Μοιάζει σαν μια καλοστημένη επιχείρηση. Ερχονται πρώτα οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν αδυναμία αυτοδύναμης κυβέρνησης, τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Στη συνέχεια ακολουθούν συνεντεύξεις και άρθρα όπου στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο για τη δυνατότητα σχηματισμού στο μέλλον κυβερνήσεων συνεργασίας. Ουσιαστικά ζεσταίνουν μια κρύα «σούπα» διαχείρισης του καπιταλισμού με σοσιαλδημοκρατικό μανδύα, που έχει κατά καιρούς σερβιριστεί σε άλλους λαούς και καταδικάστηκε στις συνειδήσεις τους. Είναι φανερό ότι επιχειρείται να παρέμβουν και να διαμορφώσουν το πολιτικό κριτήριο του λαού, εντός των πλαισίων του καπιταλισμού, χειραγωγώντας και εμποδίζοντας να εκφραστεί αυτό που είναι το πραγματικό ζητούμενο και αναγκαίο, η λαϊκή ενεργοποίηση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Ολα αυτά δείχνουν ότι το αστικό πολιτικό σύστημα έχει πρόβλημα και οι στυλοβάτες του σπεύδουν να προλάβουν. Από τη μια προσπαθούν να βάλουν αναχώματα στην καπιταλιστική σήψη. Ετσι, το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει τον «καπιταλισμό καζίνο» και ο ΣΥΡΙΖΑ αφορίζει τη «νεοφιλελεύθερη διαχείριση» και σπέρνει αυταπάτες στο λαό για μιαν άλλη διαχείριση. Απώτερος στόχος και των δύο να μη φτάσουν οι επιπτώσεις της κρίσης στο πολιτικό εποικοδόμημα. Από την άλλη, επιχειρούν με νύχια και με δόντια να στήσουν εναλλακτικές «λύσεις» διακυβέρνησης και διαχείρισης αυτού του άκρως εκμεταλλευτικού και ληστρικού οικονομικού συστήματος, που είναι το ορμητήριο της πλουτοκρατίας ενάντια στις εργατικές κατακτήσεις και τα λαϊκά δικαιώματα.

Η συνεργασιολογία που καλλιεργείται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα με την εκλογολογία αλλά και ανεξάρτητα από αυτή, σε καμία περίπτωση δεν αφορά τα λαϊκά προβλήματα, ούτε την αναζήτηση διεξόδου και φιλολαϊκών λύσεων. Η αγωνία τους είναι να βρουν τρόπους εξαπάτησης του λαού, να τον εγκλωβίσουν και να διαχειριστούν την ολοένα εντεινόμενη δυσαρέσκειά του ώστε αυτή να μην εκφραστεί ως αμφισβήτηση του συστήματος. Η συντήρηση και η αναπαραγωγή της συνεργασιολογίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ αποβλέπει στον εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων σε αδιέξοδα διαχειριστικά ψευτοδιλήμματα «διόρθωσης» της φτώχειας και όχι βέβαια κατάργησής της.

Στόχος τους ο αφοπλισμός των εργαζομένων από την αγωνιστική αναζήτηση πολιτικής λύσης ενάντια στις πολιτικές που εκπορεύονται από τον ευρωμονόδρομο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τις τελευταίες μέρες έχει ανοίξει, μέσω του Τύπου, ένας άτυπος διάλογος μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, με αντικείμενο μια μελλοντική κυβερνητική συνεργασία, που αντικειμενικά προλειαίνει το έδαφος για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο ένας μετά τον άλλο σπεύδουν να βάλουν στο τραπέζι την ατζέντα της συνεργασίας, επικεντρώνοντας σε μια αντικυβερνητική - αντινεοφιλελεύθερη κριτική, για μια σοσιαλδημοκρατική εκδοχή διαχείρισης της κρίσης μέσω της κυβερνητικής εξουσίας.