Την «πρόταση» αναφορικά με τη διάλυση του καθεστώτος δικαστικής προστασίας που έχει απομείνει για την πρώτη κατοικία στο πλαίσιο της διαχείρισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων καταθέτει τις επόμενες μέρες η κυβέρνηση στους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» (Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), προκειμένου στη συνέχεια η νέα αντιλαϊκή παρέμβαση να πάρει το δρόμο για τη Βουλή.

Παράλληλα, κυβέρνηση και «θεσμοί» δρομολογούν τα νέα «συμπληρωματικά» κρατικά πακέτα στήριξης των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, για την απαλλαγή τους από τα «βαρίδια» μέσω της παροχής εγγυήσεων και προνομίων, με στόχο να στηριχτούν οι ισολογισμοί των τραπεζών, αλλά και με την προσπάθεια για μαζική μεταφορά προβληματικών δανείων σε «επενδυτές» και άλλα κοράκια, που οσμίζονται «ευκαιρίες» για κέρδη γύρω από την υπόθεση.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση δεν διστάζει και εδώ να βαφτίσει το κρέας ψάρι, παρουσιάζοντας τα μέτρα αυτά για τη στήριξη των τραπεζικών ομίλων και ευρύτερα της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ως... προστασία της πρώτης κατοικίας, αλλά και επιστρατεύοντας νέους εκβιασμούς και τη γνωστή δηλητηριώδη λογική του μικρότερου τάχα κακού, με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκη, να λέει την περασμένη βδομάδα ότι είτε τα λαϊκά στρώματα θα πληρώσουν τα «σπασμένα» του κεφαλαίου με μαζικούς πλειστηριασμούς είτε με μια νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τον «ιδιοκτήτη» των «κόκκινων» δανείων (τράπεζες, funds και άλλα κοράκια), «κλειδωμένο» από τη συμφωνία κυβέρνησης και «θεσμών» είναι το ζήτημα της κλιμάκωσης των πλειστηριασμών, συμπεριλαμβανομένης βέβαια και της πρώτης κατοικίας.

Τα πλάνα των εγχώριων τραπεζικών ομίλων για την περίοδο 2019 - 2021 προκαλούν «ανατριχίλα»: Προβλέπουν τη μείωση των «κόκκινων» δανείων χαμηλότερα από το 20% της μάζας του συνολικού τραπεζικού δανεισμού από περίπου 48% σήμερα, ενώ παράλληλα θα κατεβάσουν τον πήχη της αξίας των ακινήτων που θα βγάζουν «στο σφυρί».

Τα παραπάνω σηματοδοτούν μια επιχείρηση κολοσσιαίων διαστάσεων, που αφορά ποσά πάνω από 50 δισ. ευρώ (μέχρι το 2021), με άξονες τους μαζικούς πλειστηριασμούς απέναντι στη λαϊκή στέγη, τις μεταβιβάσεις προβληματικών δανείων από τις τράπεζες σε funds καθώς και από τη «διαχείριση» των επιχειρηματικών δανείων.

Ολα αυτά «μεταφράζονται» μόνο για το 2019 σε πάνω από 40.000 πλειστηριασμούς ακινήτων, με στόχο ο αριθμός τους να φτάσει στα 130.000 μέχρι το τέλος του 2021. Ενώ, σύμφωνα με έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, ποσό 12,9 δισ. ευρώ τελεί υπό το καθεστώς του ν. 3869/2010 (νόμος Κατσέλη) και, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται, «αναδεικνύεται ως ζήτημα ιδιαίτερης σημασίας η ταχεία εκδίκαση και εκκαθάριση των εν λόγω ανοιγμάτων».

Επίσης, όπως αναφέρεται, «η περαιτέρω ταχεία αποκλιμάκωση (στα "κόκκινα" δάνεια) καθίσταται πλέον καθοριστικής σημασίας, καθώς η επιτυχής αντιμετώπιση του προβλήματος (...) θα επιτρέψει στα πιστωτικά ιδρύματα να απελευθερώσουν κεφάλαια, τα οποία θα μπορέσουν να κατευθυνθούν στις πιο δυναμικές και εξωστρεφείς επιχειρήσεις».

Σε αυτό το φόντο, το αντιλαϊκό σφαγείο αναφορικά με την κλιμάκωση των πλειστηριασμών απέναντι στην πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας προσλαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις και έρχεται να «χτίσει» πάνω σε όλα τα προηγούμενα αντιλαϊκά «έργα και ημέρες» της σημερινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Οι «επεξεργασίες» και οι «προτάσεις» που βρίσκονται στο τραπέζι μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:

-- Την κατάργηση διάταξης (άρθρο 9) του νόμου 3869/2010 (λεγόμενος νόμος Κατσέλη) αναφορικά με τη δυνατότητα του δανειολήπτη να προσφύγει στα δικαστήρια προκειμένου να τύχει προστασίας για την πρώτη κατοικία. Αυτή η εξέλιξη έρχεται να σφίξει ακόμη περισσότερο τη θηλιά των εκβιασμών, αφήνοντας τα αδύναμα λαϊκά νοικοκυριά στο «έλεος» των τραπεζών.

-- Σε συνδυασμό με το παραπάνω, προωθούνται λύσεις στο πλαίσιο του «εξωδικαστικού συμβιβασμού» μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας που ήδη βρίσκεται σε λειτουργία σε ό,τι αφορά τα επιχειρηματικά χρέη.

-- Κατακρεουργούνται τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια για την παρεχόμενη «προστασία» από πλειστηριασμούς. Ο κεντρικός άξονας αφορά τις λεγόμενες «εύλογες δαπάνες διαβίωσης», όπως αυτές προσδιορίζονται από τη στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ).

Τα νέα κριτήρια με το πλήρες φακέλωμα μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας θα περνούν από την «κρησάρα» του «εξωδικαστικού συμβιβασμού», ενώ ταυτόχρονα μπαίνουν και νέοι φραγμοί για προσφυγές στα δικαστήρια.

Την ίδια ώρα, με φόντο την ολοκληρωτική διάλυση της όποιας δικαστικής προστασίας έχει απομείνει για την πρώτη κατοικία λαϊκών νοικοκυριών, εξετάζεται η ενεργοποίηση υπάρχουσας νομοθετικής διάταξης για την επιδότηση «κόκκινων» στεγαστικών δανείων. Μάλιστα, το ποσό αυτό θα ενσωματωθεί στο «καλάθι» με τα λεγόμενα «αντίμετρα», που διαφημίζει η κυβέρνηση, τάχα ως αντιστάθμισμα στη γενίκευση των πλειστηριασμών. Βέβαια, η συγκεκριμένη ρύθμιση διευκολύνει τις τράπεζες να βάλουν στο «χέρι» τις απαιτήσεις τους, ενώ σφίγγει και τη θηλιά των εκβιασμών αφού η ένταξη αφορά στα φτωχότερα τμήματα του λαού σε συνδυασμό με την καταβολή ελάχιστων δόσεων και διακοπή της ενίσχυσης σε περίπτωση «καθυστέρησης» που υπερβαίνει την αξία τριών μηνιαίων δόσεων... Επιβεβαιώνεται δηλαδή και εδώ ότι τα υποτιθέμενα «φιλολαϊκά» μέτρα όχι μόνο δεν αποτελούν αντίβαρο της υπόλοιπης αντιλαϊκής πολιτικής αλλά επί της ουσίας συμπλήρωμά της.

Τα μέτρα αυτά, που έρχονται ως συνέχεια των δεκάδων αντιδραστικών μέτρων της «μνημονιακής» περιόδου (άρση «εμποδίων», ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ένταση της καταστολής με «ιδιώνυμο» για τους πλειστηριασμούς κ.ο.κ.), επιβεβαιώνουν ότι, σε αντίθεση με την κυβερνητική προπαγάνδα, κάθε άλλο παρά βρισκόμαστε στο τέλος της αντιλαϊκής επίθεσης.

Ακριβώς το αντίθετο, αφού στα παραπάνω αποτυπώνεται γλαφυρά ότι τα κέρδη και τα «θέλω» του κεφαλαίου είναι ασυμβίβαστα με τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες: Το τάισμα των επιχειρηματικών ομίλων με νέο «ζεστό» χρήμα και φτηνό δανεισμό έχει ως προϋπόθεση, ανάμεσα σε άλλα, τους μαζικούς πλειστηριασμούς, τους εκβιασμούς στα λαϊκά στρώματα προκειμένου να «προσέλθουν στο ταμείο», συνολικά το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Αυτές τις ανάγκες μπορεί να τις διεκδικήσουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, με τη δική τους συμμαχία και τον οργανωμένο αγώνα, σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου που υπηρετούν κυβέρνηση και αστικά κόμματα. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ παντού, που αποτελεί αποκούμπι τους στον αγώνα αυτό και δείχνει το δρόμο της ανατροπής της εξουσίας και της οικονομίας του κεφαλαίου που τους φορτώνει συνεχώς νέα βάρη και θυσίες δίχως τέλος.