Αποτελεί, πράγματι, πρόκληση η ενέργεια της εταιρίας, που κατασκευάζει το δρόμο Λάρισας - Τρικάλων, να απολύσει οδηγό φορτηγού, επειδή αρνήθηκε να υπακούσει στην εντολή της για υπερφόρτωση. Οχι γιατί είναι πρωτοφανής και αναπάντεχη - το ίδιο κάνουν, συχνά, πάμπολλες εταιρίες - αλλά διότι λαμβάνει χώρα λίγες μόνο μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα στο «Πέταλο του Μαλιακού» και, μάλιστα, στην περιοχή της Φαρκαδόνας, η οποία θρηνεί ακόμα για τον αδόκητο χαμό των επτά μαθητών της. Η προκλητική συμπεριφορά της, εν λόγω, εταιρίας δείχνει ότι κάποιοι εκ των συνενόχων των απανωτών εγκλημάτων της ασφάλτου δε συνετίστηκαν καθόλου και επιβεβαιώνει όσους πιστεύουν πως στο κυνήγι του κέρδους δε χωρούν αισθήματα και δεν «επιτρέπονται» συναισθήματα...

Το «δικαίωμα» στις εταιρίες να συμπεριφέρονται μ' αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο, το 'δωσαν οι κυβερνήσεις, αφήνοντας ανεξέλεγκτη κι ανεμπόδιστη την κερδοσκοπική ασυδοσία, ακόμα κι όταν απειλεί ανθρώπινες ζωές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, Γ. Γιακουμάτος, αντί να πάρει αφορμή από την καταγγελία του απολυμένου οδηγού, ώστε να προχωρήσει, αμέσως, στη λήψη μέτρων για το σταμάτημα της παράνομης και καταχρηστικής εργοδοτικής αυθαιρεσίας, βγήκε στα ΜΜΕ να κατηγορήσει τον καταγγέλλοντα, επειδή - λέει - δεν απευθύνθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Λες και δεν ξέρει ότι το δίκιο του ο εργαζόμενος δεν το βρίσκει στους διαδρόμους των υπηρεσιών, αλλά στους δρόμους του αγώνα.

Ιδεολόγημα χαρακτήριζαν κάποιοι την άποψη των κομμουνιστών πως η ευθύνη για τα οδικά εγκλήματα στη χώρα μας είναι κατ' εξοχήν πολιτική. Κι έρχεται η απόλυση του φορτηγατζή από τη Φαρκαδόνα να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές και να διαψεύσει όσους ισχυρίζονται πως για το μακελειό των Τεμπών και την τραγωδία του Ασπρονερίου η ευθύνη βαρύνει, αποκλειστικά, τον νταλικέρη, ή διαχέεται, απροσδιορίστως, στο «κοινωνικό σύνολο». Αλλωστε, γιατί ένας νταλικέρης θα ήθελε να συμπεριφέρεται σαν «φονιάς των δρόμων», διακινδυνεύοντας και τη δική του ζωή; Βεβαίως, χρέος του είναι ν' αρνηθεί να γίνει υποχείριο των αφεντικών, στην προσπάθειά τους ν' αυξήσουν, με κάθε τρόπο, τα κέρδη. Και χρειάζεται ν' αντισταθεί, ακόμα κι αν απειλούν να τον «σχολάσουν».

Ανέδειξαν, λοιπόν, τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνώντων - τωρινών και προηγούμενων - τα τραγικά δυστυχήματα, με θύματα μικρά παιδιά. Αυτοί αφήνουν την Ελλάδα συγκοινωνιακά υποβαθμισμένη και ανοχύρωτη, με αποτέλεσμα να κατέχει την ευρωπαϊκή πρωτιά σε τροχαία «ατυχήματα» και, μάλιστα, με θύματα νέους ανθρώπους. Αδιαφορούν και δεν παίρνουν μέτρα για την οδική ασφάλεια. Δεν προχωρούν τα αναγκαία έργα στους δρόμους. Δε διασφαλίζουν αποτελεσματικούς ελέγχους στην κυκλοφορία των οχημάτων. Δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν οι πολίτες σωστή οδική συνείδηση και συμπεριφορά. Δεν προωθούν την πολύπλευρη ανάπτυξη των συγκοινωνιών μέσων. Αυτοί, λοιπόν, φταίνε και πρέπει να τιμωρηθούν. Κι η πιο βαριά τιμωρία γι' αυτούς είναι η πολιτική «αποστρατεία»...