Ηταν το 1989 που η απλή αναλογική αποτέλεσε για πρώτη φορά αντικείμενο ενός ιδιότυπου πολιτικού παζαριού. Οι «πραματευτάδες» του ΠΑΣΟΚ την εξέθεσαν στον «πάγκο» τους και απευθυνόμενοι στον τότε ενιαίο Συνασπισμό προσπάθησαν να του την ...«πουλήσουν»! Ζήτησαν, ωστόσο, ακριβό αντίτιμο. Τη συνεργασία ή ακριβέστερα τη ρυμούλκησή του στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Εκτοτε, μεσολάβησαν 14 περίπου χρόνια, κάποιοι απεμπόλησαν την απλή αναλογική, μαζί με πολλά άλλα, κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να την υπερασπίζονται και να τη διεκδικούν.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που πάλι ανοίγει τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο. Αυτή τη φορά, βέβαια, στην «πραμάτεια» του δεν περιλαμβάνεται η απλή αναλογική. Αλλά, μια παραλλαγή του ισχύοντος εκλογικού νόμου με άθικτο το ληστρικό του περιεχόμενο. Τότε ήθελαν, μεταξύ άλλων, την εξουσία και προσέφεραν σε όποιον τους βοηθούσε να γαντζωθούν σ' αυτή την απλή αναλογική. Σήμερα, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, για να παραμείνει ο δικομματισμός γαντζωμένος στον κυβερνητικό θώκο, φέρνουν ένα νόμο που «εγγυάται κυβερνητική σταθερότητα».

Ορισμένοι άλλοι, επίσης, βλέπουν την απλή αναλογική σαν εργαλείο «αναμόρφωσης», «εκσυγχρονισμού» του πολιτικού συστήματος, ότι έτσι θα ανοίξει ο δρόμος σε κυβερνήσεις κεντροαριστερής ή κεντροδεξιάς συνεργασίας. Βέβαια, είναι απολύτως θεμιτό κάθε κόμμα να επεξεργάζεται την πολιτική συνεργασιών και συμμαχιών που το εκφράζει και που θεωρεί ότι προωθεί τους μακροπρόθεσμους στόχους του. Αν όμως είναι μια φορά υποκρισία από την πλευρά της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης το επιχείρημα πως ένας ληστρικός εκλογικός νόμος μπορεί να αποτελέσει εγγύηση σταθερότητας, είναι δυο φορές υποκριτικό να διεκδικείς την απλή αναλογική, για να καταθέσεις εκ των υστέρων τα όποια οφέλη αυτή σου αποφέρει στο ανταλλακτήριο κυβερνητικών θώκων.

Η απλή αναλογική οφείλει να αποτελέσει στόχο πάλης για το λαϊκό και το εργατικό κίνημα. Οφείλει κάθε πολιτική δύναμη που δεν την «ξέγραψε» να συμβάλει με κάθε μέσο στη διεκδίκησή της. Για λόγους αρχής. Γιατί αποτελεί ένα δίκαιο σύστημα, που εγγυάται την ισοτιμία της ψήφου, τη γνήσια αποτύπωση της λαϊκής θέλησης και των συσχετισμών στην εκάστοτε χρονική στιγμή. Γιατί, ως ένα βαθμό, διευκολύνει τα λαϊκά στρώματα να απεγκλωβιστούν από το δόκανο του δικομματισμού. Γι' αυτούς και μόνο τους λόγους. Πέρα και μακριά απ' αυτούς τους λόγους, όλα τα άλλα υπεισέρχονται πλέον στο πεδίο εκλογικών σκοπιμοτήτων και υπολογισμών. Γιατί, οι συνεργασίες και οι συμμαχίες έχουν να κάνουν με τις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες, το πρόγραμμα, τις θέσεις και τις προτάσεις των πολιτικών δυνάμεων. Οι συνεργασίες στο κυβερνητικό επίπεδο έχουν να κάνουν με προγραμματικές συγκλίσεις κι όχι με εκλογικά συστήματα. Και καλό θα ήταν η απλή αναλογική να μείνει έξω απ' αυτά, μακριά από κάθε σκέψη διαπραγμάτευσης και παζαριού.