Επαναδιαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες για ένα νέο, «εθνικό μνημόνιο» και ένα «σύγχρονο κράτος», προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες της κερδοφορίας τους, αξίωσαν χτες οι μεγαλοβιομήχανοι, από το βήμα της ετήσιας τακτικής Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ, που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής. Συμπαραστάτες στις «ανησυχίες» τους στάθηκαν τόσο ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, όσο και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, που προσκλήθηκε να μιλήσει στη Γενική Συνέλευση των βιομηχάνων.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, είπε μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα έχει «δύο βρόχους γύρω από τον λαιμό της: Τα αντιαναπτυξιακά μνημόνια και το αναχρονιστικό κράτος». Με αντιγερμανικές και αντιμνημονιακές κορόνες, που έκαναν το ακροατήριο να τεντώνει ευχάριστα το αυτί του στη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν πήρε το λόγο ο επικεφαλής του, ο Δ. Δασκαλόπουλος σημείωσε ότι «θα περάσουμε τον κάβο αν εκτελεστεί σωστά ο προϋπολογισμός και εμφανίσουμε ένα έστω και λογιστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Γεγονός που αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω μείωση του διακρατικού δημόσιου χρέους μας».

Ταυτόχρονα, έθεσε άμεσα τέσσερις απαιτήσεις:

• Αίτηση προς την ΕΕ για διετή κατάργηση της διαχείρισης του ΕΣΠΑ από το κράτος και διαχείριση των πόρων από ομάδα ελληνικών και ξένων τραπεζών υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Προκειμένου οι μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν άμεση πρόσβαση στα κονδύλια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι «καίγονται» για τζάμπα χρήμα, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις.
• Ιδρυση Ταμείου Πληρωμής των Οφειλών του Δημοσίου, πάλι με τη σύμπραξη των τραπεζών. Προκειμένου με την εγγύηση του Δημοσίου να πληρωθούν μέσω των τραπεζών όσα τους χρωστάει το Δημόσιο, ενώ οι ίδιοι οφείλουν σε κράτος και Ταμεία δισ. ευρώ.
• Μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους στον ιδιωτικό τομέα μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Παράλληλα, να μπορούν οι επιχειρηματίες, με δική τους πρωτοβουλία, να προτείνουν ν' αναλάβουν δραστηριότητες του κράτους - εκτός από αυτές που αφορούν στην εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια. Ζητάνε, με άλλα λόγια, πλήρη ιδιωτικοποίηση των πάντων, με οποιαδήποτε μορφή (συμπράξεις, «αποκρατικοποιήσεις», εκποίηση), προκειμένου να βάλουν στο χέρι χωρίς καθυστέρηση κερδοφόρες υπηρεσίες και υποδομές, να μεγαλώσει η μονοπώληση όλων των τομέων της οικονομίας.
• Μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στα κατώτερα ευρωπαϊκά επίπεδα και κατάργηση όλων των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την έναρξη και λειτουργία επιχείρησης, με σταθερό φορολογικό καθεστώς «εφ' όρου ζωής» για τις νέες επιχειρήσεις. Δηλαδή, μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους μέσω μείωσης της φορολογίας, όπως άλλωστε έχει υποσχεθεί να κάνει η κυβέρνηση, συμπληρωματικά στην πάμφθηνη εργατική δύναμη που τους παρέχει με τις αντεργατικές - αντιασφαλιστικές ανατροπές.

«Προωθούμε μεταρρυθμίσεις, αδιανόητες ως πρόσφατα, με τη συναίνεση του λαού. Συντεχνιακές πρακτικές που αδιαφορούν για το δημόσιο συμφέρον, μπαίνουν πια στο περιθώριο», ανέφερε προκλητικά ο πρωθυπουργός, παίρνοντας το λόγο το απόγευμα και επιστρατεύοντας τη συκοφαντία και τις απειλές ισχυρίστηκε: «Απεργίες πάνω στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι απαράδεκτες!».

Σε άλλο σημείο, εξαπέλυσε απειλές συνολικά απέναντι στο λαϊκό - εργατικό κίνημα: «Το ξεκαθαρίζουμε σε κάθε κατεύθυνση - κι όχι μόνο προς τους εκπαιδευτικούς ασφαλώς: Για να υπάρξει σταθερότητα, ομαλότητα και ανάπτυξη, το δημόσιο συμφέρον είναι πάνω από τις συντεχνιακές ιδιοτέλειες», ισχυρίστηκε, απαιτώντας από τους εργαζομένους να γονατίσουν μπροστά στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου. Στο ίδιο πνεύμα υποστήριξε ότι οι «συντεχνίες μέχρι σήμερα έκλειναν εταιρείες, συντεχνίες απέκλειαν λιμάνια, συντεχνίες μπλόκαραν την κίνηση στις πόλεις» και λαθροχειρώντας ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση «βάζει τέλος σε όλα αυτά και με τη συναίνεση της κοινωνίας».

Προσπάθησε ταυτόχρονα να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες περί «καλύτερων ημερών» στα λαϊκά στρώματα και ισχυρίστηκε ότι «το 2013 θα είναι η τελευταία δύσκολη χρονιά», ότι «η Ελλάδα θα επιστρέψει στις αγορές το 2014» και ότι «το μνημόνιο σε 2-3 χρόνια δεν θα υπάρχει πια».

Ωστόσο ξεκαθάρισε ότι η «μείζων διαπραγμάτευση (σ.σ. με την τρόικα) θα γίνει ξανά τον Οκτώβριο, με τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την ένταση της επίθεσης. «Δεν έχουμε βγει ακόμα από τα δύσκολα! Τώρα έχω μόνον μια έγνοια: Να συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό! Κι ένα μόνο φόβο: Να μη χαλαρώσουμε», σημείωσε.

Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε:

-- «Στόχος προσωπικός μου παραμένει ένα φορολογικό σύστημα όπου ο φόρος των επιχειρήσεων θα είναι ενιαίος και δεν θα ξεπερνά το 15%!».

-- Για «διευκόλυνση της αδειοδότησης των επενδύσεων» και κάλεσε παράλληλα το ελληνικό κεφάλαιο να συμμετάσχει στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων.

-- «Προωθούμε συνεχώς τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και σπάμε ταμπού δεκαετιών: Ηδη, για φέτος προγραμματίζονται απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων απόλυτα συμβατές με το Σύνταγμα και το υφιστάμενο νομικό καθεστώς».

-- Για την εκταμίευση «πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια του ΕΣΠΑ και πάνω από 2 δισεκατομμύρια από τα εργαλεία ρευστότητας» καθώς και την καταβολή ληξιπρόθεσμων οφειλών, ύψους 8,2 δισεκατομμυρίων, του Δημοσίου. Χρήματα που θα καρπωθεί το μεγάλο κεφάλαιο.

-- Την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σε όλους τους κλάδους» μέσα από τη «συνέργεια με άλλες χώρες», ώστε οι Ελληνες κεφαλαιοκράτες να μπουν στο «παγκόσμιο επενδυτικό χάρτη. Αλλά και τον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη».

-- «Οποιος περιμένει ότι η τακτική του καλού και υπάκουου μαθητή, θα φέρει κέρδος στη χώρα πλανάται. Η αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι επωφελής για τη χώρα μόνον εάν ο λαός μας παρέμβει δυναμικά στις εξελίξεις. Μόνον αν ο λαός μας με τους αγώνες και τη δημοκρατική του επιλογή, αναδείξει μια κυβέρνηση χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς χαλινάρια, να διαπραγματευθεί και να κερδίσει προς όφελος του λαού και του τόπου. Μια κυβέρνηση με σχέδιο όχι αυτό που θα αποφασίσει η κα Μέρκελ αλλά την αναγκαία αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Και μια τέτοια κυβέρνηση, δεν μπορεί παρά να έχει ως βασικό κορμό το ΣΥΡΙΖΑ»... Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει παρέμβαση του λαού να γίνει κυβέρνηση και να διασφαλίσει (!) ότι το δεδομένο νέο κούρεμα του χρέους δε θα φέρει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Πριν από μερικούς μήνες, όταν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αντιδικούσαν για το αν θα γίνει νέο κούρεμα ή όχι, έλεγε να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ για να υπερισχύσει η άποψη του ΔΝΤ που ήθελε κούρεμα του χρέους. Κοροϊδεύει το λαό ότι με δική του κυβέρνηση οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοι της ντόπιας αστικής τάξης θα δεχτούν να φορτωθούν τη χασούρα από ενδεχόμενο κούρεμα του χρέους, που ισοδυναμεί με καταστροφή κεφαλαίου, χωρίς να ζητήσουν επιτάχυνση και βάθεμα των αντιλαϊκών ανατροπών στην Ελλάδα, όπως έγινε και με τα άλλα δυο κουρέματα του χρέους.

-- «Ακύρωση του καταστροφικού μνημονίου και αντικατάστασή του, με νομοθετική πρωτοβουλία στη Βουλή, με Εθνικό Σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου»... Καθόλου τυχαία, την ίδια πρόταση για Σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας στη θέση του μνημονίου, έκανε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, καταγγέλλοντας κι αυτός το διαχειριστικό μείγμα της λιτότητας. Συγκεκριμένα, κατηγόρησε την τρόικα για «λάθη, αστοχίες, αδιέξοδες εμμονές», πρόσθεσε ότι «η μνημονιακή λιτότητα κινδυνεύει να μας οδηγήσει σε πλήρες οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο» και πρότεινε: «Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ανάγκη, και μπορούμε, να επιδιώξουμε άμεσα την αναπροσαρμογή του αντι-αναπτυξιακού μνημονίου, αντιπαραθέτοντας ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης. Γραμμένο με τα δικά μας χέρια, στη δική μας γλώσσα, στη βάση των δικών μας αναγκών και προτεραιοτήτων». Ποιος αντιγράφει ποιον; 'Η μάλλον, ποιος κάνει σινιάλο σε ποιον;

-- «Εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων. Την ιδιωτική πρωτοβουλία όμως που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο. Οχι την πειρατική πρωτοβουλία που έρχεται να λεηλατήσει τους λιγοστούς πόρους μιας ασθενούς οικονομίας. Την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και υψηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομία, με σεβασμό στους εργασιακούς και περιβαλλοντικούς νόμους. Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα»... Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχωρίζει το κεφάλαιο σε καλό και κακό και υπόσχεται να στηρίξει τους «υγιείς» καπιταλιστές, καλώντας προφανώς το λαό να υποτάξει τις θυσίες του στους καλούς εργοδότες. Από κοντά και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, είπε προσφωνώντας τον Αλ. Τσίπρα: «Το ρουσφετολογικό και αναχρονιστικό κράτος του δικομματισμού της μεταπολίτευσης είναι το μεγάλο εμπόδιο στον εκσυγχρονισμό της χώρας. Πρέπει να χτιστεί από την αρχή. Με απόλυτη διαφάνεια και αυστηρή αξιοκρατία. Με αντικειμενικά κριτήρια τα προσόντα και την αποδοτικότητα (...) Για να αναπτυχθεί και να μπορεί να αποδίδει κοινωνικό μέρισμα, η ιδιωτική οικονομία χρειάζεται ένα ελεύθερο πεδίο δράσης και ένα ικανό κράτος (...) Ολοι έχουμε συμφέρον από μία σύγχρονη ιδιωτική οικονομία και ένα σύγχρονο κράτος. Η αγορά και η Αριστερά μπορούν να συγκλίνουν και σε αυτόν το στόχο!». Είναι τέτοια η σύμπλευση ΣΕΒ και ΣΥΡΙΖΑ, που συμπίπτουν ακόμα και στις λέξεις που χρησιμοποιούν.

-- «Η κοινωνική συναίνεση και η σταθερότητα είναι πράγματι το οξυγόνο της οικονομίας. Η αδυναμία εγγύησής της εκτοπίζει την παραγωγική δυναμική, περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο παράγοντα»! Επομένως, η κυβέρνηση Τσίπρα θα εγγυηθεί την κοινωνική συναίνεση, δηλαδή την ταξική συνεργασία καπιταλιστών - εργατών προς όφελος της «παραγωγικής δυναμικής», δηλαδή των καπιταλιστών, τους οποίους αντιλαμβάνεται σαν μοχλό ανάπτυξης!

-- «Θα προχωρήσουμε σε δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης. Οχι για να εκτοπίσουμε τις ιδιωτικές. Αλλά για να τις ενθαρρύνουμε!»... Δηλαδή γρήγορα και σίγουρα κρατικά χρήματα καρφί στις τσέπες των καπιταλιστών. Ετσι για να τους... ενθαρρύνει!

Σε σχόλιο για τις ομιλίες Σαμαρά - Τσίπρα, στη συνέλευση του ΣΕΒ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Οι ομιλίες Σαμαρά - Τσίπρα στη συνέλευση του ΣΕΒ εξελίχθηκαν σε μια δικομματική αντιπαράθεση για το ποιος από τους δύο μπορεί να διασφαλίσει καλύτερα τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των κεφαλαιοκρατών. Πίσω από τα διαπιστευτήρια και των δύο στους βιομηχάνους κρύβεται η μαύρη πραγματικότητα για τις λαϊκές οικογένειες. Με τις υποσχέσεις τους για κοινωνική συναίνεση, επιδιώκουν να οδηγήσουν τους εργαζόμενους στην υποταγή σε ένα δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων και όχι του λαού».