ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 1 Γενάρη 2002
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αρχιχρονιά, τηλέπαθοι!

Γρηγοριάδης Κώστας

Αρχιχρονιά, τηλέπαθοι!

Αν είναι ορισμός σας

ευχές πολλές ν' ακούσετε,

θερμοπαρακαλώ σας

μία παρέκβαση μικρή,

τω όντι, να δεχτείτε

απ' τα συνηθισμένα μας!

Δε θα ζημιωθείτε,

καθότι ο Τηλέπαθος,

αβρός και γαλαντόμος,

θα σας αμείψει επαρκώς,

να 'ναι στρωτός ο δρόμος

του νέου χρόνου που 'ρχεται!

(Οσο μπορεί να 'ν' η οδός,

στρωτή, των τηλεπάθων,

στο σκοτάδι, λίγο φως...)

Από τα βάθη της καρδιάς,

αντί για μποναμάδες,

θα λέγαμε καλή χρονιά

δίχως παπαροκάδες,

δίχως Κωστέτσους και Γαρμπή,

Ρουβάδες, Βίσση και Λεπά,

βία και πασαρέλα

και την κυρία τη Λουκά!

Δίχως πουτάνες, κότερα

και Αδελφό Μεγάλο

φιλάνθρωπους και Πλαίσια

για το λαό... ρεγάλο!

Ομως αυτά, σ' άλλους καιρούς...

Τώρα, και τούτη τη χρονιά

- «ελεύθερος ο κόσμος» -

μπόλικη θάν΄ η κοπριά

και οι «κανόνες» λάστιχο!

Ποια δεοντολογία;

Κουμάντο το κεφάλαιο!

Αυτή 'ναι η αιτία,

που, γνώμη, έχουνε του Μπους,

του ΝΑΤΟ, του Σολάνα,

της Ντόρας, του Καραμανλή!

Αυτών είναι αλάνα...

και του Σημίτη, φυσικά!

Δεν καρτεράμε, έτσι,

ήθος και ενημέρωση!

Το ίδιο το κοτέτσι

της προσβολής, μα και της σήψης,

θα υποστούμε, δυστυχώς!

Δεν είμαστε πρωτάρηδες...

Πώς θα κάνουμε αλλιώς;

Γι' αυτό, τηλέπαθοί μου,

τηρώντας και το δέον,

να του Τηλέπαθου οι ευχές,

που είναι εκ βαθέων:

Καλή χρονιά να έχουμε,

με μπόλικη υγεία

και σθένος, για ν' αντέξουμε

όλη την αηδία!

Καλή χρονιά να έχουμε

και ανοιχτά τα μάτια!

Οσα σερβίρουν οι Τι - Βι,

που μοιάζουνε παλάτια,

είναι απόπατοι σωστοί,


Γρηγοριάδης Κώστας

η μπόχα τους μας πνίγει!

Κι αποβλακώνουν αφελείς!

Αυτοί δεν είναι λίγοι...

Καλά, λοιπόν, να 'ρθ' η χρονιά

κι ένα να μην ξεχνάμε:

Τα Μέσα, είναι ταξικά!

Αλλιώς, χαμένοι πάμε...

Μόνο σαν θα 'ναι του λαού

(δικά του και δικά μας)

θα βγούμε οι τηλέπαθοι

από τα βάσανά μας...


Γρηγοριάδης Κώστας


Γρηγοριάδης Κώστας


Γρηγοριάδης Κώστας


Γρηγοριάδης Κώστας


Με σιγουριά και αισιοδοξία

«Τα κάλαντα» του Νικηφόρου Λύτρα, 19ος αιώνας
«Τα κάλαντα» του Νικηφόρου Λύτρα, 19ος αιώνας
Είναι έθιμο, στο «έμπα» του καινούριου χρόνου να γίνονται ευχές. Το 'χουν ανάγκη να εκφράζουν οι λαϊκοί άνθρωποι την ελπίδα και τις προσδοκίες τους για καλύτερες μέρες. Είναι μέρος της κοινωνικής συνείδησης, που αλλάζει στο πέρασμα του χρόνου και μέσα από την εξέλιξη της δράσης για ένα καλύτερο μέλλον, μετουσιώνει τις ιδέες σε πράξη σιγουρεύοντας τα βήματα για το νέο που θα 'ρθει με το συμβολισμό του καινούριου χρόνου. Μέσα στην αντιφατικότητα της εποχής, οι εργαζόμενοι μπορούν να προσδοκούν και πρέπει να φέρουν καλύτερες μέρες. Η αγωνιστική παρακαταθήκη του χρόνου που έφυγε είναι σιγουριά για μια αισιόδοξη προοπτική.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ