Πρόκειται για νομοσχέδιο - σκούπα, που χτίζοντας πάνω στις αναδιαρθρώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και όλων των προηγούμενων περιλαμβάνει αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις για τα ΕΠΑΛ, τα ΙΕΚ, ενώ ανάμεσα στα άλλα θέτει προκλητικά σε εφαρμογή και το «σχέδιο Πισσαρίδη», το οποίο όσον αφορά την Εκπαίδευση προβλέπει «αποκέντρωση», με το πέρασμα σε κάποιες περιπτώσεις της αρμοδιότητας πρόσληψης εκπαιδευτικών στην Τοπική Διοίκηση και στους διευθυντές Εκπαίδευσης.

ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜέΡΑ25 τάχθηκαν κατά του νομοσχεδίου, χωρίς ωστόσο να αμφισβητήσουν την «καρδιά» του, τη μεγαλύτερη πρόσδεση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η Ελ. Λύση δήλωσε «παρών».

Το ΚΚΕ ανέδειξε ότι το νομοσχέδιο φέρει ατόφια τη σφραγίδα του κεφαλαίου και τόνισε πως είναι στο χέρι των νέων, των γονιών, των εκπαιδευτικών, του λαού να ανατρέψει αυτήν τη βαρβαρότητα, να μη συμβιβαστεί με τα μισά και τα λίγα, αλλά να διεκδικήσει να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Eurokinissi

Το κύριο, όμως, είναι ότι αν κάποιος έχει χάσει τη σύνδεση με την εκπαιδευτική πραγματικότητα, με τις ανάγκες των σχολείων, των πανεπιστημίων, των δομών Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, των δομών Ειδικής Εκπαίδευσης, σταθερά και για όλο το διάστημα τουλάχιστον της πανδημίας, αυτός είναι σίγουρα η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας.

Μόλις προχτές το βράδυ το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι από φέτος θα ισχύσει άλλος τρόπος πρόσβασης στα ΑΕΙ για τους μαθητές, με περιορισμένες επιλογές και θέσπιση ξεχωριστών βάσεων από τα Πανεπιστημιακά Τμήματα. Στο δρόμο δηλαδή που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζετε επιπλέον φραγμούς και φίλτρα σε παιδιά που ζουν την κόλαση της καραντίνας και το άγχος των πανελλαδικών.

Eurokinissi

Εκτός αν πάτε φιρί - φιρί και σπέρνετε ανέμους για να θερίσετε θύελλες. Ειλικρινά σας το λέμε και ακούστε το καλά.

Η διαχείριση της πανδημίας, αντιλαϊκή, ταξική μέχρι το κόκαλο, έχει σοβαρότατες επιπτώσεις. Και ξέρετε ότι έχετε την αποκλειστική, την κύρια ευθύνη:

- Για το γεγονός ότι μια γενιά νέων μένουν πίσω μορφωτικά.

- Για το γεγονός ότι οι κοινωνικές ανισότητες βάζουν τη σφραγίδα τους ακόμα πιο έντονα στην πορεία των παιδιών.

- Για το γεγονός ότι σταδιακά αναπτύσσονται ψυχικά φαινόμενα στη νεολαία που δημιουργούν ανησυχία σε γονείς, εκπαιδευτικούς, ειδικούς. Εκδηλώσεις κατάθλιψης, βαρεμάρας που είναι άκρως ανησυχητική για αυτές τις ηλικίες, που έχουν έντονη την ανάγκη της κίνησης, της εκτόνωσης, της δημιουργίας, της φιλικής επαφής.

Προφανώς όλοι συμφωνούμε στο αυτονόητο, ότι δηλαδή η διά ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία είναι αναντικατάστατη. Και τι κάνετε για να ενισχύσετε αυτήν την αναντικατάστατη, ουσιαστική διαδικασία; Και μη μας πείτε ότι ακούτε τους ειδικούς. Γιατί κι απ' αυτά που λένε οι ειδικοί, ό,τι θέλετε επιλεκτικά ακούτε. Περισσότερο ό,τι βολεύει εσάς και αυτούς που στηρίζετε.

Και μη μας λέτε ότι 9 στους 10 από τους φορείς, δηλαδή από όσους εσείς αποδεχτήκατε να πάρουν μέρος στην κοινοβουλευτική διαδικασία, συμφωνούν στο νομοσχέδιο. Γιατί εσείς αποκλείσατε πολλούς και επιλέξατε με ποιους θα συνομιλήσετε, και φυσικά με πρώτο και καλύτερο τον ΣΕΒ. Που ο εκπρόσωπός του είπε ότι ο καλός εκπαιδευτικός πρέπει να ρωτάει λέει τις επιχειρήσεις για το τι διδάσκει...

Τέτοιο θράσος! Αυτοί είναι οι πραγματικοί «εξωσχολικοί», που λέτε, κύριοι της κυβέρνησης... Για να σας θυμίσω δηλαδή μια γνωστή καραμέλα - λέξη που χρησιμοποιούσατε ενάντια στους αγώνες των μαθητών, όταν αναφερόσασταν στους γονείς τους, στους δασκάλους τους, που τα δίκαια αιτήματά τους αποδεικνύονται ολόσωστα, και τους ονομάζατε τότε εξωσχολικούς που υποκινούν.

Αλλά ακούστε επιτέλους την εκπαιδευτική κοινότητα. Πιο ειδικοί είναι αυτοί από τους διάφορους βιομήχανους. Μάλιστα, αποκλείσατε από την ακρόαση φορέων για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο την ΑΣΓΜΕ, τη Συνομοσπονδία Γονεων, που εκπροσωπεί 300.000 γονείς. Αποκλείσατε τον Σύλλογο Σπουδαστών Δημόσιων ΙΕΚ Αττικής, που εκπροσωπεί 3.000 σπουδαστές. Ακόμα και τη ΔΟΕ, τη Διδασκαλική Ομοσπονδία, που προφανώς έχει λόγο για το νομοσχέδιο, και γενικότερα αλλά και για συγκεκριμένα άρθρα του.

Ακούστε τους γονείς. Κι αυτοί ειδικοί είναι. Και βλέπουν τα παιδιά τους να ξεροσταλιάζουν μπροστά σε οθόνες, να τα παίρνει ο ύπνος μπροστά σε οθόνες. Και για να ξεσκάσουν λίγο, πάλι σε οθόνες...

Ακούστε τους εκπαιδευτικούς, που λένε ορθά κοφτά ότι αυτό δεν είναι μάθημα, είναι διεκπεραίωση.

Διαβάστε άρθρα, σκέψεις εκπαιδευτικών που κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο και εκφράζουν με πόνο ψυχής το τι σημαίνει διά ζώσης διδασκαλία. Οχι μόνο για να επιτευχθούν οι μαθησιακοί στόχοι, αλλά και για να στηριχτεί το παιδί του τελευταίου θρανίου. Αυτό το παιδί που θέλει παραπάνω στήριξη. Ενα σκούντημα στον ώμο για να ξυπνήσει, να πάρει μπρος.

Και σας έπιασε ο πόνος να μπουν και βαθμοί τώρα. Δεν μπορείτε να περιμένετε λίγο, να ανοίξουν τουλάχιστον τα σχολεία; Να βρεθούν εκπαιδευτικοί και μαθητές από κοντά; Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και όχι η καταγραφή βαθμών που λέτε εσείς.

Πάρτε μέτρα για να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια! Αυτό είναι το μοναδικό αίτημα που πρέπει να υλοποιήσετε. Και όχι στο αόριστο αύριο. Χτες έπρεπε να είχε γίνει αυτό. Και μην τα ρίχνετε στον κορονοϊό για να δικαιολογηθείτε.

Κάντε προσλήψεις εκπαιδευτικών. Αξιοποιήστε χώρους και αίθουσες σε σχολεία που κυριολεκτικά περιμένουν, είναι αναξιοποίητες. Αραιώστε τα τμήματα.

Οσο για τα πανεπιστήμια, τι να πρωτοπούμε; Είναι κλειστά εδώ και έναν χρόνο, με δική σας αποκλειστική ευθύνη, και εσείς περί άλλων τυρβάζετε.

Σε λίγο θα βάλετε τα σώματα καταστολής να διδάσκουν στους φοιτητές, γιατί τέτοιους προσλαμβάνετε... Καθηγητές δεν βλέπουμε να βάζετε. Λεφτά δίνετε για μια αμφιβόλου ποιότητας ασφάλεια των ΑΕΙ, αλλά για να ανοίξουν με πραγματική ασφάλεια και να συνεχιστεί η μορφωτική διαδικασία σταδιακά, ούτε λόγος...

Αλλά το μάθαμε το τροπάρι σας. Πού να βρείτε χρήματα για τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας!

Η αντιλαϊκή σας πολιτική μάλιστα συνεχίζεται απτόητη, αλλά δεν πρόκειται να περάσει έτσι! Νομίζετε ότι - μέσω πανδημίας και νέας καπιταλιστικής κρίσης - βρήκατε παπά να θάψετε καμιά δεκαριά. Γι' αυτό και η κα υπουργός Παιδείας είπε, ορθά κοφτά, ότι οι μεταρρυθμίσεις της συνεχίζονται.

Και μάλιστα αξιοποιείτε την έκθεση Πισσαρίδη, που και για την Εκπαίδευση είναι εντελώς προκλητική. Και γι' αυτό ήδη με συγκεκριμένα επιχειρήματα ο εκπαιδευτικός κόσμος την απορρίπτει.

Αλλά ο κ. πρωθυπουργός προχτές στη Βουλή, μαζί με άλλα προκλητικά που ξεστόμισε, είπε στους βουλευτές και στα άλλα κόμματα να αφήσουν την έκθεση αυτή έξω από αντιπαραθέσεις!

Αν είναι δυνατόν! Οχι μόνο δεν θα την αφήσουμε εκτός, κύριε Μητσοτάκη, αλλά θα την αντιπαλέψουμε, όπως οφείλουμε να κάνουμε. Θα αντιπαλέψουμε όλα αυτά τα τραγελαφικά που προτείνει. Και τι προτείνει; Αν δεν το έχετε αντιληφθεί, να σας το πούμε εμείς:

- Προτείνει λοιπόν η έκθεση Πισσαρίδη να κλείσουν κι άλλα σχολεία, γιατί - άκουσον άκουσον - οι συγχωνεύσεις που έγιναν δεν ήταν αρκετές!

- Προτείνει τα σχολεία να είναι ακόμα πιο εξαρτημένα - από ό,τι σήμερα - κυρίως από την τσέπη των γονιών, αφού στα λόγια θα ονομάζονται αυτόνομα, δηλαδή επί της ουσίας παρατημένα από την ευθύνη του κράτους! Και μάλιστα θέλει να αξιολογούνται από τις επιδόσεις των μαθητών τους!

Αυτό κι αν σημαίνει σχολεία πολλών ταχυτήτων! Σπουδαίοι οραματιστές οι συντάκτες του. Να τους χαίρεστε.

- Τι άλλο προτείνει; Να ξαναρχίσει νέος κύκλος αλλαγών στα πανεπιστήμια, με τελικά θύματα πάλι τους φοιτητές, αφού προτείνει η έκθεση τα πρώην ΤΕΙ, που έγιναν πανεπιστήμια, να ξαναγίνουν τριετή! Σα δεν ντρέπεστε, λέμε εμείς!

Πριν περάσω σε άλλα ζητήματα ουσίας, θα ήθελα να θίξω κάποια άρθρα που δείχνουν πού το πάτε.

Εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσείς με το άρθρο 116 χρηματοδοτείτε ένα αμερικάνικο ίδρυμα, το οποίο στηρίζεται μάλιστα από διεθνείς και εγχώριους μονοπωλιακούς κολοσσούς. Εσείς το φέρνετε με νόμο, γιατί μέχρι τώρα πέρναγε με Υπουργικές Αποφάσεις. Και επί ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, για να μην ξεχνιόμαστε, κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είστε τόσο «προοδευτικοί», κύριοι της κυβέρνησης, που πηγαίνετε τον τρόπο πρόσληψης των εκπαιδευτικών δεκαετίες πίσω. Το έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, το επεκτείνετε όμως εσείς. Στο άρθρο 114 δίνετε τη δυνατότητα να γίνονται οι προσλήψεις από τους διευθυντές Εκπαίδευσης, δηλαδή κατά τόπους, και μάλιστα δίνετε τη δυνατότητα να παραβιάζονται οι πίνακες αναπληρωτών που έχουν δημιουργηθεί, αφού το ποιος θα δουλεύει δεν θα σχετίζεται με την κατάταξή του, αλλά θα εξαρτάται από τις «εξαιρετικές περιπτώσεις» που θα συντρέχουν σε τοπικό επίπεδο!

Και φυσικά θα δημιουργούνται όροι εξάρτησης ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και στον εκάστοτε διευθυντή Εκπαίδευσης.

Η αξιοκρατία που πρεσβεύετε πραγματικά απογειώνεται!

Παραπέρα, με το άρθρο 123 ουσιαστικά τοποθετείτε κατά το δοκούν και εντελώς πραξικοπηματικά τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Αφού δεν έπιασε η προπαγάνδα σας και φάγατε τα μούτρα σας στις τελευταίες εκλογές, εδώ που τα λέμε, για τους αιρετούς εκπρόσωπους των εκπαιδευτικών, παρά το όργιο πιέσεων ακόμα και σε μέλη του δικού σας κόμματος, τώρα κάνετε αυτό!

Είναι εντελώς απαράδεκτη και αντιδημοκρατική κίνηση και πρέπει να πάρετε πίσω τώρα αυτό το άρθρο.

Ας περάσουμε τώρα και στο βασικό θέμα του νομοσχεδίου: Τις αλλαγές στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση.

Τι μας λέει η κυβέρνηση, σαν να ανακαλύπτει την Αμερική; «Βασικός στόχος είναι να συνδέσουμε τις δομές αυτές με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και των επιχειρήσεων».

Ο πολύπαθος αυτός χώρος, των ΕΠΑΛ, των ΙΕΚ, των ΕΠΑΣ, έχει ζήσει αλλεπάλληλες δομικές αλλαγές μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Κάθε κυβέρνηση που έρχεται, θέλοντας να τιμήσει τον βασικό της σπόνσορα, που είναι το μεγάλο κεφάλαιο, κάνει και μια αλλαγή.

Από το 2007 μέχρι σήμερα, δεν είναι μια αλλαγή, δεν είναι δύο. Είναι πέντε αλλαγές. Και όλες οι προηγούμενες πάλι αυτό λέγανε: «Σύνδεση με την αγορά εργασίας». Λες και η Εκπαίδευση και ειδικά η Επαγγελματική Εκπαίδευση, όπως είναι και απολύτως λογικό, δεν είναι συνδεδεμένες με την αγορά εργασίας. Λες και στέκονται στον αέρα...

Αλλού το πάτε, και το ξέρετε κι εσείς. Το ξέρει και ο ΣΕΒ, το ξέρουν οι μεγάλες επιχειρήσεις.

Φυσικά το ξέρει και η νεολαία που ζει και σπουδάζει σε αυτούς τους χώρους, που όλο αναβάθμιση ακούει και αναβάθμιση δεν βλέπει.

Θέλετε τη νεολαία ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη, χωρίς δικαιώματα. Να μπορεί να δουλεύει στα νέα μέσα παραγωγής αποδοτικά για το κεφάλαιο και να βρίσκεται συνεχώς στο κυνήγι προσόντων, αφού το πτυχίο δεν θέλετε να έχει και κανένα αντίκρισμα.

Σας το λέμε ξεκάθαρα: Δεν είναι αναβάθμιση αυτό που φέρνετε για τους χιλιάδες νέους και νέες. Δεν απαντά στις ανάγκες τους. Δεν απαντά στις αγωνίες τους.

Δείτε πώς αντιμετωπίζετε εσείς αυτόν τον κόσμο και σήμερα, μέσα στην πανδημία. Τόσο πολύ νοιάζεστε για τα ΕΠΑΛ, που δίνετε δύο όλα κι όλα τάμπλετ ανά ΕΠΑΛ, ανεξάρτητα από τον αριθμό μαθητών που έχουν. Τόσο πολύ νοιάζεστε για τα παιδιά των πιο φτωχών λαϊκών οικογενειών.

'Η μήπως να πούμε για τους σπουδαστές ΙΕΚ, που τους έχετε αφήσει στο έλεος της τηλεκπαίδευσης, να παίρνουν απουσίες γιατί δεν έχουν τάμπλετ;

Θα μας πείτε, δεν έχουμε το μαγικό ραβδί και τα προβλήματα αυτά θέλουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Αλλωστε το νομοσχέδιο, θα πείτε, φέρνει τον εκσυγχρονισμό της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στο φως της νέας εποχής της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και άλλα πολλά όμορφα λόγια, όμως του αέρα.

Αλήθεια; Αυτήν τη νέα εποχή εσείς την αντιμετωπίζετε κόβοντας τη Γενική Εκπαίδευση σε 15χρονα και βάζοντάς τα να δουλεύουν και να μαθαίνουν ορισμένες δεξιότητες και μόνο; Αυτό δεν θυμίζει εποχή big data, αλλά μεγάλης εκμετάλλευσης, ανήλικης εργασίας.

Αλλωστε η κυβέρνησή σας το 2013, σε μια προηγούμενη μεταρρύθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, έλεγε ορθά κοφτά ότι δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιες δομές, γιατί δεν δίνουν ούτε καν γενική εκπαίδευση, ούτε καν απολυτήριο Λυκείου.

Τι άλλαξε από τότε; Μόνο το διαφορετικό σκονάκι που πήρατε από τον ΣΕΒ. Αυτό άλλαξε. Που πριν το καλοκαίρι φέτος, έφτιαξε ολόκληρη μελέτη για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση και εσείς την κάνετε σήμερα νόμο.

Ολα αυτά τα προβλήματα είναι ακριβώς αποτέλεσμα της σύνδεσης με αυτήν την αγορά εργασίας, με απλά λόγια της σύνδεσης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με τα συμφέροντα συγκεκριμένων καπιταλιστών.

Και ακριβώς στο έδαφος αυτής της οικονομίας, αυτής της πολιτικής, δεν μπορείτε και δεν θέλετε τελικά να τα επιλύσετε.

Να μιλήσουμε με αριθμούς: Το 2018 η ανεργία των αποφοίτων ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ ήταν 36,9%. Σε πρόσφατη έρευνα για τους απόφοιτους των ΙΕΚ η ανεργία έφτανε το 42,4% και η απασχόληση σε άσχετο αντικείμενο το 28,6%.

Θα πείτε πάλι, «αυτό θέλουμε να αντιμετωπίσουμε». Ωραία λοιπόν. Μας λέτε ότι η λύση είναι οι επιχειρήσεις να λένε κατευθείαν τι ανάγκες έχουν στις δομές Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, ώστε να έχουν πιο ενεργό ρόλο.

Ας δούμε τι λέει λοιπόν ένας διευθυντής Δημόσιου ΙΕΚ, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι είναι ΚΚΕ ή ότι δεν θέλει τη σύνδεση με την αγορά εργασίας. Λέει λοιπόν:

«Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι τα ΙΕΚ είναι πάντα ανοιχτά στα κελεύσματα της αγοράς είναι το γεγονός ότι μετά από επίσημο έγγραφο της Πανελλήνιας Ενωσης Κυβερνητών Σκαφών Αναψυχής, το οποίο μας πληροφορούσε για έλλειψη Ελλήνων κυβερνητών - skippers, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται τα σκάφη να επανδρώνονται με αλλοδαπούς skippers, το ΙΕΚ ανέλαβε να λειτουργήσει την ειδικότητα, ύστερα και από την υπόσχεση της υποστήριξης εκ μέρους της Ενωσης. Δυστυχώς στην πορεία δεν υπήρχε καμία συνέχεια στην υποστήριξη από τη μεριά των εταίρων μας».

Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά. Γιατί αγορά σημαίνει επένδυση κεφαλαίων εκεί που υπάρχει μεγάλο κέρδος.

Πώς αλλιώς εξηγείτε αυτό που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, ότι μια σειρά ειδικότητες φτιάχνονται «στο πόδι» για τις ανάγκες της αγοράς και τελικά προσλαμβάνονται ελάχιστοι απόφοιτοι;

Αυτός είναι ο κόσμος σας, αγγελικά πλασμένος... Αυτή είναι η σύνδεση με την αγορά εργασίας. Γιατί καπιταλιστική αγορά σημαίνει αγοραπωλησία εμπορευμάτων, και της εργατικής δύναμης, που πρέπει να πουλιέται όσο πιο φθηνά γίνεται.

Αλλά σημαίνει και αναρχία, που προκύπτει από τους διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους αστικούς σχεδιασμούς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρχει ουσιαστικός προγραμματισμός για τους αποφοίτους κάθε κλάδου, ειδικότητας, επιστημονικού τομέα, και έτσι να «περισσεύουν» για το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτό το «περίσσευμα» για το κεφάλαιο, αυτή η καταστροφή της πιο παραγωγικής δύναμης, του ανθρώπου, είναι αναγκαία για την αστική τάξη. Γιατί συμβάλλει στην πτώση του μέσου μισθού, πιέζει για προσαρμογή των απαιτήσεων προς τα κάτω.

Και ας μιλήσουμε για το πτυχίο που παίρνουν αυτά τα παιδιά. Τι αντίκρισμα έχει δηλαδή.

Τα μέτρα που παίρνετε όχι μόνο δεν απαντούν, αλλά αντιστρατεύονται τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των νέων. Διεκδικούν το πτυχίο τους στην Επαγγελματική Εκπαίδευση να είναι η κατάληξη σπουδών που θα είναι αναβαθμισμένες και γι' αυτό θα αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος στο οποίο μορφώθηκαν. Χωρίς εμπόδια, πιστοποιήσεις και επιπλέον φίλτρα.

Φυσικά, είναι άλλο πράγμα η αναγκαιότητα παρακολούθησης των νέων εξελίξεων σε κάθε αντικείμενο ή της επιμόρφωσης. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνεται με οργανωμένο τρόπο σε δημόσιες δομές και δωρεάν. Και αυτό σημαίνει φυσικά ενίσχυση των σπουδών. Και αυτό δεν το κάνετε πουθενά. Ούτε στα ΕΠΑΛ, ούτε στις ΕΠΑΣ και στις ΕΣΚ, ούτε στα ΙΕΚ.

Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές των ΕΠΑΛ, παρά τις προσπάθειες διαφήμισής τους, είναι τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς, σε εργαστηριακό εξοπλισμό και βιβλία ειδικοτήτων - για πολλά από αυτά μάλιστα βάζουν το χέρι στην τσέπη και οι ίδιοι οι μαθητές.

Είναι οι ειδικότητες που ανοιγοκλείνουν με ταχύτητα φωτός, τα ολιγομελή τμήματα που μόνο κάτω από κινητοποιήσεις μαθητών εγκρίνονται κατ' εξαίρεση κάθε χρόνο, ενώ στην πλειοψηφία τους κλείνουν και χιλιάδες σπουδαστές μένουν έτσι «στον αέρα» για τη συνέχιση της ειδικότητας που έχουν ξεκινήσει.

Ας σκεφτούμε: Πώς μπορεί ένας απόφοιτος ΕΠΑΛ να δουλέψει άμεσα πάνω σε αυτό το αντικείμενο, όταν στο ΕΠΑΛ ο τρόπος που το διδάσκεται είναι κάπου στον περασμένο αιώνα; Οταν πολλές φορές δεν έχει ούτε καθηγητή της συγκεκριμένης ειδικότητας; Οταν τα εργαστήρια έχουν υπολογιστές του 2000 - στην καλύτερη - ή τα βιβλία έχουν να ανανεωθούν επίσης πάνω από μια δεκαετία;

'Η όταν στα μαθήματα Γενικής Παιδείας, τα απαραίτητα για να καταλάβει κανείς τι του γίνεται, πολλές φορές δεν γίνεται καν μάθημα;

Στα ΙΕΚ, τα εργαστήρια σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν «ιστορικά εκθέματα» περασμένων εφαρμογών, ενώ η κατεύθυνση που δίνεται για αξιοποίηση ιδιωτών - επιχειρήσεων για εργαστηριακά μαθήματα εκ των πραγμάτων απομακρύνει τους ίδιους τους σπουδαστές από τη δοκιμή της θεωρητικής γνώσης.

Και μη μας λέτε ότι εντάσσετε μετά από 38 χρόνια τα ΙΕΚ στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα. Μήπως αυτό θα σημάνει ενιαία προγράμματα σπουδών και βιβλία, όχι φωτοτυπίες για τους σπουδαστές;

Το πτυχίο λοιπόν δεν το αναβαθμίζετε. Για έναν πολύ απλό λόγο: Δεν θέλετε πτυχία αλλά προσόντα, χαρτιά, μαθησιακά αποτελέσματα αλλά όχι συνεκτική γνώση. Αυτή είναι η στρατηγική και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία προωθείτε και εσείς και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Να τι γράφει επί λέξει το Συμβούλιο της Ενωσης για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση σε ανακοίνωσή του το καλοκαίρι, τον Ιούλη του 2020:

«Η διάσπαση των επαγγελματικών τίτλων σε μικρότερα τμήματα μαθησιακών αποτελεσμάτων αποτελεί το μέσο για ευέλικτη επικαιροποίηση του περιεχομένου και προσαρμογή του στις ανάγκες των ατόμων». Σε απλά Ελληνικά, «πτυχία τέλος».

Ρωτάμε λοιπόν:

Είναι αναβάθμιση για τις λαϊκές και νεανικές ανάγκες να δίνονται βασικά δεξιότητες με ημερομηνία λήξης;

Είναι αναβάθμιση για τις λαϊκές, νεανικές ανάγκες να παίρνεις ένα πτυχίο και μετά να εξετάζεσαι, να ξαναεξετάζεσαι, να πιστοποιείσαι από μια σειρά εργοδοτικές οργανώσεις, πολλές φορές να βάζεις και από την τσέπη σου;

Είναι αναβάθμιση, στα ΙΕΚ οι σπουδαστές να χρυσοπληρώνουν για αναλώσιμα, εργαλεία, να κάνουν μαθήματα σε διαδρόμους, να λείπουν καθηγητές;

'Η μήπως είναι αναβάθμιση να βρίσκονται «στον αέρα» χιλιάδες σπουδαστές Δημόσιων ΙΕΚ επειδή βάζετε κόφτη στον αριθμό σπουδαστών; Να αναγκάζονται να καταλήγουν σε ειδικότητες που δεν τους ενδιαφέρουν καν ή τελικά να επιλέγουν ιδιωτικά ΙΕΚ, για να μη χάσουν και οι καημένοι οι καπιταλιστές της Εκπαίδευσης από τα κέρδη τους;

Είναι αναβάθμιση η πρακτική άσκηση να γίνεται σε άσχετες ειδικότητες, τα εργαστήρια - αν υπάρχουν κι αυτά - να είναι χρόνια πίσω από τις εξελίξεις στην τεχνολογία;

Είναι αναβάθμιση η πρόωρη κατάρτιση χωρίς ίχνος γενικής παιδείας από τα 15 έτη;

Ε λοιπόν, όχι, δεν είναι αναβάθμιση, πρόκειται για προετοιμασία να γυρίσουμε σε εργασιακό μεσαίωνα.

Μη μας λέτε λοιπόν για σύνδεση με την αγορά εργασίας και για αναβάθμιση. Το έχουμε ξαναδεί το έργο, είναι κακοστημένο, είναι πλέον βαρετό.

Αλλες είναι οι δυνατότητες της εποχής μας. Και αυτές δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Για να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει.

Γιατί το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς, της δημιουργίας, και όχι στα παράσιτα της αγοράς, που «δεν ξέρουν τι έχουν» και τρώγονται μεταξύ τους, καταστρέφοντας την ανθρώπινη εργασία, την ανθρώπινη δημιουργικότητα.

Γιατί η σύγχρονη τεχνολογία, που εισάγεται σε όλα τα επαγγέλματα, θέλει ο επαγγελματίας να έχει και υψηλότερο επίπεδο γνώσεων και μόρφωσης.

Θέλει ο σύγχρονος τεχνικός να δουλεύει περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με τα χέρια, να γνωρίζει καλά τη γλώσσα του, να έχει καλές βάσεις και σε Μαθηματικά, Φυσική και βέβαια πρέπει να διδαχθεί και μαθήματα όπως η Ιστορία, που τον μορφώνουν, αναπτύσσουν ολόπλευρα την προσωπικότητά του, για να είναι δημιουργικός και να παίρνει και ενεργά μέρος, ως ενεργός πολίτης, στις κοινωνικές εξελίξεις.

Ταυτόχρονα, με τους ραγδαίους ρυθμούς που αναπτύσσεται η τεχνολογία σε αρκετά αντικείμενα σπουδών, πώς θα γίνει να την παρακολουθήσουν οι σημερινοί σπουδαστές; Τι θα κάνουν; Θα πρέπει μια ζωή να τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω από την παραμικρή μεταβολή της τεχνολογίας κυνηγώντας καταρτίσεις και μάλιστα πληρώνοντας γι' αυτές, ενώ οι εργοδότες θα βρίσκουν πάτημα και για να τους απολύουν;

Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, δεν σας έπιασε ο πόνος για τα παιδιά της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.

Ο ψυκτικός των δυτικών συνοικιών είναι τίτλος τιμής, γιατί είναι «τιμή σου και καμάρι σου» να ανήκεις στην τάξη των δουλευτάδων της εποχής μας. Αλλά δεν είναι και αποτέλεσμα της ανθρώπινης φύσης η κοινωνική ανισότητα. Το λέμε για να μην μπερδεύεστε και να θεωρείτε ότι η κριτική που σας ασκούμε είναι σαν κι αυτή που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ότι το πτυχίο δεν χρειάζεται να έχει και επαγγελματικό αντίκρισμα, ότι είναι κάτι περίπου σαν χόμπι...

Και γι' αυτό δίνουμε τη μάχη με αντιδραστικές αντιλήψεις πως τα παιδιά του ελληνικού λαού «δεν παίρνουν τα γράμματα» και πως καλύτερα είναι να μάθουν μια τέχνη...

Δεν συμβιβαζόμαστε με τον αποκλεισμό από τη γενική μόρφωση. Δίνουμε τη μάχη για να γίνεται κατανοητό από όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, χωρίς κόμπλεξ αλλά με ταξικό κριτήριο, ότι και για την εκπαιδευτική τους υστέρηση ευθύνεται η κοινωνική ανισότητα, η πολιτική και τα κόμματα που την υπηρετούν, η τάξη που βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στην εξουσία και διαφεντεύει τον πλούτο και τη γνώση, που παράγουν όμως τα χέρια και το μυαλό του εργάτη.

Αλλωστε, το σχολείο για το οποίο παλεύει το ΚΚΕ δεν διώχνει από το πρόγραμμά του την τεχνική, σαν «κατώτερη» ενασχόληση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, ούτε θεωρεί την τεχνολογία, την επιστήμη των μέσων παραγωγής, προνόμιο κάποιων υψηλά ιστάμενων καταρτισμένων ειδικών, που οι πολλοί τάχα δεν μπορούν να κατανοήσουν.

Το σχολείο δεν χωρίζει τους μαθητές, όπως σήμερα. Δίνει όσο το δυνατόν σε όλους τους νέους την απαραίτητη γνώση για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους με βάση την επαγγελματική επιλογή που έχουν.

Το σχολείο αυτό δεν έχει όμως καμία σχέση με το σημερινό σχολείο, το ταξικό σχολείο, το ταξικό Λύκειο.

Δεν στερεί, όπως σήμερα, από τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας την αναγκαία για τη σημερινή εποχή γενική μόρφωση ως υπόβαθρο για κάθε μελλοντική επαγγελματική επιλογή, δεν βάζει συνεχείς εξεταστικούς φραγμούς. Και μάλιστα παίρνει μέτρα ειδικά για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, για να βοηθηθούν όσο δυνατόν περισσότερο στις σπουδές τους, στα μαθήματά τους.

Δεν θεωρεί λοιπόν κανένα παιδί για πέταμα, και γι' αυτό, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σήμερα, δεν στέλνει τα παιδιά στην εκμετάλλευση και στη μαθητεία. Αντίθετα, οργανώνει το πρόγραμμα σπουδών, ώστε και θεωρία να υπάρχει αλλά και επαφή με όλη την παραγωγική δραστηριότητα, γιατί ό,τι και να γίνει κανείς, ό,τι επάγγελμα και να διαλέξει, πρέπει να μπορεί να γνωρίζει πώς παράγεται ο πλούτος της κοινωνίας.

Σε αυτήν τη βάρβαρη εκμεταλλευτική κοινωνία, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν δύο τρόποι για να βλέπει κάποιος τους νέους.

Εσείς τους βλέπετε περισσότερο σαν «καύσιμη ύλη» στα σχέδιά σας για να πάρει μπρος η κερδοφορία κάποιων, των λίγων.

Εμείς τους βλέπουμε ως δημιουργούς του πλούτου, της νέας ζωής, και γι' αυτό τους λέμε ότι τα μισά και τα λίγα δεν είναι για αυτούς.

Είναι τα πολλά και τα μεγάλα. Είναι μια ζωή που περιμένει τα καλύτερα, και αυτή μπορεί να υπάρξει και σήμερα.