Το νέο αντιδραστικό «εφεύρημα», με τίτλο «Σήμα πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρωπαϊκής Ενωσης» ενέκρινε (18/12) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κλείνοντας τυπικά ένα ακόμη «εργαλείο» για την εμπορευματική διαχείριση του πολιτισμού και για την ιδεολογική του στρέβλωση, ώστε να «χωρέσει» στις «αξίες» των μονοπωλίων.

Από τον περασμένο Μάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την πρόθεσή της να θεσπίσει το «Σήμα», ώστε... «να δοθεί έμφαση σε χώρους που τιμούν και συμβολίζουν την ολοκλήρωση, τα ιδανικά και την Ιστορία της Ευρώπης»! Πρόκειται για ένα είδος «πιστοποίησης», που θα «απονέμεται» σε μνημεία και φυσικούς, αρχαιολογικούς, αστικούς ή πολιτιστικούς χώρους, «εφόσον έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ιστορία, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»!

Φυσικά, η εισήγηση του θέματος στο Ευρωκοινοβούλιο προήλθε από το ΠΑΣΟΚ (η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χρυσούλα Παλιαδέλη), το οποίο έχει πρωτοπορήσει και στο παρελθόν στην υιοθέτηση των πλέον αντιδραστικών ιδεολογημάτων της ΕΕ, όπως αυτό της «ενιαίας πολιτιστικής ταυτότητας».

Πρόκειται για σχέδιο που πρωτοεμφανίστηκε το 2006, με τη μορφή διακυβερνητικού προγράμματος 17 κρατών - μελών και την κατάρτιση καταλόγου της «Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Το σχέδιο είναι μέρος του μηχανισμού ιδεολογικής χειραγώγησης που επιδιώκουν τα μονοπώλια της ΕΕ (ήδη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ), προσπαθώντας να «ομογενοποιήσουν» και πολιτισμικά τις ευρωπαϊκές «αγορές», για να μετατρέψουν τις «αξίες» τους, δηλαδή το κέρδος από την εκμετάλλευση ανθρώπων, Ιστορίας και περιβάλλοντος, σε ...«αξίες» των εκμεταλλευομένων. Ουσιαστικά, μέσω του «σήματος», η ΕΕ θα ...«πιστοποιεί» ποια μνημεία θεωρεί ότι «τεκμηριώνουν» την «ευρωπαϊκή πολιτιστική ταυτότητα»!

Εληξε με επιτυχία (18/12) το 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. Στο Διαγωνιστικό Τμήμα του διαγωνίστηκαν 52 ταινίες από 28 χώρες, ενώ στη 10η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας - «Camera Zizanio» διαγωνίστηκαν 230 ταινίες, σκηνοθετημένο από παιδιά και νέους (6 - 20 ετών) από την Ευρώπη και 60 από την Ελλάδα (8 από την Ηλεία).

Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν 2 αφιερώματα (αφιέρωμα στον παιδικό Βουλγάρικο Κινηματογράφο και στον Αντώνη Σαμαράκη), μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις, κινηματογραφικά και εικαστικά εργαστήρια.

Βραβεία: Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους: «Ψηλά τα χέρια» του Romain Goupil (Γαλλία). Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας: «Ο άνθρωπος των 6,5 δολαρίων» των Mark Albiston - Louis Sutherland (Νέα Ζηλανδία). Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων: «Ο μικρός δράκος» του Bruno Collet (Γαλλία). Σκηνοθεσίας Ταινίας Μεγάλου Μήκους: Στην Joulia Solomonof («Το τελευταίο καλοκαίρι της Μπογίτα», Αργεντινή - Ισπανία - Γαλλία). Σεναρίου Ταινίας Μεγάλου Μήκους: Romain Goupil («Ψηλά τα χέρια»).

Καλύτερης Ερμηνείας Αγοριού Ταινίας Μεγάλου Μήκους: Nicolas Treise («Το τελευταίο καλοκαίρι της Μπογίτα»). Καλύτερης Ερμηνείας Κοριτσιού Ταινίας Μεγάλου Μήκους: Zandra Andersson («Μάγια, η σταρ» της Teresa Fabik, Σουηδία).

Η «Θεατρική Σκηνή» (30 χρόνια παρουσίας και προσφοράς) του Αντ. Αντωνίου παρουσιάζει κατά την τρέχουσα θεατρική περίοδο την παράσταση «Ωχ, τα νεφρά μου» του πεζογράφου και δραματουργού Μπάμπη Τσικληρόπουλου.

Ο τίτλος του έργου επικεντρώνει το ενδιαφέρον μας ευθέως στο φόβο και στον πόνο για τα νεφρά μας, που προέρχεται όμως - όπως θα διαπιστωθεί στην παράσταση - όχι από οργανική πάθηση, αλλά από το αδηφάγο κέρδος των εμπόρων νεφρών στον καπιταλισμό, που παράγει και εκτρέφει τέτοιου είδους και άλλες οικονομικές δραστηριότητες.

Δυο μοναχικοί άνθρωποι, ο Μητσάρας (Αντώνης Αντωνίου) και ο Μπούλης (Τάκης Βαμβακίδης) ρακοσυλλέκτες, φίλοι μεταξύ τους, συγκατοικούν σ' ένα φτωχό κρύο διαμέρισμα. Αν και εξαθλιωμένοι κοινωνικά και οικονομικά, διατηρούν την ανθρωπιά τους και συνεχίζουν να κάνουν όνειρα. Αυτούς τους «ευάλωτους», όπως νόμιζε, τύπους, διάλεξε ο «εισβολέας» στο σπίτι τους απρόσκλητος έμπορος νεφρών «Κύριος Νεφράς» (Ηλίας Κατέβας) (όπως τον αποκαλούσαν στη συνέχεια), για να τους εξαγοράσει... Ο Μητσάρας παρ' ολίγο να ενδώσει στην ενδιαφέρουσα οικονομική πρόταση του δήθεν «φιλάνθρωπου», «αλτρουιστή» και «καλού Σαμαρείτη» εμπόρου. Οι δυο φίλοι, αν και φοβήθηκαν, δεν έχασαν το ήθος τους. Ο Μπούλης έπεισε τον Μητσάρα για τις δόλιες προθέσεις του «εισβολέα» και μάλιστα φαίνεται έμμεσα ότι ο ένας φίλος, ο Μητσάρας, τελικά θυσίασε ακόμη και τη ζωή του για τον άλλο και την ευτυχία του.

Βαθιά κοινωνικό και ρεαλιστικό έργο. Ο θεατής συγκινείται με τις αλλεπάλληλες μορφές μιας φιλικής, αδερφικής, ανθρώπινης σχέσης. Εμφανή, βέβαια, είναι και άλλα στοιχεία στο έργο: Η κοινωνική κριτική, η ειρωνεία, η σάτιρα και το μελόδραμα. Το μείγμα κοινωνικού ρεαλισμού, με δραματικά και κωμικά στοιχεία, είναι εκρηκτικό και «διαπερνά» τους θεατές. Το αποτέλεσμα είναι να φύγουν από την παράσταση κοινωνικά προβληματισμένοι.

Η σκηνοθεσία είναι του Αντώνη Αντωνίου και τα σκηνικά - κοστούμια του Νίκου Κασαπάκη και η μουσική του Νίκου Παπακώστα.

Ανακοινώθηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης Τραγουδιστών Ελλάδας (ΕΤΕ) που προέκυψε από τις τελευταίες αρχαιρεσίες (22/11/2010). Η σύνθεσή του έχει ως εξής: Πρόεδρος: Κοντογιάννης Δημήτρης, Αντιπρόεδρος: Βιολάρης Μιχάλης, Γεν. Γραμματέας: Σκόνδρας Κώστας, Αναπλ. Γεν. Γραμματέας: Υδραίος Γιώργος, Ταμίας: Καραγιάννη Νάντια. Μέλη: Στίγκα Θεοδοσία, Μάτζιος Κώστας, Πάτσιος Βασίλης, Ξενάκη Πένυ.

Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της, η Ενωση Τραγουδιστών ενημερώνει πως «καμία σχέση δεν έχει το ιστορικό της σωματείο, με το σωματείο που ίδρυσε πρόσφατα ο Περικλής Περράκης, που σημειωτέον έχει διαγραφεί από την ΕΤΕ και έχει καταδικαστεί πρωτόδικα για αξιόποινες πράξεις κατά της Ενωσης Τραγουδιστών Ελλάδας».