Παρασκευή 9 Ιούλη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Προς τι η εικόνα τρόμου;

Και να υπάρχουν κάποιοι που αμφιβάλλουν, η κυβέρνηση φροντίζει κάθε μέρα να τους μεταπείθει. Ο λόγος, για τα απαράδεκτα μέτρα αστυνομοκρατίας, καταστολής και τρομο-υστερίας, που έχουν επιβληθεί στην Αθήνα και το ποιους τελικά έχουν στο στόχαστρο. Η προχτεσινή μέρα, κατά την οποία οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Αθήνας πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία ήταν - και γι' αυτούς - άκρως διαφωτιστική. Ηταν πέρα για πέρα «διδακτική» ποιoν τελικά εξυπηρετεί όλη αυτή η «τρομο-φοβία», στο όνομα της οποίας η πρωτεύουσα γέμισε με «καμεροχαφιέδες» και ένστολους να περιπολούν παντού.

Από τις πέντε τα χαράματα, αστυνομικές δυνάμεις με κλούβες σε μια σειρά μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας, επιστρατεύτηκαν για να «προστατέψουν», (ποιους αλήθεια από ποιους;), τα χτίρια των ξενοδοχείων από τους απεργούς ξενοδοχοϋπάλληλους! Λες και κινδύνευαν τα χτίρια από τους εργαζόμενους!

Εκατοντάδες ένστολοι στήθηκαν λοιπόν, με εντολή της κυβέρνησης και των αφεντικών, μπροστά στα γραφεία των ξενοδόχων και γύρω από αυτά, για να μην κάνουν καμιά «ζημιά» οι απεργοί που διεκδικούσαν καλύτερους μισθούς, ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς. Ανδρες των ΜΑΤ περικύκλωσαν τα υπουργεία για να προλάβουν διαμαρτυρίες έξω από αυτά. Δίνοντας μια «γεύση» αυτών των νέων κατασταλτικών μέτρων, δε δίστασαν να προπηλακίσουν το βουλευτή του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκα γιατί προσπάθησε να περιφρουρήσει το δικαίωμα δημοσιογράφων να κάνουν τη δουλιά τους.

Δεν μπορεί να υπήρξε εργάτης, πολίτης, όποιος κυκλοφορούσε στο κέντρο της Αθήνας, που να μην αναρωτήθηκε προς τι η τρομοένταση από την παρουσία εκατοντάδων ανδρών της Αστυνομίας, των υποδιευθύνσεων «Μέτρων Τάξης» και «Αποκατάστασης Τάξης». Μήπως όμως αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος των κυβερνώντων;

Μήπως τελικά, για την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, ο «εχθρός» δεν είναι κάποιος ανώνυμος-αόρατος τρομοκράτης, αλλά ο εργαζόμενος λαός;

Η τρομοκρατική αντιμετώπιση της απεργίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων από την κυβέρνηση, η απόπειρα να ξηλωθούν οι ταμπέλες συνδικάτων την προηγούμενη βδομάδα, αποδεικνύουν ότι γι' αυτήν και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, αιώνιος «τρομοκράτης» είναι ο εργάτης και το συνδικαλιστικό κίνημα. Και είναι ακόμα πιο επικίνδυνος, εκείνος ο εργάτης, που τολμά και διεκδικεί όσα του ανήκουν. Που τολμά να τα βάζει με τους εκμεταλλευτές του, τους εργοδότες. Και πολύ περισσότερο, που τολμά να απεργεί, να συσπειρώνεται, να βγαίνει στο δρόμο για τα δίκαια αιτήματά του, για τη ζωή του. Αυτό θέλουν να προλάβουν το κεφάλαιο και οι πολιτικοί υπηρέτες του. Παίρνουν λοιπόν, όλα τα απαραίτητα αυταρχικά - κατασταλτικά μέτρα ώστε να καταπνίξουν κάθε φωνή αντίστασης ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου που γεννά ανεργία, φτώχεια, πολέμους.

Αυτά τα μέτρα μπορεί και πρέπει άμεσα να «καταστείλει» το εργατικό - λαϊκό κίνημα με τον οργανωμένο και αποφασιστικό αγώνα του. Γι' αυτό οι ταξικές δυνάμεις δίνουν καθημερινά τη μάχη για την όσο το δυνατόν πιο πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων. Δίνουν τη μάχη για την αποκάλυψη των νέων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που ετοιμάζουν κεφάλαιο και κυβέρνηση. Δίνουν τη μάχη για την οργάνωση της πάλης ενάντια στους καπιταλιστές και το σύστημά τους, για μια άλλη κοινωνία. Από αυτήν τη μάχη δεν μπορεί να λείπει ούτε ένας.


Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ