Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή και τη δίκη της «17 Νοέμβρη», διεξάγεται μια μεγάλη συζήτηση για τα μέσα ενημέρωσης και ειδικά για την τηλεόραση. Σημαντική παρέμβαση στη συζήτηση αυτή αποτελεί η ημερίδα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, που πραγματοποιήθηκε προχτές με τον εύγλωττο τίτλο: «Αντίσταση στην τηλεβαρβαρότητα». Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από τα επίκαιρα.

Τελικά, ο «τηλεκανιβαλισμός» δεν αποφεύχθηκε. Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και οι «μαραθώνιες» τηλεοπτικές εκπομπές, για τη δίκη της «17 Νοέμβρη», έδειξαν ότι τα κανάλια δεν έχουν ανάγκη τη «ζωντανή» εικόνα για να κακοποιήσουν την ενημέρωση. Ουσιαστικά, πρόσφεραν τις καλύτερες υπηρεσίες σ' αυτούς που αποφάσισαν να επιβάλουν περιορισμούς στη δημοσιότητα της δίκης.

Δεν είμαστε απ' αυτούς που ισχυρίζονται ότι η ενημέρωση εξασφαλίζεται μόνο με την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης. Ωστόσο, εφόσον η τεχνολογία παρέχει τη δυνατότητα στον κάθε πολίτη να παρακολουθήσει (με εικόνα και ήχο) την ακροαματική διαδικασία, η τηλεοπτική μετάδοση με εικόνα από το κρατικό κανάλι διευρύνει τη δημοσιότητα. Η «κανιβαλική» διάθεση των καναλιών δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως άλλοθι. Εξάλλου, γι' αυτήν τη συμπεριφορά των καναλιών, η κυβερνητική ευθύνη είναι καθοριστική. Ειδικά για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη», το περασμένο καλοκαίρι, με ευθύνη των κυβερνητικών οργάνων, διοχετεύτηκε στα κανάλια η πρώτη ύλη (προανακριτικό υλικό, καταθέσεις, πληροφορίες), για να ακολουθήσουν οι γνωστές τηλεοπτικές αγριότητες.

Βεβαίως, η τηλεόραση δεν κρίνεται μόνον από τη συμπεριφορά της στη συγκεκριμένη υπόθεση. Η προϊστορία της είναι εξίσου βεβαρημένη για πλήθος άλλων υποθέσεων. Τα «τηλεσκουπίδια» έχουν κατακλύσει τις οθόνες, προκαλώντας ασφυξία με την αποφορά τους. Η «τηλεζούγκλα» επιβάλλει τους νόμους της στην κοινωνία, κακοποιεί την πραγματικότητα, μετατρέπει σε μείζον το ευτελές και εξαφανίζει το σημαντικό. Φυσικά, το χορό της αθλιότητας σέρνουν τα ιδιωτικά κανάλια, για τα οποία το κέρδος, σε ποσοστά θεαματικότητας και χρήμα, είναι υπέρτατη αρχή, ακόμη και από την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.

Η τυφλή αγανάκτηση και η οργή για την κατάσταση αυτή δεν αρκούν. Ούτε μπορεί να είναι λύση η κυβερνητική παρέμβαση, αφού αυτή θα οδηγήσει σε μια άλλη χειραγώγηση και θα ανοίξει το δρόμο για την περιστολή και τη φαλκίδευση του δικαιώματος της ενημέρωσης, όπως αποδείχτηκε.