Αυτό που συμβαίνει με την «ειδησεογραφία» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν πρέπει να έχει προηγούμενο. Ορυμαγδός και πάθος. Απολυτότητα και προσήλωση. Υποκλίσεις στον - εκ του Αντλαντικού υπαγορευόμενο - πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Και ταυτόχρονα, αφόρητη τηλεοπτική κατατρομοκράτηση των πάντων και σωρεία ερωτηματικών για τους απώτερους στόχους εκείνων που ως διά μαγείας έσβησαν όλα τ' άλλα. Τα καθημερινά, τα βιοποριστικά, τα οικονομικά, τα λεγόμενα εθνικά. Τα αφεντικά των ΜΜΕ δεν ακολούθησαν τη συνήθη συνταγή. Δεν περίμεναν το φθινόπωρο για να λανσάρουν προς τους ιθαγενείς τα καινούρια «καθρεφτάκια», ώστε να εξασφαλίσουν την καθήλωση των τηλεθεατών γύρω από γνωστά, εν πολλοίς, εκτρώματα των προσφερόμενων «σκουπιδιών».

Το αστυνομικό μέρος της υπόθεσης της «17 Νοέμβρη» παρουσιάζει οπωσδήποτε το ενδιαφέρον του. Ομως αυτό που συμβαίνει στα ΜΜΕ όλες τις τελευταίες βδομάδες δεν είναι αποτέλεσμα ούτε του ρεπορτάζ, ούτε των ικανοτήτων κάποιων δημοσιογράφων, ούτε των προσβάσεων κάποιων μέσων. Είναι η αυστηρά επιλεκτική διοχέτευση στοιχείων από τις - ντόπιες και ξένες - διωκτικές αρχές, οι οποίες στα πλαίσια της επιχειρησιακής τους δράσης αξιοποιούν τον Τύπο, εκμεταλλεύονται τους δημοσιογράφους, αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Είτε για να εξαρθρώσουν το μόρφωμα της «17 Νοέμβρη» όπως ισχυρίζονται κάποιοι, είτε για να εξασφαλίσουν το κουκούλωμα της υπόθεσης, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι άλλοι, από τους εξ ίσου θεωρούμενους έγκυρους.

Η ευκαιρία με την υπόθεση της «17 Νοέμβρη», δεν μπορούσε να μείνει ενεκμετάλλευτη για τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Πολύ περισσότερο που εδώ το θέμα δεν είναι μόνο οι ακροαματικότητες και η τηλεθέαση. Συνδέεται και έχει πτυχές που αφορούν την ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση της άρχουσας τάξης. Συνολικά, αλλά και διαφόρων επιμέρους φορέων εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Κόμματα και πολιτικοί του κατεστημένου, φανερά και κρυφά κέντρα άσκησης εξουσίας. Ετσι, ο μπαχτσές είχε - και εξακολουθεί να έχει - από όλα τα φρούτα. Τα «σοβαρά» του Παπαχελά που κάλεσε τηλεοπτικά όλους τους πολίτες «να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αναρωτηθούμε για τις ευθύνες που έχουμε για την 27χρονη δράση της "17 Νοέμβρη"». Τα νέα υβρίδια κάποιων καναλιών που ως παραθυριούχοι εκτοξεύουν χολή και χλεύη προς όσους δε συντάσσονται με την οφθαλμοφανώς χειραγωγούμενη άποψη που επιχειρούν να λανσάρουν. Τον εσμό από διάφορους ΚΥΠατζήδες, χαφιέδες, καταδότες και ακροδεξιά στοιχεία, που παντού προσπαθούν να ανακαλύψουν τον... συνοδοιπορικό «δάκτυλο». Τους πρακτοράκους που με τη μεγαλύτερη ευκολία «συνομοταξούν» ανυποψίαστους πολίτες σε «τρομοκράτες» και «υποψήφια θύματα τρομοκρατών». Και ένας αχταρμάς από δημοσιογράφους - Σέρλοκ Χολμς, ορισμένοι από τους οποίους σε ολοφάνερα διατεταγμένη υπηρεσία μετατρέπονται - στην καλύτερη περίπτωση - σε «βαποράκια» σεναρίων και επιχειρηματικών σχεδίων των διωκτικών μηχανισμών.

Το ξεσάλωμα στα λεξικά αναφέρεται ως «η υπέρβαση των αποδεκτών ορίων, το να ξεπερνά κάποιος κάθε φραγμό ηθικής και λογικής». Αυτό που συμβαίνει με τα ΜΜΕ είναι σαφώς κάτι παραπάνω. Και οπωσδήποτε δεν αφορά απλά και μόνο τα ΜΜΕ. Πολύ περισσότερο που η ιστορία της «τρομοκρατίας» και της «17 Νοέμβρη» και χτες και σήμερα, φαίνεται να αποτελεί μια πλευρά των συνολικότερων μεθοδεύσεων που θέλουν - στο όνομα της τρομοκρατίας και της καταπολέμησής της - να καταπολεμηθεί κάθε ιδέα αμφισβήτησης και λαϊκής αντίστασης.