Η έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» «Κι όμως, κινείται...» έχει καταφέρει ήδη να κερδίσει τις εντυπώσεις των μικρών μας φίλων. Αλλοι το διάβασαν απ' την αρχή ως το τέλος, άλλοι προς το παρόν έχουν «διαβάσει» τις εικόνες και τα σκίτσα κι άλλοι ξεκίνησαν σε παρέες να διαβάζουν κεφάλαιο κεφάλαιο. Σε πολλές περιοχές οργανώνονται οι πρώτες διαδικτυακές συναντήσεις για να ασχοληθούν με τα θέματα του βιβλίου. Η συμμετοχή των παιδιών είναι απολαυστική, καθώς ξεδιπλώνουν τη δίψα τους για γνώση, για νέες ανακαλύψεις, που πατάνε όμως σε στέρεο επιστημονικό υπόβαθρο και σε μελετημένο παιδαγωγικά τρόπο και δεν είναι κάποιες ακόμα σκόρπιες και ασύνδετες πληροφορίες, όπως αυτές που συχνά αποκτούν στο σχολείο και συνήθως γρήγορα ξεχνούν. Απολαυστική, όσο φανερώνονται τα αναμενόμενα γνωστικά κενά της ηλικίας, μαζί όμως με την ανυπόμονη προσπάθεια να κατανοήσουν όσο πιο βαθιά και ολοκληρωμένα γίνεται τον κόσμο γύρω τους. Να βρουν νέους δρόμους για να κατευθύνουν τις αναζητήσεις που αντικειμενικά γεννιούνται σε αυτές τις ηλικίες.

«Κι όμως, κινείται...» είναι ο τίτλος του βιβλίου, αλλά ποιος ή τι κινείται; Οι απαντήσεις των παιδιών ξεσπούν σαν καταιγίδα: Η επιστήμη, ο πολιτισμός, η Γη, το πολίτευμα, ο άνθρωπος, τα χρόνια, η εξέλιξη κ.ά. «Ο άνθρωπος εξανθρωπίστηκε όταν οι πρωτόγονοι ανακάλυψαν τη φωτιά και τον τροχό. Ολα αυτά έγιναν πολύ παλιά, τότε που φορούσαν φουστανέλες». «Το μυαλό του ανθρώπου αναπτύχθηκε πολύ, έμαθε να σκέφτεται, ενώ τα ζώα μπορούν μόνο να αισθάνονται». «Οι δούλοι ήταν σκλάβοι στην Αμερική και την Αφρική, ενώ οι δουλοπάροικοι ήταν κάτι σα σκλάβοι στην Ευρώπη».

Δυσκολία κατανόησης του χρόνου, μπερδεύουν την πρωτόγονη κοινωνία με τα αρχαία χρόνια και το 1821, θα πει κανείς. Μεγάλη σύγχυση για το τι σημαίνουν βασικές έννοιες, θα σκεφτεί κάποιος άλλος. Και σε μια πρώτη ανάγνωση έτσι είναι. Ομως, αν σκαλίσουμε λίγο παραπάνω, θα δούμε πόσο ελπιδοφόρο είναι παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου να αντιστέκονται στη σημερινή κυριαρχία της εύκολης πρόσβασης στην πληροφορία με ένα μόνο γκουγκλάρισμα και να αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους για να ασχοληθούν με τη μελέτη της ιστορίας των ανθρώπινων κοινωνιών από διαλεκτική σκοπιά. Κι εφόσον εμπιστευτούμε τη συλλογική δύναμη της οργανωμένης παρέμβασης του Κόμματος για να τα εξηγήσει όλα αυτά στα παιδιά με εύληπτο τρόπο, μπορούμε να επενδύσουμε στη διαπαιδαγώγηση νέων ανθρώπων που από νωρίς θα αγαπούν το διάβασμα και τη μόρφωση, θα κατανοούν την πηγή της αδικίας και θα την αντιπαλεύουν αταλάντευτα και αποφασιστικά. Οπως εύστοχα σημείωσε ένας γονιός, αφού διάβασε το βιβλίο με τα παιδιά του, «μακάρι έτσι να ήταν γραμμένα τα σχολικά βιβλία κι αυτά να διδάσκονταν τα παιδιά μας εκεί».

Συνεχίζουμε, λοιπόν, την προσπάθεια διάδοσης του καλού παιδικού βιβλίου. Οργανώνουμε πρωτοβουλίες αξιοποιώντας όλα τα μέσα που μας επιτρέπουν οι συνθήκες για να εμπνεύσουμε και να βοηθήσουμε τα παιδιά στη μελέτη και την κατανόηση του βιβλίου. Την περίοδο των γιορτών δωρίζουμε το βιβλίο «Κι όμως, κινείται...» σε παιδιά συγγενών, φίλων, συναδέλφων. Η πρώτη θετική ανταπόκριση που βρήκε σε παιδιά και γονείς μπορεί να έχει συνέχεια. Είναι στο χέρι μας!

«Ο στόχος μας να δοθεί μέσα από την πρωτοβουλία μας μια ανάταση σε έναν λαό που περνά δύσκολα αλλά δεν το βάζει κάτω και αγωνίζεται και, συγχρόνως, να προβληθούν οι διεκδικήσεις του κλάδου μας και να εκφραστεί η αλληλεγγύη, φαίνεται ότι είχε πολύ θετικό αποτέλεσμα», σημειώνει ο ΠΜΣ και προσθέτει:

«Αυτή η τόσο διαφορετική συναυλία που παρακολουθήσαμε στις οθόνες μας θεωρούμε ότι αποτελεί μια καταγραφή που έχει μια ιστορική σημασία. Είναι ένα μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός που καταγράφει τη σκληρή πραγματικότητα των άδειων χώρων Πολιτισμού. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια δήλωση με μεγάλη δύναμη, που δίνει διαχρονικότητα στη συναυλία μας».

Ο ΠΜΣ επιδιώκει, σε συνεννόηση με την ΕΡΤ, να γίνει άμεσα τηλεοπτική και ραδιοφωνική μετάδοση της συναυλίας, ενώ συζητά και προτάσεις για νέες αντίστοιχες πρωτοβουλίες και από τα παραρτήματά του, δηλώνοντας: «Συνεχίζουμε πιο δυνατοί και αισιόδοξοι, με μεγαλύτερη αλληλεγγύη απέναντι στις πρωτόγνωρες δυσκολίες».

Παράλληλα, ο ΠΜΣ με άλλη ανακοίνωσή του καταδικάζει την απαράδεκτη απόφαση του δήμου Αθηναίων και του Πολιτιστικού του Οργανισμού, ΟΠΑΝΔΑ, να απαιτήσουν ως «αχρεωστήτως καταβληθέντα» δεδουλευμένα ποσά από εργαζόμενους στα Μουσικά Σύνολα του δήμου.

Πρόκειται για ποσά από 11 έως 12 χιλιάδες ευρώ ανά εργαζόμενο και αφορούν το διάστημα εργασίας από τον Αύγουστο 2009 μέχρι το Δεκέμβρη του 2010. Σε αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι παρείχαν τις υπηρεσίες τους στη Φιλαρμονική του δήμου και πληρώνονταν με «εντέλλεσθε» της τότε διοίκησης του ΠΟΔΑ, προκατόχου του σημερινού ΟΠΑΝΔΑ.

Ο ΠΜΣ σημειώνει πως «αυτή η πρακτική, η οποία άφηνε εκτεθειμένους τους εργαζόμενους γινόταν όχι με δική τους ευθύνη αλλά της διοίκησης του Πολιτιστικού Οργανισμού καθώς και της δημοτικής αρχής, οι οποίες από τη μια συμφωνούν και υλοποιούν κατά γράμμα την πολιτική υποστελέχωσης και υποβάθμισης των Μουσικών Συνόλων του δήμου, από την άλλη τα κενά που εμφανίζονται τα καλύπτουν με μπαλώματα και με τρόπο που η ευθύνη τελικά να φορτώνεται στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Καλούμε τη δημοτική αρχή του δήμου Αθηναίων και τη διοίκηση του ΟΠΑΝΔΑ να πάρουν πίσω την απαράδεκτη απόφαση. Είναι ευθύνη δήμου και κυβέρνησης να δώσουν λύση στο πρόβλημα με πολιτική απόφαση και όχι να κυνηγούν τους εργαζόμενους και να τους συκοφαντούν ως καταχραστές δημόσιου χρήματος», τονίζει ο ΠΜΣ, ο οποίος διεκδικεί: «Να στελεχωθούν πλήρως η Φιλαρμονική του δήμου Αθήνας, τα υπόλοιπα Μουσικά Σύνολα και οι πολιτιστικές υποδομές του δήμου με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά δικαιώματα».

Απαράδεκτη και ανάλγητη, που πρέπει να παρθεί πίσω, χαρακτηρίζουν την απόφαση του ΔΣ του ΟΠΑΝΔΑ και οι εκπρόσωποι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με κοινή τους δήλωση. Αναφέρουν ακόμα πως η απόφαση αυτή συνιστά οικονομική εξόντωση των εργαζομένων και καλούν και τους υπόλοιπους συμβούλους στον ΟΠΑΝΔΑ να πάρουν θέση κατά της συγκεκριμένης απόφασης.

Ο Αγαμέμνων του Γ. Ρίτσου κατεβαίνει από το βάθρο του ήρωα, γίνεται ο άνθρωπος που αγωνιά για το εφήμερο της ύπαρξης, που, σε μια ύστατη στιγμή απολογισμού, κατανοεί τη ματαιότητα της φιλοδοξίας και ξεκαθαρίζει τους προσωπικούς του λογαριασμούς πριν από το φοβερό βήμα. Είναι ένα κείμενο ενδοσκόπησης, ωριμότητας και ταπεινότητας. Ο ποιητής επιλέγει μια μεγάλη μορφή της δραματουργίας, την απογυμνώνει από τα ηρωικά της στοιχεία και τη μετατρέπει σε ένα γνώριμο «καθ' ημάς» πρόσωπο. Ο Αγαμέμνων αφήνει κατά μέρος τον ρόλο του ηγέτη και συνομιλεί με τον άνθρωπο μέσα του και απέναντί του.

Η παράσταση θα προβληθεί στη διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=8hViPf_xuA4

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Γεωργαλάς. Σκηνικά - Kοστούμια: Δημήτρης Ντάσιος. Σχεδιασμός Φωτισμών: Ευσταθία Δρακονταειδή. Επιμέλεια κίνησης: Θέμης Παυλής. Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Τσιμάρας / Αρτεμις Βούτου. Ερμηνείες: Γεράσιμος Σοφιανός, Μαρίνα Παντελάκη.