Μονότονα επαναλαμβάνεται αυτές τις μέρες, από κυβερνητικά στελέχη και επιχειρηματίες μέχρι τον αστικό Τύπο, ότι η μετατροπή της Ελλάδας σε «πύλη εισόδου» του αμερικανικού LNG θα φέρει «ασφάλεια» και «σταθερότητα» στην περιοχή, που φλέγεται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Το «επιχείρημα» δεν είναι καινούργιο. Συνοδεύει σε κάθε βήμα τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό για την Ενέργεια, με το βλέμμα στραμμένο στην αντιπαράθεση με τα αντίπαλα στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά κέντρα, κυρίως την Κίνα και τη Ρωσία.

Στο Διατλαντικό Συνέδριο Ενεργειακής Συνεργασίας (P-TEC) που έγινε την περασμένη βδομάδα στην Αθήνα, με την «απόβαση» αμερικανικής κυβερνητικής και επιχειρηματικής αντιπροσωπείας, ακούστηκε μεταξύ άλλων το εξής: Από το «πλημμύρισμα» της ευρωπαϊκής αγοράς με αμερικανικό LNG θα επιταχυνθεί η ειρήνη στην Ουκρανία, επειδή η ρωσική οικονομία θα πληγεί ανεπανόρθωτα από την απώλεια της ευρωπαϊκής αγοράς Ενέργειας. Πέρα από το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις τους για τη ρωσική οικονομία δεν έχουν επαληθευτεί μέχρι σήμερα, πάει πολύ να εμφανίζουν ως «ειρηνοποιό» την κυβέρνηση των ΗΠΑ και ως ...«κλάδο ελιάς» το φυσικό αέριο των αμερικανικών μονοπωλίων!

Ο «Κάθετος Διάδρομος» φυσικού αερίου, που αποτελεί μοχλό γα την «ενεργειακή κυριαρχία» των ΗΠΑ, ξεκίνησε να σχεδιάζεται εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Το 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά, και ενώ στην Ουκρανία βρισκόταν σε εξέλιξη η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ - ΕΕ, που οδήγησε στο πραξικόπημα, υπήρξε η πρώτη κοινή διακήρυξη των υπουργών Ενέργειας Ελλάδας - Ρουμανίας - Βουλγαρίας για την ανάπτυξή του «Κάθετου Διαδρόμου». Στη συνέχεια προωθήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πριν ξαναπάρει τη σκυτάλη η ΝΔ. Μιλώντας στο P-TEC o Βλ. Μαλίνοφ, CEO του βουλγαρικού ενεργειακού ομίλου «Bulgartransgaz», είπε χαρακτηριστικά: «Δεν είναι μυστικό ότι πριν από 5-6 χρόνια όλη η περιοχή ήταν σχεδόν πλήρως εξαρτημένη από το ρωσικό αέριο».

Ο ίδιος εξήγησε ότι οι επενδύσεις στο FSRU της Αλεξανδρούπολης ξεκίνησαν «ενώ ήμασταν ακόμα υπερπλήρεις από ρωσικό αέριο στη Βουλγαρία». Το 2016, συνέχισε, «ήταν πλάνο στα χαρτιά», αλλά «ο βασικός καταλύτης είναι η αμερικανική κυβέρνηση και οι Αμερικανοί πάροχοι». Για την Ιστορία, η απόφαση για την επένδυση στην Αλεξανδρούπολη πάρθηκε στα τέλη του 2021 και η κατασκευή ξεκίνησε τον Μάη του 2022, αμέσως μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Λίγους μήνες αργότερα (Σεπτέμβρης 2022) μια ...μυστηριώδης έκρηξη κατέστρεψε τους αγωγούς «Nord Stream» και ενταφίασε την προοπτική να επιστρέψει η τροφοδοσία της ΕΕ με ρωσικό αέριο στα επίπεδα προ του πολέμου.

Η επένδυση στην Αλεξανδρούπολη, όπως και οι άλλες κατά μήκος του «Κάθετου Διαδρόμου», δεν έγινε σε κενό αέρος. Πολύ πριν το ξέσπασμα της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ είχαν αρχίσει να ξεδιπλώνουν έναν μακρόπνοο σχεδιασμό για την αντικατάσταση του ρωσικού αερίου και πετρελαίου στην Ευρώπη, αναπτύσσοντας μάλιστα τις αναγκαίες υποδομές στις ανατολικές και νότιες Πολιτείες. Η «αμερικανική κυριαρχία» στις εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) χτίστηκε μέσα σε μια δεκαετία, πάνω στα θεμέλια της «επανάστασης» του σχιστολιθικού αερίου.

Το 2017, σύμφωνα με την US Energy Information Administration, οι εξαγωγές φυσικού αερίου (αγωγών και LNG) ξεπέρασαν για πρώτη φορά τις εισαγωγές - σηματοδοτώντας τη μετατροπή των ΗΠΑ από εισαγωγέα σε καθαρό εξαγωγέα Ενέργειας. Από τότε οι εξαγωγές LNG αυξάνονται σταθερά, με αποτέλεσμα το 2022 οι ΗΠΑ να γίνουν ο μεγαλύτερος εξαγωγέας LNG στον κόσμο. Οι πρώτες υποδομές εξαγωγής κατασκευάστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 2010, όταν η εταιρεία «Cheniere Energy» μετέτρεψε τον σταθμό Sabine Pass στη Λουιζιάνα από εισαγωγικό σε εξαγωγικό τερματικό.

Το 2016 απέπλευσε για το εξωτερικό το πρώτο φορτίο αμερικανικού LNG, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή. Ακολούθησε η κατασκευή του Cove Point στο Μέριλαντ το 2018 και την ίδια χρονιά ξεκίνησαν οι εργασίες για τον σταθμό LNG Corpus Christi στο Τέξας, επίσης της «Cheniere», που σύντομα θα εξελισσόταν σε έναν από τους βασικότερους εξαγωγικούς κόμβους. Μέχρι το 2019 είχαν προστεθεί στη λίστα ο Cameron LNG στη Λουιζιάνα και ο Freeport LNG στο Τέξας, με δυναμικότητα 12 και 15 εκατομμύρια τόνους αντίστοιχα. Αλλοι μικρότεροι σταθμοί, όπως το Elba Island LNG στην Τζόρτζια, προστέθηκαν στο δίκτυο των εξαγωγών Ενέργειας.

Η δεκαετία ολοκληρώθηκε με τις ΗΠΑ να διαθέτουν ήδη εξαγωγική ικανότητα της τάξης των 75 - 80 εκατομμυρίων τόνων LNG ετησίως. Τον Γενάρη του 2022, σε μια διόλου τυχαία χρονική συγκυρία, ξεκίνησε η λειτουργία του νεότερου μεγάλου σταθμού, του Calcasieu Pass LNG της «Venture Global». Οι αμερικανικές υποδομές βρέθηκαν την κατάλληλη στιγμή έτοιμες να καλύψουν το τεράστιο κενό που άφησε η διακοπή των ρωσικών ροών φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Παράλληλα, αυξήθηκε η πίεση από τα αμερικανικά μονοπώλια και τις κυβερνήσεις προς τους Ευρωπαίους εταίρους τους να διακόψουν οριστικά τις προμήθειες από τη Ρωσία. Οι πιέσεις αυτές και τα παζάρια κορυφώθηκαν επί δεύτερης θητείας Τραμπ.

Επιβεβαιώνεται απ' όλα αυτά ότι η αμερικανική «ενεργειακή κυριαρχία» αποτελεί συστατικό στοιχείο της σύγκρουσης για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το βλέμμα τους είναι στραμμένο πρώτα απ' όλα στην απεξάρτηση της ΝΑΤΟικής Ευρώπης από το ρωσικό αέριο και, βέβαια, στις σχέσεις Ρωσίας - Κίνας. Η χάραξη, το ξεδίπλωμα και η κορύφωση αυτού του σχεδιασμού περνάει μέσα από «φωτιά και σίδερο» ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων, που λειτουργούν ως ντόμινο και καύσιμη ύλη για την όξυνση και τη γενίκευσή τους, όχι μόνο ανάμεσα στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα αλλά και στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής συμμαχίας.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, μόνο σαν κακόγουστο αστείο ακούγεται ότι οι συμφωνίες που υπέγραψαν ΗΠΑ και Ελλάδα θα συμβάλουν στη «σταθερότητα» και στην «ασφάλεια» της περιοχής. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Αποτελούν την αφετηρία νέων και πιο μεγάλων ανταγωνισμών και συγκρούσεων, στη δίνη των οποίων βυθίζονται ολοένα και περισσότερο η χώρα και ο λαός. Μέσα σ' αυτές τις ζοφερές συνθήκες, μόνο η πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και για την απεμπλοκή της χώρας από τους πολέμους, στην προοπτική της ανατροπής του σάπιου καπιταλισμού που τους γεννάει, μπορεί να δώσει απάντηση στην αγωνία του λαού να ζήσει ειρηνικά, να απολαμβάνει ο ίδιος τα οφέλη από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας, να αναπτύσσει σχέσεις φιλίας και αμοιβαίου οφέλους με τους γείτονες λαούς.