Από την πρώτη κιόλας ώρα μετά από τις εκλογές του 2009, το ΚΚΕ μίλησε για πόλεμο σε βάρος του λαού, οργανωμένο από την πλουτοκρατία, που επιλέχτηκε να τον διευθύνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προειδοποίησε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα ότι δεν πρέπει να χάσουν λεπτό στην οργάνωση της αντεπίθεσης. Να απαντήσουν με συμμαχία στα προσχεδιασμένα μέτρα, που με σαφήνεια έγραφαν στο προεκλογικό τους πρόγραμμα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Το βάθος και η διάρκεια της κρίσης διεύρυναν το αντιλαϊκό οπλοστάσιο των μέτρων, τα οποία καμιά σχέση δεν έχουν με τα ελλείμματα και το χρέος, όπως προπαγάνδιζαν τα αστικά επιτελεία, αλλά συνδέονται άμεσα με τη μόνιμη επιδίωξη του κεφαλαίου να εξασφαλίζει ολοένα και φτηνότερη εργατική δύναμη.

Το μνημόνιο με την τρόικα εξειδίκευσε τα μέτρα που είχε ανάγκη η πλουτοκρατία και η υπογραφή του συνοδεύτηκε από μια πρωτόγνωρη σε μέγεθος προπαγάνδα περί πτώχευσης για την τρομοκράτηση του λαού. Σήμερα, επιβεβαιώνεται ότι η σύναψη της δανειακής συμφωνίας με την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις επιμέρους λεπτομέρειες, ήταν εξ αρχής ψηλά στη λίστα των επιλογών της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων, με αναπόφευκτη εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις και του ΔΝΤ, μέλη του οποίου είναι οι χώρες της Ευρωζώνης και άλλα κράτη που κατέχουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.

Χωρίς κανένας να παραγνωρίζει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που στοιχίζονται πίσω από τη δανειακή συμφωνία, κύριο ζήτημα παραμένει το εξής: Η κρίση και το χρέος είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος, της καπιταλιστικής, δηλαδή, κερδοφορίας και της πολιτικής που την υπηρετεί. Είναι και τα δύο απόρροια της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Από αυτήν τη σκοπιά, το μνημόνιο δεν ήρθε για να υπηρετήσει την αποπληρωμή του χρέους, αλλά για να συνδράμει την καπιταλιστική κερδοφορία στην καρδιά της, υποβοηθώντας την κυβέρνηση να πάρει μέτρα που είχε ανάγκη το κεφάλαιο, σε συνθήκες κρίσης. Με ή χωρίς μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ δε θα εφάρμοζε άλλη πολιτική, η ΝΔ δε θα ασκούσε φιλολαϊκή αντιπολίτευση.

Με βάση τα παραπάνω, είναι υπόλογοι στο λαό όσοι σήμερα ανακαλύπτουν «υπόγειες συνεννοήσεις» της κυβέρνησης με το ΔΝΤ, αποσπώντας το μνημόνιο από την κρίση και τη φιλομονοπωλιακή της διαχείριση και βγάζοντας από το κάδρο των συνενόχων την ΕΕ, η οποία γνώριζε και συμφωνούσε με τη συμμετοχή του ιμπεριαλιστικού οργανισμού στην τρόικα. Οσοι σήμερα σκίζουν τα ρούχα τους για τον τρόπο που υπογράφτηκε το μνημόνιο κρύβουν ότι τα μέτρα που αυτό περιλαμβάνει ορίζονται από τις συνθήκες της ΕΕ και τη στρατηγική ΕΕ 2020, εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη και παγκόσμια, είναι συνέχεια των ανατροπών που διαχρονικά προώθησε ο δικομματισμός στην Ελλάδα, τόσο σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και σε περιόδους ύφεσης. Εκεί είναι η καρδιά του προβλήματος. Εκεί πρέπει να στρέψει τα βέλη του ο λαός. Κόντρα στον αποπροσανατολισμό και τη μοιρολατρία, να παλέψει για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου, ανατρέποντας σε κάθε χώρα τα κόμματα που την προωθούν και τη στηρίζουν.