισμός δεν απέτυχε. Ανατράπηκε, έχασε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Μπορεί να ανέκοψε προσωρινά την επαναστατική πορεία των οικοδόμων του σοσιαλισμού και του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Αναφωνούσαν τότε οι αστοί και οι διάφοροι απολογητές τους, περί κοσμογονικών αλλαγών που θα απελευθέρωναν την ανθρώπινη δύναμη για να μεγαλουργήσει! Που θέλησαν να επιβάλουν την άποψη πως μια προσωρινή νίκη τους σε μια μάχη σημαίνει ότι κέρδισαν οριστικά τον ταξικό πόλεμο. Τους διαψεύδει η ίδια η δική τους πραγματικότητα. Η απελευθέρωση της δύναμης που θα μεγαλουργούσε ήταν και είναι η αχαλίνωτη επίθεση του χρηματιστικού κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τους λαούς της Γης. Η αδίστακτη δράση για την ολοένα στυγνότερη εκμετάλλευση, που, όταν στραγγίζει τον ιδρώτα των ανθρώπων του μόχθου και δεν ξεδιψά, παίρνει το αίμα τους με τους πολέμους που σπέρνει, για να μεγαλώσει την κυριαρχία του. Που, όσο ο πλούτος που παράγουν οι λαοί και τους τον κλέβουν αυξάνεται, τόσο η φτώχεια και η εξαθλίωση οδηγούν σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε θάνατο παιδιών από την πείνα, σε θηλιά που σφίγγει ασφυκτικά στο λαιμό των απλών ανθρώπων του μόχθου, πνίγοντας τον αέρα της ζωής τους. Η πιο ασύδοτη ελευθερία των αστών έγινε η πιο αβάσταχτη σκλαβιά των καταπιεσμένων. Και τώρα ξέρουν καλύτερα από ποτέ τι ήταν και για ποιον ο σοσιαλισμός.

Ιστορική ανάγκη και δυνατότητα

Ομως η ιστορική εξέλιξη τραβά μπροστά, παρά τα όποια προσωρινά αντεπαναστατικά πισωγυρίσματα. Γιατί αντεπαναστατικά πισωγυρίσματα δεν έχουμε μόνο στην εποχή μας με την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού. Εμφανίστηκαν και σ' άλλες ιστορικές περιόδους, που η ανθρωπότητα πάλευε να περάσει από μια κατώτερη κοινωνία σε μια ανώτερη. Τα ίδια γνώρισε και ο καπιταλισμός όταν αναμετριόταν με την αντιδραστική φεουδαρχία για να φέρει τη νέα ανώτερη για την εποχή εκείνη αστική κοινωνία. Η γαλλική αστική επανάσταση, ορόσημο στην ιστορική εξέλιξη, ανατράπηκε σε μερικά χρόνια από τότε που έγινε. Αλλά έβαλε τα θεμέλια ώστε να ακολουθήσουν νέες αστικές επαναστάσεις και να επικρατήσει οριστικά η τότε αστική τάξη που ήταν ακόμη προοδευτική. Σήμερα έχει περάσει ολοκληρωτικά και χωρίς επιστροφή στην αντίδραση. Τώρα ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Γυρεύει την αντικατάστασή του. Η κοινωνία, δεν μπορεί, δε γίνεται αλλιώς, θα περάσει στο σοσιαλισμό και στον κομμουνισμό. Οσο και αν πασχίζει η αντίδραση να εμποδίσει την εξέλιξη της κοινωνίας, θα πάει μπροστά. Αλλωστε η εποχή μας ήταν και είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Η υπεράσπιση της προσφοράς του σοσιαλιστικού συστήματος, με αντικειμενικότητα, αποτελεί για τους λαούς δυνατό όπλο στην πάλη κατά του ιμπεριαλισμού, που προσπαθεί να μηδενίσει και να διαστρέψει τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, με προφανή στόχο να αδυνατίσει και να «γονατίσει» κάθε προσπάθεια λαϊκής συσπείρωσης, αντίστασης στην πολιτική και στα επιθετικά του σχέδια. Η ανατροπή του σοσιαλισμού δεν αλλάζει στο παραμικρό την ακλόνητη πεποίθηση και πίστη μας στη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική, ως ιστορική αναγκαιότητα και δυνατότητα. Ο σοσιαλισμός δεν απέτυχε. Ανατράπηκε, έχασε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Η ιστορία των κοινωνιών δεν είπε ακόμη την τελευταία της λέξη.


Διαρκής η ιμπεριαλιστική επέμβαση

Προκλητικές ενέργειες Αμερικανών ενόπλων στρατιωτών στα σύνορα της ΓΛΔ στην Πύλη του Βραδεμβούργου
Προκλητικές ενέργειες Αμερικανών ενόπλων στρατιωτών στα σύνορα της ΓΛΔ στην Πύλη του Βραδεμβούργου
Η επιδίωξη των ιμπεριαλιστών να ανακόψουν την προσπάθεια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό σε γερμανικό έδαφος, ξεκίνησε αμέσως μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αλλωστε, το πιο σημαντικό αποτέλεσμα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οι θεμελιακές αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό των δυνάμεων. Η Σοβιετική Ενωση, λόγω του αποφασιστικού ρόλου που είχε διαδραματίσει στη συντριβή του φασισμού και στην απελευθέρωση των ευρωπαϊκών λαών, βγήκε από τον πόλεμο με εξαιρετικά ενισχυμένο το κύρος της και με διευρυμένη την επιρροή της. Συνέβαλε, παράλληλα, στην απόσπαση από τον καπιταλισμό μιας σειράς χωρών στην Ευρώπη, αλλά και στην Ασία που ακολούθησαν πολύ γρήγορα το δρόμο του σοσιαλισμού. Καθώς και στην άνοδο του εργατικού κινήματος στις καπιταλιστικές χώρες και του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος που οδήγησε στην κατάρρευση του αποικιοκρατικού συστήματος. Στα πλαίσια αυτά, η αντιπαράθεση επικεντρωνόταν ανάγλυφα στο έδαφος της Γερμανίας με δεδομένη τη δημιουργία της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, του πρώτου γερμανικού σοσιαλιστικού κράτους. Ηταν και τα φυσικά σύνορα ανάμεσα στα δύο αντίθετα κοινωνικοοικονομικά συστήματα που βρίσκονται σε οξύτατη διαπάλη δε διεθνές επίπεδο, τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό.

Γιατί και πώς δημιουργήθηκαν δυο γερμανικά κράτη ένα καπιταλιστικό και ένα σοσιαλιστικό;

Για το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας υπήρχαν οι αποφάσεις του Πότσνταμ, οι οποίες καταπατήθηκαν από τις ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία που ήλεγχαν στρατιωτικά το δυτικό τμήμα της Γερμανίας, αυτό που στην πορεία αποτέλεσε την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ή τη Δυτική Γερμανία.

Οι αποφάσεις της Διάσκεψης του Πότσνταμ, που πάρθηκαν από τις Δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία), προέβλεπαν την κατοχή της ηττημένης Γερμανίας απ' αυτές τις Δυνάμεις, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου και απ' αυτή την άποψη ο γερμανικός λαός, θύμα και αυτός του χιτλερισμού και του πολέμου, να καθοδηγηθεί στη δράση για τη συγκρότηση αυτού του κράτους.

Η υπονόμευση της Συμφωνίας

Βρετανικά τανκς σε προκλητικές ενέργειες στο Βερολίνο, κοντά στην πύλη του Βραδεμβούργου
Βρετανικά τανκς σε προκλητικές ενέργειες στο Βερολίνο, κοντά στην πύλη του Βραδεμβούργου
Το κείμενο της Συμφωνίας περιληπτικά έλεγε τα εξής:

«Α. Πολιτικές αρχές

1. Με βάση τη Συμφωνία για το μηχανισμό ελέγχου της Γερμανίας η ανωτάτη εξουσία θα ασκείται στη Γερμανία από τους ανώτερους διοικητές των ενόπλων δυνάμεων της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας, από τον καθένα στη ζώνη της κατοχής του, με βάση τις οδηγίες των αντίστοιχων κυβερνήσεων, καθώς και από κοινού για τα ζητήματα που αφορούν τη Γερμανία γενικά. Η ανωτάτη εξουσία θα ασκείται από τα μέλη του Συμβουλίου Ελέγχου.

2. Εφόσον τούτο είναι πρακτικά εφαρμόσιμο, πρέπει να υπάρχει η ίδια μεταχείριση του γερμανικού πληθυσμού σ' ολόκληρη τη Γερμανία.

3. Οι σκοποί κατοχής της Γερμανίας, τους οποίους πρέπει να έχει σαν οδηγό το Συμβούλιο Ελέγχου, ιδιαίτερα είναι:

-- Πλήρης αφοπλισμός και αποστρατικοποίηση της Γερμανίας και διάλυση όλης της γερμανικής βιομηχανίας, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολεμική παραγωγή, ή έλεγχος σ' αυτήν.

-- Διάλυση του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, των παραρτημάτων του και εξαρτημένων από αυτό οργανώσεων, διάλυση όλων των ναζιστικών ιδρυμάτων, εγγύηση ώστε να μην αναγεννηθούν με καμιά μορφή και αποτροπή κάθε ναζιστικής και μιλιταριστικής δράσης ή προπαγάνδας.

-- Προετοιμασία για τελική αναδιοργάνωση της γερμανικής πολιτικής ζωής σε δημοκρατική βάση και για την ενδεχόμενη ειρηνική συνεργασία της Γερμανίας στη διεθνή ζωή.

-- Οι εγκληματίες πολέμου και όσοι συμμετείχαν στο σχεδιασμό ή στην εφαρμογή ναζιστικών μέτρων, που αφορούν ή είχαν σαν αποτέλεσμα θηριωδίες ή εγκλήματα πολέμου, πρέπει να συλληφθούν και να προσαχθούν σε δίκη. Οι ναζιστές ηγέτες, οι διακεκριμένοι οπαδοί των ναζιστών και ο καθοδηγητικός μηχανισμός των ναζιστικών ιδρυμάτων και οργανώσεων, καθώς και οποιαδήποτε άλλα πρόσωπα επικίνδυνα στην κατοχή της Γερμανίας και τους σκοπούς της κατοχής, πρέπει να συλληφθούν και να φυλακιστούν.

-- Ολα τα μέλη του ναζιστικού κόμματος, τα οποία είχαν δράση περισσότερο από ονομαστικά μέλη, και όλα τα άλλα πρόσωπα, εχθρικά προς τους συμμαχικούς σκοπούς, πρέπει να απομακρυνθούν από τις κοινωνικές ή ημικοινωνικές θέσεις σοβαρών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Τα πρόσωπα αυτά πρέπει να αντικατασταθούν με άλλα, τα οποία από άποψη πολιτικών και ηθικών αρετών θεωρούνται ικανά να βοηθήσουν στην ανάπτυξη αληθινά δημοκρατικών θεσμών στη Γερμανία.

-- Η παιδεία στη Γερμανία πρέπει να ελέγχεται έτσι, ώστε να εξαλειφθούν οριστικά οι ναζιστικές και μιλιταριστικές θεωρίες και να γίνει δυνατή η επιτυχής ανάπτυξη των δημοκρατικών ιδεών.

Β. Οικονομικές αρχές

Για τη διάλυση του γερμανικού πολεμικού δυναμικού, η παραγωγή εξοπλισμών, πολεμοφοδίων και πολεμικών όπλων, καθώς και η παραγωγή όλων των τύπων αεροπλάνων και θαλάσσιων σκαφών πρέπει να απαγορευτεί και να αποτραπεί. Η παραγωγή μετάλλων, χημικών προϊόντων, η μηχανουργία και παραγωγή άλλων ειδών, άμεσα απαραίτητων για την πολεμική οικονομία, πρέπει να ελέγχεται αυστηρά και να περιορίζεται σύμφωνα με το επιτρεπτό επίπεδο των μεταπολεμικών ειρηνικών αναγκών της Γερμανίας...

Σε συντομότατο πρακτικά χρονικό διάστημα, η γερμανική οικονομία πρέπει να αποκεντρωθεί με σκοπό να καταργηθεί η υπάρχουσα υπερβολική συγκέντρωση της οικονομικής ισχύος, που αντιπροσωπεύεται ιδιαίτερα με τη μορφή καρτέλ, κοντσέρν, τραστ και άλλων μονοπωλιακών ενώσεων.

Στην περίοδο της κατοχής, η Γερμανία πρέπει να εξετάζεται σαν ενιαίο οικονομικό σύνολο. Για το σκοπό αυτό πρέπει να καθοριστεί κοινή πολιτική σ' ό,τι αφορά:

α) Την παραγωγή και κατανομή των προϊόντων της εξορυκτικής βιομηχανίας και της βιομηχανίας επεξεργασίας.

β) Την αγροτική οικονομία, δασοκομία και αλιεία.

γ) Τους μισθούς, τις τιμές και κανόνες διανομής των προϊόντων στον πληθυσμό.

δ) Το πρόγραμμα των συνολικών εισαγωγών και εξαγωγών της Γερμανίας.

ε) Το χρηματικό και τραπεζιτικό σύστημα, με τους συγκεντρωτικούς φόρους και δασμούς.

στ) Τις επανορθώσεις και την εξάλειψη του πολεμικού βιομηχανικού δυναμικού.

η) Τις μεταφορές και συγκοινωνίες.

Κατά την εφαρμογή της πολιτικής αυτής πρέπει, στο βαθμό που χρειάζεται, να παίρνονται υπόψη οι διάφορες τοπικές συνθήκες».1

Από την πρώτη στιγμή που καθορίστηκαν οι τομείς ελέγχου από τα τέσσερα κράτη, η συμφωνία δεν εφαρμοζόταν από τις ΗΠΑ και τις Αγγλία και Γαλλία. Αλλωστε, επιδίωξή τους ήταν η μη εφαρμογή της και στην πορεία η συγκρότηση ενός γερμανικού ιμπεριαλιστικού κράτους. Αλλά η ύπαρξη της ΕΣΣΔ, το γεγονός ότι σήκωσε σχεδόν ολόκληρο το βάρος του πολέμου, ότι ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε το Βερολίνο, χτυπώντας αυτός το γερμανικό ιμπεριαλισμό στην καρδιά του και ότι έλεγχε μετά από συμφωνία το ανατολικό τμήμα της Γερμανίας λειτούργησαν αποτρεπτικά από τη δημιουργία, αμέσως μετά την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, ενός κράτους όπως το ήθελαν οι ιμπεριαλιστές. Παρ' όλ' αυτά, η συμφωνία παραβιαζόταν. Ετσι, στους τομείς που ήλεγχαν οι ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία (δυτικό τμήμα της Γερμανίας), μερικούς μήνες μετά τα ναζιστικά στρατεύματα δε διαλύονταν, το χιτλερικό κράτος έμενε ανέπαφο, οι εγκληματίες πολέμου προστατεύονταν. Τους ήταν χρήσιμοι ενάντια στην ΕΣΣΔ, αλλά και ενάντια στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας. Σκοπός τους, από την αρχή, ήταν η δημιουργία δυνάμεων επίθεσης στο σοσιαλισμό.

Κόντρα στη θέληση του γερμανικού λαού

Αλλά η δράση των ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας στο γερμανικό έδαφος είχε και συνέχεια. Και αν για τους κομμουνιστές και πολλούς άλλους αντιφασίστες επιδιωκόταν η εφαρμογή της Συμφωνίας του Πότσνταμ, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είχαν διαφορετικούς σκοπούς. Η λαϊκή δράση διεκδικούσε ριζικές αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς στις δυτικές ζώνες, γεγονός που έθετε εμπόδια στους σκοπούς τους. Ετσι στα τέλη του 1946 σε ένα δημοψήφισμα στο κρατίδιο της Εσσης, το 72% των ψηφοφόρων ψήφισαν το πέρασμα των βιομηχανιών - κλειδιών στην κοινή ιδιοκτησία. Ομως, η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση απαγόρευσε την έκδοση αντίστοιχων νόμων. Οπως η αγγλική και γαλλική στρατιωτική διοίκηση, έτσι κι αυτή εμπόδισε τέτοιες αλλαγές. Η εξουσία του γερμανικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία, δε θίχτηκε στις δυτικές ζώνες, τις οποίες ήλεγχαν οι ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία. Αντίστοιχα, αυτές οι δυνάμεις ήλεγχαν και το δυτικό τμήμα του Βερολίνου, με βάση τη Συμφωνία.

Για να συμπεριλάβουν τις δυτικές ζώνες στον αντισοβιετικό συνασπισμό, που ξαναεμφανίστηκε ανοιχτά αμέσως μετά τον πόλεμο, οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία μαζί με χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες Γερμανούς πολιτικούς πέρασαν στην κρατική ένωση των δυτικών ζωνών. Το 1947 ενώθηκαν η αμερικανική και η βρετανική ζώνη κατοχής στη διζωνία. Δημιουργήθηκε γι' αυτήν ένα οικονομικό συμβούλιο, όπου τον τόνο τον έδιναν πολιτικοί της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης και που έπαιρνε όλο και περισσότερο κρατικές αρμοδιότητες.

Το Μάρτη 1948 συνεδρίασε για τελευταία φορά το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου, που ήταν το αρμόδιο όργανο εξουσίας στη Γερμανία έως την πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας του Πότσνταμ και τη δημιουργία του νέου γερμανικού κράτους. Τον Ιούνη, οι στρατιωτικοί διοικητές (από τις ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) των δυτικών ζωνών ανήγγειλαν μια χωριστή νομισματική μεταρρύθμιση, την εισαγωγή του προσανατολισμένου στο δολάριο μάρκου - Γ. Η διαχωριστική γραμμή προς τη σοβιετική ζώνη κατοχής έγινε νομισματικό, και ήδη τώρα πρακτικά κρατικό, σύνορο. Τον ίδιο μήνα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τις «Συστάσεις του Λονδίνου» ανήγγειλαν το σχηματισμό ενός δυτικογερμανικού κράτους και έδωσαν ανάλογες οδηγίες σε πολιτικούς των δυτικών ζωνών. Σ' αντίθεση με τις υπάρχουσες συμφωνίες, οι στρατιωτικοί διοικητές των δυτικών δυνάμεων εισήγαγαν το νόμισμα, το μάρκο-Γ., και στους δυτικούς τομείς του Βερολίνου. Ετσι δημιούργησαν την κρίση του Βερολίνου, που προκάλεσε τον κίνδυνο μιας στρατιωτικής σύγκρουσης και οδήγησε στη διάσπαση της πόλης. Χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί εγκατέλειψαν το δημαρχείο του Βερολίνου και εγκαταστάθηκαν στη συνοικία της πόλης Σιένεμπεργκ σαν εξουσία του Δυτικού Βερολίνου. Μετά απ' αυτό, σχηματίστηκε το Νοέμβρη 1948 στο σοβιετικό τομέα ένα νέο δημοκρατικό δημοτικό συμβούλιο, με τον Φρίντριχ Εμπερτ ως πρώτο δήμαρχο.

Το Σεπτέμβρη 1948 συγκροτήθηκε σε Σώμα στη Βόννη, από απεσταλμένους αντιπροσώπους των Κοινοβουλίων των κρατιδίων των δυτικών ζωνών κατοχής, ένα, έτσι λεγόμενο, Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο. Αυτό ψήφισε το Μάη 1949 ένα Σύνταγμα, το βασικό νόμο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Με τη συνεδρίαση του Μπούντεσταγκ στη Βόννη και το σχηματισμό κυβέρνησης με τον χριστιανοδημοκράτη Κόνραντ Αντενάουερ σαν καγκελάριο το Σεπτέμβρη 1949 είχε συντελεστεί η διάσπαση της Γερμανίας.

Σε άμεση απάντηση στις 7 Οκτώβρη του 1949 στον τομέα του Βερολίνου που έλεγχε η ΕΣΣΔ σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ, συνεδρίασαν οι εκπρόσωποι των κομμάτων και των οργανώσεων του ανατολικού τομέα της Γερμανίας, στο πρώην υπουργείο Αεροπορίας. Και λίγο αργότερα ο Βίλχελμ Πικ θα ανακοίνωνε από το ραδιοφωνικό σταθμό ότι γεννήθηκε το πρώτο κράτος «εργατών και αγροτών επί γερμανικού εδάφους». «Βάσει του νέου συντάγματος που υιοθετήθηκε ομοφώνως από όλες τις οργανώσεις και τα κόμματα που ήταν παρόντα στο λαϊκό συμβούλιο ιδρύεται η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία». Ηταν η πράξη ίδρυσης της ΓΛΔ, ενώ είχε προηγηθεί ουσιαστικά η ανακήρυξη της ΟΔΓ με τη διεξαγωγή εκλογών και την εκλογή του Κόνραντ Αντενάουερ ως καγκελάριου.Ηδη αμέσως μετά τον πόλεμο οι εργάτες έχοντας οργανωθεί στις δικές τους επιτροπές λειτουργούσαν τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις των ναζιστών ιδιοκτητών χωρίς τους ιδοκτήτες τους απο τους οπο[ιους είχαν αφαιρέσει την ιδιοκτησία. Και τις λειτουργούσαν σε όφελος ολόκληρου του ανατολικού τομέα. Αυτές οι εργατικές επιτροπές ήταν ταυτόχρονα και επιτροπές υπεράσπισης εργοστασίων απο τους πρώην ιδιοκτήτες τους. Ενώ ο λαός είχε αρχίσει να αυτοοργανώνεται υπο την καθοδήγηση του ΚΚ Γερμανίας.

Πρώτος πρόεδρος της ΓΛΔ ήταν το ιστορικό στέλεχος του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος Βίλχελμ Πικ - σύντροφος της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ από την «Ενωση Σπάρτακος» και κατόπιν μέλος της ΚΕ του ΚΚ Γερμανίας από τη στιγμή της ίδρυσής του - ενώ πρώτος πρωθυπουργός ο Οτο Γκρέτβολ.

Η ΓΛΔ από την ίδρυσή της συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση του διεθνούς ιμπεριαλισμού που επιδίωξε να ανατρέψει το σοσιαλιστικό σύστημα.

Ετσι προετοιμαζόταν ανοιχτή ένοπλη επέμβαση, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας στη ΓΛΔ και τη δημιουργία μιας ενιαίας ιμπεριαλιστικής Γερμανίας.

Ο καγκελάριος της ΟΔΓ, Κόνραντ Αντενάουερ, λίγες μέρες μετά την ίδρυση της ΓΛΔ, δήλωνε στις 20/10/1949 ότι ο βασικός νόμος για τη συγκρότηση της ΟΔΓ, που ψηφίστηκε στη Βόννη και θεωρούσε την ΟΔΓ μοναδικό εκπρόσωπο του γερμανικού έθνους, αποτελούσε μια δυναμική διακήρυξη κατά της ΓΛΔ. Ο Χέρμαν Πούντερ, πολιτικός παράγοντας της ΧΔΕ, δήλωσε κείνες τις μέρες: «Από δω και μπρος, ο "ψυχρός πόλεμος" θα είναι σκληρός όσο ποτέ άλλοτε». Ο ιμπεριαλιστικός ταξικός αγώνας κατά του λαϊκοδημοκρατικού καθεστώτος στη ΓΛΔ έμπαινε στην πιο οξεία φάση του. Ο «ψυχρός πόλεμος», που εντάθηκε, είχε προοπτική το θερμό πόλεμο. Προετοιμαζόταν στο έδαφος της ΟΔΓ, η οποία, σε σχέση με τη ΓΛΔ, κατείχε το 70% του γερμανικού εδάφους, το 72% του πληθυσμού του 1936, το 70% του παραγόμενου εθνικού εισοδήματος και γιγάντια αναπτυγμένη βιομηχανία, με ισχυρές βιομηχανικές βάσεις, όπως του Ρουρ κ.α. Σ' αυτή την περιοχή επιταχυνόταν ο στρατιωτικός εξοπλισμός, για να μετατραπεί σε βάση εξόρμησης ενάντια στις χώρες του σοσιαλισμού, με προτεραιότητα βέβαια τη ΓΛΔ και για το λόγο ότι αποτελούσε σύνορα με τη Δύση. Εκτός αυτού, τα κρατικά σύνορα με την ΟΔΓ διατηρούνταν ανοιχτά. Κάτι, δηλαδή, που δε συνέβαινε μ' άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Το 1950 ξέσπασε ο πόλεμος στην Ανατολική Ασία με την ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της ΛΔ της Κορέας. Σ' αυτές τις συνθήκες, στην Ευρώπη, η πιο οξυμένη περιοχή γινόταν και πάλι η περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης και ειδικά τα σύνορα ΟΔΓ - ΓΛΔ. Οι επιθετικοί κύκλοι του ΝΑΤΟ, με τους Δυτικογερμανούς εταίρους τους, προετοιμάζοντας την ανατροπή του καθεστώτος στη ΓΛΔ, άρχισαν να χρησιμοποιούν εντατικά τα ανοιχτά σύνορα (τα σύνορα ήταν ανοιχτά, η ΓΛΔ δεν είχε ακόμη δικό της στρατό στα σύνορα ανατολικού - δυτικού τομέα, με δεδομένο ότι το γερμανικό ζήτημα στη βάση της Συμφωνίας του Πότσνταμ δεν είχε διευθετηθεί, παρά την ύπαρξη ουσιαστικά δύο κρατών και μάλιστα με διαφορετικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα) και δυνάμωναν την υπονομευτική τους δράση μέσα στο έδαφος της ΓΛΔ, ιδιαίτερα στον κρατικό μηχανισμό και τις επιχειρήσεις λαϊκής ιδιοκτησίας. Κεντρικός στόχος ήταν η αποδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού και σε συνέχεια η ανατροπή του καθεστώτος. Ενα μέρος από το κονδύλι των 100 εκατ. δολαρίων που διέθεταν οι ΗΠΑ για παρόμοιους σκοπούς ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες χορηγούνταν και για ενέργειες κατά της ΓΛΔ. Ταυτόχρονα, άρχισε και ο οικονομικός αποκλεισμός. Οπως ήταν φυσικό, η καθυστερημένη ανατολική περιοχή της προπολεμικής Γερμανίας ήταν πολύπλευρα εξαρτημένη σε πρώτες ύλες, καύσιμα και βιομηχανικό εξοπλισμό.

Μετά τον τερματισμό του πολέμου, όταν ο αντιχιτλερικός συνασπισμός δεν είχε ακόμη διαλυθεί, άρχισε να αναπτύσσεται το εμπόριο ανάμεσα σ' όλες τις ζώνες κατοχής. Με την ίδρυση της ΓΛΔ και τους γοργούς ρυθμούς σταθεροποίησής της, οι καπιταλιστές της ΟΔΓ, μαζί με τις άλλες ενέργειες, προσπάθησαν να σταματήσουν και τις προμήθειες που έδιναν, και τα προϊόντα που έπαιρναν από τη ΓΛΔ, να προκαλέσουν κρίση και αναταραχή στη ΓΛΔ. Το Φλεβάρη του 1950, η ΟΔΓ σταμάτησε να παραχωρεί στη ΓΛΔ ατσάλι, καύσιμα, πρώτες ύλες κ.ά. Το 1951, οι εξαγωγές της ΟΔΓ προς τη ΓΛΔ κάλυπταν μόλις το 6% των εισαγωγών της ΓΛΔ. Τον ίδιο καιρό δυνάμωσαν και τα σαμποτάζ από ένοπλες συμμορίες, που έκαιγαν σοδειές, κατέστρεφαν μηχανές, οργάνωναν ανοιχτές τρομοκρατικές πράξεις.

Ο αντικομμουνισμός και ο αντισοβιετισμός ήταν το κύριο ιδεολογικό όπλο του ιμπεριαλισμού, με το οποίο, μεταξύ άλλων, επιδιωκόταν η διάσπαση της ενότητας των πλατιών αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων της ΓΛΔ και της σχέσης τους με την πρωτοπορία στη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση, το ΕΣΚΓ (Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας, μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα που προήλθε από τη συγχώνευση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας και μιας μερίδας σοσιαλδημοκρατών και ήταν πρωτοπορία της εργατικής τάξης στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας). Επεδίωκαν επίσης την εναντίωση των λαϊκών μαζών στην ΕΣΣΔ. Ο οικονομικός πόλεμος του ιμπεριαλισμού ενάντια στη ΓΛΔ είχε τις επιπτώσεις του σε ορισμένους τομείς της οικονομίας, όπως στη μεταλλουργία, στις μηχανοκατασκευές κλπ. Υπολογίζεται ότι οι πολύπλευρες οικονομικές ζημιές που προκλήθηκαν σ' αυτά τα χρόνια έφτασαν τα 100 δισεκατομμύρια μάρκα.

Ο ιμπεριαλισμός δυναμώνει την επίθεση

Ομως, η κύρια προσπάθεια των μονοπωλιακών δυνάμεων της ΟΔΓ και των ΗΠΑ στρεφόταν στην επιτάχυνση της επαναστρατιωτικοποίησης της ΟΔΓ και την επιθετική της προετοιμασία κατά των σοσιαλιστικών χωρών, με πρώτο στόχο τη ΓΛΔ. Προϋπόθεση γι' αυτό αποτελούσε το προβάδισμα στην ισχυροποίηση του δυτικογερμανικού κεφαλαίου και πρώτα απ' όλα στην ισχυροποίηση της βιομηχανικής βάσης του. Το 1951 διαπιστωνόταν ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός στην ΟΔΓ είχε ανασυγκροτηθεί στο σύνολό του και αποτελούσε το βασικό κίνδυνο στην Ευρώπη. Οι πολιτικοί του εκπρόσωποι διακήρυχναν ανοιχτά ότι αγωνίζονται για την επαναφορά στα σύνορα του 1937. Ταυτόχρονα, μιλούσαν για «απελευθέρωση των αδελφών που στέναζαν κάτω από το σοβιετικό ζυγό», θεωρούσαν την ίδρυση της ΓΛΔ σαν μια παρέκκλιση, που σύντομα θα τη διόρθωναν. Κύριος στόχος τους ήταν η δημιουργία στρατιωτικών δυνάμεων, για να χρησιμοποιηθούν για την αντεκδίκηση και την κατάληψη των προς ανατολάς εδαφών. Με την παρότρυνση των ΗΠΑ και τη συγκατάθεση των υπόλοιπων Ευρωπαίων εταίρων, έγινε το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Αποφασίστηκε η δημιουργία στρατιωτικών δυνάμεων, ισχύος 150.000 αντρών, όπως ζήτησε ο καγκελάριος της ΟΔΓ. Σημαντικό βήμα που ενίσχυε πολύπλευρα τις ενέργειες των ιμπεριαλιστικών κύκλων ήταν η είσοδος της ΟΔΓ στην Ευρωπαϊκή Ενωση Ανθρακος και Χάλυβος (Απρίλης 1951), που αποτελούσε τη βάση εξοπλισμού του NATO στη Δυτική Ευρώπη. Συνέπεια της εισόδου σ' αυτή τη διακρατική μονοπωλιακή ένωση ήταν η επιτάχυνση της παραπέρα μονοπωλιοποίησης της γερμανικής οικονομίας, η ισχυροποίηση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΟΔΓ.

Το πέρασμα της ΓΛΔ στο στάδιο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού δε δημιουργούσε καμιά αμφιβολία ότι θα δυνάμωνε την αντίδραση του ιμπεριαλισμού και των υπολειμμάτων του στο έδαφος της ΓΛΔ.

Σχετικά με τα υπολείμματα, ο τομέας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη βιομηχανία, την αγροτική οικονομία και το μεγάλο εμπόριο ήταν σημαντικός στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας. Το 1950 υπήρχαν 17.500 καπιταλιστικές βιομηχανικές επιχειρήσεις που παρήγαγαν περίπου το 25% του ακαθάριστου βιομηχανικού προϊόντος. Το ένα τέταρτο της καλλιεργούμενης αγροτικής επιφάνειας ανήκε σε 47.557 μεγάλα αγροτικά νοικοκυριά. Ετσι κι αλλιώς, ένα μέρος του καπιταλιστικού τομέα συνεχίζει να υπάρχει και μετά την επαναστατική ανατροπή της αστικής εξουσίας και διεξάγεται οξύτατη ταξική πάλη από την εργατική εξουσία ενάντια στις παλιές τάξεις ως την ολοκληρωτική απαλλοτρίωσή του. Επίσης, υπήρχαν κοινωνικά στρώματα που ήθελαν την επαναφορά των καπιταλιστικών σχέσεων. Ταυτόχρονα, ένα μέρος από τους μικρούς εμπορευματοπαραγωγούς και άλλους εκπροσώπους των μεσαίων στρωμάτων δε συμπαθούσε την εργατοαγροτική εξουσία και με μια ιμπεριαλιστική πίεση θα μπορούσε να επηρεαστεί απ' αυτήν. Στον τομέα αυτό, το βάρος ρίχτηκε στη δημιουργία ρήγματος ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, με στόχο το σπάσιμο της συμμαχίας τους, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο, ανάμεσα στο ΕΣΚΓ και τα άλλα κόμματα που δεν αντιπάλευαν το νέο καθεστώς, ιδιαίτερα τις δυνάμεις που στις γραμμές τους υπήρχαν ιδεολογικές συγχύσεις (επηρεάζονταν από θρησκευτικές αντιλήψεις κ.λπ.). Με έναν προσεχτικό ελιγμό και διά μέσου των οργανωμένων πολιτικών δυνάμεων στη ΓΛΔ, ήλπιζαν να πετύχουν την παλινόρθωση του καπιταλιστικού καθεστώτος. Η προσπάθεια αυτή εκδηλώθηκε έντονα διά μέσου ορισμένων ηγετών των κομμάτων της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης και του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, που προσπάθησαν να επηρεάσουν οπαδούς των κομμάτων τους. Οι ηγέτες του ΣΔΚΓ της ΟΔΓ υποστήριζαν ανοιχτά τις αντεπαναστατικές ενέργειες που ετοιμάζονταν ενάντια στο σοσιαλισμό.

Ετσι, οργανώνονταν παράνομες αντεπαναστατικές ομάδες, οι οποίες είχαν αποκτήσει και δεσμούς με τα ιμπεριαλιστικά κατασκοπευτικά κέντρα του Δυτικού Βερολίνου. Οι περισσότερες από αυτές τις ομάδες καθοδηγούνταν από πρώην φασιστικά στελέχη.

Την όξυνση του ταξικού αγώνα την επιτάχυνε, επίσης, η συνεχής δράση των ιμπεριαλιστών διά μέσου των ανοιχτών συνόρων. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, η σοσιαλιστική οικοδόμηση στη ΓΛΔ γινόταν ακόμη πιο περίπλοκη. Το λαϊκοδημοκρατικό καθεστώς, που οικοδομούσε το σοσιαλισμό, βρισκόταν μπροστά σε πολλά νέα προβλήματα, που η λύση τους αποδείχτηκε εξαιρετικά δύσκολη. Ετσι, τα προβλήματα αυτά θεωρήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές ως η ευκαιρία για το ξέσπασμα της αντεπαναστατικής δράσης για την ανατροπή της εργατοαγροτικής εξουσίας στη ΓΛΔ.

Βεβαίως, η αντεπανάσταση αντιμετωπίστηκε με επιτυχία από το ΕΣΚΓ και τα κρατικά όργανα εξουσίας, που κινητοποίησαν την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και άλλων λαϊκών δυνάμεων, ενώ η παρουσία επίσης του σοβιετικού στρατού είχε τη δική της συμβολή σ' αυτό. Ετσι απέτρεψαν την εξαπόλυση από τους ιμπεριαλιστές ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου, απέτρεψαν τη στρατιωτική τους επέμβαση. Η ιμπεριαλιστική απόπειρα να εφαρμοστεί η πολιτική του «πισωγυρίσματος» του σοσιαλισμού που οικοδομούνταν στη ΓΛΔ και μ' αυτό να αδυνατίσουν οι διεθνείς θέσεις του σοσιαλισμού δεν επιτεύχθηκε. Αλλά ο ιμπεριαλισμός, παρά την τότε αποτυχία του, δεν αποθαρρύνθηκε. Γι' αυτό υπήρξε και συνέχεια.

Το Μάη του 1955 η ΟΔΓ γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ. Ετσι ενισχύεται η υπονομευτική επιθετική δράση ενάντια στη ΓΛΔ. Η ΟΔΓ επανεξοπλίζεται, δημιουργεί δικό της στρατό ενταγμένο στο ΝΑΤΟ και στην υπηρεσία του διεθνούς ιμπεριαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό. Οξύνεται η αντιπαράθεση των δύο συστημάτων, που παίρνει την έκφραση στην αντιπαράθεση ΟΔΓ - ΓΛΔ.

Είναι χαρακτηριστικές οι αποφάσεις της Συμφωνίας των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο Παρίσι, που επέτρεπε την επιτάχυνση των εξοπλισμών και της στρατιωτικοποίησης της ΟΔΓ ενάντια στη Συμφωνία του Πότσνταμ για αποστρατιωτικοποίηση. Οι ΗΠΑ, μετά απ' αυτό, δυνάμωσαν τον εφοδιασμό της ΟΔΓ με πολεμικό υλικό και εξοπλισμούς. Αρχισαν να τοποθετούν βάσεις και μέσα εκτόξευσης ατομικών όπλων, με κατεύθυνση την Ανατολή. Η κυβέρνηση της ΟΔΓ, με τη συγκατάθεση του Κοινοβουλίου της, τροποποίησε το Σύνταγμα σ' ό,τι αφορά τους ατομικούς εξοπλισμούς και, με αυτόν τον τρόπο, τους επικύρωσε συνταγματικά. Στις ανώτερες θέσεις στο στρατό τοποθετούνταν πρώην στρατηγοί και ανώτατοι αξιωματικοί της ναζιστικής Βέρμαχτ. Το Μάρτη του 1958, η Βουλή της Βόννης αποφάσισε τον εξοπλισμό των στρατιωτικών δυνάμεων της ΟΔΓ με σύγχρονα όπλα. Τον Απρίλη του 1958, οι υπουργοί Αμυνας του NATO αποφάσισαν την επιτάχυνση της εγκατάστασης 30 μεραρχιών στην Κεντρική Ευρώπη και τον εξοπλισμό τους με πυρηνικά όπλα. Μ' αυτή την απόφαση, άρχιζε ανοιχτά ο εξοπλισμός της ΟΔΓ με πυρηνικά όπλα, επιταχύνονταν οι προετοιμασίες της σε δύναμη κρούσης ενάντια στις χώρες του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και πρώτα απ' όλα ενάντια στη ΓΛΔ. Η δημιουργία της ΕΟΚ στα 1957 και η παραπέρα ανάπτυξη του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού στην ΟΔΓ - η τελευταία ήδη είχε μετατραπεί στη δεύτερη οικονομική δύναμη στον καπιταλιστικό κόσμο, μετά τις ΗΠΑ - δημιουργούσαν σ' αυτήν νέες δυνατότητες για επεκτατική δράση και πρώτ' απ' όλα κατά της ΓΛΔ. Στα τέλη του 1959, ο στρατός της ΟΔΓ αριθμούσε 240.000 άνδρες και είχε μετατραπεί στην κυριότερη στρατιωτική δύναμη ξηράς του NATO στην Κεντρική Ευρώπη. Στα σύνορα με τη ΓΛΔ και τη ΛΔ Τσεχοσλοβακίας στάθμευαν μόνιμα μηχανοκίνητα τμήματα, έτοιμα για δράση. Η ΟΔΓ είχε μετατραπεί ήδη στην πιο επιθετική δύναμη της Ευρώπης. Το γεγονός αυτό άνοιγε την όρεξη στους ιμπεριαλιστές για δράση ενάντια στο σοσιαλισμό. Ετσι οργανωνόταν η δεύτερη απόπειρα αντεπαναστατικής δράσης στο έδαφος της ΓΛΔ στα 1961.

Η απειλή μεγαλώνει

Κατά το 1961, η απειλή που προερχόταν από τα σύνορα του Βερολίνου, που συνεχίζουν να παραμένουν ανοιχτά, γενικότερα από τα σύνορα της ΓΛΔ με την ΟΔΓ, γινόταν όλο και μεγαλύτερη. Αυτό το χρόνο άρχισε η άμεση προετοιμασία για στρατιωτική επίθεση κατά της ΓΛΔ. Σαν κέντρο δράσης της είχε επιλεχθεί το Δυτικό Βερολίνο, που μετατρεπόταν και στην πράξη σε πόλη αντισοσιαλιστικού μετώπου. Τον Ιούλη του ίδιου χρόνου, ο τότε υπουργός Αμυνας της ΟΔΓ, Στράους, όταν βρισκόταν σε επίσκεψη στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμη και ότι θα έπρεπε ο καθένας να ετοιμάζεται να δεχτεί μια «Κρίση Βερολίνου» κατά το φθινόπωρο που ακολουθούσε. Στη Βόννη ετοιμάζονταν σχέδια παλινόρθωσης των κρατικομονοπωλιακών σχέσεων στη ΓΛΔ. Τα μέσα προπαγάνδας της ΟΔΓ προσπαθούσαν να δημιουργήσουν πανικό στο λαό της ΓΛΔ. Στις αρχές Αυγούστου, οι δυνάμεις του NATO στην Κεντρική Ευρώπη τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού. Τα αμερικανικά τανκς έκαναν προκλητικά την εμφάνισή τους στο έδαφος της ΓΛΔ. Διέσχισαν την Πύλη του Βραδεμβούργου, όπου κυμάτιζε η σημαία της ΓΛΔ, και κατευθύνονταν προς το κέντρο του Βερολίνου. Η πρόκληση αποφεύχθηκε, χάρη στην υπεράσπιση από τους εργατικούς φρουρούς της πρωτεύουσας της ΓΛΔ, που έφραξαν το δρόμο στον επιδρομέα. Οι ερπύστριες των τανκς των ΗΠΑ και του NATO σταμάτησαν, αλλά η απειλή συνέχιζε να υπάρχει. Επιβαλλόταν η διασφάλιση των συνόρων.

Τη νύχτα της 12-13 Αυγούστου έκλεισαν τα ανοιχτά σύνορα με το Δυτικό Βερολίνο και την ΟΔΓ. Ετσι μετά και τη δεύτερη ιμπεριαλιστική επέμβαση, η εργατοαγροτική εξουσία στη ΓΛΔ αναγκάστηκε, για την υπεράσπισή της από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, να σηκώσει το «Τείχος του Βερολίνου». Η οργανωμένη αυτή ενέργεια διασφάλισης των συνόρων άφησε έκπληκτους τους επιτελικούς κύκλους των ΗΠΑ, της ΟΔΓ και των άλλων κρατών - μελών του NATO. Οι ιμπεριαλιστές ΟΔΓ, που σχεδίαζαν την προσάρτηση της ΓΛΔ με μια «παρέλαση νίκης» στη λεωφόρο «Ούντερ ντερ Λίντεν», απέτυχαν για άλλη μια φορά. Τα μέτρα της 13/8/1961 ήταν αναγκαία και υποχρεωτικά για την αναχαίτιση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΟΔΓ και των άλλων κρατών του NATO.


Η εργατική τάξη υπεράσπισε την εξουσία της

Παιδιά εργαζομένων στον αγροτικό συνεταιρισμό Bundschuh στα νοτιοδυτικά της ΓΛΔ. Εκτός από νηπιαγωγεία και σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα μέλη του συνεταιρισμού είχαν ιδρύσει πολυτεχνικό λύκειο με δέκα κατευθύνσεις, χειρουργείο και σύλλογο νεολαίας
Παιδιά εργαζομένων στον αγροτικό συνεταιρισμό Bundschuh στα νοτιοδυτικά της ΓΛΔ. Εκτός από νηπιαγωγεία και σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα μέλη του συνεταιρισμού είχαν ιδρύσει πολυτεχνικό λύκειο με δέκα κατευθύνσεις, χειρουργείο και σύλλογο νεολαίας
Μια ιδιαίτερα σημαντική μαρτυρία - για τις συνθήκες μέσα στις οποίες στις 13 Αυγούστου του 1961 η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία υπεράσπισε τη λαϊκή/ σοσιαλιστική εξουσία και την ειρήνη - δίνει ο ίδιος ο Ερικ Χόνεκερ. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:

«Με την οικοδόμηση της άμυνας της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημο­κρατίας αυξήθηκε κι ο ρόλος των Ομάδων Αγώνα της εργατικής τάξης. Οι Ομάδες Αγώνα, αρχίζοντας από το τοπικό επίπεδο ως την Κεντρική Επιτροπή, καθοδηγούνταν και είναι υπό την ηγεσία του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας. Πέρα από την άμεση άμυνα των επιχειρήσεών τους τους δώσαμε, κατά την οικοδόμηση της άμυνας της χώρας μας - στα τέλη της δεκαετίας του '50 - την εντολή να προστατεύσουν αποτελεσματι­κά τα επιτεύγματα των εργαζομένων σε περιοχές πόλεων και νομών. Εμείς ενδιαφερόμασταν μόνιμα να υψώνουμε την ετοιμότητα δράσης των Ομάδων Αγώνα, να διαπαιδαγωγούμε αποφασιστικούς, αλύγιστους αγωνιστές, να βελτιώνουμε διαρκώς την εκπαίδευση των Εκατονταρχιών και να προά­γουμε την ειδική εκπαίδευση των διοικητών τους. Αυτονόητα, ότι για την είσοδο στην Ομάδα Αγώνα, τηρείται η αρχή της εθελοντικότητας.

Το ότι οι προσπάθειες μας για τη στρατιωτική προστασία της ΓΛΔ ήταν απαραίτητες, έμελλε να αποδειχτεί σύντομα. Μετά από μερικές αχτίδες ελπί­δας για μια διεθνή ύφεση στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '50, σωρεύτη­καν και πάλι το 1960-1961 τα απειλητικά σύννεφα ενός πολέμου.

Στο Τσβίκαου της ΓΛΔ ήταν ένα από τα πλέον σύγχρονα εργοστάσια παραγωγής ειδικού συρματόσχοινου για μεγάλα μηχανήματα, όπως μεγάλους εκσκαφείς, ανυψωτικά μηχανήματα, ρυμουλκά κ.ά. Το πρωτοποριακό στοιχείο αυτού του εργοστασίου ήταν ότι η μονάδα παραγωγής που ήταν μόλις 54 μέτρα μήκος, ελεγχόταν μόνο από έναν εργαζόμενο ανά βάρδια και διά μέσου μιας ειδικής οθόνης λειτουργίας
Στο Τσβίκαου της ΓΛΔ ήταν ένα από τα πλέον σύγχρονα εργοστάσια παραγωγής ειδικού συρματόσχοινου για μεγάλα μηχανήματα, όπως μεγάλους εκσκαφείς, ανυψωτικά μηχανήματα, ρυμουλκά κ.ά. Το πρωτοποριακό στοιχείο αυτού του εργοστασίου ήταν ότι η μονάδα παραγωγής που ήταν μόλις 54 μέτρα μήκος, ελεγχόταν μόνο από έναν εργαζόμενο ανά βάρδια και διά μέσου μιας ειδικής οθόνης λειτουργίας
Στο μεταξύ, η Μπούντεσβερ της ΟΔΓ είχε φτάσει σε μια δύναμη με πάνω από 350.000 άνδρες. Στα γυμνάσια της Μπούντεσβερ και του NATO το 1959-1960 - "Side Stip", "Hold Fast", "Χειμωνιάτικη Ασπίδα", "Βάλενστάιν" και όπως κι αν ονομάζονταν όλες τους - έγιναν ασκήσεις επίθεσης κατά της ΓΛΔ. Το Μάρτη του 1961 η "Βερπολίτισε Ρουντσάου", που εκδί­δεται στην ΟΔΓ, δήλωνε ότι οι δυνατότητες της Δύσης, να πετύχει μια υποχώρηση της Ανατολής με ειρηνικό δρόμο, έχουν εξαντληθεί. Δεν υπολεί­πεται, έγραφε, παρά μόνο η δυνατότητα μιας βίαιης αλλαγής του "στάτους κβο" ή "η εγκατάλειψη των δικών μας αρχών". Σε μια διάσκεψη Τύπου στις ΗΠΑ, ο τότε υπουργός Αμυνας της ΟΔΓ, Φραντς Γιόζεφ Στράους, δήλωσε ότι πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος για ένα είδος εμφυλίου πολέμου στη Γερμανία.

Στις αρχές Ιούλη του 1961, με την έκθεση του "Ερευνητικού Συμβουλίου για ζητήματα της επανένωσης της Γερμανίας", υποβλήθηκε και πάλι ένα εκτεταμένο σχέδιο για τη «Μέρα Χ». Γέμιζε ένα ολόκληρο βιβλίο και περιεί­χε ακριβείς οδηγίες για το πώς τα δυτικογερμανικά μονοπώλια θα μπορού­σαν να ιδιοποιηθούν σταδιακά τη λαϊκή οικονομία της ΓΛΔ, πως θα έπρεπε να βγει από τη μέση το SED και πως θα έπρεπε να αρπαχτούν από τα συνδικάτα τα δικαιώματά τους. Η εφημερίδα "Καΐλνισε Ρουντσάου" της 10ης Ιούλη 1961 απαιτούσε "να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα του ψυχρού πολέμου, του πολέμου των νεύρων και του πολέμου των πυροβολισμών... Γι' αυτό δεν χρειάζονται μόνο συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις και εξο­πλισμοί, αλλά και η υπονόμευση, η θέρμανση της εσωτερικής αντίστασης, η δουλειά στην παρανομία, η αποσύνθεση της εξουσίας της τάξης, το σαμπο­τάζ, η διατάραξη των συγκοινωνιών και της οικονομίας, η ανυπακοή, η ανταρσία...". Λίγες μέρες αργότερα, ο τότε ομοσπονδιακός υπουργός για "πανγερμανικά ζητήματα", Ερνστ Λέμερ, έσπευσε μαζί με ένα επιτελείο συνεργατών στο Δυτικό Βερολίνο, για να κατευθύνει από εκεί τη διεξαγωγή του ψυχολογικού πολέμου κατά της ΓΛΔ. Ο στρατός του NATO στην Ευρώ­πη τέθηκε σε ετοιμότητα συναγερμού.

Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης της ΓΛΔ οι αγρότες, όπως εδώ στα όρη Ερτσεμπίργκε κοντά στην πόλη Καρλ Μαρξ Σταντ (σημερινή ονομασία Τσέμνιτς), γνώρισαν τα οφέλη της οργάνωσης και του αυτοματισμού, της εκβιομηχάνισης της γεωργικής παραγωγής
Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης της ΓΛΔ οι αγρότες, όπως εδώ στα όρη Ερτσεμπίργκε κοντά στην πόλη Καρλ Μαρξ Σταντ (σημερινή ονομασία Τσέμνιτς), γνώρισαν τα οφέλη της οργάνωσης και του αυτοματισμού, της εκβιομηχάνισης της γεωργικής παραγωγής
Τα δυτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εξαπέλυσαν μια εχθρική συκοφαν­τική εκστρατεία κατά της ΓΛΔ - σε μοιρολατρική ομοφωνία με τον Αύγου­στο του 1939 - δημιουργούσαν, με περιγραφές για "ρεύματα προσφύγων" και "εξαθλίωση προσφύγων", "κοινή γνώμη" για μια επίθεση. Οι παραβιά­σεις των συνόρων και οι προκλήσεις στα σύνορα πλήθαιναν. Για να προκαλέσουν ανησυχία στον πληθυσμό, σαμποτέρ έβαλαν φωτιές στα σφαγεία του Βερολίνου, στο σταθμό του ηλεκτρικού της πόλης, στη Λεωφόρο Λένιν και στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ, στο κέντρο του Βερολίνου.

Από δώδεκα χρόνια τα σύνορα της ΓΛΔ με το Δυτικό Βερολίνο - λίγο πολύ και με την ΟΔΓ - ήταν ανοιχτά. Ηταν, για να το πούμε ακριβέστερα, ανοιχτά σύνορα ολόκληρης της σοσιαλιστικής κοινότητας με τον καπιταλι­στικό κόσμο. Το ποιους κινδύνους για την ειρήνη έκρυβε αυτό το γεγονός, γινόταν όλο και πιο καθαρό. Γιατί η κατάσταση μέσα και γύρω από το Δυτικό Βερολίνο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κάθε στιγμή, για να προκληθούν επικίνδυνες εντάσεις και συγκρούσεις.

Το Δυτικό Βερολίνο, που κείται μέσα στη ΓΛΔ, έχει σύνορα με τη Δημοκρατία μας μήκους 162 χιλιομέτρων. Περί τα 45 χιλιόμετρα απ' αυτά περνάνε ανάμεσα στο Δυτικό Βερολίνο και την πρωτεύουσα της ΓΛΔ. Μέχρι τον Αύγουστο του 1961 αυτά τα σύνορα δεν ήταν ούτε ασφαλισμένα ούτε καν υπό έλεγχο. Πέρναγαν μέσα από δρόμους, συγκροτήματα σπιτιών, εξοχι­κούς μικρόκηπους ή από υδάτινους δρόμους. Τα διάβαιναν καθημερινά ως μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Αλλά το Δυτικό Βερολίνο δεν ήταν ένα οποιο­δήποτε έδαφος μέσα στη ΓΛΔ, αλλά σύμφωνα με τα λόγια των πολιτικών που το κυβερνούσαν, η "φτηνότερη ατομική βόμβα", το "παλούκι στο κρέας της Ανατολής", η "πόλη-μέτωπο" του ψυχρού πολέμου. Εκεί δρούσαν, όχι λιγότερο από 80 οργανώσεις κατασκοπείας και τρομοκρατίας, βάζοντας σε κίνδυνο την ησυχία και την τάξη. Από εκεί γινόταν σε μεγάλη έκταση κερδοσκοπία με το νόμισμα, για να αποσυντεθεί η οικονομία της ΓΛΔ. Στο Δυτικό Βερολίνο είχαν εγκατασταθεί κεντρικά γραφεία για τη στρατολογία εργατικών δυνάμεων από τη ΓΛΔ. Ναι, δικαιολογημένα μπορούσε να το ονομάσει κανείς, τόπο μεταμόρφωσης ενός κανονικού ανθρωποεμπορίου, για το οποίο ασυνείδητοι μάνατζερ εισέπρατταν ψηλή "κεφαλική τιμή". Στα μέσα του 1961 επιθετικοί κύκλοι στην ΟΔΓ και οι σύμμαχοι τους σε μερικές χώρες του NATO θεώρησαν ότι ήρθε η ώρα, για να προκαλέσουν και πάλι ταραχές στη ΓΛΔ. Με μια επιχείρηση της Μπούντεσβερ, καμουφλαρισμένη σαν "ενδογερμανική αστυνομική ενέργεια", ήθελαν να προστρέ­ξουν "σε βοήθεια" των προβοκατόρων.

Επιβαλλόμενη επαγρύπνηση

12ο Φεστιβάλ Πολιτικού Τραγουδιού, 68 καλλιτέχνες από 37 χώρες του κόσμου, ακόμη και από το Δυτικό Βερολίνο, από τις 13 έως τις 21 Φλεβάρη του 1982 έλαβαν μέρος σε 68 εκδηλώσεις με κορυφαία τη μεγάλη συναυλία που διοργανώθηκε «Ενάντια στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ για τους πυραύλους»
12ο Φεστιβάλ Πολιτικού Τραγουδιού, 68 καλλιτέχνες από 37 χώρες του κόσμου, ακόμη και από το Δυτικό Βερολίνο, από τις 13 έως τις 21 Φλεβάρη του 1982 έλαβαν μέρος σε 68 εκδηλώσεις με κορυφαία τη μεγάλη συναυλία που διοργανώθηκε «Ενάντια στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ για τους πυραύλους»
Εμείς παρακολουθούσαμε αυτά τα απειλητικά συμβάντα με την επιβαλ­λόμενη επαγρύπνηση. Πώς μπορούσαμε να βλέπουμε άπρακτοι, ότι αιμο­ρραγούσε η Δημοκρατία μας σ' έναν χωρίς προηγούμενο οικονομικό πόλε­μο, με την εκμετάλλευση των ανοικτών συνόρων; Πώς μπορούσαμε να μείνουμε άπρακτοι, τη στιγμή που είχε δημιουργηθεί στην καρδιά της Ευρώ­πης μια κατάσταση, που με τις σχεδόν μη αποκρυπτόμενες στρατιωτικές κινητοποιήσεις και την αυξημένη πολεμική υστερία από τη δυτική πλευρά, έμοιαζε με την παραμονή του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου; Πώς μπο­ρούσαμε να βάλουμε τα χέρια στον κόρφο τη στιγμή που το Δυτικό Βερολί­νο είχε γίνει "προγεφύρωμα" του ψυχρού πολέμου και έκανε όλο και πιο ανεμπόδιστα χρήση της "διαταρακτικής λειτουργίας" του; Θα μας το συγχω­ρούσε ο λαός της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, θα μας το συγχω­ρούσαν οι ειρηνόφιλοι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου, αν με την απραξία μας είχαμε, χωρίς άλλο, ενθαρρύνει τους επιδρομείς; Στο τέλος του Δεύτε­ρου Παγκόσμιου Πολέμου είχαμε ορκιστεί, να κάνουμε το παν για να μην ξεκινήσει πότε πια πόλεμος από γερμανικό έδαφος. Θέλαμε να εκπληρώ­σουμε αυτή την υποχρέωση, κάτω από κάθε περίσταση.

Την 11η Αυγούστου 1961, η Λαϊκή Βουλή της ΓΛΔ δήλωσε ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την ειρήνη στην Ευρώπη. Εδωσε εντολή στο Υπουρ­γικό Συμβούλιο της ΓΛΔ να προετοιμάσει και να πραγματοποιήσει όλα τα μέτρα που είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της ειρήνης. Μετά απ' αυτό το Υπουργικό Συμβούλιο πήρε την απόφαση να θέσει υπό ασφαλή έλεγχο τα ακόμα ανοικτά σύνορα μεταξύ της σοσιαλιστικής και καπιταλιστικής Ευρώ­πης.

1976: Στο εργοστάσιο καθαριστήριο «Purotex» στη Δρέσδη, εξειδικευμένοι εργάτες καθημερινά καθάριζαν και σιδέρωναν κλινοσκεπάσματα για 1.600 πελάτες (κρατικά ιδρύματα και ατομικά νοικοκυριά) με δυνατότητα να εξυπηρετούνται 27.000 νοικοκυριά
1976: Στο εργοστάσιο καθαριστήριο «Purotex» στη Δρέσδη, εξειδικευμένοι εργάτες καθημερινά καθάριζαν και σιδέρωναν κλινοσκεπάσματα για 1.600 πελάτες (κρατικά ιδρύματα και ατομικά νοικοκυριά) με δυνατότητα να εξυπηρετούνται 27.000 νοικοκυριά
Οταν το απομεσήμερο της 12ης Αυγούστου 1961 πήγα στην Νταϊλνζέε, είδα κι από τις δυο πλευρές των δρόμων, ότι οι μηχανοκίνητες μονάδες σκοπευτών του Λαϊκού Στρατού μας βρίσκονται ήδη στους χώρους των θέσεών τους ετοιμότητας. Στις 4 μ.μ. ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Αμυνας της ΓΛΔ, Βάλτερ Ούλμπριχτ, υπέγραψε τις προετοιμασμένες από μας διαταγές για τα μέτρα ασφάλειας στα κρατικά σύνορα της ΓΛΔ προς το Δυτικό Βερολίνο και την ΟΔΓ. Αργά το βράδυ, μια ώρα πριν την έναρξη της επιχείρησης, συνήλθε στο Προεδρείο της Αστυνομίας του Βερολίνου το, υπό τη διεύθυνσή μου, επιτελείο. Ηταν παρόντες τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του SED Βίλι Στοφ, αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμ­βουλίου της ΓΛΔ, και Πάουλ Φέρνερ, τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του SED Χάιντς Χόφμαν, υπουργός Εθνικής Αμυνας, Εριχ Μίλκε, υπουργός Κρατικής Ασφάλειας, Καρλ Μαρόν, υπουργός Εσωτερικών, και Ερβιν Κράμερ, υπουργός Συγκοινωνιών, καθώς και οι Βίλι Ζάιφερτ, αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Φριτς Αϊκεμάικερ, πρόεδρος της Λαϊκής Αστυνομίας του Βερολίνου, και Χορστ Εντε, διευθυντής του επιτελείου του υπουργείου Εσωτερικών. Την "ώρα μηδέν" δόθηκε το σήμα του συναγερμού και εξαπολύ­θηκε η δράση. Ετσι άρχισε μια επιχείρηση που τη μέρα που ξημέρωνε, μια Κυριακή, έκανε τον κόσμο να εντείνει την προσοχή του.

Το γυμναστήριο στο οποίο υπήρχε ακόμα και πισίνα ή σάουνα, περιλαμβανόταν στις εγκαταστάσεις των εργοστασίων της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας, προκειμένου να συνδυάζεται η εργασία με τις ανάγκες των εργαζομένων
Το γυμναστήριο στο οποίο υπήρχε ακόμα και πισίνα ή σάουνα, περιλαμβανόταν στις εγκαταστάσεις των εργοστασίων της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας, προκειμένου να συνδυάζεται η εργασία με τις ανάγκες των εργαζομένων
Μέσα σε λίγες ώρες τα κρατικά μας σύνορα ολόγυρα από το Δυτικό Βερολίνο είχαν προστατευτεί με σιγουριά. Είχα προτείνει, άμεσα στα σύνορα να τοποθετηθεί η πολιτική και στρατιωτική αγωνιστική δύναμη της εργατικής τάξης, δηλαδή εργαζόμενοι από σοσιαλιστικά εργοστάσια με τη στολή των Ομάδων Αγώνα. Μαζί με τμήματα της Λαϊκής Αστυνομίας όφειλαν να ασφαλίσουν άμεσα τα σύνορα προς το Δυτικό Βερολίνο. Αν κρινόταν αναγκαίο, θα τους υποστήριζαν τα τμήματα και μονάδες του Εθνικού Λαϊκού Στρατού και τα όργανα του υπουργείου Κρατικής Ασφάλει­ας από τη δεύτερη γραμμή. Μόνο σε ενδεχόμενη επέμβαση των στρατών του NATO επρόκειτο να μπουν σε δράση οι στρατοπεδευμένες στη ΓΛΔ σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Αναδείχθηκε η ισχύς του σοσιαλιστικού συστήματος

Οπως επιβεβαίωσε η πορεία των γεγονότων, οι Ενοπλες Δυνάμεις της ΓΛΔ υπέστησαν τη δοκιμασία τους υπέροχα. Και όμως αυτή δεν ήταν καμιά καθαρά στρατιωτική επιχείρηση. Τα μέτρα ασφάλειας απαιτούσαν πολύ περισσότερο εκτενείς πολιτικές, ιδεολογικές, οικονομικές και οργανωτικές δραστηριότητες. Είχαμε - χωρίς κατ' αρχήν να μπορούμε να μιλάμε δημό­σια για συγκεκριμένα καθήκοντα - κινητοποιήσει ολόκληρη την τότε καθοδηγούμενη από τον Πάουλ Φέρνερ, βερολινέζικη οργάνωση του SED. Μέσα σε ώρες έπρεπε να αναδιοργανωθεί το συγκοινωνιακό δίκτυο του Βερολί­νου και να διακοπεί η υπόγεια και η επίγεια συγκοινωνία από και για το Δυτικό Βερολίνο. Αυτό μπορούσε να πετύχει μόνο, αν οι εργαζόμενοι των κρατικών σιδηροδρόμων και των επιχειρήσεων συγκοινωνίας του Βερολί­νου, με εμπιστοσύνη στο κόμμα τους των εργατών και την κυβέρνηση των εργατών, εκτελούσαν πειθαρχημένα όλες τις οδηγίες, και αυτό το έκαναν πραγματικά. Παρ' όλο που δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είχαν παραταχτεί για την προστασία των κρατικών συνόρων ή δρούσαν σαν διαφωτιστές, η 14η Αυγούστου 1961 στην πρωτεύουσα έπρεπε να γίνει μια Δευτέρα με καλά αποτελέσματα παραγωγής. Η πόλη ήθελε να έχει όπως συνήθως τον εφοδια­σμό της. Η ζωή έπρεπε να κυλήσει όσο το δυνατό ομαλά. Μπορώ να σκεφτώ, ότι στα επιτελεία του NATO και της Μπούντεσβερ, αντιλήφτηκαν πολύ καλά, ποια δύναμη ενιαίων ενεργειών βρισκόταν πίσω από τέτοια μέτρα, όπως εκείνα της 13ης Αυγούστου 1961. Μόνο από κοινού με αναρίθμητους εθελοντές βοηθούς και με την κατανόηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια τέτοια επιχείρηση. Γι' αυτό αυτές τις Αυγουστιάτικες μέρες δε δείχτηκε μόνο η στρατιωτική μας δύναμη, αλλά και η ισχύς του σοσιαλιστικού μας συστήματος, η υπεροχή του πολιτικού μας συστήματος. Μπορεί, εκ των υστέρων, να προσπαθούν να τα εξηγούν αυτά όπως θέλουν - ένα παραμένει αμετακίνητο γεγονός: Παρ' όλη τη σημαντική έκταση των προπαρασκευαστικών μέτρων, που ήταν απαραίτητα για την επιτυχία, η ανέγερση του αντιφασιστικού προστατευτικού προχώματος ήταν για τους αντιπάλους μας πλήρης έκπληξη. Ωστόσο οι ξένες μυστικές υπηρεσίες θα μπορούσαν από τα ανοικτά σύνορα να διενερ­γήσουν σχεδόν ανεμπόδιστα σαμποτάζ και συγκέντρωση πληροφοριών στη ΓΛΔ. Δεν πέτυχαν επίσης πουθενά να οργανώσουν κάποια σοβαρή αντί­σταση κατά της ενέργειάς μας.

Πήραμε υπό τον έλεγχο τα σύνορά μας

Μέχρι τις 13/8/1961, τα σύνορα μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και ΓΛΔ, ήταν ανοιχτά. Κάθε μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διέσχιζαν χωρίς έλεγχο τη συνοριακή γραμμή. Ομως, μυστικές υπηρεσίες και μονοπώλια, υπέσκαπταν το νόμισμα της ΓΛΔ και οργάνωναν λαθρεμπόριο με στόχο την αποσταθεροποίηση του σοσιαλιστικού συστήματος και την οργάνωση αντεπαναστατικών επιχειρήσεων. Ολες αυτές οι μεθοδεύσεις προκαλούσαν μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για την ειρήνη
Μέχρι τις 13/8/1961, τα σύνορα μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και ΓΛΔ, ήταν ανοιχτά. Κάθε μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διέσχιζαν χωρίς έλεγχο τη συνοριακή γραμμή. Ομως, μυστικές υπηρεσίες και μονοπώλια, υπέσκαπταν το νόμισμα της ΓΛΔ και οργάνωναν λαθρεμπόριο με στόχο την αποσταθεροποίηση του σοσιαλιστικού συστήματος και την οργάνωση αντεπαναστατικών επιχειρήσεων. Ολες αυτές οι μεθοδεύσεις προκαλούσαν μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για την ειρήνη
Επανειλημμένα ρωτήθηκα, αν εμείς τότε παίρναμε πάνω μας συνειδητά το ρίσκο ενός μεγάλου πολέμου. Είχαμε δικαιολογημένα λόγο να υποθέσουμε, ότι το ΝΑΤΟ δεν θα ήταν δυνατό να απαντήσει σε μια τέτοια ενέργεια, η οποία γινόταν αποκλειστικά στο έδαφός μας, με στρατιωτική επίθεση. Οι πληροφορίες μας έλεγαν ότι οι ΗΠΑ, η κύρια δύναμη του NATO, που χωρίς αυτές δεν ήταν νοητή μια στρατιωτική ενέργεια, σε σχέση με το Δυτικό Βερολίνο καθοδηγούνταν από μονοσήμαντα συμφέροντα. Αυτά ήταν: αμε­τάβλητο "στάτους κβο" του Δυτικού Βερολίνου, παρουσία των τριών δυτικών δυνάμεων στο Δυτικό Βερολίνο, ασφαλής συγκοινωνία μεταξύ του Δυτικού Βερολίνου και της ΟΔΓ. Κανένα απ' αυτά τα συμφέροντα δεν παραβιαζόταν από τα μέτρα ασφάλειας των συνόρων. Το ότι τα κρά­τη του Συμφώνου της Βαρσοβίας σέβονταν το καθεστώς του Δυτικού Βερο­λίνου ως ενός ιδιαίτερα πολιτικού εδάφους, οι δυτικές δυνάμεις θα μπορού­σαν να το είχαν συμπεράνει στις αρχές Αυγούστου, από την ανακοίνωση για τη διάσκεψη των Πρώτων Γραμματέων των Κεντρικών Επιτροπών μας. Από την πλευρά μας λοιπόν δεν είχε δοθεί καμιά αφορμή για μια στρατιωτική επέμβαση του NATO. Και κάτι ακόμα: Δεν προβήκαμε σε καμιά άλλη ενέρ­γεια από εκείνη κάθε ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους. Απλούστατα πήρα­με υπό τον έλεγχο τα σύνορά μας, σύμφωνα με το τότε, όπως και σήμερα, γραπτά καθιερωμένο από τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, Διεθνές Δίκαιο. Ετσι διασώθηκε η ειρήνη και τέθηκε ο θεμέλιος λίθος για την παρα­πέρα άνθηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας.

Η κοινή διοίκηση του Βερολίνου από τη Σοβιετική Ενωση, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία διαλύθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με την εισαγωγή διαφορετικού νομίσματος στη δυτική πλευρά της πόλης. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι αρχές του Δυτικού Βερολίνου ξεκίνησαν τη συστηματική μετάλλαξη του Δ. Βερολίνου σε προγεφύρωμα του Ψυχρού Πολέμου
Η κοινή διοίκηση του Βερολίνου από τη Σοβιετική Ενωση, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία διαλύθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με την εισαγωγή διαφορετικού νομίσματος στη δυτική πλευρά της πόλης. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι αρχές του Δυτικού Βερολίνου ξεκίνησαν τη συστηματική μετάλλαξη του Δ. Βερολίνου σε προγεφύρωμα του Ψυχρού Πολέμου
Ολόκληρη τη σημασία της 13 Αυγούστου 1961 μπορεί μερικοί να την αντιλήφθηκαν καλά, μόλις στα επόμενα χρόνια. Η επιρροή της φτάνει ως τις μέρες μας. Ηδη στις αφετηρίες τους, οι προσπάθειες να παραμεριστεί η εξουσία των εργατών και αγροτών της ΓΛΔ με μια «περιορισμένη δράση» απέτυχαν. Από την "πολιτική ισχύος" του Αντενάουερ είχε απομείνει ένας σωρός συντριμμιών. Οχι τυχαία, στην ΟΔΓ μίλαγαν - σε συνδυασμό με τη 13η Αυγούστου 1961 - για το τέλος της "εποχής του Αντενάου­ερ". Ακόμα και πολιτικοί, που δεν μετριώνται ακριβώς ανάμεσα στους φί­λους μας, διαπίστωσαν ήδη από χρόνια, ότι με την ενέργειά μας είχε προ­σφερθεί στην ειρήνη, πάνω στο γερμανικό έδαφος κι έτσι και στην Ευρώπη, μια καλή υπηρεσία.

Τα σύνορα μεταξύ της ΓΛΔ και της ΟΔΓ, της ΓΛΔ και του Δυτικού Βερολίνου είναι ταυτόχρονα η διαχωριστική γραμμή μεταξύ δυο αντίθετων παγκόσμιων συστημάτων και στρατιωτικών συνασπισμών. Ποτέ δεν πρέπει να γίνουν "καυτερά σύνορα", που θα διακινδυνεύσουν την ειρήνη. Γι' αυτό προπάντων με γεμίζει πάντα ικανοποίηση το γεγονός, όταν γνώστες των πραγμάτων και ρεαλιστικά σκεπτόμενοι πολιτικοί του δυτικού κόσμου συμμερίζονται την εκτίμησή μας, για το ποια προωθητική επίδραση για την ειρήνη και την ύφεση απέρρευσε από τα μέτρα της 13ης Αυγούστου 1961»2.

Πολυτεχνίτες νέοι εργαζόμενοι στη ΓΛΔ, ειδικά εκπαιδευμένοι σε 14 τέχνες, δουλεύουν σε προσόψεις κτιρίων, καμινάδες κλπ. Η συγκεκριμένη ομάδα ειδικευόταν σε δύσκολες επισκευές, δούλευε 7ωρο και τα μέλη της χαρακτηρίζονταν ως «αθλητές - τεχνίτες». Το παράδειγμα αυτό για τόσο εξειδικευμένες εργασίες, υιοθετήθηκε και σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες
Πολυτεχνίτες νέοι εργαζόμενοι στη ΓΛΔ, ειδικά εκπαιδευμένοι σε 14 τέχνες, δουλεύουν σε προσόψεις κτιρίων, καμινάδες κλπ. Η συγκεκριμένη ομάδα ειδικευόταν σε δύσκολες επισκευές, δούλευε 7ωρο και τα μέλη της χαρακτηρίζονταν ως «αθλητές - τεχνίτες». Το παράδειγμα αυτό για τόσο εξειδικευμένες εργασίες, υιοθετήθηκε και σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες
* * *

Βεβαίως, στα 1989 το «Τείχος» μπορεί να έπεσε από την ιμπεριαλιστική αντεπανάσταση και την ανατροπή του σοσιαλισμού. Αλλά τα διδάγματα από την προσωρινή ήττα και η πείρα των λαών από τη σημερινή πραγματικότητα της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων γίνονται υλική δύναμη, που μπορεί κάτω από την απότομη όξυνση της κρίσης, την αποφασιστική ισχυροποίηση του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης και τη δράση του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία, να ανοίξει οριστικά και αμετάκλητα πλέον το δρόμο της σοσιαλιστικής επανάστασης για την οικοδόμηση της αταξικής κοινωνίας.

------------------------------------------------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Γ. Κ. Ζούκοφ, «Αναμνήσεις και στοχασμοί», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τ. 2, σελ. 472-474.

2. Εριχ Χόνεκερ, «Αναμνήσεις από τη ζωή μου».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ