Σε μια κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία σε όλα τα «ευαίσθητα» μέτωπα που κυκλώνουν τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και φλέγονται, την περασμένη Τετάρτη και Πέμπτη έγινε στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη η νέα άτυπη Διάσκεψη «5+1» που συγκάλεσε ο γγ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, με τη συμμετοχή του Κύπριου Προέδρου, του ηγέτη του ψευδοκράτους και εκπροσώπων από τα ΥΠΕΞ των «εγγυητριών δυνάμεων», Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας.

Χαρακτηριστικό ήταν ότι η νέα συνάντηση έγινε μαζί με την ανανέωση της εξαίρεσης της Κύπρου από το «εμπάργκο όπλων» που οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει πριν χρόνια, υπό άλλες ιστορικές συνθήκες, που μάλιστα αυτήν τη φορά προτάθηκε να εγκριθεί όχι για έναν χρόνο (όπως γινόταν από το 2019) αλλά για πέντε χρόνια. Το νομοσχέδιο - που ουσιαστικά καταργεί την εξαίρεση της Κύπρου από την πρόσβαση σε μια σειρά εξοπλιστικά συστήματα - το κατέθεσαν μαζί Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές στο αμερικανικό Κογκρέσο, με το επιχείρημα ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένας απαραίτητος εταίρος για τη διασφάλιση της περιφερειακής ασφάλειας» και «η μείωση της συχνότητας των ελέγχων για την αποστολή αμυντικής βοήθειας προς την Κύπρο θα επιτρέψει (...) να συνεχίζεται η στήριξη των αμερικανικών συμφερόντων ασφαλείας στο εξωτερικό».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες συνήλθε και η Διάσκεψη για το Κυπριακό, την οποία ο γγ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες χαρακτήρισε «εποικοδομητική». Ανακοινώθηκε ότι το φθινόπωρο, στη διάρκεια της ΓΣ του ΟΗΕ θα γίνει νέα συνάντηση του Γκουτέρες με Χριστοδουλίδη και Τατάρ, ενώ επόμενη Διάσκεψη «5+1» θα ακολουθήσει μετά την «εκλογική διαδικασία» που αναμένεται στις κατεχόμενες περιοχές τον Οκτώβρη. Ακόμα, διαπιστώθηκε πρόοδος σε συνολικά 4 Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ανάμεσά τους και ορισμένα για «περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες για την κλιματική αλλαγή και περιοχές εξόρυξης», ενώ συνεχίζεται η συζήτηση «για το άνοιγμα τεσσάρων νέων σημείων διέλευσης και την εισαγωγή ηλιακής ενέργειας στην ουδέτερη ζώνη». Πρόσθεσε δε ο Γκουτέρες ότι «συμφωνήθηκαν νέες πρωτοβουλίες» που «δεν είναι συμβολικές», αλλά «διαμορφώνονται συνθήκες για ουσιαστικές ενέργειες προς όφελος του κυπριακού λαού», καταλήγοντας ότι «πρόκειται για μια πολύπλοκη διαδικασία», για την οποία όμως υπάρχει συναίνεση ότι «πρέπει να συνεχιστεί».

Ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης είπε ότι «με τα δεδομένα που είχαμε ενώπιόν μας, θεωρώ σημαντικά τα αποτελέσματα», αν και δεν διευκρινίστηκαν επαρκώς αυτά τα «σημαντικά αποτελέσματα».

Ο Ελληνας ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης μίλησε για «μια εξαιρετικά παραγωγική συζήτηση».

Ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ Οντζού Κετσέλι δήλωσε ότι «η Τουρκία συμμετείχε στη συνάντηση της Νέας Υόρκης και προηγουμένως της Γενεύης για να διασφαλιστεί ότι μπορούν να γίνουν σημαντικά βήματα προς την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ των δύο κρατών στο νησί», μιλώντας για «συμφωνία σε τέσσερις νέους τομείς συνεργασίας» η οποία «χρησιμεύει ούτως ώστε να θέσει τις βάσεις για τη συνεργασία που θα ακολουθήσουν τα δύο γειτονικά κράτη στο νησί στο μέλλον, ακόμα και μετά από μια λύση».

Η «διακομματική πρωτοβουλία» αυτή αποσκοπεί στην επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα μας, εντάσσοντας ακόμα περισσότερο τα νησιά του Αιγαίου στους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς των ΗΠΑ.

Βάσει της «διερεύνησης των δυνατοτήτων που υπάρχουν για την επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα» που ευαγγελίζεται το εν λόγω νομοσχέδιο, προβλέπεται ότι ο εκάστοτε Αμερικανός υπουργός Αμυνας θα πρέπει να υποβάλλει έκθεση στο Κογκρέσο που θα εντοπίζει και θα παρουσιάζει «νέες ευκαιρίες για την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών». Με άλλα λόγια, δηλαδή, θα λειτουργήσει ως το «τέλειο ψαχτήρι» εξασφάλισης «γης και ύδατος» για τους φονιάδες του ΝΑΤΟ στη χώρα μας, μετατρέποντάς την σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Ειδικότερα, η έκθεση θα περιλαμβάνει μια περιγραφή των δικαιωμάτων των βάσεων που παρέχονται βάσει της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA), η οποία επιτρέπει στις δυνάμεις των ΗΠΑ να έχουν πρόσβαση σε τέσσερις επιπλέον στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα. Σύμφωνα μάλιστα με δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, τα νησιά εκείνα που φέρονται να μπαίνουν στο επίκεντρο του ΝΑΤΟικού ενδιαφέροντος ως προς τη δημιουργία νέων βάσεων θανάτου είναι η Κάρπαθος, η Λήμνος και η Σκύρος.

Σε μια κυνική ομολογία, για τους στόχους που το πρότειναν οι Αμερικανοί βουλευτές, αναφέρθηκαν στον κρίσιμο γεωστρατηγικό ρόλο που παίζουν οι βάσεις του θανάτου στη χώρα μας για το μακέλεμα άλλων λαών, όπως στα πολεμικά ιμπεριαλιστικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, γεγονός φυσικά που μετατρέπει την Ελλάδα σε στόχο αντιποίνων, δηλώνοντας πως «η δραστηριότητα σε βάσεις όπως η Αλεξανδρούπολη και ο Κόλπος της Σούδας υπήρξε βασικός πυλώνας της προβολής ισχύος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, παίζοντας ρόλο στην εφοδιαστική αλυσίδα και ειδικότερα στον συνεχιζόμενο ανεφοδιασμό της Ουκρανίας».

Λίγα μόλις 24ωρα μετά την ανακοίνωση της πρότασης, και λίγες μόλις ώρες απ' όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος ανακοίνωνε την αποστολή και πρόσθετου πολεμικού υλικού στην Ουκρανία (μέσα από τη διάθεση συστημάτων σε χώρες της ΕΕ και από εκεί στην Ουκρανία), ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας επικοινωνούσε με τον Αμερικανό ομόλογό του, Π. Χέγκσεθ, για να συνομιλήσουν για την «αναβάθμιση» της «στρατηγικής σχέσης» των δύο πλευρών και για να του απευθύνει πρόσκληση να έρθει στην Ελλάδα, κι ο νοών νοείτω...

Την ίδια ώρα ένα αποκαλυπτικό «κοντράστ» εμπλοκής ξεδιπλωνόταν: Από τη μια τα στελέχη της κυβέρνησης έσπευδαν μέσα στη βδομάδα να επισκεφτούν όλα τα ανοιχτά μέτωπα των ευρωατλαντικών βρωμοδουλειών, από τη συμμετοχή Μητσοτάκη στη Σύνοδο των «προθύμων» για την Ουκρανία έως την επίσκεψη Γεραπετρίτη στη Λιβύη για τα ιμπεριαλιστικά παζάρια και τη Ν. Υόρκη για τον «επόμενο γύρο» των διχοτομικών σχεδίων στο Κυπριακό και από την επίσκεψη Δένδια στον Λίβανο (στο πλαίσιο της ΝΑΤΟικής κοπής «αναδιοργάνωσης» του στρατού του), έως τη συμμετοχή της φρεγάτας «Ψαρά» σε κοινές ασκήσεις με το ινδικό Ναυτικό στα ανοιχτά της Βομβάης.

Την ίδια ώρα, μια σειρά από «αποτελέσματα» της πολιτικής της εμπλοκής, αυτά της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αποκαλύπτονταν καταρρίπτοντας τα ευρωατλαντικά αφηγήματα: Η Λιβύη με δύο ρηματικές διακοινώσεις της στον ΟΗΕ (οι οποίες ήταν γνωστές εδώ και βδομάδες στην κυβέρνηση) αμφισβητούσε τα όρια των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών και τις άδειες για έρευνες που έχει παραχωρήσει η κυβέρνηση σε αμερικανικούς ομίλους, ενώ σε νέα σύσκεψη των εμπλεκόμενων πλευρών τα σχέδια για την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου - Ελλάδας έμπαιναν πιο βαθιά στον πάγο, μετά και τις τουρκικές αμφισβητήσεις.