Χιλιάδες μεταλλεργάτες δεν ήξεραν αν πρέπει να κλάψουν ή να γελάσουν, ακούγοντας τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ στη συνέντευξη Τύπου, που έδωσε μαζί με την κυβέρνηση και τις εργοδοτικές ενώσεις για την αποκαλούμενη αναμόρφωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), να προτείνει ως ...πρώτη εφαρμογή της συμφωνίας την κήρυξη ως υποχρεωτικής της πρόσφατης κλαδικής ΣΣΕ της Ομοσπονδίας Μετάλλου (ΠΟΕΜ) με τον ΣΕΒ.

Εδώ και μήνες ψάχνουμε να βρούμε έναν συνάδελφο που να βγαίνει ευνοημένος από αυτή τη ΣΣΕ, σε σχέση με την πραγματικότητα που βιώνει, αν δηλαδή βελτιώνεται το εισόδημά του ή οι συνθήκες εργασίας του. Δεν έχουμε βρει ούτε έναν.

Την ίδια ώρα, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δεν βγάζουν τσιμουδιά για την κλαδική ΣΣΕ Ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών, που υπογράφει το Συνδικάτο μας, από το 2017 μέχρι σήμερα. Μία ΣΣΕ που και η προηγούμενη κυβέρνηση και η σημερινή αρνήθηκαν, με διάφορα προσχήματα, να την κηρύξουν υποχρεωτική.

Λένε ψέματα ότι δήθεν νοιάζονται για καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας και καλούς μισθούς. Το ενδιαφέρον τους για κάλυψη περισσότερων εργαζομένων από ΣΣΕ περιορίζεται στον βαθμό που αυτές εξυπηρετούν τα όρια που βάζει η ίδια η εργοδοσία σε σχέση με την προστασία της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας της, και με προϋπόθεση ότι δεν εμπεριέχονται όροι που εμποδίζουν την εφαρμογή αντεργατικών νομοθετημάτων.

Μία απλή σύγκριση της ΣΣΕ της ΠΟΕΜ και της ΣΣΕ που υπογράφει το Συνδικάτο αποδεικνύει του λόγου το αληθές:

Η σύμβαση της ΠΟΕΜ προβλέπει, με ενσωματωμένες όλες τις «νόμιμες» τριετίες, μέγιστο ημερομίσθιο 57 ευρώ. Ωράριο 8ωρο - 5ήμερο - 40ωρο. Στα λεγόμενα «θεσμικά» ενσωματώνει όλα τα αντεργατικά τερατουργήματα, όσον αφορά τα διαλείμματα που πλέον δεν υπολογίζονται στον εργάσιμο χρόνο, τον χαρακτηρισμό της πρώτης ώρας, επιπλέον του 8ωρου, ως υπερεργασίας αντί για υπερωρίας, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη δυνατότητα του εργοδότη να εφαρμόσει το 13ωρο και πάει λέγοντας...

Η ΣΣΕ που υπογράφει το Συνδικάτο μας προβλέπει ως κατώτερο μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη 60 ευρώ, ενώ τα ημερομίσθια - ανάλογα την ειδικότητα και την παλαιότητα - φτάνουν τα 105 ευρώ. Εχουμε θεσμοθετήσει το 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο ως συνεχές και αργία το Σάββατο και την Κυριακή. Κόντρα στους αντεργατικούς νόμους τα διαλείμματα υπολογίζονται εντός του εργάσιμου χρόνου του 7ωρου, η υπερωρία συμφωνείται ρητά ότι είναι προαιρετική και έχει προσαύξηση 100% από την πρώτη ώρα, ενώ απαγορεύεται ο εργαζόμενος σε ημερήσια βάση να ξεπερνάει συνολικά τις 10 ώρες εργασία.

Είναι «ηλίου φαεινότερο» ποιες είναι οι πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης, των εργοδοτικών ενώσεων και των ανθρώπων τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπως της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ. Νομίζουν ότι θα βάλουν στο καλούπι της κερδοφορίας των εργοδοτών τις ανάγκες των εργαζομένων. Για να το καταφέρουν μάλιστα αυτό, προσπαθούν να μας χώσουν όλους στο μαντρί της ΓΣΕΕ...

Αυτών δηλαδή που δεκαετίες τώρα δεν ξέρουν πού πέφτει η ναυπηγοεπισκευή και τι τραβάνε οι εργαζόμενοι για να τα βγάλουν πέρα, που δεν πάτησαν ούτε για το θεαθήναι σε μία από τις δεκάδες κινητοποιήσεις μας. Είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν ότι έτσι θα βάλουν φρένο στις αγωνιστικές μας διαθέσεις και θα μας σπρώξουν στην αγκαλιά της εργοδοσίας.

Και επειδή πολλά ακούγονται από τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, για το τι πραγματικά θα περιέχει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο για την αναμόρφωση των ΣΣΕ, τους προειδοποιούμε να μην τολμήσουν ούτε να το σκεφτούν να βάλουν χέρι, παρεμβαίνοντας στο περιεχόμενο των ΣΣΕ που έχουν ή πρόκειται να υπογραφούν και οι οποίες ως αποτέλεσμα αγώνα θα βάζουν φρένο στην εφαρμογή στην πράξη αντεργατικών νόμων όλου του προηγούμενου διαστήματος.

Οσα εμπόδια και τρικλοποδιές κι αν βάλουν βιομήχανοι, κυβέρνηση και εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, όσες «κοινωνικές συμφωνίες» κι αν υπογράψουν, αυτοί που ευθύνονται για το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που έχουν επιβάλει για τις ΣΣΕ, και τώρα επιδιώκουν τη μονιμοποίησή του, δεν πρόκειται να παγιδεύσουν, να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από την οργάνωση της πάλης, να τους εγκλωβίσουν στην αντίληψη της συνεννόησης μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων», του «κοινού συμφέροντος» με όσους μαυρίζουν τη ζωή τους.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι οι βιομήχανοι του κλάδου, ο ΣΕΒ, πανηγυρίζουν για την «ιστορική συμφωνία», προφανώς γιατί με αυτή διασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα, που αποτελεί τη μόνιμη πρέσα συμπίεσης των μισθών. Κατά τη διαπραγμάτευση για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ εμμένουν στην απαράδεκτη πρόταση για εξαίρεση εργαζομένων του κλάδου από αυτή, να αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, που με απόφαση της κυβέρνησης - του άλλου εταίρου που πανηγυρίζει - παραμένει σε αυτά τα άθλια επίπεδα.

Από το κάδρο δεν θα μπορούσε να λείπει η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, που επίσης πανηγυρίζει για τη συμφωνία, έχει παραδώσει την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στο κράτος και επιδιώκει τώρα να υπογράφει ...κλαδικές Συμβάσεις.

Κανείς δεν αναρωτιέται «πώς τα βρίσκουν» όλοι αυτοί μεταξύ τους και κανείς δεν θα ζητήσει την έγκρισή τους για να διεκδικήσει δουλειά και ζωή με δικαιώματα.

Μόνο με τον αγώνα μπορούν να δοθούν λύσεις, να αποσπάσουν οι εργαζόμενοι υπογραφή Συμβάσεων με κατακτήσεις, που δίνουν ανάσα, βελτιώνουν τη ζωή τους. Οταν οι εργαζόμενοι έχουν το δικό τους σχέδιο, τότε προβάλλουν τις δικές τους ανάγκες, οι οποίες δεν ταυτίζονται με τους στόχους της μεγαλοεργοδοσίας.

Το δίκιο των εργαζομένων κρίνεται από την πάλη σε σύγκρουση με όλους αυτούς που υπογράφουν συμφωνίες καταδίκης των εργαζομένων, σε σύγκρουση με το κέρδος, που είναι εμπόδιο για την ικανοποίηση των αναγκών μας.

Για να κερδίσουμε οι εργαζόμενοι Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις και κατοχύρωση δικαιωμάτων, πρέπει να χάσουν αυτοί που αρπάζουν τον μόχθο και τον ιδρώτα μας. Αυτοί που έχουν μπουχτίσει στα κέρδη και ετοιμάζονται να γεμίσουν κι άλλα σεντούκια την περίοδο της πολεμικής οικονομίας.

Δυναμώνουμε τον αγώνα με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς. Δυναμώνουμε τη διεκδίκηση για να καταφέρουμε να εργαζόμαστε και να αμειβόμαστε με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και μισθούς, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Η συμφωνία που ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση, την ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, τον ΣΕΒ και τους άλλους «κοινωνικούς εταίρους», επιδιώκει να κατοχυρώσει όλα τα αντεργατικά μέτρα που έχουν ψηφίσει οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.

Προσπαθούν να επιβάλλουν στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, στους εργαζόμενους της χώρας μας να υπογράφουν ΣΣΕ όχι σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και τις ανάγκες, αλλά μόνο εάν ικανοποιούνται όλες οι επιδιώξεις και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Για τον κλάδο του φαρμάκου σημαίνει ότι για να διασφαλιστούν οι μεγάλες επενδύσεις που τρέχουν αυτή την περίοδο, να κατοχυρώσουν τους μεγάλους τζίρους και την τεράστια κερδοφορία των φαρμακοβιομηχάνων, οι εργαζόμενοι πρέπει να αποδεχτούν αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Με αυτή τη συμφωνία θα πρέπει οι εργαζόμενοι να συναινέσουν, να θεωρούν «κανονικότητα» να εργάζονται ατέλειωτα ωράρια - 12ωρα, 13ωρα, 24ωρα - όπως πρόσφατα έγινε σε μεγάλη φαρμακευτική επιχείρηση, με χαμηλούς μισθούς, σε συνθήκες μεγάλης εντατικοποίησης και λόγω αυτών των συνθηκών να έχουμε συχνά εργατικά «ατυχήματα», με κάποια από αυτά αρκετά σοβαρά.

Σε καμιά περίπτωση οι εργαζόμενοι, τα σωματεία μας δεν θα συναινέσουμε σε αυτή την απαράδεκτη συμφωνία. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για υπογραφή επιχειρησιακών ΣΣΕ σε κάθε χώρο δουλειάς, με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, με 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, την επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ενάντια στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που επιδιώκει να παίξει τον ρολό της υπεράσπισης των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, να επιβάλει στις συνδικαλιστικές οργανώσεις να αποδεχτούν Συλλογικές Συμβάσεις στα μέτρα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Η στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία στις 14 Οκτωβρίου να μην κηρύξει απεργία αποκαλύπτει τον βρώμικο ρόλο που έπαιζαν όλο αυτό το διάστημα.

Είναι ελπιδοφόροι οι μαζικοί αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα σε χώρους δουλειάς, η μαζική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις την 1η και στις 14 Οκτώβρη. Είναι ελπιδοφόρο ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συμμετέχουν στις δραστηριότητες των σωματείων τους, φτιάχνουν επιχειρησιακά σωματεία σε χώρους δουλειάς κόντρα στη λογική της πλειοψηφίας της ξεπουλημένης συμβιβασμένης ΓΣΣΕ, των κυβερνήσεων και των εργοδοτών. Αντιλαμβάνονται όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι ότι σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία σημειώνουν τεράστια πρόοδο και υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζούμε και να απολαμβάνουμε όλο τον πλούτο που παράγουμε.