Κάθε ώρα που περνά, όλο και πιο τραγικός αναδεικνύεται ο απολογισμός του ισχυρού σεισμού που έπληξε την κεντρική Ιταλία. Οι εκατοντάδες νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι τραυματίες, οι άστεγοι και οι σοβαρές καταστροφές σε σπίτια και υποδομές, συγκλόνισαν όλον τον κόσμο. Φυσικά συγκλόνισαν και την κοινή γνώμη της χώρας μας, όχι μόνο επειδή από τα συντρίμμια ανασύρθηκε ένας 28χρονος φοιτητής νεκρός και άλλοι τρεις τραυματίες. Περισσότερο επειδή στην Ελλάδα - την πιο σεισμογενή χώρα της Ευρώπης - ξύπνησε πρόσφατες μνήμες από τους καταστροφικούς σεισμούς της Αθήνας, του Αιγίου, της Ανδραβίδας, που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους, ενώ άφησαν πίσω τους πληγές που ακόμη δεν έχουν «θεραπευτεί» εξαιτίας της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Μεγάλης έντασης σεισμοί, με ακόμη περισσότερα θύματα και ακόμη περισσότερες υλικές ζημιές, συμβαίνουν δυστυχώς αρκετά συχνά στον πλανήτη μας. Εκείνο που προξενεί, όμως, μεγάλη εντύπωση στην περίπτωση της Ιταλίας, είναι ότι προκάλεσε τόσο θρήνο και τόσες καταστροφές σε μια χώρα της «πρώτης γραμμής» του καπιταλισμού, με «ζηλευτά» επίπεδα καπιταλιστικής ανάπτυξης, που δείχνουν υποτίθεται πως οι Ιταλοί «ευημερούν». Και μάλιστα όταν το χτύπημα δέχτηκε μια περιοχή του αναπτυγμένου «βορρά» της Ιταλίας. Παρ' όλα αυτά βλέπουμε πως οι διαχειριστές της εξουσίας στη χώρα αυτή έχουν αφήσει τους εργαζόμενους συνειδητά απροστάτευτους. Χωρίς κανένα έργο αντισεισμικής θωράκισης. Χωρίς κανένα προληπτικό μέτρο ελέγχου, συντήρησης και ενίσχυσης μιας παλιάς κτιριακής υποδομής, όπως η συγκεκριμένη της Λ' Ακουιλα. Χωρίς κανένα ουσιαστικό σχέδιο αντιμετώπισης παρόμοιων έκτακτων αναγκών. Χωρίς πρόγραμμα διαφυγής και διαμονής των σεισμοπαθών. Μια χώρα πλούσια, με ένα λαό παντελώς αφημένο στην τύχη του τόσο από πλευράς ασφάλειας, όσο και από πλευράς κοινωνικής μέριμνας.

Ανάλογες, βέβαια, καταστάσεις βιώνει και ο ελληνικός λαός κάθε φορά που τον χτυπά ο Εγκέλαδος. Παρότι είναι βέβαιο ότι οι σεισμοί δεν μπορούν να αποφευχθούν, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, ώστε να αποφευχθούν ή τουλάχιστον να ελαχιστοποιηθούν οι τραγικές τους επιπτώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι προληπτικοί έλεγχοι των 80.000 δημόσιων κτιρίων που θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί από το 2001, ακόμη καρκινοβατούν. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει έλεγχοι μόλις σε 6.000 από τα κτίρια αυτά, ενώ οι αντισεισμικές ενισχύσεις και επεμβάσεις σε ελάχιστα.

Ο σεισμός, λοιπόν, της Ιταλίας, αλλά και η εμπειρία της χώρας μας αναδεικνύουν, δυστυχώς με τον πιο μακάβριο τρόπο, τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί για το λαό ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που στηρίζεται στην «ελεύθερη» αγορά, στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό. Το συμπέρασμα, επομένως, για το λαό προκύπτει αβίαστα. Απαιτείται η πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Που θα οργανώνει την παραγωγή μέσα από έναν κεντρικό σχεδιασμό και θα υλοποιεί βασικά έργα υποδομής για την ασφάλεια του λαού, όπως αυτά της αντισεισμικής θωράκισης, της αντιπλημμυρικής προστασίας, κ.ά.