Κυριακή 8 Οχτώβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Ο Θεός σας...

Σας παρακαλώ! Εμένα αφήστε με έξω από τα παιχνίδια σας. Σταματήστε - με το παραμικρό- να επικαλείστε το όνομά μου. Και σας βεβαιώνω πως δεν κάνω με κανέναν μυστικές συμφωνίες και μυστικές κουβέντες. Δεν έρχομαι σε κανενός τον ύπνο και σε κανέναν δε στέλνω μηνύματα. Εγώ στέκομαι μακριά από τις δικές σας δοσοληψίες. Δεν παίρνω κανενός το μέρος και δεν εκδικούμαι - για λογαριασμό σας - κανέναν! Και επίσης δεν έχω χρίσει εκπρόσωπό μου κανέναν!

Πρέπει να σας πω πως παράγινε το κακό. Μου ζητάτε πράγματα τρελά και πολλές φορές ανήθικα. Λέτε «με τη βοήθεια του θεού θα νικήσουμε», και αφήνετε να εννοηθεί πως εγώ θα πάρω το μέρος του Παναθηναϊκού, για παράδειγμα, για να χάσει το Αμβούργο! Λες και τα παιδιά του Αμβούργου δεν είναι και αυτά δικά μου παιδιά! Λέτε, πάλι, «ο Θεός με βοήθησε να σηκώσω τα βάρη» και αφήνετε να εννοηθεί ότι εγώ έπιασα κρυφά την μπάρα του νικητή και την τράβηξα προς τα πάνω, ενώ για τον χαμένο έκανα το αντίθετο. Αλλά αυτό απαγορεύεται...

Και καλά οι αθλητές, λες «παιδιά είναι, μεγάλος ο ανταγωνισμός, μεγάλη η δόξα», όμως, έχω εγώ καμιά σχέση με τις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία; Είπα εγώ να νικήσει η αντιπολίτευση και να χάσει ο Μιλόσεβιτς; Τι ανοησίες είναι αυτές, που είπε ο πατριάρχης της Σερβίας; Είπα πατριάρχης, σκέφτηκα τον αρχιεπίσκοπο της Ελλάδας και ανέβηκε το αίμα μου στο κεφάλι. Με έχεις συναντήσει ποτέ, κ. Χριστόδουλε, εμένα; Εχουμε κάνει οι δυο μας κάποια συμφωνία, υπογράψαμε κάποια deal; Σου είπα εγώ να μιλάς στο όνομά μου; Σου έδωσα άδεια να με επικαλείσαι;

Κοιτάχτε, τέρμα τα αστεία! Πολλά μου έχετε φορτώσει. «Ηταν θέλημα θεού» ο ένας «Ετσι το ήθελε ο Θεός ο άλλος». Σας είπα εγώ, ρε, να πάτε στους Αγίους Τόπους; Ευλόγησα εγώ ποτέ τα άρματά σας να κυριέψετε τη Μεσοποταμία; Να μπείτε στην Αμερική και να εξαφανίσετε τους Ινδιάνους; Είπα εγώ να γίνετε αποικιοκράτες; Να βομβαρδίσετε το Βιετνάμ; Εδωσα εγώ άδεια να γίνουνε τόσοι πόλεμοι, τόσες καταστροφές; Είπα εγώ ποτέ να γίνει πρωθυπουργός ο Σημίτης;

Αλλά κύριοι - και κυρίες - δεν καταλαβαίνετε ότι η πολλή χρήση του Θεού οδηγεί στην απαξία του; Διότι, θα σκεφτεί ο καθένας - ο καθένας λογικός εννοώ, για τους άλλους δε γίνεται λόγος- ότι αν υπάρχει Θεός και είναι τέτοιος μπαγάσας, τότε καλύτερα να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Γιατί και με το Θεό τι καταλάβαμε; Πείνα υπάρχει, βία υπάρχει, αδικία υπάρχει, λαδιές γίνονται, καράβια βουλιάζουνε, παιδάκια πνίγονται, ασφάλειες εισπράττονται, άχρηστος είμαι, τελικά! Διότι, πράγματι, ένας αληθινός Θεός δεν μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια σε τέτοιες καταστροφές.

Γι' αυτό σας λέω, αν πραγματικά με αγαπάτε και για το συμφέρον σας, βέβαια - για το συμφέρον όλων μας - μη μιλάτε! Σε τέτοιες στιγμές καλύτερα να περνάμε λαθραία! Καλύτερα να μη γίνονται αναφορές. Να μην μπαίνουμε μπροστά στις κάμερες. Να κρυβόμαστε στο σκοτάδι. Γιατί αν αρχίσουν τα ερωτηματικά «πού ήταν ο Θεός την ώρα του ναυαγίου;» και τέτοια, μας πήρε και μας σήκωσε! Θα πάψει ο κόσμος να εναποθέτει τις ελπίδες του σε μένα και στη συνέχεια - και σαν συνέπεια - και σε σας και θα πιάσει μόνος του το τιμόνι και θα μας καταργήσει. Ολους!

Πάει ο καιρός που ο άνθρωπος φοβόταν τις αστραπές! Εβλεπε φωτιά και το έβαζε στα πόδια! Πίστευε ότι τη Γη την κουνάει ο Εγκέλαδος! Τώρα ξέρει ότι η καρδιά σταματάει και πεθαίνει ο άνθρωπος. Ξέρει πως δεν πνίγονται έτσι για πλάκα τα καράβια. Πως η σύφιλη - ακόμα και η εγκεφαλική - γιατρεύεται και πως ο άνθρωπος, τελικά - και οριστικά - θα τραβήξει την κουρτίνα, που πίσω της κρυβόμαστε και θα μας ξεσκεπάσει. Ζήτημα χρόνου είναι η αποκάλυψη!

Μη μιλάτε, λοιπόν. Αφήστε να περάσει η μπόρα. Παίξτε κατενάτσιο να κερδίσουμε χρόνο. Βρίσκεται σε έξαρση ο κόσμος, δεν το βλέπετε; Ο πόνος και ο φόβος από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει οργή. Εδώ καταργήθηκαν οι δώδεκα θεοί - που ήταν θεοί ευδαιμονικοί - λέτε να τη γλιτώσω εγώ, που είμαι ο Θεός της στέρησης;

Υ.Γ.Εγώ, σε αντίθεση με τους Ολυμπιονίκες, διάλεξα έναν - μόνο - από τους ογδόντα πνιγμένους, για να αφιερώσω το παραπάνω κομμάτι. Διάλεξα αυτό το «ξανθό αγγελούδι», όπως το περιέγραψε ο πατέρας του, που νικήθηκε παλεύοντας ίσος προς ίσον με τον Ποσειδώνα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το μωρό θα μου λείψει περισσότερο απ' όλους τους άλλους! Και σας βεβαιώνω πως δεν ήταν «θέλημα Θεού» να πεθάνει!


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ