Την πρωτοβουλία πήραν συγκεκριμένα οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Φαρμάκου, Εμφιαλωμένων Ποτών και Μεταλλωρύχων, στέλνοντας μήνυμα κλιμάκωσης του αγώνα και των διεκδικήσεων για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, προστασία του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και κατοχύρωση του 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου.

Την εισηγητική ομιλία στη συνέντευξη Τύπου έκανε ο Γιάννης Τασούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων το νέο εργοδοτικό έγκλημα στο εργοτάξιο του Ελληνικού (βλ. σελ. δίπλα).

Κάλεσε επίσης σε ενίσχυση της αλληλεγγύης και της κοινής πάλης με την αγωνιζόμενη αγροτιά, και στο χθεσινό απογευματινό συλλαλητήριο στην Αθήνα (βλ. σελ. 12 - 13), καθώς και σε κλιμάκωση των αγώνων στις 16 Δεκέμβρη, μέρα που ψηφίζεται ο αντιλαϊκός - πολεμικός προϋπολογισμός, «όπως προχώρησαν τα Εργατικά Κέντρα της Θεσσαλίας με την απεργία που αποφάσισαν εκείνη τη μέρα, με στάσεις εργασίας, με συλλαλητήρια, όπως θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στις 6.30 μ.μ. στο Σύνταγμα». Οπως είπε, «ο κοινός αγώνας εργατών, αγροτών και αυτοαπασχολούμενων είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο στην πολιτική που θυσιάζει τις ζωές μας για τα κέρδη και να ανοίξει τον δρόμο προς όφελος του λαού».

Αναλυτικά στην εισήγηση για τις ΣΣΕ και τη συμφωνία κυβέρνησης - ΣΕΒ - εργατοπατέρων ο Γ. Τασιούλας ανέφερε:

«Με αφορμή τη σημερινή συνέντευξη Τύπου για το ζήτημα των ΣΣΕ και την αντεργατική συμφωνία - μνημόνιο που συνυπέγραψε η τρόικα κυβέρνησης - ΣΕΒ - ΓΣΕΕ, θέλουμε να καταγγείλουμε το νέο εργοδοτικό έγκλημα με ακόμη ένα νεκρό οικοδόμο στο πολυδιαφημιζόμενο εργοτάξιο του Ελληνικού, το οποίο θυμίζουμε ότι η μεγαλοεργοδοσία που το κατασκευάζει, διά στόματος του ιδιοκτήτη της ευχαρίστησε όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, που συνέβαλλαν στην υλοποίησή του.

Αύριο (σ.σ. σήμερα) στο εργοτάξιο του Ελληνικού το επιχειρησιακό σωματείο προκήρυξε 24ωρη απεργία, που θα συνεχιστεί και την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη, ημέρα πανοικοδομικής πανελλαδικής απεργίας με διεκδικητικό πλαίσιο ακριβώς όλα αυτά τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους στον κλάδο και συνολικότερα: Την υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ, την Ασφάλιση, το ωράριο εργασίας, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, που στην κυριολεξία έχουν μετατραπεί σε αρένες θανάτου. Η επιβολή 13ωρης εργασίας με τον νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ και με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ βολεύει τη μεγαλοεργοδοσία, επιδεινώνει την ήδη άσχημη κατάσταση στους χώρους δουλειάς και αφήνει πίσω σακατεμένους και σκοτωμένους εργάτες.

Ετσι ακριβώς συμβαίνει και με τις πανηγυρικές ανακοινώσεις για τις ΣΣΕ την περασμένη βδομάδα, τις τυμπανοκρουσίες και τα "ταρατατζούμ" στο υπουργείο Εργασίας και στο Μέγαρο Μαξίμου, που επιχειρούν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι πλέον οι εργαζόμενοι θα έχουν κάλυψη και προστασία από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Το κρίσιμο ερώτημα που επιμελώς αποκρύπτεται είναι τι είδους ΣΣΕ, με ποιο περιεχόμενο, με τι μισθούς, με τι ωράριο εργασίας, με ποιες συνθήκες εργασίας. Εδώ βρίσκεται η ουσία της συμφωνίας - μνημόνιο των τροϊκανών. Με την εν λόγω συμφωνία επιδιώκουν να παρέμβουν στο περιεχόμενο των κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας, να αφοπλίσουν τις Ομοσπονδίες από τη διαδικασία διαπραγμάτευσης και άσκησης πίεσης απέναντι στην εργοδοσία κάθε κλάδου. Αναλαμβάνουν ο ΣΕΒ, η ΓΣΕΕ με τη βοήθεια της κυβέρνησης ως μια επιτροπή λογοκρισίας που θα εμποδίζει να ξεφεύγουν οι κλαδικές ΣΣΕ από τα όρια που καθορίζουν οι ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Παρά την προσπάθεια και την επικοινωνιακή καταιγίδα κυβέρνησης - ΣΕΒ - ΓΣΕΕ να πείσουν για ιστορική συμφωνία που επαναφέρει τις ΣΣΕ, η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Πάνω στο ήδη αντεργατικό πλαίσιο των προηγούμενων χρόνων, που παραμένει ακέραιο, προστίθενται συνεχώς νέες αντεργατικές ρυθμίσεις και δίνονται όπλα στη μεγαλοεργοδοσία να κρατάει τους μισθούς στα κατώτερα επίπεδα. Τίποτα δεν έχει βελτιωθεί, νέα εμπόδια προστίθενται.

Το ύψος του κατώτατου μισθού και του κατώτατου μεροκάματου της Εθνικής Γενικής ΣΣΕ θα συνεχίσει να καθορίζεται με βάση την απόφαση του εκάστοτε υπουργού Εργασίας μέχρι το 2027 και από εκεί και πέρα με τη χρήση αλγόριθμου, που θα υπολογίζει τον κατώτατο μισθό με βάση τους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας. Από το 2012 έως σήμερα ισχύει το ίδιο ασφυκτικό πλαίσιο.

Η επέκταση και η υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, αφού πέραν των προϋποθέσεων που υπάρχουν σήμερα προστίθεται η συνυπογραφή της ΓΣΕΕ ώστε, όπως λένε, "αυτόματα" να επεκτείνονται και να γίνονται καθολικά υποχρεωτικές. Το "τυρί στη φάκα" σε αυτήν την περίπτωση είναι η πρόβλεψη της "αυτόματης επέκτασης και υποχρεωτικότητας", ώστε να ελεγχθεί το περιεχόμενο των Συμβάσεων.

Η ΓΣΕΕ θα συνυπογράφει τις Συμβάσεις με τον ΣΕΒ και τους υπόλοιπους κοινωνικούς εταίρους, που έχουν στην ευθύνη τους τη μεγάλη πλειοψηφία των Συμβάσεων. Αν ήθελε ο ΣΕΒ θα υπέγραφε και σήμερα Συμβάσεις με τις Ομοσπονδίες των κλάδων όπου γίνεται διαπραγμάτευση, αλλά σθεναρά αρνείται.

Θέλει βολικό διαπραγματευτή, και η κυβέρνηση του τον προσφέρει με τον αναβαθμισμένο ρόλο της ΓΣΕΕ στην υπογραφή και επέκταση των κλαδικών Συμβάσεων.

Αυτή η νομοθετική ρύθμιση με τη μορφή της συμφωνίας - μνημόνιο γίνεται για να ελεγχθεί το περιεχόμενο των Συμβάσεων. Αποδεκτές θα γίνονται μόνο οι Συμβάσεις που θέλουν ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ, σε πλήρη αντίθεση με τις διεκδικήσεις των Ομοσπονδιών.

Είναι γνωστό τοις πάσι, σε όλες τις Ομοσπονδίες που διαπραγματεύονται Συλλογικές Συμβάσεις και έχουν απέναντί τους τον ΣΕΒ, ποια είναι η διαπραγματευτική στάση των βιομηχάνων, τι Συμβάσεις προτείνουν, οι οποίες δεν ξεφεύγουν από τον κατώτατο μισθό που καθορίζει το υπουργείο Εργασίας.

Είναι επίσης γνωστό ποια είναι διαχρονικά η στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στις διαπραγματεύσεις με τον ΣΕΒ. Από τα χρόνια πριν την εκδήλωση της κρίσης έως σήμερα, οι άνθρωποι των κομμάτων που έχουν ψηφίσει όλους τους αντεργατικούς νόμους, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, τα έχουν βρει σε όλα με τον ΣΕΒ στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, των "αντοχών της οικονομίας".

Ποιος εργαζόμενος θα εμπιστευτεί αυτούς για να καθορίσουν τον μισθό του; Ποιος δεν θα σκεφτεί ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επί ένα επτάμηνο διαπραγματευόταν με κυβέρνηση και ΣΕΒ για τις ΣΣΕ ερήμην των εργαζομένων και των συνδικάτων;

Οι δεσμεύσεις που συνεχώς αναλαμβάνουν εκφράζονται σταθερά με τα εμπόδια που θέτουν στους μεγάλους αγώνες των εργαζομένων απέναντι στο 13ωρο, στον νόμο Χατζηδάκη, στον νόμο Γεωργιάδη, απέναντι στον απεργοκτόνο νόμου Αχτσιόγλου του ΣΥΡΙΖΑ.

Με τη νέα αντεργατική συμφωνία παραμένουν σε ισχύ όλα όσα ακυρώνουν και περιορίζουν τις ΣΣΕ:

• Η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης συνεχίζει να μην ισχύει.
• Το πάγωμα των τριετιών 2012 - 2024 συνεχίζει να περιορίζει το ύψος των μισθών.

Αλλες πλευρές που αναφέρονται στη συμφωνία και αναφέρονται ως "θετικές" απλώς επιβεβαιώνουν τη βασική στόχευση για έλεγχο του περιεχομένου των κλαδικών Συμβάσεων και αφοπλισμό των Ομοσπονδιών.

Η μείωση του ποσοστού κάλυψης των εργαζομένων μιας ΣΣΕ από 50% σε 40% για να γίνει υποχρεωτική είναι η πίεση που ασκεί η κυβέρνηση ώστε οι Ομοσπονδίες να εξουσιοδοτήσουν τη ΓΣΕΕ για να κάνει συμφωνία με τον ΣΕΒ, δηλαδή είναι η πίεση για να ελεγχθεί στο περιεχόμενό της η ΣΣΕ. Αν η ΣΣΕ είναι όπως τη θέλουν ο ΣΕΒ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, θα γίνει υποχρεωτική, ειδάλλως θα "διορθώνεται" εκβιαστικά για να επικυρωθεί.

Το ζήτημα της μετενέργειας των ΣΣΕ υπολείπεται όσων ίσχυαν μέχρι το 2012, όπου η παράταση ισχύος των Συμβάσεων ήταν 6μηνη, ενώ τώρα μόνο για 3 μήνες.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να ενταθεί ο αγώνας των εργαζομένων για αυξήσεις σε μεροκάματα και μισθούς. Θέλουμε να έχουμε ΣΣΕ που να καλύπτουν τους εργαζόμενους, και όχι Συμβάσεις με έναν ψευτομισθό και τα ελάχιστα, για να βράζουμε στα προβλήματά μας.

Είναι φανερό ότι τα νέα αντεργατικά δεδομένα επιβάλλουν να δυναμώσει ο αγώνας των Συνδικάτων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων.

Τις λύσεις που έχουμε ανάγκη θα τις επιβάλουμε μόνοι μας, με τον αγώνα μας. Δεν θα μας τις προσφέρουν όσοι έχουν εγκληματήσει απέναντι στη ζωή μας. Δεν θα μας τις δώσουν σωτήρες και μεσάζοντες. Ούτε οι τροϊκανοί των Συλλογικών Συμβάσεων, ούτε οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που έχουν δημιουργήσει και υλοποιήσει ένα τερατώδες αντεργατικό οπλοστάσιο που ενταφιάζει τα δικαιώματά μας. Εμείς με τον αγώνα μας πρέπει να ανατρέψουμε την κατάσταση. Αυτό είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε!».

Οι υπόλοιπες τοποθετήσεις στη συνέντευξη Τύπου θα παρουσιαστούν σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη».