Τρίτη 9 Οχτώβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ασφαλιστική κινδυνολογία...

Αναμενόμενα τα συμπεράσματα της έκθεσης Αναλυτή για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Οπως αναμενόμενη ήταν και η προσφυγή συμπερασμάτων, που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν τους εργαζομένους. Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα που επικαλείται η έκθεση, για να δικαιολογήσει την άμεση λήψη μέτρων. Την αυξητική πορεία των δημόσιων δαπανών που θα απαιτηθούν για συντάξεις, με ορίζοντα το 2050 και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Ως προς το πρώτο ισχυρίζεται - με την παράθεση αμφισβητούμενων στοιχείων - ότι, στην περίπτωση που δε ληφθούν μέτρα, οι δημόσιες δαπάνες θα εκτιναχτούν από το 12,5% του ΑΕΠ το 2007, στο 24,8% του ΑΕΠ το 2050. Ως προς το δεύτερο, ισχυρίζεται ότι λόγω του δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα, η σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων, θα επιδεινωθεί από 3,74 το 2005 σε 1,65 το 2050. Οπότε; Αν δε ληφθούν μέτρα επέρχεται με μαθηματική ακρίβεια δημοσιονομική κατάρρευση και κατά συνέπεια κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, επειδή δε θα είναι πλέον δυνατή η χρηματοδότησή του.

Είναι προφανές ότι με τέτοιου είδους τρομοκρατικά και κινδυνολογικά σενάρια, επιχειρούν να κάμψουν την αντίσταση των εργαζομένων και να προωθήσουν τις αντιασφαλιστικές ανατροπές. Αυτού του είδους όμως τα επιχειρήματα εμφανίζουν σοβαρά κενά, για να τα αποδεχτούμε σαν προτάσεις που υποστηρίζονται από στοιχειώδη λογική. Κατά πρώτον, αν αποδεχτούμε τις λογικές αυτές, είναι σαν να αποδεχόμαστε ότι η Ελλάδα ως έθνος στα επόμενα 100 χρόνια απειλείται με συρρίκνωση και εξαφάνιση. Γιατί, αν το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι μια κοινωνία υπερηλίκων, τότε κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει ότι η όποια επίλυση του Ασφαλιστικού ή του δημοσιονομικού προβλήματος έρχεται σε δεύτερη και τρίτη θέση.

Κατά δεύτερο, επικαλούνται πρόβλημα χρηματοδότησης του συστήματος. Διερωτούνται πού θα βρεθούν τα χρήματα, για να πληρωθούν οι συντάξεις. Αντί απάντησης, παραθέτουμε στοιχεία από μια ομιλία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας τον προηγούμενο Ιούλη. Σύμφωνα με τον κ. Γκαργκάνα «η αξία των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων ήταν 12 τρισεκατομμύρια δολάρια ή περίπου 100% του παγκόσμιου ΑΕΠ το 1980, 64 τρισεκατομμύρια δολάρια ή περίπου 200% του παγκόσμιου ΑΕΠ στο τέλος του 1995 και 140 τρισεκατομμύρια δολάρια ή πάνω από 300% του παγκόσμιου ΑΕΠ στο τέλος του 2005». Σε 25 δηλαδή χρόνια, τα περιουσιακά στοιχεία που με τη μορφή μετοχών, ομολόγων κ.λπ., κατέχουν στα χέρια τους ιδιώτες και επιχειρήσεις, αυξήθηκαν κατά 1.166,7%.

Πρόκειται για μια συσσώρευση πλούτου, πρωτοφανή και ασύλληπτη. Συσσώρευση, η οποία καταρρίπτει το επιχείρημα ότι αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα για το Ασφαλιστικό, τότε κινδυνεύει η χώρα με δημοσιονομική κατάρρευση, η οποία θα πυροδοτήσει και οικονομική χρεοκοπία. Πιο σωστά οι συντάκτες της έκθεσης, θα έπρεπε να επισημάνουν ότι το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας θα αντιμετωπίσει μελλοντικά πρόβλημα χρηματοδότησης, επειδή, ο τεραστίων διαστάσεων πλούτος που παράγεται και στην Ελλάδα, καταλήγει στα ταμεία των επιχειρήσεων και σε μια ολιγαρχία ιδιωτών εκατομμυριούχων. Φυσικά, δε θα περιμέναμε από ανθρώπους σαν τον κ. Αναλυτή, να καταλήξουν σε τέτοια συμπεράσματα. Θα ήταν υπερβολικό να ζητήσουμε από ένα στέλεχος του ΣΕΒ να κάνει δημόσια χαρακίρι...


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ