«Είναι προς το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας η δυνατότητα λιμενικής δραστηριότητας στην περιοχή μέσα από νόμιμες διαδικασίες, μέσα από σύμβαση παραχώρησης, η οποία θα έχει τίμημα. Συνεπώς, το ελληνικό κράτος θα εισπράττει χρήματα. Υποχρεωτικά θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες υποδομές και νέες θέσεις εργασίας. Αυτό είναι προς το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας, είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων, των σημερινών και εκείνων που θα προκύψουν το επόμενο διάστημα μέσα από αυτήν την επένδυση», κόμπαζε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Ανάπτυξης, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι η μετατροπή της Ελευσίνας σε αμερικανοΝΑΤΟικό κόμβο είναι κάτι για το οποίο πρέπει να χαίρεται ο λαός. Και επειδή σ' αυτήν τη συζήτηση δεν ήταν ο μόνος που επικαλέστηκε τα υποτιθέμενα οφέλη και ορκίστηκε στη «νομιμότητα», ας σημειώσουμε ότι η ΟΝΕΧ - που χρηματοδοτείται από τη US International Development Finance Corporation (DFC), τον επενδυτικό βραχίονα της κυβέρνησης των ΗΠΑ - έχει απαλλαγή «από την υποχρέωση προσκόμισης φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας έναντι οποιασδήποτε αρχής και φορέα». Με διαδοχικές τροπολογίες η υποχρέωση αυτή πήγε από το 2022 στο τέλος του 2025 ...και βλέπουμε, ενώ οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται Δώρα, επιδόματα αδείας, αργίες, νυχτερινά, Σαββατοκύριακα, υπερωρίες, και τους οφείλονται και δεδουλευμένα. Συμβάσεις - κουρέλι και νόμοι φτιαγμένοι στα μέτρα της εργοδοσίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ας αφήσουν λοιπόν ο Θεοδωρικάκος και οι άλλοι τα καθέδρας μαθήματα. Νόμος τους είναι τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, των διεθνών συμμάχων τους και πάει λέγοντας.

Δικαιωμένο αισθάνεται το ΠΑΣΟΚ στην τοποθεσία Χαριλάου Τρικούπη, επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ υιοθέτησε την πρότασή του να υπογράφει και η ΓΣΕΕ Συμβάσεις για τους κλάδους. Δηλαδή τα πρωτοπαλίκαρα της συνδικαλιστικής τους παράταξης (ΠΑΣΚΕ) στην ΓΣΕΕ να μπορούν με αναβαθμισμένο ρόλο να υπογράφουν Συμβάσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, με τους εργαζόμενους θεατές στη γωνία. Δείγματα γραφής υπάρχουν ήδη. Οπως η Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων που υπέγραψε η (ΠΑΣΟΚική) πλειοψηφία της ΠΟΕΕΤ και προβλέπει 6ήμερη εργασία, την οποία η κυβέρνηση χαιρέτισε ως «υποδειγματική». Κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν εμπιστοσύνη στη συνδικαλιστική ηγεσία και της αναθέτουν αναβαθμισμένους ρόλους, προσπαθώντας μάταια να τη βγάλουν από την απαξίωση και τη χλεύη των εργαζομένων. Τους είναι χρήσιμη όσο δυσκολεύονται να «μαζέψουν» τη λαϊκή δυσαρέσκεια, γι' αυτό της δίνουν τα «κλειδιά» των κλαδικών Συμβάσεων, με το βλέμμα και στην υπονόμευση της κλαδικής οργάνωσης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Ετοιμη για κάθε δουλειά η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, τρέχει με ένα σφύριγμα κυβέρνησης και εργοδοσίας να βάλει πλάτη για τα συμφέροντα και τα βρώμικα σχέδιά τους.