Τείνει να καθιερωθεί σαν αποδεκτή πρακτική διεθνώς. Αν, οποιοδήποτε αμερικανικό συμφέρον συγκρούεται ή δεν προωθείται επαρκώς με κάποια ηγεσία της οποιασδήποτε χώρας στον κόσμο, τότε θα εκβιαστεί, θα τρομοκρατηθεί, στην ανάγκη θα βομβαρδιστεί η χώρα και θα δολοφονηθεί ο λαός της. Μετά, οι ιμπεριαλιστές θα πετάξουν τα συνηθισμένα φούμαρα για «δημοκρατία» και θα στήσουν διοίκηση στα μέτρα τους. Είδαμε τη μέθοδο, τα τελευταία χρόνια, να εφαρμόζεται στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ... Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις πρώτες φάσεις των πιέσεων και της τρομοκρατίας να μπαίνουν σε εφαρμογή σε μια σειρά άλλες χώρες ή και περιοχές ολόκληρες. Για παράδειγμα στην Κούβα, στη ΛΔ Κορέας, στη Συρία, στη Νότια Αμερική...

Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η Παλαιστίνη. Με εκτελεστές τον ισραηλινό στρατό, οι ΗΠΑ, εδώ και πολλά χρόνια, επιχειρούν να στριμώξουν στα μέτρα τους τον παλαιστινιακό λαό. Παριστάνοντας τους αθώους, κάθε φορά που ετοιμάζουν ένα καινούριο έγκλημα, προτείνουν κι ένα σχέδιο «ειρήνευσης» για τους Παλαιστινίους. Ετσι έκαναν όταν βομβάρδιζαν το Αφγανιστάν, έτσι κάνουν τώρα, που στήνουν την κατοχή στο Ιράκ. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν τον ισραηλινό στρατό, να σκορπίζει το θάνατο και τον τρόμο στο λαό της Παλαιστίνης, ώστε όχι διαπραγματευτική ικανότητα να μην έχει, αλλά, αν είναι δυνατόν, να έρχεται και σαν «ένοχος» στις διαπραγματεύσεις. Τότε είναι, που αρχίζουν και τις πιέσεις ακόμα και από ποιον θα αντιπροσωπεύεται ο λαός. Βιώνουμε όλοι, για παράδειγμα, τον τρόπο που απειλήθηκε η ζωή του και τώρα εντέχνως «περιθωριοποιείται» ο Γ. Αραφάτ. Βιώνουμε, επίσης, όλοι πώς επιβλήθηκε στην ουσία η σύνθεση της τωρινής κυβέρνησης των Παλαιστινίων, που ακόμα εκβιάζεται (καθημερινές εισβολές, δολοφονίες, συλλήψεις) πριν ακόμα αρχίσουν οι όποιες διαπραγματεύσεις...

Ολοι οι άλλοι ιμπεριαλιστές παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και στην ουσία, παρά τις όποιες εσωτερικές αντιθέσεις με τις ΗΠΑ, νομιμοποιούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτές τις άμεσες επεμβάσεις. Για παράδειγμα, βιάστηκαν όλοι να καταχειροκροτήσουν τον τρόπο, με τον οποίο πάνε οι ΗΠΑ να προωθήσουν το λεγόμενο «οδικό χάρτη», στέλνοντας μήνυμα πως δε θα είναι «μάρτυρες κατηγορίας» ούτε σ' αυτό το έγκλημα. Μάλιστα, από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης παρέδωσε το «χάρτη» ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών ως προεδρεύων...

Οι ιμπεριαλιστές κάθε λογιών, αποχρώσεων και δυνατοτήτων, θα είχαν κάθε συμφέρον, να καθιερωθεί - νομιμοποιηθεί η πρακτική των επεμβάσεων. Δηλαδή, σε πιο απλά λόγια, να υποταχτούν οι λαοί και «για το καλό τους» να παραδώσουν τη μοίρα τους στους «φύλακες» λύκους με την ελπίδα «να τους φάνε τελευταίους...». Ελα, όμως, που στην Παλαιστίνη είναι ολοζώντανη η Ιντιφάντα και με ό,τι έχουν στη διάθεσή τους χαλάνε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ελα, που στον κόσμο ολόκληρο οι λαοί θέλουν το αυτονόητο. Να χαράζουν μόνοι την πορεία τους και να διαλέγουν αυτοί τους αντιπροσώπους τους. Ακόμα και αυτό το αυτονόητο πλέον χρειάζεται αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ενάντια σε ολόκληρο το σύστημα της εκμετάλλευσης...